Draadloos

Psst. We zijn eindelijk draadloos. Hubby zit in Werchter te verslaan. Dochter is bij vriendin. Naast mij slaapt zoon. En ik? Ik blog in bed!

Allé zeg. Ga naar beneden en doe het rolluik dicht. Steek Zazou in de keuken. Ontschmink en poets je tanden. En ga slapen. Morgen is de laatste schooldag!

Vinyasa en Ashtanga

Een eeuwigheid geleden - het moet rond '96 geweest zijn - volgde ik yoga bij ene Rob. Thuis, in zijn kine praktijk. Het viel me zwaar in die tijd, want ik kon me geheel niet ontspannen. Ondanks shiatsu, reiki, ademhalingsoefeningen en yogalessen was de alfa state veraf.

Wanneer het tij gekeerd is, kan ik me niet herinneren. Het keerde. Gelukkig. Mocht het aan mij liggen, dan deed ik nu dagelijks yoga, of tai chi of pilates. Maar de Escape (power) yoga lessen lagen op onmogelijke uren. Zodat ik er uitzonderlijk een keer geraakte. En alleen kwam ik er niet toe. De DVDkes bleven liggen.

Recentelijk heb ik mezelf bijeengeraapt, en ben ik al twee keer op maandagochtend naar de Escape getrokken. Waar Dolly lesgeeft. Trage yoga, in tegenstelling tot de power yoga waar er enige acrobatieën verwacht worden. En waar ik de vorige keer gewoon wegglibberde, omdat ik in de hitte een te korte broek aan had en onmogelijk mijn enkels kon vasthouden. Plus een los T-shirt, wat ook niet bevorderlijk was voor een geslaagde kopstand.

Maar kom: het doel is bereikt. Ik doe weer aan yoga. En in de vakantie is Dolly er op dinsdagmiddag. Nice.

Nu nog vermageren, want die fancy Nuala en Adidas by Stella McCartney collecties zijn voor kleinere maatjes, zag ik al.

Flashbacks

Sinds ik weet dat "het" ADHD is, ben ik voornamelijk met de "onmiddellijke aanpak" bezig geweest. Met "hoe ga ik er dagelijks mee om?" "Hoe maak ik het heden draaglijk voor mij en mijn omgeving?" In de historiek of it all had ik niet zo'n zin. Uitpluizen en analyseren, het kan me gestolen worden. Het ligt achter mij. Ik ben er een hele tijd geleden mee gestopt. Er zal ergens wel een oorzaak te vinden zijn, in mijn genen gecombineerd met "omgevingsfactoren". Maar de tijd kan ik niet terugdraaien, dus het maakt eigenlijk niks uit.

Toch zijn ze er nog, als Nessie verdoken onder de oppervlakte. En soms duiken ze weer op, zoals de laatste dagen. Flashbacks van extreme stress en angst. Examens aan de universiteit. Writers block. Unix systeembeheer geven aan een klas vol burgies. 's Nachts in de hal in Milton Keynes mailen via de mainframe. Werkdagen van half 10 tot 20u. Dagelijks alleen met een firmawagen naar Venlo. Thuis om twee uur 's nachts met de laptop op schoot handleidingen schrijvend.

Soms heb ik het gevoel: ik heb ooit bergen verzet, en nu is het op. Damn.

Work that body

Aarzelend: gaat het goed met me of niet? Het is heel erg oppassen geblazen. Gelukkig moet ik me niet langdurig concentreren. Want dat lukt niet. Mediteren en zo ook niet (het zou nochtans helpen). Maar ik eet op tijd en stond. Doe boodschappen en klusjes. Breng en haal kids. Lees in kranten en tijdschriften. Luister naar mijn eerste zelfgemaakte iPod playlists. Kijk overdag soms eens naar een stukje DVD. En sport. Want dat maakt mijn hoofd leeg. Yoga, spinnen, lopen. Niet meer denken. Alleen ademen en zweten.

I have a soft side. This isn't it.
This is the side that runs early mornings.
The side that leaves gyms breathless.
The side that puts people away in straight sets.

If they're looking for compassion, tell them to look someplace else.

(NikeWomen.com)

Een beetje good old Mel Gibson

Tegenover Gary Sinise. Tiens tiens. Wie is er nu het sexiest? De Mel natuurlijk! Nu ja, IRL zou ik hem liever niet tegenkomen, maar kom ;-)

Pre-test

Naar de Watersportbaan, kwestie van toch wat te trainen. En te zien hoe dat voelt, lopen na fietsen. Ging eigenlijk vlotjes. Ben ook blij dat ik fitpod ontdekt heb, het doet wonderen om het tempo erin te houden. Heb toch eens op de ipod gecheckt hoe lang ik erover deed.

• traject van thuis + 2 rondjes met de fiets: 41 minuten
• fiets vastgezet en water gedronken: paar minuten
  
• 1 rondje gelopen: 33 minuten

Vermoedelijk een goed uur voor 10 km fietsen en 5 km lopen. Volgende keer 4 rondjes fietsen en dan lopen. Zien wat dat geeft. En dan, en dan...

Beter

Het weekend heeft deugd gedaan. Het gaat namelijk beter met me.

The light at the end of the tunnel may not be an oncoming train.

Veni,Vidi,Visa: I Came,I Saw,I Shopped!

Wanneer ik niet kan stilzitten, ga ik rondlopen. Naar den Escape voor sport en sauna. Of in 't stad. Niet dat ik daarom veel koop. Helemaal niet zelfs. Maar doelloos rondhangen helpt. Somehow.

En schoenen helpen ook. I adore Sergio Rossi en Alberto Fermani en Patrick Cox. Sergio Rossi mule dorée pierre, maat 37,5. Op de doos staat 425 euro.

Ze worden de mijne, I tell you ....

Uitwaaiweekend

Zaterdagnamiddag in Villa Aqua. 's Avonds schoonbroer en hotel in Oostende. Een compleet uitgeregende nachtelijke strandwandeling. Zondag na de middag klaarde het op. We trokken naar De Haan, onze favoriete badplaats.

Het deed deugd, zo eens zonder kids.

What was I thinking (2)

De achterstallige post druppelt dag na dag binnen. Ha, nog een dikke envelop. Betreft: Persoonlijk verslag onderzoek ADHD bij volwassenen door dr. A Schepens. Zowaar zeven bladzijden interpretatie van de testresultaten. En nog een laatste vragenlijstje er bovenop. Om terug te sturen.

De scores zijn ontnuchterend - net als het onderzoek, maar dat is alweer maanden geleden. En het toeval wilde dat ik ik diezelfde avond (dinsdag was het) op Canvas ook nog eens op "Leven met ADHD" botste.

Maar kom, ik denk dat mijn frank aan het vallen ging. Na tientallen jaren van stress, nog stress, extreme stress, angst & coping a gogo, is het uiterst fijn om te weten wat er met me is. Om "het" te benoemen. Maar de aanpak is ietwat complexer dan ik vermoedde. Ik ben naar de dokter geweest en heb mijn rilatine geslikt. Ik heb wat cursuskes gevolgd, wat vaardigheden getraind en wat gemediteerd. Het heeft geholpen. Echt waar. Maar ik dacht dat alles weer op zijn poten zou vallen. En dat is dus niet het geval.

De onrust, de chaos is er al heel mijn leven. Dat snapte ik. Kon ik volop illustreren. Maar dat die ook blijft, daar stond ik niet echt bij stil. It's a condition. Yep. Het wordt niet zomaar beter. Ik mag het niet negeren. Ik mag niet geloven dat ik "voor deze ene keer" nog eens mag doorduwen. Voor het werk. Voor de kids. Voor whatever. Ik moet continu oppassen. Draaglast afwegen tegen draagkracht. Uitmaken wat ik kan (en dat is niet alles wat ik wil). Want als ik doordoe, steven ik af op nog meer ellende. Doodop thuiszitten met zware koppijn, een hoge bloeddruk en 15 kilo vetreserve: it teaches me things.

Kat has Fracked you

Sorry mensen ....

Ik had het kunnen weten. Dat die Tagged zooi is. Een paar dagen geleden kreeg ik een uitnodiging in de maibox en toen was ik niet bepaald in een goeie bui. Gevolg? Ik klikte wat raak in de hoop de afzender ermee een plezier te doen. Tenslotte zit ik al op een paar community sites waar ik geheel niks uitsteek.
OK, ik vond dat het er cheesy uitzag, maar ik ben er nietsvermoedend ingestonken. Had niet door dat heel mijn adresboek gespamd zou worden. Heb het ook allemaal niet zitten checken. En daarom krijg ik nu mails. En spreken mensen mij aan: waarom stuur jij zo'n mails, K?

Hallo, dat was ik niet hé. Dat was die Tagged. Maar kom, gedane zaken ...

Virtual friends, who needs them anyway?

That bullen whore & co

Yip, ik heb een zwak voor Tudor England. Voor het echte leven van Henry VIII, Anne Boleyn en hun dochter Elizabeth. Voor wat Shakespeare en vele anderen tijdens en over die periode schreven. Het moeten niet altijd zware stukken of historische naslagwerken zijn. Een goeie roman, genre A dead man in Deptford of iets lichters van Alison Weir. Zelfs "treinlectuur" als Court of Shadows. I luv' it! En de films, en de series, natuurlijk. Terwijl Elizabeth focust op de jongere jaren van the virgin queen, begint Elizabeth I pas in 1579. Ze vullen elkaar dus aan. En binnenkort komt The Golden Age eraan. Ik kijk ernaar uit ...

Helen Mirren

• Een paar weken geleden Caligula gezien. Weird movie.
• Recentelijk op de laatste aflevering van Prime Suspect gebotst. Heel effe gekeken, want ik heb de reeks niet gevolgd en vind het jammer om dan alleen de ontknoping te zien.
• Deze week al een heel stuk van "Elizabeth I" bekeken. (DVD gekocht met een bon bij de krant)
• Gisteren al zappend bij Jonathan Ross blijven plakken; zijn Hollywood Greats gesprekspartner was ... Helen Mirren

Helen Mirren is echt een leuk mens.

Goodbye moodswing, hello smile

Veel geslapen de voorbije dagen. Het was blijkbaar nodig. En lo! Daarnet werd ik wakker en het ging beter. Jaja, mijn frank viel weer heel erg laat: de crash van de voorbije dagen heb ik geheel aan de hormonen te danken.
Niet dat ik me nu weer pico bello voel, want ik heb nog altijd koppijn. De benader me niet of ik sla mijn klauwen uit is wel gemilderd. Maar veel heb ik niet nodig, om de "vecht-of-vlucht" weer in gang te krijgen.
Alle symptomen van chronische stress zijn nog steeds op mij van toepassing. Mocht ik adrenaline en cortisol kunnen aftappen, ik zou een een goed lopend handeltje kunnen opzetten.

GSM afgezet

Bij deze ;-)

What was I thinking?

Dat thuis blijven ook maar iets zou oplossen? Net nu we al weer 2 maand zonder huishoudhulp zitten? Duh. Ik mag niet denken aan alle wachtende klussen, ik heb er toch geen energie voor. Het is alsof de lijst van things to set right nooit inkort. Alsof ik ook constant verantwoording moet afleggen voor het niets doen en lastig zijn. (Eigenlijk cross ik geregeld hele dagen rond om van alles en nog wat in orde te maken, maar kom.)
Project zelfzorg: mijn leven weer op orde zetten. Hell yeah! Waar had ik nu weer problemen mee? Met project management, ain't it? Met overzicht en opvolging, niet? Ik doe voort hoor, dag na dag, beetje bij beetje. En soms geraakt er iets geregeld. De osteopaat. Een meditatie avond. Voedingsadvies. Maar ook hier: ik sukkel. Heb geen overzicht. Geen begeleiding. Word er ongelooflijk moedeloos van. Het gezinsleven draait. Maar hoe? En ten kost van wat? Het schaafwonde gevoel houdt aan. Afweermechanismes aan. Met m'n irritatiedrempel continu overschreden, bescherm ik wat me rest.

Wat me rest?

Incommunicado

Nee, ik neem geen telefoon op en ik mail niet. Te veel aan mijn kop. Wil er niks meer bij.

The seventies revisited

1975. Eerste kalverliefde: David Cassidy uit the The Partridge family.

1977. Merelbeke, in de achtertuin. Over de haag naar Johan en Geert, de buurjongens. "Elvis Presley is dood"

1978. Nancy Drew en The Hardy Boys. Ik had het voor Parker Stevenson. Maar vond Shaun Cassidy ook leuk. ;-)

2007. Ik ben een VT4 kijker. Met een zwak voor CSI en Cold Case en Heroes en Lost en Battlestar. Maar ik doe me geen moeite om reeksen te volgen. Daar zijn DVD boxen voor. Soms bleef ik wel eens naar een stukske "Invasion" kijken. En af en toe dacht ik: ik ken die gast ... zou dat geen van de Cassidy brothers zijn?
Wat blijkt: ik heb het mis. Maar Shaun is wel producer van de reeks. Tiens tiens.

Ziekteverlof

Al 11 dagen relatieve rust. Veel geslapen, weinig gedaan. En ondertussen zieker dan bij aanvang. Zo slap als een vod. Keelpijn. Helse koppijn. Tja.