maandag 31 maart 2008

Kleurkes kiezen

Voila, een dagske doorgebracht met Tilly Cambré. Want "het kiezen van kleuren voor ons huis is niet gemakkelijk". En kijk, ik heb bijgeleerd: het Natural Colour System heeft nu geen geheimen meer voor mij. En ik heb een schoon moodboard gemaakt!

zaterdag 29 maart 2008

Wat mannen niet begrijpen



Euhm. Moet er effe over nadenken.

Die van mij kijkt mee naar romcoms. Wil er zelfs voor naar de cinema. Hij geniet van saunagebeurens en massages.

Gaat naar véél concerten. Wacht: daar heb ik het. Hij blijft me vragen of ik mee wil. Wat lief is. En goedbedoeld. Maar ik geef er niet echt om, om concerten. En als ik dan twijfel en vraag: hoeveel kost dat? Dan weet hij eigenlijk dat ik ga zeggen dat ik "voor dat geld liever een paar schoenen koop". Wat lomp is. Want hij bedoelt het echt goed. Maar het is niet mijn hobby hé. En soms, een paar keer per jaar, ga ik dan toch mee naar een concert.

Waar hij niet blij mee is, is dat ik soms uptight ben over mijn sportschema en mijn agenda. Maar hij begrijpt mijn nood aan structuur en regelmaat. Ik heb dus niks te klagen.


Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.

Stoppen, nu

Ben al van deze ochtend 7u bezig bezig bezig. Met 5 kids rondvoeren van hot naar her. Met opruimen. Paperassen. De JBC checken. Boodschappen doen. Eten koken. Afwassen. Wassen. En al die tijd niet eens online geweest. De Macbook lag plat, geen idee waarom en ik had het wachtwoord niet.

In heel mijn gekoers is mijn plan om een uur te lopen (op de band van den Escape of aan Rozebroeken) gesneuveld en daar ben ik pissig om. Het is mijn schuld, ik had echt bewust tijd moeten maken (maar ik was ook moe). En ik kan het morgen niet echt inhalen of dan zou ik extra vroeg naar den Escape moeten trekken en ik was net van plan om eens uit te slapen.

OK, ik heb een film gezien - Sahara - die wel, euh, onderhoudend was. En Matthew McConaughey's gespierde onderdelen decoratief in beeld bracht.

Ga nu nog enkel de "impermeable" spuitbus uit het kot halen. De deur sluiten. En naar boven gaan. Of ik zit hier weer heel de nacht voor het scherm.

vrijdag 28 maart 2008

Kinderen


Vanochtend kwam mijn vader langs om rommel uit ons kot naar het containerpark te brengen. Met het onderwerp van vandaag in gedachten, gaf deze gebeurtenis aanleiding tot diepzinnige gedachten.

Want het zit zo: mijn vader woont 10 km verderop. Als het meezit zie ik hem 6-7 keer op een jaar. Hij heeft mij niks te vertellen. Ik heb hem eigenlijk ook niks te vertellen. Soms bel ik hem eens, meestal omdat ik eraan denk dat onze kids recht hebben op een opa.

En als ik dan denk aan wat nu ik voor mijn kinderen voel, dan vraag ik me af hoe het binnen 30 jaar zal zijn.

De onze zijn nu zeveneneenhalf en tien. Jongen, meisje. Een blondje en een zwartje. Een blauwoogje en een bruinoogje. Ik kan nog een hele lijst van tegenstellingen opsommen. Ze kunnen niet meer verschillend zijn.

Maar toch zijn ze overduidelijk broer en zus. Plantrekkers. Geen doetjes. Feestbeesten. Zet ze in een hoop volk en ze zijn als een vis in het water. Geen van de twee kan zich goed alleen bezighouden.

Ze kibbelen wel dag en nacht, maar ze zorgen ook goed voor elkaar als wij uit beeld verdwijnen. Soms liggen ze allebei in ons bed te slapen, als ik 's avonds naar boven ga. Zo lief naast elkaar. En dan ga ik er wel eens tussen liggen in plaats van ze naar hun kamer te sturen. En dan komt W. van zijn concert en ligt het bed vol.

Ik weet nog hoe het was, toen we kinderen wilden en dat keer op keer misliep. Ik weet nog hoe ik me tijdens die hele procedure wel eens afvroeg of het wel echt een kind was, wat ik wilde. Of ik me wel weer goed zou voelen eens dat kind er was.

Het antwoord was ja. Toen onze dochter uit de kraamkliniek mee naar huis kwam, begreep ik dat het allemaal de moeite waard was geweest. En toen we 2,5 jaar later met 3 naar het pasgeboren broertje gingen kijken, was dat een doodnormale gezinsuitbreiding.

OK, alles wat ze zeggen over kids is waar. Het leuke. En het minder leuke. Soms zou ik ze... Maar zelfs dan hou ik meer van hen dan ik ooit had kunnen vermoeden.

Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.

A taste of life as it should be

"Het leven zoals het is", is één ding, maar "life as it should be", heeft ook wel iets.

Het doelpubliek is mannelijk. Maar ik vind het best leuk. Simpel leuk ;-)

Man vergeten


Matthew McConaughey (november 4, 1969)
Mag met ster op de lijst van eergisteren.

donderdag 27 maart 2008

Clutter


Begrijp mij niet verkeerd: mijn huis is niet onhygiënisch vuil. En ik ben zelf ook niet erg slordig. Ik heb alleen de energie niet om constant de rommel van mijn huisgenoten op te rapen. En als ik erover zaag, haalt dat helemaal niks uit.

Ik maak me héél erg kwaad als dochter naar Schoon & Meedogenloos kijkt. En me vrolijk komt vertellen hoe erg rommelig het wel is bij die mensen. Terwijl ze niet ziet dat ik dagelijks door brol & bazaar waad die ik niet achterliet.

Ik hou van period style. Ik hou van clutter. Maar clutter is géén rommel.

Ik koop dozen. Plak etiketten. Wijs aan waar spullen horen. To no avail.

Ik erger me nog veel te vaak wild aan rondslingerend spul. Maar ik doe mijn best. Om zen genoeg te zijn en mijn energie positiever te benutten.

If you can't change the world, change yourself: let it go.

Eén keer per week opruimen zodat de poetsvrouw kan werken. Daar blijft het bij.


Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.

Mijn huishouden


Woonkamer, paaszondag. Need I say more?





Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.

woensdag 26 maart 2008

Mannen


Tja. Me zomaar iets over de helft van de wereldbevolking laten schrijven, is niks meer dan een uitnodiging om u, argeloze lezer, te confronteren met mijn vooroordelen. Want wat weet ik nu over mannen? Als een soort? Een bevolkingsgroep?

Van antropologie en sociologie heb ik geen kaas gegeten. Dus vooroordelen zullen het zijn. Gekruid met enige decennia ervaringen. Met mannen ...

Over het algemeen genomen, hou ik van mannen. Ook al nam ik me bij tijden - wanneer ik na een pijnlijke crush compleet aan vodden lag - voor om lesbisch te worden, het zit er niet in, dames. Ik val - behoorlijk hard - voor venten.

Voor mijn vent bijvoorbeeld, u genoegzaam bekend als W. Na meer dan 19 jaar samen, kan ik alleen maar zeggen dat ik met hem heel erg oud wil worden. Voila!

Op het werk deal ik meestal met mannen. Wat ik best vind. De informaticasector is typisch erg mannelijk. Aan de universiteit werken er wel relatief veel vrouwen in ICT, maar ik kan me genoeg lezingen en conferenties herinneren waar ik de zaal afspeurde naar andere vrouwen. Die er nauwelijks waren.

Nerds en zo: no problem. Er is maar één ding dat ik absoluut verafschuw en dat zijn vieze nerds. Het soort - vaak welopgeleid - dat zich niet vaak genoeg doucht. Of uit zijn bek stinkt. Of altijd kleren met muffe luchtjes draagt. Maar kom, tegenwoordig blijf ik ook daarvan gespaard.

Vooroordelen? Euh... Ik geef mannen meer krediet. Ben minder achterdochtig. Verwacht geen toestanden, gedoe en verborgen agenda's. Voel me meer op mijn gemak.

Mannen zeggen meestal wat ze bedoelen. Wat eigenlijk de enige toegestane vorm van communicatie zou mogen zijn. De finesses van "is je haar anders?", meaning: "eikes, er zit een dooie rat op je kop", beheers ik niet.

Nog vooroordelen? Niet echt, enkel flauwekul.

Ik heb een zwak voor beefcake. Voor "strandneukers" zegt W., en daar heeft hij helemaal gelijk in. Ik zwijmel voor testosteron.

Maar voor hetzelfde geld val ik in blinde adoratie voor een "intelligente typ". En zweet ik dat een tijdje uit. Neen, trouwen maakt je niet immuun.

In 2004 maakte ik "my top ten of shaggable men". Omdat ik geen absolute voorkeur heb - die varieert - zette ik ze op leeftijd.

Alan Rickman (February 21, 1946)
Anthony Stewart Head (February 20, 1954)
Viggo Mortensen (October 20, 1958)
George Clooney (May 6, 1961)
Brad Pitt (December 18, 1963)
Adam Duritz (August 1, 1964)
Evan Dando (March 4, 1968)
Dave Grohl (January 14, 1969)
Robbie Williams (February 13, 1974)
Orlando Bloom (January 13, 1977)

Nu, 4 jaar later zou ik er heel misschien Josh Holloway (July 20, 1969) en Ethan Hawke (November 6, 1970) durven bijzetten. Niet zeker.

Een ding: mannen hebben gewoon een betere user-interface.


Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.

Vooravond

Jaja, ik weet het. Morgen geef ik les en ik ben nog altijd zo iemand die in de laatste 48 uur naar het lesgeefmoment in overdrive schiet. Niet omdat ik zo'n stresskonijn ben. Wel omdat ervaring me leerde dat mijn geheugen geen week ver reikt. Als het er vers in zit, lukt het. Anders niet.

Leer te aanvaarden dat je rendabiliteit slecht is, zegt de shrink. Je output, het resultaat van je inspanningen, is daarom niet slecht...

En ja, als ik er zo over denk, ben ik iets minder boos op mijn inefficiënte zelf.

dinsdag 25 maart 2008

Wijvenweek


Jaja, had ik voor het paasweekend mijn feeds gecheckt dan was ik op de hoogte geweest. Maar kijk, beter laat dan nooit!

Hoewel: in hoever zijn wijvendinges besteed aan mij? Ik hoor er niet bij, bij de wijven. "I was never good with women", schreef ik ooit. "I think there should be laws against scheming, plotting and gossip. "

Af en toe, besluit ik dat het tijd is om erbij te horen. Tijd om met wijven, excuseer, meiden, op te trekken. En dan doe ik wat pogingen. En keer op keer loopt het mis. Het lukt me niet. Soms wordt ik er erg droevig over. Snotter ik mee met Buffy's You work. So hard. All day. To be like other girls. Maar aan de andere kant wil ik er ook niet bijhoren. Wijvendinges - in de zin van dingen die wijven samen doen, als met vriendinnen lunchen en praten en uitgaan - zijn me véél te ingewikkeld.

"My friends are mostly men. Who I often treat as if they were girlfriends, for lack of those."

Maar kom. Of ik op mijn eentje wijvendinges doe? Euh, plenty!

Tellen yogalessen en wellnessdagen? En de Histor kleurenworkshop van volgende maandag?

Als het op sfeer en interieur aankomt, krijgt het mijn aandacht. Ooit volgde ik interieurschildertechnieken. Ik zette me ook aan de complete interieur sectie van de stadsbib en ben ver geraakt. Heb een "style file" voor ons huis. Er is een plan. Ondanks oude tapijten en nieuw Ikea spul, gaat het beetje bij beetje de goeie kant op. Ik heb tijd. Ben ook Walda Pairon niet hé.

In maart en september - en tussendoor ook wel - koop ik tijdschriften met kilo's. Omdat ik verlekkerd naar nieuwe spullen wil kijken. Ook online. Ja, ik lees shopping blogs en Paula's Choice en héél veel meer in dat genre. Kijk naar Wijf tv en Trinny en Susannah. Wiens what not to wear-regels ik redelijk goed uit het hoofd ken. Mijn kleren in de dressing zijn op kleur gesorteerd. Ik heb een zwak voor (dure) schoenen, handtassen en accessoires en vul mijn verzameling gestadig aan, ook al kom ik er nauwelijks mee buiten. Ik benijd "opgekuiste" wijven, maar vind hun gedoe ook futiel. Kijk: ik verplaats me met de fiets, door weer en wind. Ga drie keer in de week sporten, mét douche en sauna. Dat zijn dingen die ervoor zorgen dat ik er niet bijloop alsof ik vers van de coiffeur kom en met een taxi rondgevoerd wordt.

Mijn wijflijf baart me momenteel geen zorgen. Of toch niet te veel. Ok ik heb fluthaar en wat ik ook doe, mijn neus zal altijd blinken. Maar ik ben content als ik als 40 plusser tussen hordes studentes onder de douche sta. Vorige week zat ik onder de 60 kilo. Voila. Da's héél wat minder dan vorig jaar.

Wat shoppen betreft kan ik kort zijn. Ik shop graag. Héél graag. Maar ik geef niet graag veel geld uit. Ik kan lang rondlopen zonder iets te kopen. Ik kan weken afwegen. Keer op keer in de etalage naar dezelfde Missoni zonnebril gaan kijken. Ik stel prioriteiten. Hou kortingen in de gaten. Ga naar de kringloop. En als ik iets koop, hoe klein het ook is, dan ben ik content. Voila.

Mannen is het onderwerp voor morgen. A non-issue, really. ;-) Maar kom, blijkbaar zijn mannen nog steeds een raadsel ...

Daarnet ving ik in de sauna deze boeiende conversatie op:

- ze had al lang haar regels niet meer gehad en ik zag haar en ze leek gelijk zwanger
- da kan toch nie, allé, van de vliegende sigaar zeker
- neen, ze heeft een sexvriendje
- (schamper) een sexvriendje? ik had dat ook gehoord dat ze dat vertelde maar ik nam da toch met ne grote korrel zout
- het is een vriend van haar ex
- en gij gelooft dat ... wat ziet die gast in haar??

Duh!!!
ik heb wijselijk mijn mond gehouden, maar ik vermoed dat de term sexvriendje een en ander verklaart

Maar kom, de mannen zijn voor morgen.

Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.

Wherever I lay my head

Had heel erg naar dit lange paasweekend uitgekeken en niet gerekend op
- zware oververmoeidheid (het gebeurt echt niet vaak dat ik de spinning skip)
- zware spijsverteringsproblemen :-(

Maar kom, heb eigenlijk nog veel gedaan. Geknutseld. Gelopen. Gekookt. Geholpen. Gesupporterd. Met meubelgesleur een kinderkamer naar tienerkamer getransformeerd.

Vanochtend was mijn geheugen weer geheel weg. Als Claus hiervoor euthanasie krijgt, dan ik verdien ik dat ook, bedacht ik me op de fiets. Sneeuw of niet, onderweg had ik gewoon veel zin om me op het trottoir neer te leggen en te blijven liggen, zo suf ben ik.

maandag 24 maart 2008

Pasen in de hoekskes en de kantjes

Zaterdagochtend, schitterend weer. Terwijl dochter door de modder gallopeerde, liep ik een rondje op de tarmac in Laarne. Een paar uur later, op de Blaarmeersen, begon de regen te druppelen, en het hield niet op. Maar de verkoop leed er niet onder. Vanuit onze groene tent serveerden we meer hamburgers en frieten en soep en pasta dan ik voor mogelijk hield. Rugbyspelers spelen en achteraf gaan ze eten en drinken. Véél eten en véél drinken. En dat het regent en koud is, daar maken ze niet zo'n punt van.

Zondag begon even helder. Wat niet gezegd kon worden van mij. Kreeg ik ook bij wijze van practical joke een slok laxatief in mijn glas? Wie zal het zeggen? Feit is dat het tot goed na de middag duurde eer ik - met Immodium instant - de deur uit durfde. Ik mistte de zoekactie in de abdij. Stond wel aan de kant voor zoonliefs rugbymatchkes. Heb later thuis gekookt en gegeten. En drink nu veel water.

Maar der zullen nog wat activiaatjes aan te pas komen - voor ik van het "opgeblazen gevoel" af ben. De 10 km die ik zou te lopen, zijn efkes uitgesteld.

Tot morgen?

vrijdag 21 maart 2008

Kletsnatte steenkoude vrijdag

Suf & moe. Was nochtans héél vroeg gaan slapen.

Boodschapkes gedaan. Lunch in Komkommertijd. Op school, in de forumzaal, gaf zoon zijn "beste van jezelf". Later regende het zo hard dat we in de refter bleven zitten, hopend op een opklaring. Om droog naar huis te fietsen. Het mocht niet zijn.


Hoe het morgen wordt, zien we wel.

donderdag 20 maart 2008

Doctors & nurses (1)

Je zal ze nodig hebben, zegt de site. Oh oh, dat belooft ...

Voorjaarsmoeheid :((

Iedereen klaagt erover. Ook ik ben de helft van de tijd suf en moe. Het duurt een halve dag eer mijn brein in gang schiet. En dan nog ...

Maar kom: heb dinsdag 9 km op de band en gisteren een dikke 5 km op de Blaarmeersen gelopen. Ik geraakt dus nog wel fysiek vooruit...

De werkweek zit trouwens er op vandaag: morgen vieren we Dies Natalis! Hoera! Schoonbroer komt een deuntje spelen op de academische zitting in de Aula.

maandag 17 maart 2008

Noix de cajou de Trader Joe

Hoera, ik ben er bijna! Mijn BMI nadert de 22,5. Ben in het voorbije decennium niet zo licht geweest. Tegenwoordig eet ik dagelijks meer dan 300 gram groenten met vis of mager vlees. Drink ik ongebonden soep, thee en water en nog steeds sloten espresso en senseo koffie.

Normaal zou ik deze tweede dieet stretch hongerloos moeten doorstaan, maar dat is niet echt het geval. Ik denk dat 1500 kcal iets te weinig zijn.

Honger maakt mij erg kregelig. Als het echt niet meer gaat, eet ik wat cashewnoten. Die best gezond zijn. Maar er ook voor zorgen dat mijn vetpercentage niet onder de 30% raakt.

Maar kom, het zij zo. Na 4 zetmeelarme weken snak ik naar iets wat héél traag verteert. Havermout met melk en bessen of pumpernickel met minarine en confituur. Jummie!

Voor de rest heb ik niet echt last van cravings. Gelukkig maar.

In de toekomst wordt het vooral oppassen voor vet. Hoe vettiger, hoe prettiger was altijd wel aan mij besteed. Want ik heb toch een zwak voor:
  • melkchocolade met pralinévulling
  • room & zure room & mascarpone
  • foie gras & crèmepaté
  • alles - denk aan tapas & antipasta - wat in olie zwemt ...

Sara (I'm so naive)

W. is al twee zondagavonden de deur uit waardoor ik wat tv tijd kreeg. Zo kwam het dat ik vorige week op De week van Sara botste. En het vermoeden kreeg dat de ontknoping nabij was. Dus zette ik gisteren, terwijl ik CSI Miami bekeek, de digicorder in gang, om vervolgens mét FFW mogelijkheid en laptop ter afleiding op de schoot Sara's week te checken.

Vraag me niet hoe het verhaal in elkaar steekt. Vraag me niet hoe ze allemaal heten. Ik kan het bakkes van Kürt Rogiers en Olivier de Smet (die ik nochtans aan de schoolpoort zie) amper uiteenhouden. Het enige wat ik wil is dat dat schaap hare hunk aan de haak slaat.

Ik merk dat ik blijkbaar erg naief ben. Of in een zeer beschermde omgeving vertoef. Want ik ken zo geen slechte mensen die mekaar de duvel aandoen. Geen zakenmannen in kostuum die hoogst onaangenaam blasé zijn. Geen gemene bimbo's als Sandrine André.

Wat ik tegen dochterlief zeg over "Familie" en "Thuis" houdt dus steek. Schatje, het argument dat je "iets leert over het echte leven", klopt niet.

Want wij kennen zo geen mensen.

Jaja, het is fictie. Ik weet het.

zondag 16 maart 2008

Rainshower run

Looppartner is genezen. We gingen dus rond de middag een stukske lopen. Het was niet koud. Maar het regende wel.

En aan de scouts kwam ik deze middag nog twee schoolmama's tegen, die hun start-to-run programma gingen afwerken. In de regen.

Hopelijk is het Paasweekend droog. Want ik kijk ernaar uit, naar het Gent Easter Tournament!

vrijdag 14 maart 2008

A lo largo de la atalaya

Heb na season 1 geen Prison Break meer gezien. Ok, het zijn schone gasten, Wentworth Miller en co. Maar ze zoeken het wel echt heel erg ver scenariogewijs, neen?

Wes Craven does Dracula

Niet het soort van film waar ik wakker voor blijf. Gewoon een stukske kijken tot Nathan Fillion in beeld komt zal volstaan, denk ik. Until I find Serenity, of zo. ;-)

En ja, lap, hij heeft een priesterboordje om. Reminds me of the good old Buffy times

Schoolkamperen

Ja, ik zag ze, aan het Trappenhuis. En aan de Oogappel zitten ze ook. Mét BBQ, hoorde ik aan de muziekschool.

Fijn dat we niemand moeten inschrijven dit jaar. Stel je voor dat je 4 dagen aan de schoolpoort vast zit om je kind een plek dichtbij huis te bezorgen. Pfft.

Het waarom

Waarom wordt Anakin slecht, mama?

Fear and anger lead to the dark side.
Het is gewoon boeddhisme.
Angst en woede. Wat anders?

Failed I have, zegt Yoda.
Anakin brandt in de lava.
Luke en Leia zien het licht.
Darth Vader ademt.
Amidala sterft.
"its seems in your anger you killed her"

Dochter durft de film niet te bekijken. Haar kleine broer kent geen angst. Hij snapt het al lang. Het is niet zwart-wit, maar grijs.

Track your run!

De zon komt door de wolken en ik ben op zoek naar goed beschreven looproutes, met straatnamen en afstanden en zo. Bij voorkeur in de buurt van Rozebroeken (tussen de Antwerpse en de Dendermondsesteenweg) waar ik geregeld domweg kleine toerkes loop omdat ik niet in staat ben om een route te onthouden.
Ik kan wel kaartlezen hé, maar mijn werkgeheugen is slecht en een traject moeten onthouden, leidt bij mij tot regelrechte paniek. Wat ik liever vermijd.

Maar kom, niet getreurd: desnoods loop ik met een papierke in mijn hand. Of vraag ik iemand mee die wel 2 straten verder kan denken.

Zoeken doe ik hier en hier. Alwaar ik een account heb.

12 mei: stadsloop

Haha! Blijkbaar zijn er heel wat mensen van plan om mee te doen, want deze week had iedereen het erover. Op school. Op het werk. Bij de spinners. Leuk, want zo kan ik af en toe afspreken om buiten te lopen.

Het wordt vast tijd om in te schrijven, want de 20 km van Brussel waren in no time volzet ...

donderdag 13 maart 2008

Hup hup hup

Vorige week een hele week niet gelopen. Zowaar 225 minuten op MyAsics overgeslaan. Mijn looppartner was ziek en ik bleef zondag lekker binnen, de hele dag. Dinsdag ben ik weer in gang geraakt: yogales, trilplaat, 5 km op de band. Maar ik blijf moe. Sleep mezelf voort. Is dit nu voorjaarsmoeheid?

Waar blijft de lente?

Wie schudt mij wakker?

Verwent mij?

Please?

zondag 9 maart 2008

Way to go Wendy!

Iedereen die bij ons informeerde hoe we "het" deden, die kilo's eraf krijgen, hoorde het al: de begeleiding is cruciaal. Niets werkt zo goed als een deskundige, positieve ondersteuning.

Wij zijn content. Jaja, we kunnen weer in onze trouwkleren. :-) Een beetje reclame mag dus wel.

Nog één weekske en "onze" diëtiste Wendy, gaat van start met een eigen zaak, DIEETCENTRUM EQUIVIVRE in de Albertlaan 58 te Lochristi.


En voila, ze heeft er al de online gazet mee gehaald.

zaterdag 8 maart 2008

Jedi Academy

Wat ik vooraf las deed me het ergste vrezen: de tentoonstelling zou te klein, te kort en te duur zijn. Maar dat was helemaal niet het geval. We waren met ons allen (2 klein, 3 groot) toch meer dan 3 uur zoet. Geregeld onder de indruk van hoe ze het allemaal gebricoleerd hebben bij ILM. En de Jedi Academy was een succes!

N'sightelijk purper

Mijn favoriete Saucony's zijn op aan 't geraken en vandaag besloot ik om de queeste naar nieuwe loopschoenen tot een goed eind te brengen. Met mijn gepersonaliseerde sportzolen bij de hand, zocht ik een paar dat vast aan de voet zit, met een goeie "cushioning" en indien mogelijk, een te doene look. Schoenen voor de "recreatieve loper" ook: met mijn trainingstempo en -frequentie hoef ik geen spul voor geroutineerde marathonlopers.

Na een grondige studie en vergelijking bleven er een 5-tal paar over om te passen, en onderstaande schafte ik aan. Nike Air N'sight III heten ze, en op de doos staan de kleuren White/Blck/Silv. vermeld. Alsof ze bij Nike door hebben dat het vreselijke purper niet echt een aankoopsargument is. De andere paren - toch wel mooiere exemplaren - waren te smal of te breed of te laag. Ik koos dus voor wat het best zit. En heb dus opnieuw een paar "lelijke" loopschoenen. OK, ze zijn niet zo erg als de Saucony's. Maar toch: paars is niet mijn kleur.

Loopschoenen zijn gelijk altijd lichtjes afzichtelijk. Ik vraag me af waarom.
Maar kom, de loopschoenen zijn van mijn sportspullenlijstje: ik vond wat ik zocht.

maandag 3 maart 2008

You are receding

Alles gaat zijn gang, maar dat is het zowat, de laatste weken. Fysiek ben ik er goed aan toe, 'k heb vorige week naast de yoga en de spinning zowaar één keer 8 km en één keer 10 km gelopen en gisteren volgde ik de hele dag een workshop bij Robert Boustany.

Maar mijn geheugen laat me voortdurend in de steek. Het overzicht is compleet ribbedebie. Ik moet inspanningen leveren om me de dagplanning in te prenten. Laat staan dat ik weet wat er me op weekbasis te doen staat. Ik zombie van plaats A naar B. Drijf geregeld af een dissociatief moment. Zie mezelf verdwijnen in de verte.

Op zich is er niks ergs aan dat wegglijden naar prikkelloze oorden, maar het is niet geheel onschuldig: een mens moet oppassen, op de fiets en zo ... En ik moet werken. Output leveren. Met mensen omgaan. Kinderen bijstaan. Boodschappen doen. Koken. Wassen. En nog veel meer zo van die dingen...

Omdat ik mij van de risico's bewust ben, ben ik al dagen extra panicky, zo van: gaat het lukken? Ben ik in staat om mezelf bijeen te rapen voor wat ik moet doen? Zal ik de weg vinden? Zal ik er op tijd geraken? Zal ik al mijn spullen meehebben? Breng ik deze keer alle boodschappen mee?

Niet dat ik al steken heb laten vallen. Maar het zit me niet mee voor 't moment. En dat is balen. Jaja.

There is no pain, you are receding.
A distant ship's smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.

Your lips move but I cant hear what you're sayin.

When I was a child I caught a fleeting glimpse,

Out of the corner of my eye.

I turned to look but it was gone.

I cannot put my finger on it now.

The child is grown, the dream is gone.

I have become comfortably numb.