Gisterenavond laat nog naar de opgenomen Panoramareportage "Iedereen aan de Rilatine" zitten kijken. Eerlijk gezegd had ik me aan een hoog "Drugs, drugs, drugs!" gehalte verwacht, maar dat viel nog mee. Meer zelfs: ik heb bijgeleerd over rilatine in combinatie met sport.
Want ja, ik neem 20 tot 30 mg per dag. Ik heb mijn voorschrift verkregen na diagnose door een echte shrink en het doorlopen van een testbatterij, dus dat zit snor.
Rilatine maakt me "helderder". Het laat me toe om te filteren, te selecteren in de veelheid van impulsen die op me afkomen; het verlaagt mijn irritatiedrempel. Zonder rilatine waad ik geregeld door een soep van impressies. Loop ik verloren. En eindig ik wel eens in een bell jar experience (yep, een dissociatief moment)
Ik ben dus pro omdat het mijn levenskwaliteit aanzienlijk verhoogt. Bijvoorbeel bij autorijden: Rilatine stelt me in staat om naast het rijden zelf ook de bestemming (vrij cruciaal, no?) en de route te onthouden en de bijgeluiden (radio, passagiers) te verdragen. En ik kom niet verkrampt van achter het stuur. Dat is héél wat, weet u?
En ja, met rilatine gaat spinnen opmerkelijk beter. De reportage maakte me wel duidelijk dat sporten mét, niet de goeie keuze is. Ik zal er dus op letten.
dinsdag 19 februari 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten