Dat met die Strattera, dat lukte gelijk niet. Ik was content toen ik van 80 mg naar 60 mg mocht terugkeren (want heelder dagen kotsmisselijk zijn is niet plezant) maar voor de rest ging het eigenlijk helemaal niet goed. Ik bleef (of werd, want het ging bergaf) compleet retedepressief. Echt echt slecht.
Niet dat ik al die tijd niks uitstak, want ik hield me meer dan goed bezig. Maar de black dog was er wel VOLCONTINU.
Goed dat de shrink dan toch na een paar maand opmerkte dat het met mijn stemming niet beter ging. En dat ze toch weer eens aan de medicatie zou sleutelen.
Van eind juli tot 15 augustus mocht ik dus "afkicken" van de Strattera, alvorens ik andere medicatie kreeg en dat waren twee zeer interessante weken. Oh joy! Enerzijds zat ik permanent met een bol watte in mijn kop, kon ik niks onthouden en niet al te veel risicoloos ondernemen. Anderzijds lichtte de zwaar depressieve sluier ontstellend snel.
Ondertussen neem ik weer Rilatine - dezelfde soort en dosis die ik jarenlang nam - en voel ik me heel helder en min of meer "normaal". Wat ook wel es mocht.
Maar we zijn er nog niet. Want "normaal" zit heel dicht bij opgejaagd. En angstig. En geïrriteerd. Het heeft geen dag geduurd voor ik op andermans zenuwen ging werken. En momenteel neem ik dus geen antidepressiva of stemmingsregulerende stuff.
Bupropion bovenop de Rilatine is blijkbaar een risico. En SSRI's, daar moet ik ook mee oppassen, want ik heb het zowat gehad met de resulterende hypomane toestanden.
Ik wacht dus af. Tot de volgende consultatie.
vrijdag 24 augustus 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten