Effe geschrokken toen ik dit las. Het zal me leren.
Watte? Awel, online dingen loslaten over de kinderen.
Op aanraden van "ons" adoptiebureau ben ik daar voorzichtig mee. Nee, ze mogen niet met naam en toenaam op foto. Niet omdat we beschaamd zijn of zo. Maar omwille van de emotionele rust. Twee moeders hebben hun kind afgestaan. Kunnen er naar believen info over krijgen. Maar niet rechtstreeks van ons. En liefst ook niet toevallig op het internet.
Voor de rest babbel ik al zoveel over de kids, dat ik ze bewust uit het bloggen weghou. Ik ben zo fier op mijn (b)engeltjes. Prachtkinderen.
Je kan je ook niet voorstellen hoeveel mensen me vragen hoe dat nu ging, dat adopteren. Er doen de wildste verhalen de ronde. Dat je jààren moet wachten op een binnenlands kind en een vrachtwagen vol geld moet staan hebben, zijn de meest voorkomende misvattingen. Ze kloppen niet, mensen!
Voor wie info wil, geef een seintje. Ik wil er met iedereen over praten. Maar niet via deze weg.
woensdag 21 december 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten