No retreat, baby

Ik zag het wel zitten, nee, ik keek ernaar uit, naar de jaarlijkse "Vlaamse" retraite van Metta Vihara. Vorig jaar was het fijn, daar in Bever. En het duurt nog wel even eer het eigen, permanente retraitecentrum in Hengstdijk - ook niet zo veraf - opent. Ik zou het wel verkocht krijgen, dacht ik. Twee nachtjes van huis, voor de decembersprint wordt ingezet. Want mediteren in het nieuwe Gentse centrum - en dat is zéér dicht bij de deur - is me nog geen één keer gelukt. Er staat altijd wel wat anders prioritair op de planning. Een weekendje vastleggen daarentegen, dat moest lukken.

Maar voor ik het onderwerp aanbrak, kwam er een uitnodiging. Voor een dinertje. Met de familie. Olé.

Oh ja, hij stelde me voor om deze kelk te laten passeren en alsnog te gaan mediteren. Maar ik stuur hem niet alleen de vuurlinie in. No way. "Stand by your man" is mijn devies in deze. Zeker als de aanloop naar het gebeuren op een reënactment van The War of the Roses begint te gelijken.

Dus luister ik sinds een paar dagen - ter compensatie - op de iPod naar lezingen van de lokale VWBO-ers. Want die staan er nu ook bij, op free buddhist audio. Wat ze vertellen is boeiend. De moeite om een tweede keer door te lopen. En soms lichtjes hilarisch, zoals wanneer Tarini gelijkmoedigheid uitlegt met Odo uit Deep Space Nine als voorbeeld.

Over de diepere inhoud van hun "talks" ga ik het hier & nu niet hebben. Die clasht te hard met de toon van deze blogpost.

Of we morgen afstevenen op een Serenity Valley? Geen idee. Ik hou mijn hart vast. Er schieten al maar 2 schoonzussen meer over.

Once we made a promise we swore we'd always remember
No retreat, baby, no surrender