Verandering van spijs (1)

"Loop je nog?" kreeg ik te horen na de 26ste. Euhm, ja zeker. Maar iets minder.

Ik had echt zin in wat anders. En ben er subiet aan begonnen: twee dagen na de run stond ik in een Pilates les mijn best te doen, aangemoedigd door een hele ashram met enkelbellen, vingercymbalen en tamboerijnen - op cd, dat wel. En het uur nadien stond ik op de striding band waar een nieuw level - zonder handen, met gewichtjes - werd aangebroken. Ondertussen heb ik ook weer aan spinning gedaan en de pikte ik twee yoga lessen mee bij Dolly. En deze ochtend ging ik schaatsen. In Kristallijn, ja. Waar ze de hele tijd door van die eighties muziek draaien waar ik gelijk wel vrolijk van wordt. Tina Turner's Private Dancer, The Final Countdown, en meer van die handel. Fun!

Het bevalt me wel, iets anders doen. Cardio alleen heb ik altijd te weinig gevonden, maar sinds er nog nauwelijks spinning combo wordt gegeven en ik in geen bodypump of yoga lessen raakte, trooste ik me met mijn gewicht dat meeviel. Terwijl ik vroeger zwaarder, maar leniger en sterker was. Maar kijk, ik werk er weer aan. Vooral de yoga vind ik leuk, ook al is het altijd puzzelen om er te raken.

En ja, ik loop nog. Eén à twee keer in de week. Ondertussen is het te donker geworden om 's avonds alleen langs de Schelde te lopen. Dus wijk ik - op woensdag en in het weekend - uit naar de Watersportbaan of de Blaarmeersen. Altijd licht en altijd volk daar. De fluohesjes en de lampjes komen in beeld. En ik heb weer een droge dikke trui en een winddicht vest mee, voor achteraf, omdat opdrogen aan de lucht echt geen optie meer is. Straks haal ik de wintertights boven. Dikkere loopsokken, handschoenen en een fleece hoofdband. De vrieskou van begin dit jaar is nog veraf. Maar ik hou best van lopen in de kou.