donderdag 30 december 2010

I can kill the Jabberwocky

Ze deden de de MediaMarkt aan. En toen de Fnac. Om uiteindelijk in de Roxy een laatste DVD kopie van "Alice in Wonderland" te bemachtigen. Want we hadden hem nog niet gezien. We waren nieuwsgierig. Het werd tijd.

Was het visueel overweldigend? Bwah. Ik heb gewoon vooraf te veel stills gezien. Ben ook niet speciaal zot van Johnny Depp.

Ben ik weggeblazen? Neen. 't Is een mooie film, dat wel. Ik kijk vast nog eens opnieuw om details te checken, maar eigenlijk zat ik de hele tijd te wachten op "wat ik over Alice weet".

Whatever happened to Humpty Dumpty? 
Weet u dat?

dinsdag 28 december 2010

Be careful there's a baby in the house

Boys and their toys, het is me wat. Vooral als je mening - of erger - advies wordt gevraagd over zaken als back-ups, configuraties en kablering.

Nieuwe machines gaan gepaard met voorzichtigheid en ontzag. Met "handen wassen" en "pas op!". Met "zou ik wel zus?" en "zou ik misschien zo?".

Ik zoek op, lees, mail door en leg  uit: de helpdesk@home in actie. Maar tegelijk - juist omdat ik er zenuwachtig van word - neem ik een grote stap achteruit. Ik raak hem niet aan, de baby, da's veiliger zo. Het is niet mijn kind, zie je.

Er komt een dag dat het nieuwe er af is. En dan zal ik de MacBook Pro strelen.

Ook de iPhone en de iPod Touch in huis, schoolkind en peuter wat leeftijd betreft, benader ik ternauwernood. Touch interfaces, dingen die bij mij per definitie niet doen wat ik verwacht,  maken me héél snel zo woest dat ik vrees dat ik die toestellen binnen de kortste keren door een dubbele ruit keil. Jaja, het schijnt dat ze robuust zijn en zo. En ik moet er dringend beter mee leren omgaan. Maar niet met die van hen. Oh no. Ik test wel op een iPad op het werk. Da's rustiger zo.

woensdag 8 december 2010

Comfort casserole

En wat hebt ge de laatste tijd zoal gedaan? Want het is toch geen weer om veel te lopen hé?

Euhm ... Ik heb gebreid, voor de tv en zo. Heb mezelf  leren rondbreien. Met al 3 mutsen als resultaat; één voor mij en twee rugby mutskes.

Ik heb ook eten gekookt. Véél eten. Ovenschotels en zo. Sommige recepten meer dan eens. Met extra porties voor later op de week.

Dit zat er allemaal bij:
  • hete bliksem
  • groene kool met spek en aardappelen
  • clafoutis van zalm en wortelen met puree
  • pompoen met paddenstoelensaus
  • boudins noirs & boudins blancs truffés, met krieltjes, appelmoes en gestoofde venkel 
  • soep met bloemkool en grijze garnalen
  • tagliatelle met pompoen en gerookte ham
  • wild zwijn medaillons in wijnmarinade met gestoofde roze champignons, gewokte chinese kool met blokje gerookte ham en gestoomde krieltjes
  • crumble van kalkoen en pompoen
http://www.nigella.com
Een serieus staaltje huisvlijt, ik weet het. Maar eigenlijk loop ik toch liever hoor. 

zaterdag 4 december 2010

Wrappings, Pleasures & Secrets

Toen ik vanmiddag tijdens de sneeuwstorm voorbij de Inno liep, keerde ik terug op mijn stappen. Want eigenlijk is het ongeveer het moment, om een nieuwe doos aan te schaffen. Zo'n feestverpakking van Pleasures, het parfum dat mijn tante op een goeie dag van mij heeft overgenomen en sindsdien blijft gebruiken. Ik kon het niet laten om mezelf eens goed te besprenkelen. Want ik heb al lang geen Pleasures meer in huis. Maar ik ben er nog altijd even zot van.

Mijn lievelingsparfums zijn meestal van het "frisse" soort geweest: Pleasures,  Happy en Cool Water. Maar als ik goed nadenk, zijn het de andere die echt bleven plakken. Zoals Voile d'Ambre en Iris Noir (beiden  "Secrets d'Essences") die ik tot voor kort nog afwisselde, om dan geheel voor de laatste te vallen. En Wrappings in de vroege jaren 90: het allerbeste parfum ooit, nu nog met moeite te vinden.

"Clinique Wrappings perfume spray has cult status among those in the know. It is rarely available in the UK and only ever available in the US in limited holiday editions."

Jaja : nothing fills your life ... like Clinique Wrappings. 

Die Goede Sint

Komt dat tegen ...
Gisteren, vrijdag, keerde W. rond het middaguur van het werk naar huis. Hij had de namiddag vrij genomen om op de school van zoonlief - houdt u vast - Sint te gaan spelen. Daarom was hij - uitzonderlijk - 's morgens met de auto naar het werk gereden. 
Eens thuis zette hij de - spiksplinternieuwe - auto in onze garage, die deel uitmaakt van ons heel oud huis, dat in de voorbije maanden voorzien werd van dubbele beglazing, volledig nieuwe gasleidingen, een elektrische poort en een compleet nieuw dak met 5 veluxen. 
Hij vroeg zich af of er post was - er lag niks meer bij de brievenbus - en ging dus naar de keuken. Alwaar de poetsvrouw de post op tafel had gelegd, voor ze zelf vertrok. Nu vond hij dat hij gas rook, een klein beetje, maar toch ... De boiler in de keuken - een oud geval dat meestal uit staat - was aan. En het fornuis ... euhm: daar was een gasbekken opengedraaid... Een klein beetje maar, maar het gas liep ...
Was hij niet om 12u15 thuisgekomen, dan had het tot de avond geduurd eer de deur hier open ging en de eerste het licht aanstak. En dan was het "kaboom" geweest. Of misschien zelfs eerder, met de open vlam van die boiler ...
Het gaat naar alle waarschijnlijkheid om een menselijke fout bij het schoonmaken van het - niet meer recente - gasformuis. Maar toch. Ik mag er niet aan denken.

De goede Sint heeft ons behoed. Yup.

woensdag 1 december 2010

The proof of the pudding is in the preparation

Het is gelijk een trein die ge jaarlijks in gang duwt: de voorbereiding voor het eindejaar. Enerzijds zijn er de praktische beslommeringen, anderzijds is er de "sfeer" die toeslaat. Want ja, ik ben zéér gevoelig voor commerciële indoctrinatie en ik schiet dus gelijk met de boekskes in gang, met een plan de campagne voor "geslaagde feesten". Met decoratie, cadeau's, menu's en outfits. Zoals het hoort, quoi. 

Sjaals, mutsen, skikousen en -jassen worden opgeduikeld, zijden jurken vliegen in de was en de collectie nylons en dikkere collants wordt op grijphoogte gebracht. Alle wollen cardigans en truien zijn geïnspecteerd en met een natte doek geperst... Oude make-up gaat in de vuilbak, scrub en smeersels worden aangeschaft en het adres van de plastisch chirurg gegoogled - voor als het niet meer goed komt, voor de feesten.

Op papier en online zit ik te kijken naar fancy eindejaarsoutfits, juwelen en sjakosjen. Naar veel - en vooral vettig - eten. Comfort food. Deserts. Drank. Ik denk aan kerst- en andere cadeau's en maak lijstjes. Mail de familie om kalkoenafspraken te maken. Ga eens aan de jaarlijkse fotokalender beginnen, zie.  

Oh ja, ik weet het.  Ik ga - met enige zekerheid - nauwelijks ergens heen in die periode. Er is geen reden voor gedoe. Want als puntje bij paaltje komt, ben ik pas content als het allemaal achter de rug is. Het eindejaar. 

Kijk: ik had party planner moeten worden. Maar wel ene die zelf niet naar het feest komt.