donderdag 29 september 2011

Rash no more

Efficiency efficiency they say
Get to know the date and tell the time of day
As the crowds begin complaining
How the Beaujolais is raining
Down on darkened meetings on the Champs Elysée
September en hey, ik ben er zonder kleerscheuren doorheen! Ok, ik moet dringend wat slapen want mijn geheugen werkt niet zo best meer, maar al de rest - de “up”, de overmoed, de ontremming, de hypomane episode - daar ben ik dit jaar van gespaard gebleven.
Wees gerust: ik heb in de voorbije maand weer bergen verzet. Van alles en nog wat op gang getrokken, geregeld en zelfs - hou u vast - heel behoorlijk opgevolgd. Ik heb gekookt en gestreken (het ene met, het andere zonder morren), geshopt en gevoerd, gelezen en gekeken, geluisterd en gelopen en ik ben tot op de dag van vandaag niet in stukskes uiteengevallen. Meer zelfs: I’m not all that close to crumbling. Yihaa!
Maar kom, ik ben wel erg moe en het is me duidelijk dat ik niet alles meer “snap”, ook al lees ik hetzelfde vier keer. Storend vind ik dat. Lastig en inefficiënt. Ok, cognitieve uitval is een signaal. Tijd om wat te rusten, dat is het. Het komend weekend is voor een keer zo goed als “ongepland”. Niet dat ik niks kan verzinnen om te gaan doen. Wel dat ik ga proberen om zo weinig mogelijk te verzinnen.
Een beetje sporten en wat op mijn plooien komen. Meer moet dat niet zijn.

zaterdag 24 september 2011

Strategisch plan

"Er wordt zondag tot 23°C voorspeld. Een heerlijk nazomers sportweekend voor het hele gezin!"

De mail met de laatste info van gentloopt.be is optimistisch. Het ziet er inderdaad goed uit, veel beter dan vorig jaar, toen het fris en regenachtig was. Vandaag heb ik - rond het middaguur - het halve marathon parcours afgefietst en ik weet nu ook waar ik morgen allemaal langs zal lopen. Want morgen om 11 u is het zover.  
Het doel is in zicht en vandaag ben ik dus doodop en heb ik overal pijn. De kuit speelt op - Hoe komt dat nu? Was het de spinning van donderdag? - terwijl ik al weken braaf vieze zakskes magnesiumsupplement slurp. De twijfel slaat toe. 
OK: dit jaar had ik - met behulp van van NikePlus en MyAsics - een "strategisch plan" opgesteld dat vooral gevarieerd was. Niet alleen "zomaar" afstanden lopen, maar ook snelheidstrainingen en krachttrainingen zaten in mijn schema. Dat ik ook niet geheel naar de letter zou volgen: af en toe kwam er spinning in de plaats van lopen en yoga in de plaats van de oefeningskes van coach Jay. 

Over het algemeen ben ik goed bezig geweest, getuige alle loopregistraties, Facebook posts en kribbels die ik tijdens de zomer maakte. Zeg nu zelf: di yoga - woe lopen - vrijdag lopen - zat spinning - zon lopen - ma yoga - di lopen - do spinning - vrij lopen - zat spinning - zon lopen: sommige weken heb ik mezelf echt overtroffen.
Maar toch ben ik er niet gerust in: in vergelijking met vorig jaar heb ik véél minder kilometers afgelegd en bovendien liep ik meestal veel te traag. Waarom? Omdat ik aan geen groepstrainingen deelnam en juist die bleken vorig jaar héél nuttig om mijn tempo te leren behouden. 

Dus vrees ik er voor. Niet voor de afstand. Wel voor de tijd. Ik ben een oud wijf dat voor geen meter vooruit zal raken, bedenk ik me. Aw heck: hoe meer ik naar de loopcijferkes kijk, hoe meer ik inzie wat er op dat vlak (veel) beter had gekund. 
Asics: plan
Asics: done

NikePlus 2011
NikePlus 2010
Maar laat ik eens positief zijn: maanden aan een stuk zeker 3 - 4 keer per week sporten: ik heb het toch maar gedaan. De kinderen zijn groter en het lukt me steeds beter om het sporten in te passen. En zie, ik heb al een strategisch plan voor de winter in gedachten: een met meer yoga en meer bezoekjes aan de Escape. En misschien schrijf ik me nog wel in voor het WinterFit-programma. Kwestie van veilig in het donker met een groep mee te kunnen lopen als ik daar zin in heb.

woensdag 21 september 2011

Impact

Phew, het is vandaag een week geleden en de storm lijkt te zijn gaan liggen. Geen discussies meer thuis. Geen telefoontjes van andere ouders. Maar ik hou mijn hart vast. Voor straks, op de Blaarmeersen. En voor zaterdag, want dan is er een match, ver van huis. En zal de heer des huizes het kind vergezellen.

Zijn er meer details nodig? Neen.

Ik wou het hier gewoon hebben over de impact van het gedrag van één persoon. Over het verwoestend effect van een goed gerichte boodschap, die tot doel had mensen bij te sturen. Zij het op een compleet verkeerde manier. Dagen nadien heb ik me verwonderd. Over de boosheid en onrust die ik voelde. Over de ontreddering bij vele gezinnen die vorige woensdag een rotavond meemaakten, en er vrijdag nog niet helemaal klaar mee waren.

Lastige mensen, ik ken er niet zo veel. Mensen die volharden in de boosheid evenmin. Maar kijk, er zijn er. The dark side of the Force kan soms concreet worden.

De impact van negativiteit is niet te schatten.

Tegelijk kwam ik vorige week iemand tegen die me een uur lang van positieve praatjes over zijn succesvolle leven, leuke kinderen en fijne hobbies voorzag. Geen valse noot. Ik voelde me zowaar gegeneerd omdat ik van minder optimisme blijk gaf. En me - nogmaals en hard - realiseerde dat mijn visie op het leven aan de cynische kant is. Maar achteraf werd ik boos. Omdat ik doorhad dat het een taktiek is, positief zijn met je klanten. Het is geen metta of zo, gewoon een stijl van bedrijfscommunicatie. Misschien leer je het ergens wel, als je zelfstandige wordt. Tja.

zaterdag 3 september 2011

Yeah Right


vrijdag 2 september 2011

Weekmenu

September is gestart en gewoontes worden in gang gezet. Ouwe, zoals paardrijden en rugby op woensdag. En ook nieuwe: elke dag thuis warm eten. Want ze willen niet meer op school warm eten, wegens "eikes beikes" en "al mijn vriendinnen zitten aan de boterhammentafel". En moeder werkt toch niet voltijds, right? Ik had het kunnen zien aankomen. Het was er al aan 't insluipen toen ze vorig jaar twee warme maaltijden inruilde voor soep mét. En ik - zoals gewoonlijk - eerst héél erg bezorgd was over de hoeveelheid gezonde kost die ze zou binnenkrijgen en toen, na een paar weken, blijkbaar compleet vergat dat er geen dagelijkse warme maaltijden meer bij waren.

Tja, ik had het kunnen zien aankomen, maar ik zag het niet. Twee vakantiemaanden waarin ik zelf nauwelijks gekookt heb - ik was de laatste weken al aan 't zagen dat het moeilijk ging. En nu plots sta ik ervoor: het feit dat ze willen meewerken aan "weekmenu's". Aan tijdig plannen en aankopen, voorbereiden en bereiden, dekken en afruimen en de afwasmachine draaiende te houden.

Er zijn wat woorden gevallen. Over mijn negatieve attitude. Over mijn cynisme. Ze hebben natuurlijk gelijk. Maar toch.

Ik kook niet graag. Absoluut niet. Op de winterse zondagmiddag na - in het stamppotten seizoen - zult ge mij niet in de keuken aantreffen. Ik eet wel heel graag. En lig al heel mijn leven overhoop met "regelmatig" en "gezond" eten. Foodcoaches en diëtisten ten spijt, als ik het alleen moet oplossen loop het gewoon fout.

Ik heb ook weinig vertrouwen in goede voornemens. Op het gebied van gewoontevorming heb ik meer dan gemiddeld problemen. In die context ben ik al lang blij als ik de afspraken die ik nu - niet altijd vlekkeloos - afrond, gewoon kan verderzetten. Alles wat erbij komt is te veel. Tout court.

Maar kom, we gaan niet moeilijk doen: ik kan dat wel hoor, elke dag 's middags een zelfbelegde boterham uit mijn zelfgevulde brooddoos eten, me aan mijn sportschema houden en 's nachts meer dan een paar uur slapen. En ik kan ook héél goed plannen. En boodschappen doen, al was het een militaire operatie!

Dus waarom maak ik me druk? Over het feit dat ik er niet in geloof, dat de beloofde medewerking er zal komen? Dat we hier vanzeleven niet tussen 5 en 6 aan de voorbereiding van het eten zullen beginnen. Dat het even onwaarschijnlijk is dat iedereen in huis zal zijn tussen 6 en 7? Dat het ideale eetmoment, half zeven dus, een glijdend gegeven wordt zodat ik, die niet op tijd naar concerten MOET, met een volle maag, heel laat of helemaal niet de deur uit zal raken, zodat loopsessies, yoga- en spinninglessen - al hetgeen verlichting brengt quoi - genadeloos geschrapt zullen worden?

Ik ben een egoïstisch wicht. Da's wel duidelijk.

Positief blijven is de boodschap! Tadaaa: ik hem hem al een nuttige link doorgestuurd. En straks zoek ik hier een schrift zie. Voor de weekmenu's.