donderdag 19 februari 2009

Twunch & BGGD10 day

Zo rechtstreeks - en zweterig van het hard koersen - van het werk op de twunch arriveren was gelijk nefast voor mijn enthousiasme, zeker wanneer de vraag "en wat doe jij precies?" op mij afgevuurd werd. Sorry mensen. Volgende keer zal ik positiever zijn.

Maar kom, 's avonds was het BGGD en ik had een fijne lift gevonden en het kon niet stuk. Heb inderdaad plezier gehad. Veel gekletst ook maar de mensenkater vandaag valt best mee.

De hapjes waren fijn, de drank ook en al wat Nivea deed was gewoon leuk. En de goodie bag, die mocht er zijn. Zelfs zonder inhoud was ik er blij mee geweest: precies de goeie maat om mijn handtas op de fiets tegen de regen te beschermen!

Grappig dat er op beide plekken mensen waren die ik ken van aan de schoolpoort. Met één ervan studeerde ik ooit. Het zijn dus niet allemaal piepjonge geeks die zich op social networking storten, mocht u dat denken.


Goodie Bag 19/02/2009
Originally uploaded by kreaflow

dinsdag 17 februari 2009

No Exit

(BattleStar Galactica - SPOILER WARNING!)

Niet zozeer flabbergasted maar veeleer heel blij: things do fall into place!

Maar, tiens, wat is dat toch met die androids?

“I’ve seen things you people wouldn’t believe. Attack ships on fire off the shoulder of Orion. I watched C-beams glitter in the dark near the Tannhauser gate. All those moments will be lost in time, like tears in rain. Time to die.”


"I saw a star explode and send out the building blocks of the Universe. Other stars, other planets and eventually other life. A supernova! Creation itself! I was there. I wanted to see it and be part of the moment. And you know how I perceived one of the most glorious events in the universe? (sneering) With these ridiculous gelatinous orbs (gesturing to his eyes) in my skull! (disgusted) With eyes designed to perceive only a tiny fraction of the EM spectrum. With ears designed only to hear vibrations in the air. ... I DON'T WANT TO BE HUMAN! I want to see gamma rays! I want to hear X-rays! And I want to--I want to smell dark matter! Do you see the absurdity of what I am? ..."

maandag 16 februari 2009

What She Confesses

zondag 15 februari 2009

Het Gild

"Maandag powerplate. Dinsdag BBB. Woensdag personal styling. Donderdag mental coaching. Vrijdag kapper, make-up en manicure. En in het weekend houdt u op elke gelegenheid het gepolijste peperdure lijf stokstijf, zodat de gespendeerde euro's er niet aanstonds weer afglijden."
Rafaela, in de weekendkrant

Goh ja, ik ken ze van nabij, de eerbare leden van het Gild der Gerateerde Schoonheidskoninginnen. Ontmoet ze geregeld, in lessen, douches en sauna's. En laat me - als wannabe - door hen ontmoedigen. Want ik héb het niet, de drive - en het ongetwijfeld riante budget - om te allen tijde proper gekapt, egaal gebruind, welgehydrateerd en retestrak door het leven te huppelen.

En dat benijd ik hen. Omdat ik wel van "afgetekend" hou - van geprononceerde sleutelbeenderen, strakke bovenarmen, vetpolsterloze knieën en een platte buik.

Maar het hoort niet hé, toegeven dat je dat echt mooi vindt en dat dun nu eenmaal beter afkleedt. Neen neen, we moeten kritisch blijven! En ook een beetje leedvermaak voelen. Met hen die bovenmenselijke inspanningen leveren om me de frasecuddling up to a piece of gristle permanent in het geheugen te prenten.

't Loopt niet los

Tweede poging in het "ik ga weer lopen" plan. Vrijdag had ik nog met een aantal lopers gekletst en ook toen werd het me duidelijk: half februari is een late start als je het voorjaar volgens de loopkalender ziet.

Coté Rozebroeken dus, voor een dikke 45 minuten. De iPod plat (zucht), slip met een onaangenaam bir effect en weinig vorm. Het duurde erg lang - zeker 15' - eer mijn benen voldoende los gelopen waren om de gebruikelijke kadans aan te nemen.

En net als vorige week ergerde ik me wild aan de brokken steen (grof grind?) op de paden. Alle 'Track' en 'Map My Runs' ten spijt, ga ik ik nog steeds zonder plan lopen en dan is het fijn als de gekende routes beloopbaar zijn.

Wiens idee de keien waren, weet ik niet, maar het asbestpuin indertijd liep absoluut zachter. "Prettige" wildernis, my ass!

zaterdag 14 februari 2009

Hjem med Trond og Viggo

Hmm. Meestal kijk ik er niet eens meer naar, naar de "betere" detective series op Canvas. Ik hou er wel van en ze zijn vaak zeer goed, maar 't is een kwestie van prioriteiten.

Vorige week botste ik echter op Varg Veum en ik vrees dat ik voor de zesdelige reeks verloren ben.

Héhé, zo leuk, proberen om te verstaan wat ze zeggen (zonder ondertitels: vrij weinig). De scenario's zijn ook niet ergerlijk (effe rustig ademhalen, de tirade over het schijtniveau van Witse laten voorbijgaan). En de acteurs, hmm, die doen het geloofwaardig.

Denk niet dat de donkere Scandinavische winters me goed zouden doen. Maar Vikings - zij die spreken zonder hun mond echt open te doen - daarentegen ...

Balance in the Force

Positieve, onverdeelde aandacht krijgen, is een helende ervaring.

No future

Zaterdagmiddag, schitterend weer. Ben een beetje moe en vraag me af of ik de beloofde trip met zoonlief tot morgen zou uitstellen. In bed zitten met de mac op schoot is een rustiger alternatief. Er ligt een pak DVD's met films en series te wachten. Plus de weekendkrant, een stapel tijdschriften, een paar boeken waar ik heel traag in vorder en wat pdfs. En dan had ik het nog niet over de coaching huistaken, die ik al de hele week overal met me mee heb. Omdat ik ze niet ingevuld krijg.

Op zich is dat vreemd, want het valt me eigenlijk niet moeilijk om vragenlijsten in te vullen. Maar deze keer gaat het over toekomstperspectieven, in eerste instantie op professioneel gebied. U kent ze misschien, die vragen als "waar denkt u over 5 jaar te staan?" en "wat hoopt u op uw tachtigste achter de rug te hebben?". Tenenkrullend, vind ik ze. Tot ik erbij stilsta en me realiseer dat ik geen idee heb. (Heeft u dat ook? Moet dat nu, dat lange termijn geplan?)

Mijn einder reikt tot de volgende lange schoolvakantie. So what...

Ergens daagt het me wel dat er een heleboel resistentie mee gemoeid is. Sinds 3 jaar geleden - ja toen - heb ik ongehoord veel on hold gezet. "Vanaf hier kan het enkel beter gaan", schreef ik toen hoopvol. Me niet realiserend dat acceptatie niet mijn sterkste punt is.

Het gaat niet weg, dat weet ik nu. ADHD is een bio-neurologische aandoening; een chronisch probleem. Een probleem dat ik - zeker op dit moment - behoorlijk actief aanpak. Opdat het leven leefbaarder zou zijn. Fijn! Maar naar de toekomst toe, kan en wil ik het niet incalculeren. Dus is er alweer effe geen toekomst. Zoveel makkelijker. Niemand vraagt erom. En ik word er niet mee geconfronteerd, met de noodzaak om zware knopen door te hakken.

Gisterenmiddag ben ik - omdat ik in de buurt was - een dik uur in de wachtkamer van mijn shrink gaan zitten. Om er te denken & te schrijven. Het heeft geholpen. 't Is niet dat ik eruit ben nu, en die idiote toekomstscenario's fluitend in kan vullen. Maar het daagt me toch dat de zaken voor mij uitschuiven niet kan blijven duren.

Héhé, zal ik wat GTD stuff lezen nu?

Lang Leve Gent Blogt!

Ondanks de eindeweekse vermoeidheid heb ik me in mijn tienerbroek gehesen om in Au Bain te gaan feesten, met de Gentse - en buitenlandse - bloggers en hun gevolg.
En ook al had ik graag wat meer gedanst, het heeft me deugd gedaan om het virtuele leven even aan de kant te zetten.

Lang Leve Gent Blogt!

vrijdag 13 februari 2009

Where's them other mice gone?

Great lies to tell employees


Ze hebben het natuurlijk verknald met die tekst eronder. Maar als ik die er nu afknip en alleen het bovenste in mijn handouts plak, zouden ze het door hebben?

woensdag 11 februari 2009

Choices

U bent hier: Home Voorzieningen Sport 6e Personeelssportnamiddag 16 april 2009 




All Bets Are On!

(except for those who have administrator privileges on baltar, valerii, adama or thrace)

Dat belooft ...

dinsdag 10 februari 2009

Oef!

Het stond in de Glamour ... dus euh ... 't zal wel waar zijn zekerst?


Ha!

Tiens, ik ken Karen van op het werk en "Fashion is not all there is.Yeah, right" (die me door een vriend werd aangeraden) lees ik al maanden. Tot vijf minuten geleden wist niks van de link tussen beiden af. Tiens tiens. Waar girlgeekdinnerarrangementen al niet goed voor zijn...

maandag 9 februari 2009

De Lijdzame Cliènt

Om stipt 14u was ik er binnen. Om 16u werd mijn haar geknipt.

Mij 2 uur in stilte (euh, neen, met een bonkende beat op de achtergrond) bezighouden zonder leesvoer is een klus. Het lukt me hoor. Maar tegen dat ze er eindelijk aan begon, en ik al een heel alleenstaande-moeders-leed gesprek tussen haar collega en de naast mij geïnstalleerde, van licht platina extensions voorziene oranjebruine blondine mét aangekleed schoothondje (I kid you not!) achter de rug had, kon het me begot niet schelen wat ze nog met mijn haar deed.

Zucht.

Vriendelijk was ze wel. Ze complimenteerde me met mijn haarkleur en werkte snel maar rustig. Afrekenen ging minder. Het duurde wel twee minuten voor ze de conditioner bij de 18 euro had geteld (eerst fout, dan goed) en nog heb ik het idee dat het meisje aan de wastafel niet 5 maar 4 euro vermeldde, toen ze me vroeg of die erop mocht.

Het resultaat: een hippe carré met bangs. Het probleem is dat ik niet hip wil zijn.

De vorige keer (elders, véél duurder) knipte de mevrouw ultra klassiek en kreeg ik weken nadien nog complimentjes.

De keer daarvoor - bij De Cliènt, ook met Flairbon - was ik redelijk content. Ik had toen wel leesvoer. En toen knipte iemand anders.

Toen ik buitenkwam, regende het. En neen, ik had mijn oranje anorak niet aan, omdat ik niet als debiel wil overkomen als ik zo'n zaak binnenstap. Direct een natte kop dus. Haha.

En na de snel-snel boodschappen en het afhalen van de kids bemerkte ik dat ik mijn enige echte klus voor de dag, een brief in de bus gaan steken, gewoon geheel vergeten ben.

Straks weer naar buiten dus. Mijn gat is toch nog nat.

zaterdag 7 februari 2009

Felix Gaeta, who would have thought ...

Ha! De derde poging is gelukt. Ik heb "The Oath" gezien.

En ja in de States zitten ze alweer een aflevering verder. En het is niet slim om ernaar te googlen. Maar ik ben nieuwsgieriger dan ik slim ben.

Voor de romantici: in deze aflevering wordt er flink gekust. :-))

Google.com heeft een schoner strand

Geheel per toeval via een tweet google.com/ig aangeklikt, om vervolgens te zien dat die er anders (beter!) uitziet dan mijn gebookmarkte voordeur google.be/ig. Tiens.

.com
.be

vrijdag 6 februari 2009

Modern Proverbs


via bnox

Hey how bout you come over and I'll grant you root access

Dat de Most Cute Male Geek wegens "nogal jong" niet aan mij besteed is, tot daar. 

De nerdpickuplines however, daar heb ik al smakelijk om gelachen.

  • sudo if ur good
  • I don't know if you're in my range, but I'd sure like to take you home to my domain.
  • On a scale of one to ten, you're a buffer overflow
  • You’re the largest word in my tweet cloud
  • I had no alt but to lose ctrl over you
  • Let's get the bottom layer of the OSI model
  • Want to balance my load? 
  • Whoa - you're like, Elf hot 
  • Are you a sorceress? Because I could have sworn you just cast a growth spell on my staff.

dinsdag 3 februari 2009

What Did Dee See?

Vooraleer ik opnieuw ga kijken, de Battlestar Wiki consulteer en tal van fora uitpluis, toch één woordje over "Sometimes a great notion". Wow!

De kleur van de beelden op aarde! De explosie van kleuren op het moment dat Chief Tyrol de muur aanraakt! En dan heb ik het nog niet over het verhaal.

Oh my, wanneer Kara haar Viper vindt. En Leoben's reactie.

En wat is het dat Dee zo ver krijgt dat ze een kogel door haar kop jaagt? Ergens vermoed ik dat het niet (enkel) is omdat ze denkt dat ze een cylon is.

Wiens foto's zitten er in het medaillon?

Vragen.Vragen Vragen.

maandag 2 februari 2009

All right, Lieutenant, it's your ball. Run with it.

Eindelijk, eindelijk BSG Razor gezien. Blij dat ik dit "tussendoortje" zag. Vond het best ok.

Op dit ene stuk na: "Husker" Adama valt - letterlijk en nogal potsierlijk - uit de lucht, samen met een Classic Cylon Centurion (inderdaad: the original toaster). En geen vijf minuten later steekt hij domweg zijn arm in een rebirthing tank.

Komaan hé mensen. Dat was er lichtelijk over. Het vallen was lachwekkend. En wie oh wie steekt er zomaar zijn arm in een vat vol smurrie? I wonder.

Maar kom, Sometimes a great notion en volgenden liggen klaar. Yum Yum Yum!

INFJ

Zelftests: I love 'em, als het voor de lol is. Test invullen voor andere doeleinden hangt me snel de keel uit. Vooral omdat het meestal dezelfde pakken papier zijn die de revue passeren. Want alle peuten testen met dezelfde testen, niet?

Jung & Myers-Briggs herinner ik me vaagweg. Het was in ieder geval lang geleden dat ik de test deed en ik kon me geen resultaten meer voor de geest halen. Maar nu ik hem moest invullen - online zelfs - ben ik er toch eens over aan het lezen (zo ben ik dan weer).

Mijn MBTI resultaat is het volgende:
Introversion: 33, iNtuition 66, Feeling 38 , Judging 33.

Een INFJ dus. Bladzijden en bladzijden uitleg kwam ik al tegen, waar ik vooral dit uit distilleer: "INFJs, making up an estimated 1% of all people, are the most rare type ". Hoe komt het dat dat me niks verwondert?

Een paar Googlepagina's verder wordt het grappig. Héhé, ik ben niet alleen! Meer nog, er zijn hier een paar INFJ's in de buurt ! Michel, of all people, en ook Sara ! Het kan niet op!

Zullen we een Facebook groep oprichten? Huh?

For You, Paddy Fox

Sinds een paar dagen luister ik naar Springsteen op de nieuwe iPod. En bemerk ik, dat de teksten van toen er nog altijd ingebeiteld zitten, in dat slechte geheugen van mij. Al heel lang. En aan Springsteen, daar hangt een verhaal aan vast.

'k Was een jaar of 14, toen we met de jonggidsen in Sint-Joris-Weert kampeerden. 's Nachts sloop er iemand op het Kluisdomein rond die in tenten binnendrong en de slapenden aanraakte. Heel erg scary! Onze leiding was waakzaam en liep rondes, samen met de andere kamperenden op De Kluis. Zo kwam het, dat we verbroederden met een scoutsgroep uit Dublin. Jongens die wel erg lightweight kampeerden en 's morgens met water bereide porridge aten.

Een van die jongens, een leider van een jaar of 20, heette Paddy Fox. Hij speelde gitaar en zong Springsteen, waar hij een groot fan van was. Had donkere krullen, groene ogen en was niet al te groot. Zijn vrienden zeiden dat hij erg op Springsteen leek. Ik had er geen gedacht van. Maar had wel een hele zware crush op hem. Zo erg, dat ik me niks aantrok van mijn ouders, die stonden te kijken hoe hij me zoende, in de ferry terminal. (En neem het van mij aan: tongzoenen behoorde volgens hen niet tot het takenpakket van hun veertienjarige.)

Hij op weg naar huis, ik op weg naar een talenkamp. Hij nam een ferry eerder. En ook al kwam ik in de daaropvolgende jaren meerder keren in Dublin - op bezoek bij andere scouts - Paddy heb ik nooit meer weergezien.

Door hem kocht ik mijn eerste Springsteen LP. The River was nog niet eens uit. En toen die eraan kwam, kende ik Greetings From Asbury Park, Born To Run en Darkness on the Edge of Town al compleet van buiten. En snapte ik waarom zijn vrienden dat zeiden. Helemaal Bruce in zijn jonge jaren.


© Terry O’Neill