Vanochtend kwam mijn vader langs om rommel uit ons kot naar het containerpark te brengen. Met het onderwerp van vandaag in gedachten, gaf deze gebeurtenis aanleiding tot diepzinnige gedachten.
Want het zit zo: mijn vader woont 10 km verderop. Als het meezit zie ik hem 6-7 keer op een jaar. Hij heeft mij niks te vertellen. Ik heb hem eigenlijk ook niks te vertellen. Soms bel ik hem eens, meestal omdat ik eraan denk dat onze kids recht hebben op een opa.
En als ik dan denk aan wat nu ik voor mijn kinderen voel, dan vraag ik me af hoe het binnen 30 jaar zal zijn.
De onze zijn nu zeveneneenhalf en tien. Jongen, meisje. Een blondje en een zwartje. Een blauwoogje en een bruinoogje. Ik kan nog een hele lijst van tegenstellingen opsommen. Ze kunnen niet meer verschillend zijn.
Maar toch zijn ze overduidelijk broer en zus. Plantrekkers. Geen doetjes. Feestbeesten. Zet ze in een hoop volk en ze zijn als een vis in het water. Geen van de twee kan zich goed alleen bezighouden.
Ze kibbelen wel dag en nacht, maar ze zorgen ook goed voor elkaar als wij uit beeld verdwijnen. Soms liggen ze allebei in ons bed te slapen, als ik 's avonds naar boven ga. Zo lief naast elkaar. En dan ga ik er wel eens tussen liggen in plaats van ze naar hun kamer te sturen. En dan komt W. van zijn concert en ligt het bed vol.
Ik weet nog hoe het was, toen we kinderen wilden en dat keer op keer misliep. Ik weet nog hoe ik me tijdens die hele procedure wel eens afvroeg of het wel echt een kind was, wat ik wilde. Of ik me wel weer goed zou voelen eens dat kind er was.
Het antwoord was ja. Toen onze dochter uit de kraamkliniek mee naar huis kwam, begreep ik dat het allemaal de moeite waard was geweest. En toen we 2,5 jaar later met 3 naar het pasgeboren broertje gingen kijken, was dat een doodnormale gezinsuitbreiding.
OK, alles wat ze zeggen over kids is waar. Het leuke. En het minder leuke. Soms zou ik ze... Maar zelfs dan hou ik meer van hen dan ik ooit had kunnen vermoeden.
Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten