Where's the reset button?

Eén uur striding en één uur spinning: ik vloog erdoor! Vorige week was het nochtans héél anders: toen haalde ik de helft van de tweede les niet.

Maar zie, september komt op gang en het is druk. Een - zeer interessante - cursus "Vorming opzetten en begeleiden" bij Lodewijk De Raedt, met enige huistaken links en rechts. Zoon terug naar school en dochter naar het middelbaar. Hubby die zijn wijsheidstanden liet trekken en er behoorlijk ziek van is. Drie opleidingen die ik zelf zal geven voorbereiden - twee zijn compleet nieuw. