Vroeger dronk ik een glas witte wijn. Of meer dan een glas. To smooth off the edges.
Als mijn hoofd op ontploffen stond. Of als ik een weer zo'n fijne dag vol hyperventilatie en angstaanvallen doormaakte.
Niet dat ik een drankprobleem had hoor. Verre van. Maar ik krijg nogal snel koppijn. En alcohol is een dikmaker. Die de nachtrust verstoort en zo. Niet gezond.
Nu drink ik nog uiterst zelden. Ik heb een overeenkomst met mijn dokter. Jaarlijks krijg ik één klein dooske Xanax in een belachelijk lage dosering. Voor héél het jaar. Ik spring er zo héél erg zuinig mee om dat ik het niet eens opdoe, op één jaar. Dat ik er al "over datum" heb moeten wegdoen.
Maar gedomme, ben ik blij dat ik WEET dat ik dat achter de hand heb.
Hoe zeer ik het ook anders zou willen, daar kan geen meditatie tegen op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten