De omgekeerde wereld

Het gaat goed. Dank u.
De verbouwingsstress is weg - de lijst met af te werken klussen schiet voor geen meter op maar daar kan ik NIKS aan doen dus laat ik het los. We zullen ooit schilderen. En kasten zetten. En weer uitpakken. Maar nu nog effe niet.
De crisissen veroorzaakt door ondermaatse schoolresultaten zijn bedwongen. Zucht. Tieners en motivatie. Ouders en onmacht. Niet goed voor het hart, die dingen.
Onze reis naar de USA in de paasvakantie was absoluut een succes. Ik probeer tijd te maken om de foto’s van (geo)tags en commentaar te voorzien, maar voor de nieuwsgierigen staan ze al hier.
Voor de rest ben ik al dagen vrolijk en jumpy. Een beetje praatziek. En afgeleid. Procrastinating like there’s no tomorrow gevolgd door (nachtelijke) werksprintjes, het is niet ideaal, maar ik leef ermee. Probeer weer vaak te sporten (en dat lukt redelijk goed). Ik ben ontspannen van reis teruggekomen en wil - ondanks de potentieel overvolle agenda in de komende weken - enigszins ontspannen blijven.
Maar toch denk ik: moet ik me nu zorgen maken over een hypomane fase. Of is dat weer de wereld op zijn kop?