Ik mag plannen zoveel ik wil, het draaiboek voor de komende dag opstellen en er zo nodig storyboards bij tekenen. Toch loopt het mis. De telefoon rinkelt onophoudelijk en ik vind het toestel niet en niemand spreekt wat in en ik vertik het vervolgens om mijn gsm op te nemen omdat ik al genoeg verstoord ben. Opruimen en strijken: klussen waar ik nooit helemaal doorheen geraak. Maar het moet gebeuren. Voor de poetshulp komt. Ik krijg het gevoel dat ik gewoon helemaal niks in orde krijg. Maar kijk, ik moet de deur uit. En dan blijkt zoon zonder fiets vertrokken te zijn. Ik had in de ochtendspits de gedachte dat ik met de kids naar school moest fietsen laten varen en voelde toen dat er iets niet klopte.Ik wil met rust gelaten worden. Frisse lucht. Nu. Of ik bijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten