Ja, ik heb begin juli eindelijk een redelijk prijzig technische regenjasje gekocht, zo’n Sprayway Hydrolite in helder turkoois.’t Is een fantastisch ding en het kwam ook ongelooflijk goed van pas tijdens de zomermaanden. Weken later volgden een set "Nilit® polyamide elastaan" winterondergoed en een microfleece jasje; spul wat ze tegenwoordig “base layer” en “second layer” plegen te noemen. Plus knieverwarmers voor op de fiets. Maar wat me het meest bezighield in de voorbije maanden zijn de dingen die ik niet kocht: minimalistische loopschoenen, een Camelbak rugzak en wandel- of "trail" schoenen.
Want ja, ik ben al maanden op die drie aan het studeren. Weet ondertussen dat de Vibram Bikila in maat 38 me precies past. Ken de specificaties van talloze voor Camelbaks “voor dames” uit het hoofd. Heb ook een pak gesprekjes en ongelooflijk veel “reviews” over fancy schoenen achter de rug.
Vanwaar mijn plotse aandrang tot “barefoot” & “trail”? Beïnvloeding van loopsites enerzijds. Maar ook: zin om eens iets anders te doen. Ik hou al altijd meer van aardewegen en Finse pistes dan van beton. Neem me al lang voor om eens ECHT aan wandelen en kamperen te gaan doen. En rond de Oxfam Trailwalker tijd kriebelt het de laatste jaren heel erg.
Ik wil de vrije natuur in!
Dat ik tijdens het lopen naar “Born to Run: A Hidden Tribe, Superathletes, and the Greatest Race the World Has Never Seen” luisterde ik, zal er ook iets aan hebben bijgedragen. Verhalen over ultrarunners op net-geen-blote voeten zijn aanlokkelijk voor stadsmensen, vrees ik zo.
Ik realiseer me echter goed dat mijn ambitie om stevige trektochten te doen enigszins in hetzelfde vaarwater zit als “geregeld eropuit met de koersfiets”. Ik slaag daar maar zelden in. En wat het noodzakelijke “aansluiten bij andere mensen” betreft, tja, da’s nu ook niet subiet mijn specialiteit.
Dus beperk ik me voorlopig weer tot kwijlen over ASadventure brochures. En het maken van extensieve vergelijkende materiaalstudies. Goed spul kost geld. En moet daarom gebruikt worden.
Bovendien ben ik momenteel een klein beetje gehandicapt. Niet echt hard aan het sporten. Tot ik weet wat er precies mis is met mijn arm en nek. Tot ik weet wat ik kan doen om het weer beter te maken. Want te weinig sporten doet mij geen deugd. Het maakt mij ambetant. Ik eet te veel. En slaap nog nauwelijks.
zaterdag 22 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten