Ja, alprazolam is zeer effectief op korte termijn voor symptomatische verlichting van matige tot ernstige angst, essentiële tremor en paniekaanvallen.
Maar laat ik nu wat meer voelen voor een shirodhara. OK?
zondag 30 januari 2011
Practice what you preach (2)
Het had wat voeten in de aarde - ik verander wel eens van gedacht zo - maar de knoop is doorgehakt: volgend weekend ga ik mediteren. Op retraite. Ja. Het komt niet te vroeg, moet ik toegeven.
Het was kiezen tussen de introductieretraite van Metta Vihara en het yoga weekend van Eva Kamala Rodenburg. En eerst wist ik het niet goed. In november 2008 ben ik op een stille retraite geweest en dat was zeker voor herhaling vatbaar. Maar november 2009 en 2010 gingen voorbij, en het kwam er niet van.
Hoewel ik opperbeste herinneringen heb aan onze lokale boeddhisten, vreesde ik een beetje voor de inhoud van de introductieretraite. "De twee basismeditaties worden uitgelegd en beoefend: het gewaarzijn van de ademhaling en de ontwikkeling van liefdevolle vriendelijkheid. Ook zullen aspecten van de Dharma (de leer van de Boeddha) aan bod komen." All good, maar ik heb die zaken al wel es meer gehoord en ik heb weinig zin in praatbarakken over "hoe het nu wel aanvoelt", dat mediteren, en "hoe ik hier na <insert much drama> terechtkwam". Doe mij maar verplichte stilte, denk ik dan. Maar kom, als het is "voor mensen met en zonder meditatie-ervaring", zal het wel doenbaar zijn hé. Ik pak mijn loopspullen mee. En wachten tot November (dan is het in stilte, niet voor beginners) is me toch te lang.
Hoewel ik opperbeste herinneringen heb aan onze lokale boeddhisten, vreesde ik een beetje voor de inhoud van de introductieretraite. "De twee basismeditaties worden uitgelegd en beoefend: het gewaarzijn van de ademhaling en de ontwikkeling van liefdevolle vriendelijkheid. Ook zullen aspecten van de Dharma (de leer van de Boeddha) aan bod komen." All good, maar ik heb die zaken al wel es meer gehoord en ik heb weinig zin in praatbarakken over "hoe het nu wel aanvoelt", dat mediteren, en "hoe ik hier na <insert much drama> terechtkwam". Doe mij maar verplichte stilte, denk ik dan. Maar kom, als het is "voor mensen met en zonder meditatie-ervaring", zal het wel doenbaar zijn hé. Ik pak mijn loopspullen mee. En wachten tot November (dan is het in stilte, niet voor beginners) is me toch te lang.
Het yoga weekend valt anders ook op een goed moment, aan het begin van de Krokusvakantieweek. Ik mailde eens naar Dolly en zou Eva bellen, maar deed het uiteindelijk niet. Nadat ik op Googlemaps had gekeken, verging me de goesting om naar de Ardennen te sjezen. Drie uur in de auto kan er over zijn voor mij. Right. En we gaan al naar de Ardennen in April. Dus ...
Rosario in Bever is veel dichter bij huis - vorige keer ben ik er met de trein heen geraakt en dat lukte best - en het is ook minder duur. Wat me ook aanspreekt is dat het de mensen van het Triratna Boeddhistisch Centrum van Gent zijn die de sessies leiden. Tenslotte probeer ik al twee jaar om af en toe naar de meditatie te gaan en ben ik nog niet eens in het nieuwe centrum (naast Yoga-on-call) binnen geweest. En wie weet hebben Mieke De Lauré of Upekshadaka wel een plek in de auto ...
Rosario in Bever is veel dichter bij huis - vorige keer ben ik er met de trein heen geraakt en dat lukte best - en het is ook minder duur. Wat me ook aanspreekt is dat het de mensen van het Triratna Boeddhistisch Centrum van Gent zijn die de sessies leiden. Tenslotte probeer ik al twee jaar om af en toe naar de meditatie te gaan en ben ik nog niet eens in het nieuwe centrum (naast Yoga-on-call) binnen geweest. En wie weet hebben Mieke De Lauré of Upekshadaka wel een plek in de auto ...
Voor de liefhebbers, alles op een rijtje:
Introductieretraite van Metta Vihara - http://www.mettavihara.nl/002,
van vrijdagavond 4 februari 2011 tot zondagmiddag 6 februari 2011 te Bever, voor € 152,-
Yoga weekend van Eva Kamala Rodenburg - http://www.evayoga.be/
van vrijdagavond 4 maart 2011 tot zondagmiddag 6 maart 2011
Het yogaweekend kost € 200,- inclusief logies (in drie- à vierpersoonskamers) en maaltijden. Vervoer is niet inbegrepen.
Ook Mindful leven in datzelfde weekend, lijkt me wel iets, te meer omdat het "in hartje Gent" doorgaat en ik de "in samenwerking met ITAM BVBA" als een garantie voor kwaliteit zie. Maar het doet wat meer zeer aan de portemonnee, de Mindfulness o.l.v. Marleen Vandenbosch en Walter Daes - http://www.essens.be/activiteit.php?id=224
Ook Mindful leven in datzelfde weekend, lijkt me wel iets, te meer omdat het "in hartje Gent" doorgaat en ik de "in samenwerking met ITAM BVBA" als een garantie voor kwaliteit zie. Maar het doet wat meer zeer aan de portemonnee, de Mindfulness o.l.v. Marleen Vandenbosch en Walter Daes - http://www.essens.be/activiteit.php?id=224
van vrijdagavond 4 maart 2011 tot zondagmiddag 6 maart 2011, voor € 345,-
Always bite off more than you can chew
Wat is er met je?, vraagt hij. Waarom was je zo boos? Twee keer op twee weken compleet door het lint gegaan: waarom? Net op het moment dat ik verkondig dat het goed met me het gaat, dat er eindelijk evenwicht is en dat ik op andermans blog bemoedigende opmerkingen nalaat ...
Ik zit met het CBT boek op schoot en zucht. Waarom? Wat was de trigger? Ik blader door kribbels en FB statussen en zucht nog maar es. "Platgeslagen", "op is op", "braindead", lees ik. Misselijk van vermoeidheid en ter plekke in slaap vallen. Dingen niet meer snappen: het begin van cognitieve uitval. Pijn ook: het komt gelijk niet meer goed met de rechterpols. Ik vrees voor een muisarm en het idee met RSI te moeten leven is niet fijn.
Hoe komt dat nu? Euhm. Efkes veel werk: veel vergaderen, voorbereiden en les geven in de weken na de kerstvakantie, die ik volledig thuis doorbracht. Alles schoot weer in gang. Extraatjes op de planning als de stomatoloog en de operatie, de Murga en het oudercontact. Plus de laatste stuipen van het nieuwjaarsgebeuren. En ondertussen deed ik mijn best om mijn sportactiviteiten weer op niveau te krijgen. Omdat ik ze ABSOLUUT nodig heb.
Tja, moet ik er eigenlijk een prentje bij tekenen? Of is het genoeg als ik toegeef dat ik er weer in trapte, in de valkuil?
Always bite off more than you can chew. Yup.
Ik zit met het CBT boek op schoot en zucht. Waarom? Wat was de trigger? Ik blader door kribbels en FB statussen en zucht nog maar es. "Platgeslagen", "op is op", "braindead", lees ik. Misselijk van vermoeidheid en ter plekke in slaap vallen. Dingen niet meer snappen: het begin van cognitieve uitval. Pijn ook: het komt gelijk niet meer goed met de rechterpols. Ik vrees voor een muisarm en het idee met RSI te moeten leven is niet fijn.
Hoe komt dat nu? Euhm. Efkes veel werk: veel vergaderen, voorbereiden en les geven in de weken na de kerstvakantie, die ik volledig thuis doorbracht. Alles schoot weer in gang. Extraatjes op de planning als de stomatoloog en de operatie, de Murga en het oudercontact. Plus de laatste stuipen van het nieuwjaarsgebeuren. En ondertussen deed ik mijn best om mijn sportactiviteiten weer op niveau te krijgen. Omdat ik ze ABSOLUUT nodig heb.
Tja, moet ik er eigenlijk een prentje bij tekenen? Of is het genoeg als ik toegeef dat ik er weer in trapte, in de valkuil?
Always bite off more than you can chew. Yup.
woensdag 19 januari 2011
't Is maar hoe je 't bekijkt natuurlijk
Zoonlief, lachend, tegen geïrriteerde moeder:
Neen we zijn niet een beetje "edgy"; we zijn een beetje "Regi". Waar zijn die handjes?!
Neen we zijn niet een beetje "edgy"; we zijn een beetje "Regi". Waar zijn die handjes?!
Practice what you preach (1)
't Is waar, ik ben hier - op den blog - niet zo vaak geweest in 2010. Misschien loont het de moeite om af en toe eens te laten weten waar ik dan wel uithing. Op LinkedIn bijvoorbeeld. Omdat ik me had voorgenomen om niet meer alleen - zoals ik altijd doe om iets nieuws te leren - massa's gortdroge non-fictie uit te pluizen. Neen, ik zou ook eens mensen aanspreken. Ze om advies vragen.
Want ik werk hier voor de Afdeling Gebruikersondersteuning en "Durf Denken" is het credo van de Universiteit Gent en - het is niet origineel, ik weet het - ik probeer de mensen een "Durf Vragen" attitude aan te praten. Het lijkt me dus logisch dat ik het dan ook doe: vragen stellen. En niet alleen aan mijn beste maat Google.
Als je me zoekt: http://be.linkedin.com/in/kathelijnesierens
Enne, volgens mij is durftevragen ook meer dan een "trend".
Want ik werk hier voor de Afdeling Gebruikersondersteuning en "Durf Denken" is het credo van de Universiteit Gent en - het is niet origineel, ik weet het - ik probeer de mensen een "Durf Vragen" attitude aan te praten. Het lijkt me dus logisch dat ik het dan ook doe: vragen stellen. En niet alleen aan mijn beste maat Google.
Als je me zoekt: http://be.linkedin.com/in/kathelijnesierens
Enne, volgens mij is durftevragen ook meer dan een "trend".
zaterdag 15 januari 2011
Doelloos is zinloos (2)
Een nieuw jaar, een nieuw sportschema, schreef ik vorig jaar. Mét een doel. En voor het jaar 2010 is dat héél goed gelukt.
Vorig jaar heb ik meer dan 1000 km gelopen; een dikke 955 daarvan zijn geregistreerd op mijn NikePlus account, die me gelijk het bewijs levert dat regelmatig lopen en vooruitgang boeken zonder dat héél je leven op zijn kop staat, tot de mogelijkheden behoort. De geplande loopevenementen heb ik niet meegedaan, maar aan de afstanden op de planning heb ik me wel gehouden. Zo ben ik van geregeld 5 à 10 km lopen, tegen eind april opgeschoven naar 10 miles. En toen naar de 20 km. Om op 26 september hier in Gent een halve marathon te lopen, op 2:01:01. Op één jaar tijd heb ik dus de afstand die ik aankon verdubbeld. Zonder zot veel lopen eigenlijk: in januari, augustus en september kwam ik respectievelijk aan 14, 13 en 14 runs, de andere maanden waren veel kalmer. Waarom? Omdat ik afgewisseld heb. Creatief was met mijn tijdsgebruik. Momenten gezocht en gevonden heb. Voor allerhande cardio activiteiten. Als spinning- en stridinglessen, 10 weken training op de koersfiets met de "Ladies Fun Ride Starters", uurtjes op de loopband, de crosstrainer, de fiets, het roei- en steptoestel in de gymzaal en zelfs ook op schaatsen. Verder heb ik - vooral in het najaar - terug Pilates en yoga lessen gevolgd. Alleen van zwemmen en krachttraining is er niet veel in huis gekomen. Maar soit.
Hoe het wordt in 2011? Euhm. Ik ben ermee bezig. Een hele marathon - iets wat ik me voorgehouden had om nooit te doen - kwam in me op. Serieus. Omdat ik in het voorbije jaar af en toe het gevoel had dat ik kon blijven lopen. Maar dan denk ik weer: wacht, ik word 45 dit jaar. Ga ik echt meedoen met de echte lopers? Met die van het pure - rondcrossen met bloedende tepels - masochisme? Hmm. I don't think so. Dus speel ik voor de miljardste keer met het idee om een sprint triathlon te doen. Ik kan lopen. Ik kan fietsen. Heb voor beiden alle materiaal in huis. Ik heb ook een badpak en een badmuts en van die handpeddels. Nu nog goed leren zwemmen zie!
Op de site van de Irongirls zie ik dat hun zwemtraining uren (op maandag van 21u00 tot 22u00 in zwembad ‘Strop’) me bevallen. En dat ze bij Mr T. zowel lopen (op donderdagavond: 19.45 - +/-21.00 u) als fietsen (op zondagvoormiddag bij zomertijd: 09.00 - +/-12.30 u, bij wintertijd: 09.30 - +/-12.30 u) op een moment en locatie (Topsporthal) die mij goed uitkomen. En wie weet kan ik het allemaal ook inplannen zonder al te veel lidgeld te besteden...
Tja. 't Is hangende. De tentatieve planning ziet er zo uit:
Vorig jaar heb ik meer dan 1000 km gelopen; een dikke 955 daarvan zijn geregistreerd op mijn NikePlus account, die me gelijk het bewijs levert dat regelmatig lopen en vooruitgang boeken zonder dat héél je leven op zijn kop staat, tot de mogelijkheden behoort. De geplande loopevenementen heb ik niet meegedaan, maar aan de afstanden op de planning heb ik me wel gehouden. Zo ben ik van geregeld 5 à 10 km lopen, tegen eind april opgeschoven naar 10 miles. En toen naar de 20 km. Om op 26 september hier in Gent een halve marathon te lopen, op 2:01:01. Op één jaar tijd heb ik dus de afstand die ik aankon verdubbeld. Zonder zot veel lopen eigenlijk: in januari, augustus en september kwam ik respectievelijk aan 14, 13 en 14 runs, de andere maanden waren veel kalmer. Waarom? Omdat ik afgewisseld heb. Creatief was met mijn tijdsgebruik. Momenten gezocht en gevonden heb. Voor allerhande cardio activiteiten. Als spinning- en stridinglessen, 10 weken training op de koersfiets met de "Ladies Fun Ride Starters", uurtjes op de loopband, de crosstrainer, de fiets, het roei- en steptoestel in de gymzaal en zelfs ook op schaatsen. Verder heb ik - vooral in het najaar - terug Pilates en yoga lessen gevolgd. Alleen van zwemmen en krachttraining is er niet veel in huis gekomen. Maar soit.
Hoe het wordt in 2011? Euhm. Ik ben ermee bezig. Een hele marathon - iets wat ik me voorgehouden had om nooit te doen - kwam in me op. Serieus. Omdat ik in het voorbije jaar af en toe het gevoel had dat ik kon blijven lopen. Maar dan denk ik weer: wacht, ik word 45 dit jaar. Ga ik echt meedoen met de echte lopers? Met die van het pure - rondcrossen met bloedende tepels - masochisme? Hmm. I don't think so. Dus speel ik voor de miljardste keer met het idee om een sprint triathlon te doen. Ik kan lopen. Ik kan fietsen. Heb voor beiden alle materiaal in huis. Ik heb ook een badpak en een badmuts en van die handpeddels. Nu nog goed leren zwemmen zie!
Op de site van de Irongirls zie ik dat hun zwemtraining uren (op maandag van 21u00 tot 22u00 in zwembad ‘Strop’) me bevallen. En dat ze bij Mr T. zowel lopen (op donderdagavond: 19.45 - +/-21.00 u) als fietsen (op zondagvoormiddag bij zomertijd: 09.00 - +/-12.30 u, bij wintertijd: 09.30 - +/-12.30 u) op een moment en locatie (Topsporthal) die mij goed uitkomen. En wie weet kan ik het allemaal ook inplannen zonder al te veel lidgeld te besteden...
Tja. 't Is hangende. De tentatieve planning ziet er zo uit:
- zondag 15 mei - Stadsloop Gent
- zaterdag 18 juni - Midzomernachtloop, nachtelijke stadsloop in Gent stad
- zondag 21 augustus - Mr. T Sporta Triathlon Gent
- zondag 25 september - (Halve) Marathon Gent
donderdag 13 januari 2011
In 2011 gaat alles vanzelf!
Het nieuwe jaar is begonnen, alsook de solden. En ja, ik heb in 2010 veel te weinig geblogd en ongelooflijk veel zever op facebook gepost, maar daar ga ik het nu niet over hebben. Want ik ben content van het vorige jaar - het was een goed jaar en ik heb het gevoel dat ik eindelijk mijn hoofd boven water blijf houden en da's allemaal fijn - maar nu zijn er dus solden. En dan moet ik dingen kopen. Niet voor mij, in eerste instantie, vergis u niet. Met twee snel opschietende tieners moeten er om de haverklap lange broeken en schoenen en jassen en nog veel meer aangeschaft worden en het is toch goedkoper met een percentje af. Dus heb ik al een raid op de Veldstraat (met haar) en de JBC (met z'n allen) achter de rug en is het "noodzakelijke" zo goed als rond. Ook de man des huizes heeft een jeans en een trui bij en zal zelf wel voor een paar schoenen zorgen. En voor mij is het "noodzakelijk" lijstje vandaag aangepakt. Er stond namelijk niet veel op: enkel "lingerie". Ha, interessant, denken de heren onder u vast. Maar wij vrouwen weten beter.
Niks is zo verschrikkelijk als beha's kopen. Niks. Ook al vertrek je met een plan de campagne - de avond voordien naar de yoga ter ontspanning en alle maten op een papierke mee - het blijft een opdracht. Daar in die kelder van den Inno, waar ik enkel tijdens de solden kom wegens alles bijeen op één plek, begint het met alle rekken doorsnuffelen. Er staat héél véél afgeprijsd. Alle soorten modellekes, in alle soorten stijlen en kleuren. Dat wel. Maar er zijn ook ongeveer 3 miljoen verschillende omtrek- en cupmaten en combinaties van beide, en die staan meestal aan de binnenkant van de beha's in kwestie zodat ge eerst een dik uur bezig zijt met aan etiketjes prutsen om uit te vinden of er al bijeen iets in uw maat bijzit. Omdat de kelder goed verwarmd is zijt ge ondertussen al lekker aan 't zweten en tegen de tijd dat ge met de buit in 't paskotje staat loopt het zweet van uw rug. En dan moet het nog beginnen. Want in dat - niet zo frisse en ook helverlichte - paskot, moet ge u vervolgens in elk verzameld stuk wringen. Wringen, ja, want de maat die ge in de voorbije maanden had, en die ge ongetwijfeld in de volgende opnieuw zult hebben, is wegens overmatig eten en drinken in de eindejaarsperiode een beetje op het niptste. En 't is natuurlijk niet de bedoeling dat het ondergoed tegen dat het april is, een maat te groot is. Dus is het effe doorbijten. Rustig blijven. Ademen en zo. Negeren dat ge er in de spiegel nogal opgeblazen en ook wel bijzonder ongezond uitziet. De "goeie" aan kapstok aan de ene kant hangen en de rest aan de andere. En op het einde een selectie maken van wat er "echt" ok zit. Die nog eens aandoen. Zien wat het geeft met een T-shirt over. En dan weer alle natte spullen aan en met de buit naar de kassa, waar er van die "are you being served"-types met de nodige minachting met u afrekenen.
Zie: het is gelukt. Het ging bijna vanzelf! Ik ben met twee beha's teruggekomen. Een zwarte en een in huidskleur: degelijke stukken voor dagelijks gebruik. En de komende dagen zal ik ter compensatie het departement flimsy in de H&M uitkammen. Nèh!
Niks is zo verschrikkelijk als beha's kopen. Niks. Ook al vertrek je met een plan de campagne - de avond voordien naar de yoga ter ontspanning en alle maten op een papierke mee - het blijft een opdracht. Daar in die kelder van den Inno, waar ik enkel tijdens de solden kom wegens alles bijeen op één plek, begint het met alle rekken doorsnuffelen. Er staat héél véél afgeprijsd. Alle soorten modellekes, in alle soorten stijlen en kleuren. Dat wel. Maar er zijn ook ongeveer 3 miljoen verschillende omtrek- en cupmaten en combinaties van beide, en die staan meestal aan de binnenkant van de beha's in kwestie zodat ge eerst een dik uur bezig zijt met aan etiketjes prutsen om uit te vinden of er al bijeen iets in uw maat bijzit. Omdat de kelder goed verwarmd is zijt ge ondertussen al lekker aan 't zweten en tegen de tijd dat ge met de buit in 't paskotje staat loopt het zweet van uw rug. En dan moet het nog beginnen. Want in dat - niet zo frisse en ook helverlichte - paskot, moet ge u vervolgens in elk verzameld stuk wringen. Wringen, ja, want de maat die ge in de voorbije maanden had, en die ge ongetwijfeld in de volgende opnieuw zult hebben, is wegens overmatig eten en drinken in de eindejaarsperiode een beetje op het niptste. En 't is natuurlijk niet de bedoeling dat het ondergoed tegen dat het april is, een maat te groot is. Dus is het effe doorbijten. Rustig blijven. Ademen en zo. Negeren dat ge er in de spiegel nogal opgeblazen en ook wel bijzonder ongezond uitziet. De "goeie" aan kapstok aan de ene kant hangen en de rest aan de andere. En op het einde een selectie maken van wat er "echt" ok zit. Die nog eens aandoen. Zien wat het geeft met een T-shirt over. En dan weer alle natte spullen aan en met de buit naar de kassa, waar er van die "are you being served"-types met de nodige minachting met u afrekenen.
Zie: het is gelukt. Het ging bijna vanzelf! Ik ben met twee beha's teruggekomen. Een zwarte en een in huidskleur: degelijke stukken voor dagelijks gebruik. En de komende dagen zal ik ter compensatie het departement flimsy in de H&M uitkammen. Nèh!
Abonneren op:
Posts (Atom)
