#Wijvenweek. Hé, het is oké (en laat mij gerust, ja)

Dat ik me niks kan (en niks WIL) voorstellen bij "tegen vriendinnen, giechelend bij een glas witte wijn", dat ligt geheel aan mij.

Hier "kleine kantjes" en "guilty pleasures" opbiechten en daarbij origineel en een beetje grappig voor de dag komen? Pfft. Het is me niet gegeven.

Zijn al de herkenbare dingen niet al es opgesomd op "Hé, het is OK" pagina’s in Glamour, Flair en consoorten? Ik denk het wel.

Nu ja, ik ben verre van perfect en ook niet zo’n gemakkelijk mens, dus er valt wel een en ander op te sommen. Maar niks dat mijn echte en virtuele naasten nog niet weten.

Once and for all: de kleine kantjes

• aan huishoudelijk werk heb ik een broertje dood 
• ik erger me steendood aan andermans wanorde 
• over bovenstaande “issues” kan ik grenzeloos zagen, kreften en in herhaling vallen
• ik ga wel es - geregeld - shoppen om te shoppen. Alleen naar Kringloopwinkels. Dat wel
• ik word héél lastig als ik niet genoeg sport of niet genoeg buiten kom
• als ik mijn hoofd niet leeg kan maken, dan geraak ik overprikkeld en defensief
• dan wil ik met rust gelaten worden  - neen, ik ben niet kwaad of zo; ik wil gewoon geen input meer. 

Guilty pleasures? You wish! Ofwel heb ik geen gène (en kan het mij niet schelen wat u "schaamtelijk" vindt). Ofwel ontbreekt de guilt (u doet het vast ook, dus waarover moet ik mij precies slecht voelen?).  So be it.