woensdag 31 december 2008

Verbouwingen in zicht?

Hoor ik het goed?

Gaan we er in 2009 werk van maken? Van het dak, de ramen en de garagepoort? Van plannen maken voor de keuken, de badkamer en het kot?

Het kan wat vreemd lijken, maar verbouwingen, da's iets waar ik naar uitzie.

Ervaringsdeskundigen: ik weet u binnenkort te vinden!

zaterdag 27 december 2008

Nothing ever feels right

Het is niet altijd zo. Het is ook niet altijd zo geweest. Maar in de voorbije dagen - weken eigenlijk - kan ik niet echt een moment terugvinden waar er sprake was van enig "goed gevoel".

Leven gaat moeizaam en is pijnlijk. 'k Ben een bron van ergernis voor mijn huisgenoten en mezelf. En ik kan niet uitleggen wat er mis is. Want ik weet het niet. Geraak er niet uit, terwijl ik niks liever zou willen.

Where has all the fun gone?

maandag 22 december 2008

Aunty Entity

Out of the ruins
Out from the wreckage
Can't make the same mistake this time
We are the children
The last generation
We are the ones they left behind
And I wonder when we are ever gonna change
Living under the fear, till nothing else remains

We don't need another hero
We don't need to know the way home
All we want is life beyond
Thunderdome


Ik heb de angst voor de bom meegemaakt. The day after was echt. Tsjernobyl, 26 april 1986, was reëel.

Ik heb me indertijd jarenlang afgevraagd welk recht op overleven ik had, als filologie studente. Geen, was de conclusie, want ik kon niks.

Tja, ik heb er heel wat gezien, van die films en series. En blijf ze boeiend vinden. Zeg nu zelf, een beschaving om zeep helpen en heropbouwen: da's een prachtgegeven.

Moet nodig naar es Wall-E kijken...

Chemistry!

Feeds lezen is fun. Heel erg fun. Feeds brengen nieuws van wie je nieuws wilt horen. En dat nieuws is dus gegarandeerd interessant.

Daarnet botste ik op Clo's LeWeb impressies en het leek me wel wat om die test op Chemistry.com te proberen.


Rap een mailadres aangemaakt en toen zo waarheidsgetrouw mogelijk (ik ben niet echt op zoek, neen) alle vragen ingevuld.En dit kwam eruit. Een kwart van elks. Tiens Tiens.

"Characteristics of all four personality types can be found within each of us, but there is almost always one personality type that is dominant. We call this the major personality type."

Aha. No such thing here ;-)

zondag 21 december 2008

Fluff, or the lack thereof

Het moet worden gezegd: sinds enige tijd ben ik verstoken van enige luchtigheid in mijn dagelijkse leven. Mijn buurman is er vandoor en er is niemand meer die de Flair voor mij becommentarieert of funny filmkes - al dan niet met schattige poesjes - aan mij toont. Vorig weekend voelde ik zelfs nostalgie toen ik op een ouwe Buffy episode botste. Waar is de tijd dat ik fun had gebleven?

Pfft. Dit is geen lollige periode, zoveel is duidelijk. Ik ben te serieus bezig. Moet nodig effe in vrolijke nonsens duiken.

Daarom ben ik met verse moed begonnen aan het inhalen van enige "weken van LouisLouise", net als "Sara" indertijd een geweldige tijdsvulling als het te laat wordt om nog aan een film te beginnen. Deze telenovella bekijk ik echter zonder snel vooruitspoelen. De verhaallijnen zijn gelijk iets beter in evenwicht (bij "Sara" bekeek ik enkel scènes met Sara en/of Britt) en omdat het in hometown Gent gefilmd is, zie ik ook graag de buitenshots, die trouwens nogal onrealistisch gemonteerd zijn.

Twintig keer hetzelfde tussenshot op de Hagelandkaai.
(Voor de goedkoop?) Tegenrichting rijden op de Visserij. Straten die niet op elkaar volgen. Jaja, het is onnozel, maar ik heb ook lang met een half oog meegekeken naar "Flikken" om zo rap mogelijk te kunnen zeggen "hé, dat is daar, allé, zie je het, in die straat!"

"LouisLouise" is net als "Sara" fijne flauwekul, met dat verschil dat de love interest van de protagonist(e) me meer zint. Véél meer dan die duffe kwiet van Sara. Den Thomas heeft wel rugby oren, maar voor de rest mag hij er zijn. Ik kijk dus vol verwachting uit naar de kus.

Et voila, ik maak bij deze deel uit van de horde mensen die hun contentement halen uit het wel en wee van soap karakters
. Niet dat ik nu op Facebook vriendin van Louise De Roover zal worden. Of postvat op de Visserij in de hoop dat Thomas buitenkomt. Net niet ;-)

dinsdag 16 december 2008

Ik eb tijd

Na de les naar de kapper, kids aan de schoolpoort gehaald en naar huis. En dan naar het Pand voor het Happy UGent Hour. Mixed and mingled. 't Viel wel mee, ook al had ik effe een dip. Maar kom, ondertussen zit het erop. Ik ben met vakantie nu.

Tijd om te schrijven, yay! Tijd voor alles wat op een "to do" lijst stond. Tijd om na te denken over alle crazy verhalen van de laatste tijd. Tijd voor de peuten in mijn leven.
Tijd om te beslissen over later. Tijd om te slapen ook.

En weet ge wat? Dat Antwerps dat ik
these days op de gang hoor wekt nostalgie en associaties op. Geen idee waarom. Maar deze is een mooie ...

donderdag 11 december 2008

Wees blij met wat je hebt.

Ben nog alle zagerig de laatste tijd. Online toch. Gewoon, niet content over de dagelijkse gang van zaken. Maar ook al zaag ik over toestanden en mensen die op mijn zenuwen werken, toch blijf ik zelf de grootste bron van ergernis. Omdat ik me bedenk dat ik mijn mond niet open doe wanneer het erop aankomt. Omdat ik nog altijd te koppig ben om toe te geven dat doen wat ik wil doen geen evidentie is. Omdat ik mezelf verantwoordelijk acht voor van alles en nog wat. En dan zeer ongelukkig word omdat niks ooit vlotjes loopt. I'm an ass. I know.

Terwijl ik in andere contexten echt wel relaxed en tevreden ben. Want na de Sint volgt onze jarige - een heel weekend feesten thuis - en 't is bijna kerstvakantie! En op die paar familiebijeenkomsten na, is er nog helemaal niks gepland. Héhé.

Tja, 'tis the season.

Seminar in 't seminarie

Yup, het was behoorlijk interessant deze middag. 't Is alleen - keer op keer - verwonderlijk hoe GROOOOT die webteams elders wel zijn.

Oh my!

Met echte managers met kostuums aan en projectleiders en zo.

Amazing!

Soms heb ik best zin in websites bouwen. Maar niet al te vaak meer.

woensdag 10 december 2008

LingonBerry Cola



en Kötbullar natuurlijk

SOS (Stress Onderpresteren Spanning)

Wakker geworden met de nasmaak van een zware nachtmerrie, door de medicatie heen. Oh oh. Not good.

Een goed jaar op een andere plek, op halve kracht - tijd om te evalueren. Tijd om de mijnen (thuis) en mijn (flink uitgedunde) hulpverleners uit te nodigen om eens mee te kijken of dit nu wel de oplossing is die we in gedachten hadden. 

Fact: ik ben van het soort dat aanmoddert tot de boel ontploft. 

Omdat ik enerzijds zo vol goede moed zit dat ik erin blijf geloven dat het allemaal wel zal loslopen. Hey, ik heb deze klus ooit eerder geklaard! Maar daarbij vergeet ik conveniently dat het me bloed, zweet en tranen gekost heeft. En dat ik niet noodzakelijk tevreden was over het resultaat. Om nog te zwijgen van alle psychofarmaca die ik onderwijl in mijn kas sloeg. 

Ik ontken zo lang mogelijk dat dingen niet naar wens lopen. Omdat ik er liefst met niemand over wil praten. Da's niet mijn stijl. Ik hou mijn kop. Echt wel!

Jammeren, da's voor op deze blog. Hier kan ik generiek geweeklaag loslaten op al wie het wil weten. Tegen wie het dient te weten, zwijg ik. Want zeg nu zelf: het is niet lollig om te moeten zeggen dat je wel een consistente indruk maakt maar daarom nog niet behoorlijk functioneert. 

zondag 30 november 2008

BarcampGhent2 (2)

Na alle geklus van vandaag neem ik effe de tijd om de slideshare te checken. Er ontbreken er nogal wat, zie ik, maar dat kan nog veranderen hé.

Volgende maakte ik mee:
  • Dorien Aerts - "Hoe je vriend of vriendin geekier maken". Eerlijk gezegd vond ik het het stukske dat ik bijwoonde geeuw. Maar ja, wat wilt ge in een huishouden waar dochter van net geen 11 al een eeuwigheid op de hoogte is van wat Dorien vertelt ...
  • Litrik De Roy- "I switched to Ubuntu: Why? and How?". Leerzaam en nuttig, hij gaf afdoende argumenten om me te overtuigen dat Ubuntu absoluut een optie is voor mensen als ik die het installeren/upgraden van Windows PC's uit pure ellende opgegeven hebben.
  • Clo Willaerts - "24 hours off the grid". Het onderwerp vind ik kouwe kak. Mensen die compulsief jacked in zijn, zijn imho gewoon zielig. Clo is echter super charismatisch en fun, daarom ging ik dus kijken...
  • Hendrik Dacquin - "Flow in the User Experience". Hoera! Een nieuw woord geleerd: autoletic. Héél interessante presentatie. Ga es op zoek naar een boek van dienen Hongaar zie.

BarcampGhent2

Ik kon maar 3 sessies (en een stukske) bijwonen - later meer erover - maar was content. En ik was er voor de groepsfoto. Ha!

vrijdag 28 november 2008

Dit overstijgt zelfs het moddergooien.

Ocharme De Crem toch. Nu pas uitgevonden dat bloggers gevaarlijk zijn.

Boe! Grrr!

donderdag 27 november 2008

A little laughter or happy ever after

Yup, de Sint was er extra vroeg bij dit jaar met
High School Musical: Sing It!

En hoe corny het ook mag zijn: het is super schattig om onze kids samen te zien zingen.


woensdag 26 november 2008

And slowly it eats me away.

"Een tijdje geleden heb ik jou aangesproken op het einde van een  trainingsessie over een eventuele bijdrage voor ons magazine. Wel bij deze wil ik opnieuw polsen of we een beroep kunnen doen op jou. Bedoeling is dat je iets schrijft vanuit je eigen ervaringswereld als persoon met AD(H)D. Dit komt dan onder de rubriek 'Uw verhaal'. De bijdrage zelf mag tussen de 4000 en 6000 tekens bedragen."

Yup, ze hebben me gevraagd om iets te schrijven. En ik ga het doen. Met de trainingsessies is het achterhoofd, want ik moet toegeven dat ik er nog dagelijks aan denk, aan de nieuwe strategieën waarover ik leerde. 

Momenteel zit ik al weer veel te lang in zak en as over life as such. Voornamelijk omdat ik weiger om alle "wees blij met wat je hebt" redeneringen te volgen. Ze houden geen steek, ziet u? Want zeg nu zelf: het dagelijks leven leent zich niet tot statistische tevredenheid. Ik kan niet content zijn dat gemiddeld 50% van wat ik doe probleemloos verloopt. Want dat klopt niet. Laat ik beter stellen dat - diepe zucht - 40% van wat ik doe bovengemiddeld goed gaat. Dat ik voor die zaken 95% van de punten scoor. Goed hé! Maar ik moet er ook bijnemen dat de resterende 60% van moeilijk tot echt slecht gaan. Dat ik voor heel wat zaken faliekant buis. En daar steeds weer mee geconfronteerd word. 

Het ergste is, dat het zo goed als niemand opvalt. Ik ben erg goed in ontwijken en verbergen. In doen wat ik verondersteld word te doen zodat het er allemaal normaal uitziet. 

And slowly it eats me away.

Waar heb ik door de band helemaal géén problemen mee?
  • de agenda met alle afspraken bijhouden
  • afspraken uit de agenda nakomen
  • kinderen brengen en halen
  • huiswerkbegeleiding
  • boodschappen- en klusjeslijsten bijhouden
  • boodschappen doen
  • de was doen
  • verstellen, naaien, breien, haken, knutselen
  • af en toe koken

dinsdag 25 november 2008

Give Thanks By Giving Back

In America is het bijna Thanksgiving. Op dit eigenste moment reppen de mensen zich naar hun familie om er gezellig samen te zijn - en cadeautjes te delen, of course.

Neen neen, ik wil hier geen Thanksgiving introduceren. Eén geleende feestdag - Halloween - is genoeg. Geen "Home for the Holidays" voor mij. (Hoewel, de film is geweldig.)

Maar ik ben al begonnen met nadenken over welke geschenken er gedeeld zullen worden en dit boek zit er vast en zeker bij.


A Complaint Free World
How to Stop Complaining and Start Enjoying the Life You Always Wanted


Zeg nu zelf: kan het mooier dan dat?

Suddenly it's Christmas
Right after Hallowe'en
Forget about Thanksgiving
It's just a buffet in between.

Tja, 'tis the season.

vrijdag 21 november 2008

Christmassy (1)

Yup, ik heb er last van, van de lokroep van kaneel en sinaasappel en gingerbread. En daarbij moet het just lukken dat de Gentse Laura Ashley store aan het uitverkopen is. Oh dear!

Scharrelde dus blijgezind tussen lampekapkes en kussens en kandelaars. Stak een velvet trim boiled wool jacket aan en lachte naar de spiegel. Hmm. En zag ik daar geen compleet overbodige avondjurk - ik ga begot nergens heen - die ik met graagte paste? Jaja.

Wat me wel behoorlijk tegensteekt is dat de pounds wel héél creatief geconverteerd zijn. Zeg nu zelf: £160 - da's de prijs op de UK site - is géén 245 euro. En zwart is ook niet mijn kleur, hé.

CORRECTIE (na een tweede bezoekje) is geen 345 euro !!!!

Jaja, mijn vorige Laura Ashley Xmas dress - lang, donkergroen, in damast en fluweel - heb ik enkel thuis voor de spiegel aangehad. Ik kon er niet aan weerstaan. Ook al ging ik nergens heen, ik moest em hebben. En dat was 20 jaar geleden...

Tja, 'tis the season.

De Tiende van Britney

Sloom, log en afgepeigerd, zo was het eind oktober en zo is het opnieuw. Spijts alle inspanningen. Want ik ben er in geslaagd om een aantal dagen suikerloos te gaan, maar de honger maakte me kregelig. En resultaten op de schaal zag ik niet. Ik gaf op. Stomweg. OK, na 2 uur spinnen ben ik een kilo kwijt, maar voor hoe lang? En het gaat me niet eens om kilo's, maar om spannende kledingstukken, want dat is wat ik verfoei. Een kast vullen met een nieuwe - kleinere - maat om er vervolgens niet meer goed in te passen. It sucks big time. En ik zie dat ik er niks aan veranderd krijg.

Conditie en gewicht zijn bij mij niet echt gerelateerd, vrees ik. De laatste weken heb ik behoorlijk doorgetraind. Afgewisseld zelfs. Deed aan striding - wat vrij lastig was - bij spinning gaat mijn hartslag lang niet zo snel meer omhoog. Deed Pilates - heerlijke statische oefeningen die alles goed losrekken. Ging spinnen, vaak twee uur na elkaar. En liep wekelijks mijn toerke rond de Watersportbaan met een geleende iPod waar ik nog altijd niks op toevoegde, waardoor mijn toerke een een vaste soundtrack kreeg.

Ondertussen weet dat ik ergens in Britney's tiende song rond ben. Voor de nieuwsgierigen: da's tussen 30'15" en 33'28".

dinsdag 18 november 2008

Sixth Day Violation

Gisteren "The Sixth Day" gezien en bijgevolg aan cloning technology zitten denken. De methode in deze film - volwassen foetussen, zogenaamde "blanks", met DNA injecteren en via cortical transfer een geheugen cadeau doen - had gevolgen die me wat aan BSG deden denken. De mogelijkheid bestond immers dat de kloon zich herinnerde hoe hij voorheen aan zijn eind was gekomen.

Nu ja, in de film werd met dat gegeven vrij slordig omgesprongen, terwijl het in BSG toch wel cruciaal is - en heel wat stof tot nadenken geeft. Wanneer de cylon klonen hun kop boven de smurrie in de rebirthing tank steken, zijn ze zich namelijk accuut bewust van hun voorafgaande dood. En dat is blijkbaar nogal angstwekkend. Een reeks van opeenvolgende "downloads" of resurrections - zoals Leoben doormaakte - blijken toch nefast voor het humeur.

Maar kom, buiten deze gelijkenis gaat het er in BSG iets eenvoudiger aan toe doordat de cylons hun modellen om te klonen tot 12 beperkt hebben.

Ook gelijkend - wat de cloning chamber betreft - en nog eenvoudiger, is de Kaminoaanse invalshoek: Jango Fett werd gewoon en masse geproduceerd, zonder meer.

Maar eerlijk gezegd: het eerste wat bij me opkomt als ik aan klonen denk is het beeld van (de gekloonde) Ellen Ripley die in het lab de "mislukte versies" aanschouwt. En vernietigt.



Ja, ik weet het: degoutant. Maar juist daarom liet het zo'n indruk achter. Right?

zondag 16 november 2008

Prolific no more

Is het te druk? Is het door Facebook? Of is er iets anders wat de stroom van entries hier doet opdrogen?

Goh ja, ik heb in de voorbije weken weer wat yoga gedaan. Ben wat gaan lopen. Ging spinnen. Koerste rond met de kids. Gaf les. Keek naar een paar films op TV en op DVD. Was moe en bij wijlen ontmoedigd.

En ja, juist, ging op retraite. Met de Boeddhisten. Op een fijne locatie - Rosario is echt mooi. Met erg lekker eten, geheel bio-vegetarisch, bereid door een professionele catering-madam uit Nederland.

En ook al was ik ter plekke wat gefrustreerd omdat de stroom van flashbacks en beelden in mijn hoofd niet wilden wijken en dat niet bevorderlijk was bij de meditatie, toch hebben de 5 à 6 uur mediteren per dag iets concreets veranderd. Het is alleen moeilijk aan te wijzen wat precies.

Wat heb ik geleerd? Pfft. Het meeste wist ik al: ik heb geen zware nood aan privacy en maak me dus geheel niet druk als ik ruimte en tijd met anderen moet delen. Zolang er maar niet te zwaar gesocialised moet worden ben ik content. Een vaste dagindeling, structuur dus, ligt me absoluut. Ik ben gewoon in alle opzichten geschikt voor het klooster/een gesloten instelling/de gevangenis.

Wat nog meer? Dat ik eens te meer besef dat een korte termijn "oplossing" - in de vorm van zeer concrete coaching - nodig is vooraleer ik lange termijn commitments kan maken en dat deze wetenschap me al heel lang teneerdrukt.

...

zondag 9 november 2008

Buddhist retreat

Ik hou mijn commentaar nog effe achter ...
maar 't was fijn, dat wel.


woensdag 5 november 2008

Solace

Waar was ik ook alweer gebleven? Oh ja, juist: bij de "andere symptomen zoals"
  1. Lage dunk van jezelf
  2. Slaapstoornissen
  3. Piekeren
  4. Verlies van motivatie
  5. Verveling
  6. Faalangst
  7. Wanhoop
  8. Depressie
Wat me momenteel hard bezighoudt, is punt 7. Want na tweeënhalf jaar "weten" begin ik te zien dat beterschap een relatief gegeven is. En dat up & down cyclen wel "afwisseling" biedt, maar ook zeer geregeld de grenzen van het draaglijke binnen handbereik brengt.

En dan vraag ik me af of het allemaal wel de moeite loont.

Maar kijk, ik blijf bezig. Met meten. Want meten is weten. En ja, ik poog nu toch om aan een soort zelfrapportage te doen, zij het niet met dat frigging "formulier over actuele symptomen".

Al is het om er lichtpunten uit te halen. Want ik heb nogal de neiging om alles op één hoop te gooien en de goede momenten te verdringen.

De vervolgsessies bij ZitStil doe ik wel niet mee, maar mijn Linehan map - maanden cognitieve training - haalde ik weer boven. For what it's worth.

You never know what might bring solace.

Sugar Kills

'k ga nog maar eens stoppen met "bakkeren" - neen, niet het Sonja Bakker dieet maar wel het "alles van bij de bakker" regime. Want ik leef weer heelder weekdagen op belegde broodjes, koeken, flappen en taartjes. En dan komt het punt dat de kleren spannen snel dichtbij, ondanks alle spinning.

Tja, ik heb het moeilijk met eten. Héél erg moeilijk. Regelmatig en gezond eten is iets waar ik alleen kan van dromen. Als het voor mij alleen is toch. Goh ja, ik ben niet alleen, de problematiek is gekend. Maar er iets aan doen - zeker op mijn eentje - is een beproeving. En sinds mijn laatste opleiding bij ZitStil ben ik eigenlijk niet optimistischer over de nabijheid van een oplossing. Want wat ik leerde, was dat alle mannen in de cursus op tijd en stond eten voorgezet kregen. Duh! 

Ontsuikeren is heel erg dubbel. Als ik enige helderheid in mijn kop wil, is suiker the sure way to go - na de rilatine. Red bull en candybars zorgen ervoor dat ik alert word en deftig kan werken. Maar eraan beginnen is verslavend. En zoals met elke verslaving, vermindert het effect op termijn. 

Uiteindelijk sleep ik mezelf voort, van de ene suikerdosis naar de andere. Blijf ik zo sloom als wat. En word ik moddervet.

Dus ga ik nog maar eens stoppen met gerafineerde suikers. Weer een paar kilo's kwijtraken. En afzien. Want het is weer iets extra's dat ik me op de nek haal. En ik ben mijn geloof in het welslagen van mijn projecten eigenlijk geheel kwijt. 

Where's that damn coach I need?

Are you menopausal? Of zieje van Kortriek?

Twee keer Flexpo na elkaar. Op zaterdag een ongemeen boeiende avond op Expovet en op maandag een middagje Countryside.

Eén keer dierenartsen met hun gezin. Eén keer de oma's van die dierenartsen: Libelle en Nest lezeressen met laarzen en omslagdoek, op zoek naar de ultieme tafeldecoratie voor met Kerst. Of zoiets.

Landelijke vintage is als kopie antiek. Het is en blijft nep. Dure nep die er smaakvol uitziet - think Flamant. Of minder dure nep die mijn tenen erg doet krullen.

Op een paar jaar tijd is de "smaakvolle" countrystyle heel erg eenheidsworst geworden. Overal dezelfde kasten en tafels en stoelen. In teak. Of in dezelfde grijs-beige-bruine tinten. Overal dezelfde prullen. Tea trays. Opgezette beesten. Oud sportmateriaal. Bordjes en schilderijtjes. Goh ja, ik hou van mooi en van echt en erger me dus wild aan de "made in China".


"Schat, laten we een pastoriewoning zetten met originele gerecupereerde stenen, kasteelparket, een grote keuken, een slaapkamer met een boxspring en een hot tub en buitenkeuken in de tuin ..."

"We laten er een interieurstylist op los en het zal eruitzien als in de boekskes."

Zo steriel als wat.

"Oh ja, en ik wil zo'n orangerie van British Ornamentals. "

Uh uh. Echt wel.




En de prijs voor het lelijkste beeldje gaat naar ....

vrijdag 31 oktober 2008

Episodes (2)

Wat wil ik nu weer verder/opnieuw en in de goeie volgorde bekijken?
  • Buffy: achter de rug (YAY ME!)
  • Firefly/Serenity: achter de rug
  • Battlestar Galactica: wachten op het (einde van het) vierde seizoen. En op Caprica.
  • The Soprano's: zit met W. ergens in het tweede seizoen. Toen de beginafleveringen op tv kwamen waren de kids nog heel klein. Nu samen opnieuw kijken, met ons gezin in min of meer dezelfde leefdtijdsconfiguratie als het eerste seizoen, maakt het allemaal een stuk hilarischer.
  • The L-word: W. inhalen, er staan hier twee boxen.
  • Lost: véél gemist, moet starten met seizoen 2.
  • Grey's Anatomy
  • Nip/Tuck
  • The West Wing
  • Heroes
  • Prison Break
  • Jericho
  • The X-files: helemaal, als ik eens veel moed heb. Probleem is dat ik de eerste seizoenen al te vaak zag.

dinsdag 28 oktober 2008

Better to burn out than to fade away

Het is vast het seizoen voor burn-outs, te zien aan de artikels die ik de voorbije dagen las in de Metro jobbijlage en in Goed Gevoel. Als ik de zelftest mag geloven, heb ik een burn-out van jewelste.

Ok, ondertussen weet ik dat het dat niet is, maar van in de jaren 90 tot recent voelde ik de tijd tussen mijn opgebrande momenten steeds korter worden. Juist omdat ik er geen andere verklaring voor wist, hield ik vast aan het idee dat het misschien over zou gaan als ik genoeg rust vond. En eerlijk gezegd heeft het heel wat opgeleverd, de relaxatie oefeningen, de yoga, het sporten. Maar overgaan, dat doet het niet. En doe mij maar de fade away.

zaterdag 25 oktober 2008

The Flamethrower Method

Overzicht, orde en rust scheppen: het zijn zowat de belangrijkste taken in mijn leven. Net daarom heb ik er weer een opleiding op zitten.

In het vooruitzicht van een week verlof borrelden de lijstjes weer op: er is werk aan de winkel, in huis.

Maar zo hard als ik orde nodig heb, zo hard wordt die mij ontzegd. Soms zou ik niks liever doen dan er eens goed een lap op geven.

Zou het helpen?

maandag 20 oktober 2008

In Dorset alone

Britse humor, ik hou ervan, maar niet genoeg om er veel werk van te maken. Smack the Pony, Little Britain, French & Saunders en zo meer: wat ik zie, gebeurt al zappend. Monthy Python en Fawlty Towers heb ik nooit herbekeken - shame on me. En vorige week nam ik me nog maar eens voor om aan de Blackadder DVD box te beginnen, maar eigenlijk heb ik een hekel aan Rowan Atkinson en dus komt het er nooit van. Ik kreeg ook zin in A Bit of Fry and Laurie, gewoon om Laurie met een Engels accent bezig te horen. En kijk, op het innernet botste ik op de "Tricky Linguistics" sketch die voor mij - en vermoedelijk alle germanisten die English en veel linguistics kozen - het summum van leute is. Gewoon omdat we ooit in het echt naar zulke praat luisterden. Zij het dat onze proffen net niet zo gedreven waren.



To put it simply, language is the breath of God.

Gedempt

Alles viel uit mijn pollen. Op de fiets raakte ik niet vooruit. Ik kon maar moeizaam lezen, typen en spellen en begreep ook maar de helft van wat er mij verteld werd (sorry daarvoor). Maar kijk, op zo'n dagen klaart de mist altijd 's avonds op. En juist dat maakt het onbegrijpelijk.

Kijk nu, ze zit te bloggen!
Terwijl ze de hele dag als verlamd ronddoolde.
Tja.

Riley Sucks (still)

Een schok van herkenning gisteren in House:  hey, die Marine,  da's de Riley
Yikes. Allé, kan die vent nu niks anders dan beefy soldaten spelen? 

donderdag 16 oktober 2008

Can't put my finger on it

Neen ik ben niet depressief. Alleen ontmoedigd. Ik ben aan de sukkel. De return on investment blijkt nihil. Cognitieve uitval sluipt mijn leven binnen.

Rekening houdend met mijn stressgevoeligheid waren de voorbije weken "zwaar". Maar alles leek vrij goed te gaan. Ondanks de chronische angst kon ik véél (ver)dragen.

Maar ik raak weer van alles kwijt: de weg, mijn toilettas, mijn bril, mijn sleutels. Ik leg iets neer en één seconde later is het onvindbaar.

Panikeren heeft geen zin, maar de frustratie van dit alles bouwt wel op. 't Is moeilijk te aanvaarden dat ik zo immens stom kan zijn dat ik het meest voor de hand liggende op slag vergeet.

Is this as good as it gets?

woensdag 15 oktober 2008

Nathan in "Nailing Your Wife" (PG)

Kijk nu, juist Morena gezien en daar is Nathan met nieuw werk. Zijn acteerstijl is onovertroffen, I tell you.



Amber? Amy? Andrea?

maandag 13 oktober 2008

"Zes op tien artiesten hebben ADHD"

Dat maken ze ervan bij HLN. Terwijl er staat: "Musici en dansers zijn vaak hyperactief. Uit onderzoek blijkt dat zes op de tien kunstenaars in deze categorie klachten hebben die op ADHD wijzen."

Neuropsycholoog Gert-Jan de Haas zal zijn conclusies wel ergens vandaan halen. Maar wat zijn we met dit nieuws? Geen idee. Wereldprimeur? Duh...

zaterdag 11 oktober 2008

Morena Baccarin op FACTS

Morena heeft kort haar! Ja, ik moest effe slikken want ik had iets meer van "Inara" verwacht. Maar ze echt héél knap.

vrijdag 10 oktober 2008

Sold Out!

Diesel Dirty Thirty


Geen bruine botten!!!

Staat er bovenaan de lijst der gewenste aanschaffen. En dus heb ik ook niet naar zulks uitgekeken. Maar ondertussen draag ik toch meestal een paar bruine, net geen platte laarzen. Omdat dat nu eenmaal het meest praktische is als je 90% van alle verplaatsingen - door weer en wind - met de fiets doet.

Ongelukkigerwijs zijn nu zowel mijn Alberto Fermani botjes als mijn hoge laarzen behoorlijk aan het slijten. Een extra paar nuttige schoenen zou dus welkom zijn.

Tijdens mijn "veldwerk" vind ik het echter zwaar  problematisch om te focussen op sensible shoes. Maar ik deed mijn best. En maakte een shortlist met draagbare dingen die geen bruine botten zijn.

Omdat héél plat volgens mij héél lelijk is - en ook omdat ik er te klein voor ben- vallen ballerina's uit de boot. Platte loafers of moccasins vind ik yikes.  Pumps met een niet te hoge, brede hak zijn "bomma".  En kloshakjes zijn niet kassei resistent.

Hmm... Het zullen dus Mary Janes worden met een niet te breed bandje en misschien een sleehak. Of enkellaarsjes. 

Hmm... Is altijd de juiste kleur sokken dragen - want die zie je bij Mary Janes - haalbaar? 

De favorieten voor 't moment zijn er van Strelli Sport, DNKY en Footnotes. De Nicky Vankets pumps  hieronder, vind ik ook mooi. Ze zitten gemakkelijk. Maar 't is toch een klein hakje hé.Checken, vergelijken, overwegen: wat schoenen betreft valt er altijd wel wat veldwerk te doen.

donderdag 9 oktober 2008

Ey gij onnozelaar, 't is tegen u hé!

Eigenlijk ben ik niet van het soort dat vaak dingen doet of zegt of schrijft en dan de klok wil terugdraaien. Goh ja, ik heb problemen met impulscontrole, maar ik weet ook dat ik daardoor extra oppas. En spijt, dat heb ik geschrapt. Ik kan alleen mijn best doen.

Maar voor hen die zich geregeld te buiten gaan aan dronken mails en meer van dat fraais, is er nu bij Gmail een oplossing voorzien, en die heet Mail Goggles

Het komt erop neer dat u wat rekenwerk voorgeschoteld krijgt, eer u op de send knop kunt duwen. En ja, tegen die tijd hebt u misschien al afgehaakt. Of heeft u uw compositie wijselijk nog even als draft opgeslagen.

Getuigt het van overmoed als ik zeg dat ik kan leven met de gevolgen van mijn daden? Vast wel.

Note to self: er staan nog 20 drafts te wachten. 

Grrrlgeekdinner

Gatver, ik ben geheel niet uitgenodigd voor de BGGD#8. Maar pas op, ik zou na de spinning wel eens in de Vooruit kunnen passeren.

De crème van de vrouwelijke Vlaamse blogwereld weze bij deze gewaarschuwd!

woensdag 8 oktober 2008

Everything is cut and dry

Daarjuist op de radio, en eigenlijk al jaaaren mijn favoriete song: Runaway Train van Soul Asylum.

Hier de clip, wegens "Embedding disabled by request". En ja, de lyrics zijn niet vrolijk. Maar wel goed.

Call you up in the middle of the night
Like a firefly without a light
You were there like a slow torch burning
I was a key that could use a little turning

So tired that I couldn't even sleep
So many secrets I couldn't keep
Promised myself I wouldn't weep
One more promise I couldn't keep

It seems no one can help me now
I'm in too deep
There's no way out
This time I have really led myself astray

CHORUS
Runaway train never going back
Wrong way on a one way track
Seems like I should be getting somewhere
Somehow I'm neither here no there

Can you help me remember how to smile
Make it somehow all seem worthwhile
How on earth did I get so jaded
Life's mystery seems so faded

I can go where no one else can go
I know what no one else knows
Here I am just drownin' in the rain
With a ticket for a runaway train

Everything is cut and dry
Day and night, earth and sky
Somehow I just don't believe it

CHORUS

Bought a ticket for a runaway train
Like a madman laughin' at the rain
Little out of touch, little insane
Just easier than dealing with the pain

Runaway train never comin' back
Runaway train tearin' up the track
Runaway train burnin' in my veins
Runaway but it always seems the same

Als die maar goed blijven


dinsdag 7 oktober 2008

Want to be coached by me right now, kat?


Could It Be Possible That In The Next 7 Days, All Your Frustrations About Never Being Able To Stick To A Diet And Exercise Program, About Always Gaining Back Weight That You've Lost, And About Craving Your Favorite Foods Could Finally Come To An End, Once And For All?


Soms zijn ze toch goed hé, die verkopers. ;-))

zondag 5 oktober 2008

Meetbaar leefbaarder

Ik heb het al vaker gezegd: ik geloof er nog altijd in dat ik met enige coaching een aantal zaken leefbaarder kan maken. 't Is voornamelijk daarom dat ik aan de sessies bij ZitStil deelneem.

Wat persoonlijke ontwikkeling betreft, blijf ik een optimist. Maar in de praktijk blijkt dat ik er toch weer alleen voor sta. En dan is dat "zelfrapportageformulier over actuele symptomen" een bron van immense boosheid.

"Kruis naast elke uitspraak het vakje aan dat het best jouw gedrag van de afgelopen week beschrijft."

Véél te confronterend, zoiets.

En dan mag ik gaan gaan rekenen. En zien of het toepassen van de "nieuwe gewoontes" het totaalcijfer enigszins naar beneden haalt. Week na week...

Over het tweede luik "laat het formulier ook voor jou invullen door een huisgenoot" wil ik het zelfs niet hebben.

AS IF!

Note to self: moet me dringend leren neerleggen bij de gedachte dat mensen ofwel niks merken, ofwel vinden dat ik "lastig" ben.

vrijdag 3 oktober 2008

donderdag 2 oktober 2008

One thousand entries

April 2005: mijn online presence tot dan toe was Engelstalig en less fact than fiction. Geheel undercover had ik - sinds december 2003 in blogvorm - plekken gecreëerd om mij uit te leven en af en toe goed loos te gaan.

Tot ik besefte dat ik meer kwijt wou dan rants & fluff. En dat die meer - die meestal mijn echte leven betrof - daar niet thuis hoorde.

Dus begon ik aan deze blog, voor het eerst online in het Nederlands. En niet erg anoniem, want ik hield me voor om deze blog "echt" te houden. Over het leven zoals het is dus.

In de voorbije drie en en half jaar is er in dat leven veel veranderd. Laten we het daarbij houden.

woensdag 1 oktober 2008

Tikkun olam

En ik die dacht dat alle woensdagfilms op WijfTV romantische comedies of tearjerkers waren. Bee Season was dat niet, en ik ben blij dat ik dochter op tijd naar bed stuurde. Want het was verrassend en mooi maar ook behoorlijk disturbing.

Het geloof dat je met woorden dichter bij God komt, heeft iets. Het is van Foucault's Pendulum geleden dat ik er mee bezig was, maar ik herinner me goed hoe aanlokkelijk het lijkt. Ja, ik begrijp de filosoof die via - ten koste van?- zijn dochter shefa wil bereiken. Het idee overtreft de dagelijkse realiteit. En het is aangenaam om die dagelijkse realiteit niet onder ogen te moeten zien.

Niet te (moeten) zien hoe zijn vrouw de "gather these shards to make the vessel whole again" wel heel letterlijk interpreteert.

Kijk, ik vond het allemaal nogal shockant. Misschien omdat mijn liefde voor woorden (en Engelse spelling) zo groot is. Maar evenzeer omdat het de credulity - de wil om in het twijfelachtige te geloven - blootlegt

Zal ik wel lachen met die silly Mulder, met zijn "I want to believe" posterke. Tja.

Op de ring, in de auto

Hmmm. Smooth Criminal van Michael Jackson steekt goed in mekaar.

In de auto zit ik voortdurend aan de radio, tot ik iets tegenkom wat ik wil horen. Cd's uitluisteren da's véél te moeilijk voor mij. Dus switch ik van zender tot zender tot er iets upbeat passeert.

Altijd goed zijn:
  • disco stampers
  • zwaar vuilbekkende rap
  • pretpunk à la Green Day
Nostalgie is me vreemd. Ik hoef niet terug in de tijd. Laat maar, echt. Maar het valt me wel op dat eighties songs - genre Hall & Oates en zo - me nog steeds vrolijk maken. Misschien omdat ik toen nog - al doende - aan het leren was dat de meeste grote verlangens op een teleurstelling uitdraaien.

dinsdag 30 september 2008

zondag 28 september 2008

Droog

Ben rond een uur of drie - als Chinese vrijwilliger - met dochter naar Flikkendag getogen. W., wiens leger allergie op zulke dagen ernstig opspeelt, ging fietsen met zoon.

En ja hoor, zoals gewoonlijk hadden alle instituten in wijde omgeving hun inmates naar Gent city gestuurd, alwaar de sfeer er goed in zat. Duwen en stampen en ruzie maken om vooraan te staan voor de parade. Met een pet op de kop en een plan in de hand de weg zoeken naar de Kouter. Op een duur terras gaan zitten en dan stomverbaasd zijn dat een pateeke 4 euro kost: ik heb het allemaal van op de eerste rij meegemaakt vandaag.

Gelukkig was dochter vrij snel verzadigd. Een beetje Sandrine, wat Cliniclowns en hulphonden en een poster met een paard, dat was genoeg.

Thuis heb ik nadien meer dan een uur staan strijken. En nu ben ik zowaar geheel inspiratieloos.

Boeken wachten, de tv lonkt, de weekend krant is nog niet uit en tinternet raakt met de seconde voller. Maar kijk, ik heb nergens zin in. Misschien ga ik wel slapen.

Wie weet.

zaterdag 27 september 2008

Memory Fail

Moet dringend wat meer slapen want mijn geheugen werkt niet zo best meer.

vrijdag 26 september 2008

We can ill afford another Klendathu.

De hoeveelste keer? Euhm, de vijfde of zesde. Raar hé, op DVD zou ik hem nooit kopen. Maar als ie op TV is, zit ik er elke keer weer.

Starship Troopers. Best wel mijn favoriete Verhoeven film.

woensdag 24 september 2008

Rugby Sideline

Na een hele namiddag van hot naar her om boodschappen trok ik uiteindelijk met zoon, sporttas en picknick naar de Blaarmeersen. Waar ik - na het gewillig aansleuren van tackle bags, drive shields en ander zweterig stinkend spul - op de tribune neerplofte. Het weer zat mee. Zoon trainde flink. Ik las een beetje en geraakte aan de praat.

Al bijeen een vrij rustig intermezzo.

En weet u: eigenlijk vind ik het best schattig dat www.rugby.com door Ralph Lauren ingepikt is. Fake stylishness heeft iets. Toch vergeleken met de realiteit: Engelse spelers in het echt bijvoorbeeld ... neen, u wilt het niet weten ...

dinsdag 23 september 2008

Shoes always fit

September is the cruellest month. Het is hier stress, stress en nog eens stress. De vaste weekplanning zit er min of meer in en die is haalbaar. Draaglijk. Maar 't zijn de extra's die 't ons lappen. Vergaderingen, info-momenten, kickoffs, een opleidingetje links en rechts: september is er hét moment bij uitstek voor. En gelijk met de school ging ook het nieuwe cultuurseizoen van start. Onze Google Calendar - één of meer kleurtjes per persoon - is bijgevolg een echte puzzel. Iedereen is overbevraagd. Er is geen lol meer aan. Soms lijkt het alsof de 1212 lijn naar W.'s gsm gepatcht is. En dan valt een fiets in panne en dan willen die van Telenet eens komen checken en op den duur heb ik het beestig lastig om mijn hoofd boven water te houden. Neen, dit is geen goed moment om nieuwe strategieën uit te proberen. Ik verzuip.

Te veel.
Gedoe.
Opdrachten.
Verplaatsingen.
Klussen.
Indrukken.

Maar kom, deze middag ben ik even naar de Post Plaza gevlucht. Doelloos. En zie: ze hadden een nieuwe lading binnen. Sergio Rossi. Marc Jacobs. En nog meer. Et voila.


I get something out of them! When I feel bad I like to treat myself. Clothes never look any good... food just makes me fatter... shoes always fit.

vrijdag 19 september 2008

Tell me something new please

Het klopt dat ik hier wel es mekker over het een en het ander waar ik me aan erger. Maar tegen The Angriest Man in Holloway en Hank Moody's Hell-A Magazine blog kan ik geenszins op. Want ik hou me in. Meestal toch. Ik bewonder i's ergert-u-zo-niet. Vrees alleen dat ik niet half zo grappig ben.

Maar kom, ik erger me wel degelijk. Over wat men in legalees afbeeldingsrecht noemt. Want het zit zo: ik sta niet graag op foto's. Hier thuis ben ik de fotograaf. En hier weten ze, dat ik gevoelig ben voor de gevoelige plaat. De lens word dus zelden op mij gericht.

De laatste weken zie ik echter online overal foto's opduiken. Waar ik op sta. Want juist, iedereen heeft tegenwoordige een gsm met in de hand of een blafte van een snelschietende camera rond de nek. En met sommige van die prullen kan je gelijk naar het web posten. Zonder meer. Gatver. Ik heb er zwaar de klotepest in.

Wat in België de gangbare regel inzake het nemen/plaatsen van foto's van personen zonder hun toelating gevraagd te hebben is vind je bij Sofam.

Kijk, soms zou ik zéér graag de frase "I'll see you in court" in de mond nemen.

Huh huh. Zeiken over frustraties kan echt opluchten.

Plone Gebruikersdag - Amsterdam

Toch een ultra kort verslagje. De heenreis was een disaster, van Gent Dampoort tot Amsterdam centraal zou moeten onder de 3 uur lukken, voor ons waren het er bijna 5. De collega's hadden (technisch) leesvoer mee. Ik niet. Het zal me leren. Nog nooit zo geboeid in een ouwe reisgids gekeken. Grrr. En ja, we waren te laat om nog efkes te shoppen. Maar kom, na een wandelingetje, stopten we In De Waag binnen voor ons avondmaal en nadien namen we vrij snel de tram naar de Stayokay want we waren moe. De Stayokay was voor mij meer dan okay: nieuw en clean en het ontbijt moest niet onderdoen voor de Holiday Inn Express en andere motelachtige toestanden waar ik als werknemer ooit van een overnachting mocht genieten. En de aanwezige Duitse Tokio Hotel jeugd hield mij niet wakker.

De volgende ochtend wandelden we naar Pakhuis De Zwijger waar de Plone Gebruikersdag plaatshad. Mooie plek. Fijne dag. 't Was ook leuk om een paar bekenden terug te zien. Er werden nauwelijks foto's genomen maar als die er zijn duiken ze vast hier op.

De terugweg bleek een fluitje van een cent: leesvoer - het nieuwe Plone book en de Cosmo - was voorradig en alles verliep geheel zoals het online spoorboekje het beloofde: om 17:59 weg uit Amsterdan, circa 20u in Antwerpen - waar we de eerste naar Gent lieten gaan - en een paar minuten na negenen "thuis" aan de Dampoort.

Moe maar tevreden keerden we naar onze bedstede - in mijn geval na het bekijken van twee opgenomen House MD afleveringen. ;-)

vrijdag 12 september 2008

Kudos to Lien

Voor haar "Soms gaat het mis" stukje.

donderdag 11 september 2008

Jean-Marc

Celebrity Shock: drie van de deelnemers had ik nog nooit ofte nievers gezien. En dat zijn dan zogenaamde celebrities...

Wel vreemd dat mijn opmerking over Pascale als boeddhistische non plots waarheid bleek. En ja, ik voelde met hen mee toen ze aan het mediteren werden gezet. Ontspannen rechtop zitten en blijven zitten is zowat issue nummer één, als je eraan begint. Geloof mij, een lotuszit is niet voor iedereen weggelegd. En zelfs op een kussentje of een bankje kan je nog afzien als je een half uur of langer stil moet zitten. Pijn of slapende benen: zelfs de mindfulnessleraar had er zijn verhalen over. Een beetje ongemak moet je kunnen opzij duwen, maar als ge kapot zijt van de pijn komt er van mediteren toch niks in huis. En die camera erop zal ook wel niet helpen. Maar kom. De Gert lijkt me een echte kerel, die vermoedelijk ontspanning vindt bij zijn lief en een sigaret achteraf en voor wie al dat spiritueel gedoe niet hoeft. Vinden waar hij was, was gelijk een te zware opdracht. Ge zou toch peizen dat die theaterschool of zo achter de rug heeft waar ze van die dingen doen, neen?

Later werd het wel leuker. Ik lachte mij bekans een breuk met Pascale's gezicht toen Gert naar haar koosnaampjes vroeg. Prozaïscher dan "Jean-Marc" kan niet, daar ben ik vrij zeker van.

BTW: Wat is nu de uitdaging aan een back to basics verblijf een boeddhistisch klooster? De reispartner? 't Zou kunnen. Ergens gedropt worden met Gert Winkelmans heeft een vrij hoog Temptation Island gehalte. Maar kom, hoe dat het verder loopt, zien we nog wel. (Of laten we ons vertellen, denk ik, want time wasters van dit soort vermijd ik met graagte.)

Nam myoho renge kyo

In de zetel, ongevraagd meegenietend van X-factor en Celebrity Shock. Als het meezit ga ik eens op tijd slapen. Want dat mislukt al heel de week.

Ben niet naar de spinning combo. Zal dus zelf het mantra moeten zingen.

Concentrate, concentrate, concentrate, concentrate
Concentrate, concentrate, concentrate, concentrate

Allé, vanavond zal het niet meer nodig zijn. Maar morgen zou het toch helpen.

Has the large hadron collider destroyed the world yet?

Die Large Hadron Collider, dat lijkt me super boeiend. Maar om het met Bernard Dewulf te zeggen: "ik ben zo'n typisch deerniswekkende alfa die gefascineerd is door bèta, maar er niet het verstand voor heeft."

Parallel Worlds, Parallel Lives staat nog op de hard schijf omdat ik het verhelderend vond. Maar wat quantum mechanics betreft blijft het bij mij toch bij heel vage noties. Neem nu het geval van Schrödinger's cat: ik kan de paradox navertellen, maar of ik er echt iets van snap ...

Are U stoopid? It's a HOAX

Twee keer op een kwartier kreeg ik hem:

*Subject:* Fw: Doorst.: FW: Tr : KANKER!! lees dit aub !

Lap, een kettingmail.

Lees dit tot het einde.!!!!! Goeiedag, ik ben een jonge papa van 29 jaar. Mijn vrouw en mezelf hebben samen een schitterend leven gehad. We hebben een kind. Haar naam is Rachel en ze is 10 jaar. Onlangs heeft de dokter een hersenkanker in haar kleine lichaam gedetecteerd.

Mensen, het is een hoax die al jaren oud is. NEP dus! Niks van waar!

Misschien moet ik eens een lijst publiceren van alle e-mailadressen die hieraan meedoen.

Spam ze gedomme! Ze zullen het nooit leren. Bende naïevelingen.

woensdag 10 september 2008

The return of Amélie O.

Toen ik E. - snoezig versgebaard kind voor zich uitduwend - een maand geleden in ons park tegenkwam, had ik geen flauw vermoeden dat haar alter ego Amélie O. nog tekenen van leven vertoonde. Maar kijk, Goedele's kutblad kwam in huis, en tijdens mijn geblader botste ik op de "Cul de sac", de undercover column voor september.

Ik snap het hoor, dat gevreesde voor journalisten het epitheton ornans bij uitstek is. Ik vind ook dat E. goed schrijft. Grappig en direct en zo.

Ervaring leert me echter ook dat virtuele identiteiten onvermijdelijk feiten uit het niet-zo-virtuele leven ontsluiten. En dan denk ik subiet: dit is way too much information.

Mijns inziens dienen - al dan niet gevreesde - sekscolumnistes anoniem te blijven. 't is toch minder gênant zo.

Beast of Burden

Gisteren: kids afgehaald aan de schoolpoort, samen in 't stad om sportschoenen en spul en een rugzak, naar huis, hap hap en dan 2 uur spinning - hoe kan dat nu, dat mijn conditie twee keer zo goed is als vorige week? - terug thuis veel te laat al lezend tv gekeken.

Vandaag: treintraject en overnachting geregeld, meeting over site vooruitgang gehad, daarna kleine brainstorm met collega's over de trainingsessie die ik volgende week geef, links en rechts links en updates gemaild naar wie er om vroeg, gebeld naar tante-met-PC-vraag, blog becommentarieerd, broodjes met soep gegeten, getankt (!), de wekelijkse boodschappen gedaan, thuis alles uitgepakt, nog maar een was in de machine gestoken, rugbytas en -hap voorzien en nu effe op een stoel gezegen.

Use your time well, zette ik vooraan in mijn werkdocument. Maar tegelijk was ik de meeting van vanochtend compleet vergeten. Wegens niet in de agenda genoteerd. Nochtans niet mijn gewoonte. Dom. Dom. Dom.

Zal ik wel zitten lezen over de inhibitietheorie van Barkley, de optimale-stimulatietheorie en delay aversion. Zal ik wel netjes de opdrachten invullen van het cliëntenwerkboek. Zal ik wel ...

Tja, gewoon proberen om erbij te blijven nu. En tijd maken om het energieoverschot van me af te sporten. Want ik ben kinda luidruchtig en onderbrekerig. En het ergste is dat ik weet hoe dat overkomt. Zo'n gedrag bij andere mensen hartsgrondelijk verafschuw. Get a grip, denk ik dan.

Nu ja, 't is momenteel niet eens erg hieperdepiep. Gelukkig maar.

I need a dustbin

Beste oproep van de dag. Op de DICT helpdesk.

dinsdag 9 september 2008

Channel your rage

Life imitates art, met Duchovny in rehab. Desalniettemin: aflevering 2 was weer dik OK. Moody is blijkbaar tegen wil en dank een vrouwenmagneet. Met een hart voor vrouwen.

Kinda like de teneur van zijn Hell-A Magazine blog - in de context van de aflevering hé.

"But I guess the larger question is why is the city of angels so hell bent on destroying it's female population."

Tja. The nip/tuck nation is at our front door.

maandag 8 september 2008

Able to leap tall buildings in a single bound

Bang! En 't is daar. Luck comes my way, now.

The up has started. Vorige vrijdag, om correct te zijn. En lap, mijn Beste Dag mailt "zorg dat je je lichamelijke bezigheden plant in de komende drie dagen". Jaja. Zal eens extra hard spinnen, vooraleer ik - geheel dankzij mijn ‘remmingsstoornis' - de neiging krijg om stompen uit te delen ;-))

Dutch Plone User Day

Ja ik ben weer aan de Plone. Ondanks mijn frustraties over wat ik op skinning gebied wou realiseren en wat er uiteindelijk van gekomen is, is plone sites bouwen nog altijd iets wat ik erg graag doe.
Ik was dus verheugd toen ik onderstaande las:
Op woensdag 17 september 2008 organiseert de Stichting Zope Plone een informatieve dag voor Nederlandse Plone gebruikers en geïnteresseerden.
In Amsterdam! Hoe leuk! Dat zie ik wel zitten. Met een beetje shopping erbij misschien?

Heb me dus alvast geregistreerd. Vraag me wel af hoe ik in godsnaam die dag om 8u30 in Amsterdam ga raken. Niet aan het stuur, da's al heel zeker. ;-)

zondag 7 september 2008

De Lilse Bergen

Wat Fans betreft, ben ik het eens met Michel. Ik vond het grappig. Vooral Stany dan, als Westvlaams plastisch chirurg. Toen hij onder het bord "operatiekwartier" doorging en zei:"operatiekwartier, maar soms duurt het langer hoor" toen werd ik ook lichtjes silly. De die-dat fout! En dat argyle truitje - D&G kloon? - van zijn Beatrijs - hé preute - die zat zoooo juist.

Elvis en Ringo waren meer cliché. "Da's een beetje sinksenfoor hé mama" vond ik wel goed toen ze haar rolstoel omkiepten. De steuntrekkers deden me nogal aan van Kooten en de Bie denken. Maar 'k moet ook toegeven dat ik in hun Antwerpse dialecten waarschijnlijk de nuances mis. (of praten ze altijd hetzelfde Antwerps??? )

Waar ik echt naar uitkijk, is het vervolg op deze keer. Want er staat ons blijkbaar toch wat te wachten in de komende weken.

De tagline zegt het zowaar: Het leven zoals het net zo goed had kunnen zijn, en ontsporen.

zaterdag 6 september 2008

This could be the start of something new

Tijd om er een lap op te geven. Om alles wat weer slabakt opnieuw in gang te zetten. Om een nieuwe deadline te zetten - 15 oktober lijkt me wel wat. De vaste weekindeling met ieders school, werk en hobby tijd is gekend. Er zullen nog dingen bijkomen, verwachte en onverwachte. Maar het belangrijkste is dat de structuur er staat. Dat ik - toch tot aan de volgende schoolvakantie - weet waar ik aan toe ben. Zodat ik werk kan maken van een afspraak bij de tandarts (hate them coffee stains), de dermatologe en de coiffeur. Zodat ik wat harder kan werken aan de conditie, weer kan mediteren, mijn eetgewoontes en rookneigingen onder controle krijg en de recent verzamelde kilo's kwijtraak. Het is tijd.



Dochter heeft nogal Gabriella looks - ook de kuiltjes. En ja ik word lichtjes onnozel van High School Musical 1 & 2.

Chiro bucht, vliegt in de lucht

Vandaag, 6 september, volgens Gentblogt de-dag-waarop-u-uzelf-wou-klonen. Maar kijk, na 5 weekends Astrid Park heb ik effe genoeg van rondhangen met een glas prosecco/flesje pils en en sigaret in de hand. Neen, vandaag gaat het rustig blijven, ik zeg het u.

Ik kreeg al de creeps toen ik op de terugweg van de spinning op 't Zuid hordes Chiro's zag lopen en hier thuis kan ik ze tot in de keuken horen - ze hebben blijkbaar tenten opgezet in het Rommelwaterpark.

OK, ik heb wel zin om die bossaball op het Braunplein te zien. En mischien fietsen we wel naar Meulestee Koerse. Maar nu effe niet. Zoon is net vertrokken naar een feestje, dochter zingt onder de douche en ik maak snel gebruik van de computer voor er weer iemand in mijn nek staat te blazen. Vanavond arriveert ons logeetje en dan gaan we met z'n allen naar de dia-voorstelling van de Scouts. En voor morgen is er niks gepland. Wow! Zeg wel. Wow!

Wacht maar tot volgend weekend....

vrijdag 5 september 2008

Rust, rekken en reflectie

Hoera, ze komen allemaal naar onze "kant" van 't stad!
  • Dolly opent op 15 september haar yoga Studio aan de Kuiperskaai.
  • Eva komt op dinsdagavond lesgeven in de Zuidstationstraat.
  • En mijn favoriete Boeddhisten verhuizen naar de Oudescheldestraat
Yoga en meditatie op een steenworp van huis - zelfs dichterbij dan den escape! Nu moet ik wel er heen, right?

Rust, rekken en reflectie: de 3 r's. Even belangrijk als de 3 s'en.

Lotgenotencontact

Helemaal met de auto naar Willebroek gesjeesd voor de eerste ‘To do’ en hoe sessie. Flink op tijd vertrokken en ja hoor, ik vond het subiet en was zelfs iets te vroeg! Ter plekke hield ik me dan ook meteen bezig met het invullen van de ellenlange vragenlijst - deed ik deze niet al 5 keer? - die ze me hadden gestuurd.
Mijn eerst kennismaking met ZitStil viel mee. Hoe weinig volk er ook werkt, dit is zowat de enige honk met professionele ADHD hulpverleners in heel Vlaanderen en dat voelde ik. Hier moet je niet uitleggen dat schijn bedriegt. Dat je "gewone" leven energie vreet en je op een goede dag toch maar de helft rondkrijgt van wat je initieel gepland had. En ja, ik realiseer me dat ik ondanks het huiswerk met 4 sessies geen grootse veranderingen mag verwachten. Maar het is juist het kleine wat telt. Zoals het nieuwe schooljaar inzetten met het hernieuwen van de intentie om pijnpunten aan te pakken. En voor mij is de groep - het lotgenotencontact - echt van belang. Merken dat je niet alleen bent. En dat er ook dingen zijn die echt wel goed lukken.

Dan kom ik buiten en lijkt het even alsof ik het evenwicht al lang - fluitend - onder de knie heb. Alsof ik al ooit iets geleerd heb uit ervaringen en dat ook aan andere mensen kan verkopen. Tja.

Op de terugweg in de regen was de file immens. Had dan ook geen uur moeten blijven napraten. Maar kom, juist dat was fun. En ik kwam heelhuids thuis.

donderdag 4 september 2008

Beefcake en bontjes

Had kunnen lezen, maar ben gisteren toch weer voor de tv blijven plakken. Voor de Ring of the Nibelungs, of all things.

De tijd dat ik mythen en sagen las, ligt alweer enkele decennia in het verleden. In de jaren late jaren 70 was ik verzot op de stripversies van Skandinavische mythes in het Disney magazine. Maar kom, op dit moment ga je mij niet veel zinnigs meer horen verkondigen over Nibelungen en dies meer.

Mijn "sword en sorcery" filmkennis is - op de LOTR na - grotendeels op toeval gebaseerd. Ok, Conan The Barbarian, vond ik verrassend goed. Maar van de meeste ridderromances herinner ik me bijster weinig. In het genre passeerden Robin Hood: Prince of Thieves, A Knight's Tale, The Princess Bride, Excalibur en zelfs Willow de revue.

Van fantasy met draken - het soort met een hoog Rode Riddergehalte - heb ik al helemaal geen verstand. Reign of Fire heb ik gemist en Dragonheart, dat was voor Dennis Quaid zeker?

Ring of the Nibelungs hoort in dat drakengenre thuis. Of er ook maar iets van het verhaal klopt, doet er volgens mij niet toe. Feit is dat de combinatie hunk, vrouw-die-vecht en draak genoeg vurigheid genereert om de kijker 3 uur bezig te houden.




Beefcake en bontjes. Who needs more?