We hielden ons bezig

En hoe! Terwijl hubby in Werchter in een hok zat, vulden we de tijd met leuke dingen. Donderdag met zoon na school een terrasje gedaan. Vrijdagochtend samen te laat naar school voor de beruchte, want zeer langdurige, jaarlijkse "het beste van jezelf" show. Zowel zoon als dochter deden hun ding. Zoon alleen, dochter in klasgroep. Omdat het te hard regende voor een picknick in het park, trokken we naar de Foodmaker voor een uitgebreide lunch, die we lieten volgen door braderie shopping. En ja, dochter ging voor sjieke E(x)it sandalen. En een designer pet. In de outletstore. En we scharrelden in bakken in de H&M en kochten elk een ring in de Six. En toen gingen we naar huis, voor effe. Om 18u en een beetje stonden we al in de Jojo, waar de voorbereiding voor de spaghetti-avond bezig was. Dochter stond als een volleerde barmeid aan de dranktoog. En we smulden en kletsten dat het een lieve lust was. En toen het goed 21u was, vertrokken we naar de housewarming bij Ine. Het was na half twaalf eer we in bed doken. Zaterdagochtend: paardrijden en spinning, en een rustige middag met een uitstap naar de supermarkt. 's Avonds wandelden we met onze koelbox naar de Munich BBQ aan het Trappenhuis, waar we Sam en andere ouwe bekenden tegenkwamen. Toen het rond half tien begon te regenen, keerden we naar huis. Slapen! Op zondag om 7u30 was er weer volop leven. Goedgezind leven, want na een licht ontbijt gingen we zwemmen. In de Van Eyck bleken zowaar een vijftal vriendjes aanwezig te zijn, met hun mama's. Zoon besloot dat hij nu eindelijk zou zwemmen. Na een half jaar les bleef hij - grrr - tot nog toe op z'n hondjes ploeteren, maar blijkbaar wou hij geen gezichtsverlies meer lijden. Dus zwom hij 3 lengtes en oefende stijlduiken in het diepe. Wij fier. Na de maaltijd en middagrust trokken we erop uit met de fiets. Naar het Leiestreek Fietsfeest. De heenweg was vrij zwaar - dochter fiets niet graag "snel" - maar uiteindelijk raakten we bij Kasteel Borluut. Het oorspronkelijke idee om van daaruit een tocht van 25 km te doen, had ik al opgegeven. Ik verwachtte animatie, maar ter plekke viel er niks te beleven. Geen springkasteel, geen fietsregistratie, niks. Enkel een terras en een infostand. Wat niet pleit voor de organisatie, want de brochure beloofde toch één en ander. Maar kom, zoon keek naar de tenniscourts en dochter werd na twee koppen verse tomatensoep weer vrolijker. Ze reed de hele terugweg op kop. Thuis aten we kip met rijst en boontjes en sloegen we gezamelijk de kokosnoot aan diggelen. En na wat tennis op onze koer, ging zoon toch naar bed, want morgen heeft ie zwemles. En hij wil zijn brevet halen. Want mama beloofde hem, dat hij in een bootje mocht varen eens hij zijn zwembrevet heeft. En blijkbaar bijt dat bootje in zijn bil. Papa was ooit zeescout. Kan hem leren surfen en zeilen. En peddelen op de Blaarmeersen. :-)

OK, dochter heeft naar papa gebeld en gesmst. Om zeker te zijn van haar handtekeningen van Lilly Allen en The Kooks. Maar voor mij was Werchter nog nooit zo veraf.

© Proximus Go for Music 2007 - isabelpousset.be