dinsdag 28 november 2017

Blindsided



"Een deel van de burn-outs ontstaat doordat mensen perfectionistisch zijn aangelegd, een hoog verantwoordelijkheidsgevoel hebben en voortdurend werken. Als ze stress hebben, overdrijven ze en gaan ze over hun grenzen zonder te luisteren naar de signalen van het lichaam. Daardoor crashen ze, voor ze in de gaten hebben dat ze die grenzen hebben overschreden."
Burnout coach Luk Dewulf in De Standaard, vandaag 28 november 2017

maandag 27 november 2017

Ruminate not

Of ik een piekeraar ben, vroeg de dame. "Euh, neen", antwoordde ik. En ik meende het: volgens mij "pieker" ik niet. Bah neen: ik anticipeer! Of ik heb flashbacks.

Semantics, schmemantics natuurlijk. Het gaat hem gewoon om de connotatie.

Ik heb niet het gevoel dat vooruit plannen (en daarbij alle mogelijke opties bekijken) problematisch is. Maar gelijk realiseer ik me dat wat ik doe "catastrophizing" (is er eigenlijk een Nederlands woord voor?) heet. Mijn vooruitzien is niet vrolijk. Niet positief tout court. Ik probeer paraat te zijn voor het gedoe dat eraan komt. Bereid me voor op het ergste. The light at the end of the tunnel is an oncoming train.

© Anxiety Girl by Lacey London 

Flashbacks zijn evenmin blijmoedig. Terwijl angstaanvallen meestal diffuus zijn, zonder aanwijsbare reden zijn flashbacks héél specifiek. En niet uit te roeien. 

Check Check Double Check

"Je maakt jezelf wijs dat anderen je uitlachen omdat je trager bent dan de rest", las ik ergens, op een ADHD blog, denk ik.

Uitlachen? Daar heb ik nu geen schrik voor. Maar 'k ben wel extreem gevoelig voor kritiek op mijn werk. Voor kritiek op alles wat ik doe, eigenlijk.

Omdat ik héél goed weet waar mijn valkuilen liggen.
  • Ik plan en organiseer me te pletter. Zet dingen in de agenda. Splits een grote taak op in deeltaken. Maak lijsten.Veel lijsten. ALLES is een klus. En raak vervolgens verlamd door de hoeveelheid werk. 
  • Dingen gaan niet hard genoeg vooruit (of toch niet zo hard als ik het zou willen), want ik dwaal af . Meestal verdwaal ik héél diep in details. Ik wil iets COMPLEET snappen vooraleer ik er over schrijf/praat. Ik wil dat wat ik produceer JUIST geformuleerd is. Dat de vertaling CORRECT is. De lat ligt altijd hoog. Bijgevolg doe ik uren over wat een ander snel snel oplost. 
  • Ik ben als de dood voor slordigheidsfouten, die ik hoe dan ook maak. Een half jaar opleidingen met apart te reserveren lokalen en verschillende lesgevers plannen en in het systeem stoppen is daarom een helse procedure. Check, check, double check. En dan krijg ik geheid achteraf toch een mailtje om te vragen "of ik overal het aanvangsuur correct heb ingevoerd". It kills me.
  • Ik begin aan massaal veel en maak niets af. Mijn opvolging sucks."Out of sight is out of mind" mag je bij mij heel letterlijk nemen. Ik laat lange termijn klussen doodbloeden. Ondanks mijn hele arsenaal aan "to do"en checklists, verlies ik dingen uit het oog. Daarom voel ik permanent stress als er iemand op me afkomt met een vraag. "Wat ben ik nu weer vergeten?" en "Die weet nog goed dat ik die grote klus nooit afgewerkt heb." Ik word er helemaal onderkruiperig van. Want ik ben bang. En als ze niks zeggen, word ik paranoïde. Altijd fun dus. 

Home is where the hurt is

Die zit thuis, met ziekteverlof, denkt u misschien. Ze rust uit - met therapeutische ondersteuning en medicijnen - tot ze er weer bovenop komt. 

Dat is ongeveer het scenario dat ik zelf graag zag. De realiteit is anders.

Binnen de maand starten de verbouwingen. Ja, precies: de verbouwingen die me al maanden zot veel stress bezorgen. En nu wordt het concreet. Heelder kamers moeten worden leeggemaakt. Spullen kruipen niet vanzelf in dozen. Ik ben er dus mee bezig. De hele tijd. In mijn kop (vooral), maar ook fysiek. Ik klus. Ik doe voort. Again. As always.

En verder sta ik op een wachtlijst voor gepaste hulp en heb ik sinds een week nieuwe medicijnen. 

zaterdag 25 november 2017

Apply yourself

Dat waar ik in doorschiet ontbreekt bij hen compleet.
Doe een inspanning. Steek een tandje bij.
Underachievers.

vrijdag 24 november 2017

A picture is worth a thousand words

Maak je geen zorgen! zegt men mij. Allez seg.

Drowning by Art By Moga

dinsdag 21 november 2017

You cannot pour from an empty cup

Goed zorg dragen voor jezelf staat hoog aangeschreven in het boeddhisme. Ik weet dat. Toch doe ik weinig of niks in die zin. 

Chronisch uitstelgedrag, zo kan je het noemen. Foute prioriteiten stellen, dat ook. Als puntje bij paaltje komt, is er maar één iets waar ik alle energie tegenaan gooi, en dat is het WERK. Want dat is BELANGRIJK. Eerst werken, en dan de rest. En bij die rest sta ik zelf als laatste in de rij. Met de gekende gevolgen: ik doe door tot het licht helemaal uitgaat. 
 

Ik zag het niet aankomen. Geloofde dat ik aan hetzelfde tempo kon blijven voordoen. De peute, die me - een jaar geleden - waarschuwde "dat dit niet zou blijven duren", vond ik aandoenlijk.  

Je weet niet wat je voelt. Je voelt niet dat je moe bent. Je stelt belangrijke behoeften uit.

Jaja. 

Ik hyperventileerde en verging van de angst. Maar ik deed voort. Geen focus? Giet er wat koffie op. Moe? Giet er sloten koffie op. Honger? Daar doe ik niet aan! Eten moet je inpakken (duh!) of kopen en meebrengen of je moet je werk onderbreken, opstaan en naar de resto. Ik heb helemaal geen tijd voor die crap. 

Twee dagen per week vasten en terug op gewicht komen: het werkte tot ik massa's suiker nodig had om alert te blijven. En nadien veel eten om wat rustiger te worden. 

Al die maanden dat ik zoveel mogelijk "onrust" probeerde te vermijden door systematisch weg te blijven van mensen. Heel de tijd dat iets uitsteken thuis (zoals koken & boodschappen doen) nog nauwelijks lukte ... Was er dan niemand die de bui zag hangen? Geloofde iedereen - zoals ik - dat  ik weer op mijn plooien zou komen wanneer het wat minder "druk" zou worden? Dat ik het wel zou "trekken" tot de volgende schoolvakantie

Project zelfzorg: ik had het er tien jaar geleden moeilijk mee en het is niet er niet veel beter op geworden. Ik heb weer een lijstje met werkpunten; waar ik voorlopig niet eens veel van bak. 
  1. Als je hulp nodig hebt, vraag er dan om.
  2. Beweeg
  3. Rust
  4. Eet gezond & gevarieerd
  5. Stel je grenzen
  6. Doe niet te veel
  7. Zorg voor structuur
  8. Wees lief voor jezelf

woensdag 15 november 2017

Questions

Gisteren en vandaag ben ik - om gezondheidsredenen - de deur uit geweest. Mensen gezien en zo. En dan komen er vragen. Meestal mijn favoriete vragen.

"Draag je wel genoeg zorg voor jezelf?"
Neen. Anders was dit hier nu niet gebeurd.

"Hoe zit het met je netwerk?"
Last time I checked the wifi was on.

People. You gotta love them.

dinsdag 14 november 2017

Fight, Flight, Freeze Responses


En, hoe voelt het, vandaag? Euhm...



Frozen, denk ik. 

woensdag 8 november 2017

This is a test (This is a test) And it's going to cut you down to scale

Gratis zelftest – Test je stress, angst en depressie
Meet je huidige niveau van stress, angst of depressie online met onze zelftest!

Allez hup, eens kijken hoe ik scoor in vergelijking met de vorige keer....