Scandinavian slobber

Al dagen na elkaar kijken we hier naar de heruitzending van "The Killing" op een Nederlandse zender. De serie is fantastisch.

We lopen wel vertraging op als we samen tv willen kijken, maar zie, na 3 seizoenen Weeds zijn we aan iets nieuws begonnen dat goed vooruit gaat. En er liggen hier nog twee nieuwe DVD boxen; ene van Dexter en ene van True Blood. Allebei voor na Forbrydelsen. Binnenkort, want we zitten nu in de helft, denk ik.

Kijken moet in stilte, met de tv luid genoeg om iets te kunnen verstaan. Zo een freak ben ik dan weer. Ik hou erg van Scandinavische geluiden en hoe langer ik luister, hoe meer ik merk dat Deens toch gemakkelijker is, omdat het ietwat Duitser klinkt  - "Forbrydelsen" deed me gelijk aan "Verbrechen" denken  - en omdat het qua intonatie minder afwijkt van wat we gewend zijn.

Maar hoe schoon Deens ook mag wezen, ik heb weer zin om Zweeds te gaan leren. 't Is een zich herhalende fase in mijn leven: als ik denk dat ik tijd heb - wat natuurlijk een zinsbegoocheling is - of als september nadert - het moment waarop ik nog altijd met een hele reeks goede voornemens kom aanzetten, rijst het verlangen om een taal te gaan leren waar ik absoluut niks mee aan kan vangen.

Ik zou kunnen werken aan mijn Nederlands en Engels zodat ik - ik heb tenslotte het diploma - taallessen zou kunnen geven. Ik zou kunnen werken aan mijn Frans zodat ik er (beter) les in zou kunnen geven. Ik zou zelfs mijn Duits kunnen opfrissen, nu dochterlief ook dat vak volgt. Maar, zie,  ik heb vooral zin in Zweeds. Want dat zou een hobbyproject zijn. Tja.