dinsdag 27 februari 2007

It's a small world after all

Een goeie week tot nog toe, ondanks het dure fietswiel (met naafdynamo: 77,25 euro). Het is altijd fun om te merken hoe klein de wereld wel is als je mensen leert kennen. Werk, hobby, opleiding, leeftijd, gezin: en bingo! Plots begrijp je dat het niet echt toevallig is dat je iemand leuk vindt. Dat van die six degrees of separation klopt wel, denk ik.
Goh ja, we moeten eens een feestje geven, voor al onze vrienden en kennissen. De lente komt eraan, onze parkdeur gaat weer open ...

zondag 25 februari 2007

Fietswiel GEPIKT


Welke idioot heeft het voorwiel van mijn fiets gepikt? Op klaarlichte dag, gisterennamiddag tussen 14u30 en 17u, op St.Annaplein. Mijn fiets stond met 2 sloten vastgemaakt aan de paal van de parkeerbonnekesmachien, aan de kant van de Brabantdam, voor de hoorapparatenwinkel. Juist omdat ik hem daar vanuit het raam bij C. kon zien staan.

Bij de biobakker hebben ze niks gezien. De mensen die daar aan tafel zitten kijken er nochtans rechtstreeks op uit. ZAT U DAAR TOEVALLIG? ZAG U IETS?

Ja, we hebben aangifte gedaan bij de politie. Omdat dit echt alles slaat. Komaan zeg. Zal ik wel - altijd milieubewust - de auto op stal laten. Ik ben woest. Want het is onnozel, een fietswiel pikken omdat de fiets zelf erg goed vastgemaakt is.

dinsdag 20 februari 2007

kisS

Skinning is my part of the deal. Dag in dag uit ben ik met look & feel bezig. Van de portaalsite en van andere sites in ons domein. Voor de UGent huisstijl voor het web, kom je hoe dan ook bij mij terecht.

OK, fijn. In comes SAPportal. Of ik dat ook kan skinnen? Bah ja...

The Theme Editor is an easy-to-use user interface with which you can edit a fixed number of theme properties (such as the background color). The corresponding stylesheets are generated automatically and do not need to be edited directly. *

Och. Gewoon waarden invullen in kottekes. Right. Easy peasy.

...

OMG! Wat een gepruts en gefoefel! Grijs haar krijg ik er van!

Mensen: er zijn webrichtlijnen voor iets. Ook al heeft België geen wetten klaar, wij streven naar een heldere, toegankelijke user interface. Echt waar!

Bij deze wil ik een onkostennota indienen voor haarverf. Want als ik hieraan voortwerk gaat mijn look & feel naar de knoppen.

maandag 19 februari 2007

Morgen weer gezond!

Hé, had ik vorige week niet een hele week ontsuikerd? Inderdaad. Maar 'k ben niet echt een volhouder hé.

Chafed

Naar zee! Uitwaaien. Naar Sealife! Ik plande het wel, en het leek een leuk idee, maar het is me allemaal te veel, de drukte. Het broer-zus gedoe in de auto. Ook al zie ik ze doodgraag, ik verdraag het niet. Ik ben een schaafwonde waar continu zand in wordt gewreven. Krijg het benauwd. Wil weg. Weg van alles en iedereen.
Goed dat W. me voorstelde om Sealife te skippen. Heb 2 uur lang onafgebroken doelloos rondgelopen. Alleen.
Dochter is naar een vriendin logeren. En ik ging gewillig mee naar de MacDo. Junkfood brengt rust. En rust is wat ik nodig heb. Want ik ben heel helder, vol goeie invallen, maar ook rauw geïrriteerd van het minste.

Het gaat over hoor ...

BOAT? Kayak!

Zondagnamiddag op Flexpo: grooooote boten, mama! De beurs loopt naar zijn einde en de sfeer is ontspannen. Hubby (ex-zeescout) en zoon gaan als kenners aan boord van een aantal prachtstukken. Ze zien het allemaal wel zitten. Helemaal plezant wordt het als blijkt dat ze in de Waterfun hal niet lastig doen over de leeftijd. Zoon is wel geen 10, maar mag van alles uitproberen: beach badminton (er lag nogal wat strand!), roeien op een Concept II, waterskiën op een band en wakeboarden op een trampoline. Fun! En toen papa zag dat er met de kayak waar hij naar kwam kijken in een groot zwembad geprobeerd kon worden, schoven beiden aan voor een peddelbeurt met de Hobie Mirage Outfitter. Groot enthoesiasme. We hebben plaats voor een kayak! We wonen zo dicht bij de aanlegsteigers en als alle water open zal zijn ... Plus: zo'n kayak valt nog te betalen... (ik dacht eerlijk gezegd al eens aan een 'klassiek' tweedehands exemplaar, maar de mannen zien het groter) Ik geniet ervan, ze zijn beiden waterratten. Terwijl ik als de dood ben voor boten. Maar kom, ieder zijn ding. Dochter op een paard, zoon op het rugbyveld, mama op de fiets en papa in zijn peddelkayak?

zaterdag 17 februari 2007

Spring break

Ups & vooral downs de laatste weken. Niks welomschreven. Wat stress en wat gedoe, meer is er voor mij niet nodig. Maar kom, de krokusvakantie is begonnen.

Dochter is een weekend naar mijn Franstalig petekind. En ik had een energie opstoot: de spinning was a piece of cake, ik kon een halve kilo extra gewicht nemen en thuis ben ik aan het tuinieren geslagen. Potten uitkeren. Harken. Naar de Hubo om potgrond.

Om 18u met W. en zoon naar Komkommertijd. Lekker vegetarisch. En dan een lange "speel"wandeling door het stadscentrum.

Gisteren heb ik de tweede Gentblogt verjaardag geskipt. Oh ja, ik denk wel na over het feit dat ik "sociale contacten" moet onderhouden, maar in de praktijk slaag ik er niet in. Ik mis de Mindfulness en de DGT, maar nu ik weer meer werk is er gewoon geen tijd voor. Tja.

Vanavond, op onze wandeling mensen op een terras gezien. Zijn ze eigenlijk verdwenen dit jaar? Ik vrees van niet. Quite an inconvenient truth.

donderdag 15 februari 2007

Hunkeren

Kijk nu, in de 09 las ik Luc z'n column en ik vond dat ie gelijk had, over dat hunkeren. Hoe meer je naar iets hunkert, hoe minder kans je hebt dat het bewaarheid wordt. Het lijkt wel de belangrijkste constante in mijn leven.

(VEEL) rust & (VEEL) aandacht: geef ze mij aub.

Anderzijds leerde ik recent: "het is zoals het is". We willen te veel en halen ons daardoor vreselijk veel stress op de nek.

Ja, er zijn zo van die dagen dat ik er liever niet bij ben.

De laatste uren van Herculaneum

"Als achttienjarige bezocht ik Pompeji en ik was meer dan geroerd. Hier lag een ander universum - een wereld van ver weg - opgegraven en opengelegd. Ik was heel even een Romeins meisje. Schreef erover in mijn dagboek toen."
Kat, Gent 2007

;-)

Broer, zus, schoonzus en ik maakten een uitstapje naar de tentoonstelling in Nijmegen. Veel van het illustratieve materiaal kwam uit de BBC film Pompeii: The last Day. Die er ook volcontinu werd gedraaid. Ik had em al gezien en dat hielp wel. Yip, het was de moeite.

donderdag 8 februari 2007

McSurly?

Sinds kort is de donderdag mijn dag vrij. Nu ja, veeleer de boodschap, klus- en regeldag. Vandaag stond er ook een bezoekje aan de huisarts op het programma. En tot mijn verbazing kwam de Gentse McDreamy in een T-shirt met het woord SURLY op aanzetten. Kinda funny, vond ik. Want surly, dat is em echt niet.

Google to the rescue!


Ahaaaa! "Surly" is ook een fietsmerk. Vandaar *.

surly \SUR-lee\, adjective:
1. Ill-humored; churlish in manner or mood; sullen and gruff.
2. Menacing or threatening in appearance, as of weather conditions; ominous.

maandag 5 februari 2007

Concertloze avond

Héhé, hubby is thuis. Fijn. Het concertseizoen is anders gelijk goed op gang. Willy Nelson in A'dam, Isobel Campbell, 2 keer (!) Magic Numbers en Garland Jeffreys. En ja, ik vind de Magic Numbers ook super. Heb ze nu al héél veel gehoord en ja, het is precies mijn goesting.
Wat me ook boeit is de cd die hier naast me ligt. Niet omdat ik Benjy Ferree al ooit gehoord heb, maar omwille van de hoes. Weirde schilderij. Robin Hood? Het blijkt den Benjy zelf te zijn. Intriguing.

