Leaf on the wind

Augustus. Alweer meer structuur in de dagen. Minder dobberen van dag tot dag. Planningen dringen zich op. Beslissingen en zo.

Drie weken gezinsvakantie - thuis - achter de rug, en we zijn nauwelijks in onze tuin geweest! De hele tijd op de hort, in het Gentse. Kids in, kids uit, kids weg, kids extra. Naar de Gentse Feesten. Uit eten. Naar de film. Samen shoppen. Zwemmen in Neptunus. Parkkaffee. Naar de bib. Naar de Blaarmeersen. Met de boot naar Brugge. Een terrasje. Verjaardagsfeestjes thuis en elders. Het was leuk. Het weer was niet eens slecht. Met al dat buiten zwemmen zijn de kids behoorlijk gebruind.

En ik? Oh ja, ik heb gefietst, gespind, lengtes gezwommen, yoga gedaan en zelfs wat gelopen. Maar van gericht trainen kwam er niet veel in huis. En na één startersmeeting, die ik min of meer als toeschouwer volgde, had ik door dat ik er net als vorig jaar niet zal geraken, aan die achtste triathlon. Toegegeven, ik sta er qua voorbereiding beter voor dan toen. Maar de oorzaken van mijn afhaken zijn precies dezelfde: zonder materiaal (een koersfiets plus helm) is er geen beginnen aan. En meedoen "op conditie", lijkt me ook geen optie, nadat ik de andere gegadigden (serieuze recreanten) opnam. Hier is stevig trainen voor nodig. En dat lukt me niet. Veel te lastig, veel te complex. Geen karakter voor zulke dingen.

Probeer ik weer om "iets" te bereiken? Tja, het valt niet mee om resultaatloos te leven. Zo zen ben ik jammer genoeg niet.