maandag 25 oktober 2010

BGGD35: Did you spend the day in a daze?

Ik ben al een beetje laat: ondertussen hebben Gentblogt  (Witch ) en Stijn Vogels verslag uitgebracht en staat er ook een impressie bij de BGGD zelf.  Ik moet dus al niet meer uitleggen wat een subtlemob is ...

De avond begon met een hap - een baguette funky Fitness met champignonsoep - @Foodmakers Gent en een "Meet & Greet" met Duncan Speakman - de artiest in kwestie, die zichzelf als “in the first place a musician”omschreef.
Karen  verzorgde de intro en Eva de uitleg over Almost Cinema 2010; hoe dat uit drie delen bestond en wat we er van zouden meepikken, de subtlemob en de projectie (van Pablo Valbuena) op de achterkant van het rectoraat.

Tijdens de "Meet & Greet" heb ik van alles op een papierke zitten krabbelen, over hoe Duncan denkt over flashmobs (“I think it’s a problem with novelty - we do not refine what we start - we often focus on new technology rather than on the content of the work”) om dan te besluiten “this is instruction based work, with headphone” en op zich niks nieuws.

Er werd hem ook gevraagd waarom de subtlemob area afgebakend was (“more chance of walking past other people who participate - it’s about trying to connect with strangers”) en wat de (originele en uiteindelijke) opzet was (“it’s about carpe diem, every day actions”).

Vooraf had ik naar de mp3 's geluisterd, één en ander over de vorige edities gecheckt en me toch sterk afgevraagd of meedoen wel iets voor mij was. “600 man”, las ik ook, in de berichten over de avond in Gent en dat leek me nogal véél. Ik had geen reet goesting om gefilmd te worden en heb de - TRY TO REMAIN INVISIBLE - notice dan ook zeer letterlijk opgevolgd.

De instructies - en het soort van awareness dat gecreëerd werd - deden me erg aan mindfulness denken. De vrouw op de opname heeft een mooie stem en een Brits accent om jaloers op te zijn. En de tekst zal vol met van die oneliners die ik op een papiertje krabbelde.

“right now you’re everyone”
“in this moment - savour it - as if it were the last time”
“you’re here and you’re not alone”
“around you are friends and strangers”
“we must not & shall not waver”
“did you find that sense of place you wanted?”
“we have this place to share”

Achteraf kregen we een glaasje cava aangeboden bij de projectie op de Muinkkaai en daar ben ik nog heel lang in de kou blijven staan zeveren met de mensen van Vooruit. It was fun!

Dank u CloKaren, Eva, Jeroen en alle anderen die hieraan meewerkten!

maandag 18 oktober 2010

Sighing a Lot is a Sign of Chronic Hyperventilation

Ik word een beetje zot van opruimen, maar dat wist u al. Alle coaching ten spijt is het me nog nooit gelukt om al mijn dozen met opgespaarde papieren systematisch uit te sorteren. Ik verdwaal in wat ik vind en raak geen stap vooruit. Of ik blokkeer. Hyperventileer. Loop weg.

Alles in een keer wegsmijten is geen optie. Want het mag niet allemaal de vuilbak in... Maar zie: nu moet het, want het dak gaat eraf en er moet ingepakt en afgedekt worden. Dus heeft hij vier opruimdagen gepland. Eén voor elke kamer op de tweede verdieping, die eigenlijk maar half in gebruik is.

We hebben plááts zat, ja. En als alles af is, kunnen we - naast het “kot”, de garage en de kelder - ook de zolder gebruiken. Dan hebben we op het eerste onze slaapkamer, de badkamer, een tv/logeerkamer, de dressing en de bureau, en hebben de kinderen op het tweede elk een slaapkamer en een “hobbykamer”. Maar eerst opruimen dus. Vier dagen: een strak plan! Dit weekend de ongebruikte speelkamer en de opslagkamer, volgend weekend de twee kinderkamers. Pfft.

Zaterdag heb ik de voormiddag gemist, maar ‘s namiddags twee uur op de grond zitten pietepeuterige Legoblokskes en Barbieschoenen uit een hoop sorteren was genoeg voor mij. We raakten erdoor. Ik geloofde mijn ogen niet. En toen ik die avond met zoon spaghetti ging eten in 't Gouden Hoofd, vond ik daar de Standaard met in koeien van letters: WELK OPRUIMTYPE BENT U?

Aaaargh! Cut me some slack: ik WEET het. Doe mij maar een combinatie van “de procrastinator of onbewuste uitsteller” en “de vrije associator of domino-opruimer”.

Nu ja, toen hadden we zondag nog niet gehad. Wat aanvankelijk super eenvoudig leek: de dozen herstapelen en één en ander wegsmijten, werd voor mij een regelrechte nachtmerrie toen bleek dat er toch te veel dozen stonden en we wel moesten selecteren. Dozen openen dus, en alles uitsorteren. In categorieën: vuilbak, shredder, houden en "sentimental value". De hele jaren '80 en '90 passeerden de revue. Schoolrapporten, cursussen, boeken, diploma’s, posters, elpees, contracten, handleidingen van toestellen die al lang op het stort liggen, uittreksels, foto’s en brieven, babyspullen en voorraden schoolgerief ...

Meer dan vier uur duurde het. En tegen die tijd was ik klaar om afgevoerd te worden. Ik heb bijgeleerd: een "clutter buddy" helpt echt. Zonder hem was ik nergens geraakt. Al die jaren is het er nooit van gekomen om samen rommel te ruimen, en nu is gelijk de helft weg. Anderzijds wist ik vooraf dat meer dan twee uur doordoen een erg slecht idee was. En ben ik ‘s avonds - na een xanaxke - met mijn iPod op in de kou een blokje om gaan lopen om wat lucht te krijgen. Vandaag was ‘t nog hyperventilation central. Maar kom: eat your heart out Kolberg & Nadeau. We did it!

Nog twee kamers te gaan ...

zondag 17 oktober 2010

Verandering van spijs (1)

"Loop je nog?" kreeg ik te horen na de 26ste. Euhm, ja zeker. Maar iets minder.

Ik had echt zin in wat anders. En ben er subiet aan begonnen: twee dagen na de run stond ik in een Pilates les mijn best te doen, aangemoedigd door een hele ashram met enkelbellen, vingercymbalen en tamboerijnen - op cd, dat wel. En het uur nadien stond ik op de striding band waar een nieuw level - zonder handen, met gewichtjes - werd aangebroken. Ondertussen heb ik ook weer aan spinning gedaan en de pikte ik twee yoga lessen mee bij Dolly. En deze ochtend ging ik schaatsen. In Kristallijn, ja. Waar ze de hele tijd door van die eighties muziek draaien waar ik gelijk wel vrolijk van wordt. Tina Turner's Private Dancer, The Final Countdown, en meer van die handel. Fun!

Het bevalt me wel, iets anders doen. Cardio alleen heb ik altijd te weinig gevonden, maar sinds er nog nauwelijks spinning combo wordt gegeven en ik in geen bodypump of yoga lessen raakte, trooste ik me met mijn gewicht dat meeviel. Terwijl ik vroeger zwaarder, maar leniger en sterker was. Maar kijk, ik werk er weer aan. Vooral de yoga vind ik leuk, ook al is het altijd puzzelen om er te raken.

En ja, ik loop nog. Eén à twee keer in de week. Ondertussen is het te donker geworden om 's avonds alleen langs de Schelde te lopen. Dus wijk ik - op woensdag en in het weekend - uit naar de Watersportbaan of de Blaarmeersen. Altijd licht en altijd volk daar. De fluohesjes en de lampjes komen in beeld. En ik heb weer een droge dikke trui en een winddicht vest mee, voor achteraf, omdat opdrogen aan de lucht echt geen optie meer is. Straks haal ik de wintertights boven. Dikkere loopsokken, handschoenen en een fleece hoofdband. De vrieskou van begin dit jaar is nog veraf. Maar ik hou best van lopen in de kou.