Whale tail

Ja merci. Je moet al in een ICT omgeving zitten om een opmerking als "zeg, wat een whale tail vandaag" naar uw kop te krijgen. Nerds, geeks & dorks rule. En hey, ik kan er best om lachen. ;-)

vrijdag 2 februari 2007

Lost in SkinSpace!

Frak. Zit al de hele tijd in rondjes te draaien. Omdat er een verschil is tussen onze authoring en display environment, moeten de inhoudsleveranciers over een preview functie beschikken. Om te zien hoe hun inbreng er op de "live" site zal uitzien. Switchen tussen authoring en display environment lukt fijn. Maar ik vind nergens een goeie uitleg om die preview-zoals-ik-hem-wil aan de praat te krijgen. Frak.

Deze hangt op de keukendeur in den S9

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij als geborenen in de 50-er/60-er jaren, nog leven? Volgens de theorieën anno 2004 zouden we toch al lang dood moeten zijn?

Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.
Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Bovenaan een trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er tussen zat waren ze weg.
Op de fiets zat je achterop met je gat op de bagagedrager en je probeerde je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je. Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles.
Brood stond stijf van conserveringsmiddelen, na twee weken was een Bums nog net zo vers als in de winkel.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu echt niet meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar één maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke klep eraan. Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook je fiets was of te groot of te klein.
Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we waren en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze mannetjes verzamelplek.
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders, videofilms, dvd, surround sound, eigen televisie's, computer of internet. Wij hadden vrienden!
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen, en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hier werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken' en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwassene die zich er druk over maakte, laat staan een lieveheersbeestje op je jas knoopte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren.
We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; w ie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen de zelfde lessen. Zij deden soms een klas nog een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden.
De meester had altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. Ze kwamen wel om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. We hebben moeten leren er mee om te gaan. Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en instaan voor de gevolgen.
(bron onbekend)

OK, now me

Waar is mijn http://www.veertiger.be/?

(ga naar bed mens, morgen moet ge werken)

Fixkes

Yip. Het is Antwaarps. Maar ik hou ervan. Luister!

donderdag 1 februari 2007

Sport en zo

Soms moet ne mens gewoon twee stevige spinninglessen na elkaar doen. Omdat het lijf dan zoveel energie nodig heeft, dat de geest er rustig(er) van wordt.

Een les Double Dutch en een les combo vandaag. De muziek luid. Onze drillinstructor roept erboven. En wij, wij fietsen. Hard. Met incrementele weerstand. Rechtop. Zittend. Freeze. Handen één. Handen twee. Handen drie. Handen vier. Zweet loopt in onze ogen en drupt op de grond.

Het tweede uur is altijd makkelijker dan het eerste. De spinning high geeft je het gevoel dat je kan blijven doorgaan.

Op het nieuwe lessenrooster zag ik meer spinning uren. Wat goed is, maar ook lastig. Ik ben een gewoontedier. Hou niet van verandering. Andere lesgevers, andere gewoontes. En daar ben ik niet voor. Stom hé. Maar kom, alles went ...

Christian Troy

Zap zap zap gisterenavond. En de avond ervoor ook. Het begin van alle films gemist, waardoor ik stukskes bekijk. Handig, die toggle toets! Punt is, dat ik na maanden van meerdere CSI's per week, steeds vaker op geziene afleveringen bots. En soms weet ik zelfs nog hoe ze liepen!

Gisteren, laat, botste ik op Nip/Tuck, waar ik graag es naar kijk. Geen zin om het te volgen: de plot turns zijn mij iets te onwaarschijnlijk. Maar kom, ik keek dus naar Christian Troy (zo heette de aflevering ook) en oh oh oh ik heb een zwak voor de charming, handsome and promiscuous plastic surgeon. Net 40 en nogal obsessief met zijn schoon lijf bezig is.

Ik hou wel van wat oppervlakkigheid. Correctie: ik hou erg veel van wat oppervlakkigheid.

Tell me what you don't like about yourself.... ;-))