Be careful there's a baby in the house

Boys and their toys, het is me wat. Vooral als je mening - of erger - advies wordt gevraagd over zaken als back-ups, configuraties en kablering.

Nieuwe machines gaan gepaard met voorzichtigheid en ontzag. Met "handen wassen" en "pas op!". Met "zou ik wel zus?" en "zou ik misschien zo?".

Ik zoek op, lees, mail door en leg  uit: de helpdesk@home in actie. Maar tegelijk - juist omdat ik er zenuwachtig van word - neem ik een grote stap achteruit. Ik raak hem niet aan, de baby, da's veiliger zo. Het is niet mijn kind, zie je.

Er komt een dag dat het nieuwe er af is. En dan zal ik de MacBook Pro strelen.

Ook de iPhone en de iPod Touch in huis, schoolkind en peuter wat leeftijd betreft, benader ik ternauwernood. Touch interfaces, dingen die bij mij per definitie niet doen wat ik verwacht,  maken me héél snel zo woest dat ik vrees dat ik die toestellen binnen de kortste keren door een dubbele ruit keil. Jaja, het schijnt dat ze robuust zijn en zo. En ik moet er dringend beter mee leren omgaan. Maar niet met die van hen. Oh no. Ik test wel op een iPad op het werk. Da's rustiger zo.