Eigenlijk ben ik een optimist. Ge kunt u niet voorstellen hoeveel keer ik al een dag begon met verstandig ( = niet te veel, geen geraffineerde suikers, etc.) eten. Met gericht sporten. Met het afzweren van koffie, nagelbijten, alcohol en sigaretten. Met het voornemen om in het vervolg steeds "netjes" voor de dag te komen - als mijn schoonmoeder dat kan, moet mij dat toch ook lukken? Dus: niet meer het huis uit met nat haar, in sportkledij en sletsen (flipflops of Crocs of sneakers), zonder horloge, juwelen of make up.
Jaja. Maar dan ben ik gelijk cynisch tegen de mijnen omdat ze "het" niet zien, dat ik het van nu af aan eens ECHT goed ga doen. En halverwege de middag krijg ik dan een vreetbui, terwijl het cijfer op de weegschaal (na de spinning) ook de verkeerde kant op ging.
Het was een stressy week. Of neen. Het viel allemaal best mee. Dat rondrijden van en naar de sportkampen. De lunchpakketten 's morgens en het warme eten 's avonds. Er kwamen kennissen horen over hoe dat nu gaat adopteren. Fannie kwam langs met haar kids en de Mindfulness cd's. De yoga - dinsdag - was deugddoend, en nu heb ik ook eens de "andere" lesgever ontmoet. Bij een van de asana's maakte hij - voor een zaal vol vrouwen - een grapje over hoe die blonde uit Sex and the City "het" met haar yogaleraar deed - wat mij nogal bevreemdend overkwam, maar kom, dat zal ik wel zijn. Woensdag was opruim en wasserettedag - de ene machine was na de andere proper en droog. Er is weer een hoop rommel opgekuist. De paardrijspullen stonden nauwelijks één dag op kapaza. De poetsvrouw kwam en ik ging naar mijn coach (die een nieuwe job heeft) voor de "overdracht" met de nieuwe. In de bank wachtte ik bijna een half uur op de uittreksels en mijn nieuwe visa kaart. Ik bracht alle boeken terug naar de bib (maar vergat de DVD) en betaalde boetes. Deed links en rechts wat boodschappen. Poetste mijn verzameling schoenen en handtassen voor de herfst. Ging langs bij mijn tante maar die was er niet. Nam Jericho op en keek er later naar. Las kranten en tijdschriften en verder in mijn boek. Surfte het halve internet af ter verstrooiing. Probeerde de radio in mijn hoofd - te negeren, wat lastig was, want ik ben al de hele week aan het zingen.
Eigenlijk heb ik weer héél veel gedaan. En me ook véél zorgen gemaakt.
Over hoe het nu verder moet met het werk en zo.
Over het schooljaar en de nieuwe routines die nog moeten inslijten.
Over hoe ongelooflijk rot ik het vind dat mijn coach vervangen wordt. Je werkt een jaar met iemand waarmee het klikt en dan mag je verdomme weer herbeginnen, met uitleggen wat er niet gaat. Alsof ik daar zat op te wachten.
zondag 26 augustus 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten