Vijf weekdagen van 18 uur, da's 90 uur wakker. En ook al werd het recent nat, koud en donker: ik doe voort. Ik spring bij. Beantwoord. Ondersteun. Hou gezelschap. Maak mijn kop leeg. Werk aan mijn lijf.
Ik doe mijn best.
Rust is er niet - no rest for the wicked - lach ik dan. Maar soms vraag ik me af hoe ik het blijf doen? Roofbouw? Ik weet het niet. Want alles in acht genomen functioneer ik nog best. Het gaat wel goed hoor. 't Is alleen raar, dat ik nog niet helemaal mijn mijn poten omhoog lig.
Vijf weekdagen van 18 uur, da's 30 uur slaap. In het weekend durf ik wel es uit te slapen, jaja.
Vijf weekdagen van 18 uur, da's 30 uur slaap. In het weekend durf ik wel es uit te slapen, jaja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten