Uitval

Het erge hyperventileren is over. Hoewel: gisteren kwam er iemand mijn kantoor binnen om te vragen of alles goed met me was. Omdat ik zo zuchtte … (ach ja, dat weten ze thuis al: “sighing a lot is a sign of chronic hyperventilation”)

Mijn bloeddruk - die vorige week (en vast al veel langer) te hoog was - is volgens wat ik aanvoel weer ok. Ik ben niet opgejaagd meer.

Ik val uit
Geraak nog ternauwernood in gang
Heb moeite met het vinden van woorden en met zinsopbouw; een beetje afasie quoi ...
Kan niet goed meer schrijven
Als ik niet echt mijn best doe, noteer ik alles - en dat is héél veel wegens geen werkgeheugen - in grote krabbels; slordig en niet erg leesbaar. Er komen ook constant andere letters uit mijn pen dan die die ik wou schrijven. Zeer ambetant is dat. Schrijven is meer dan ooit schrappen. Gelukkig kan ik tegen mijn telefoon praten. In het Engels, maar soit. Die speech-to-text doet het goed, voor kleine notities.

Maar kom, ik doe voort.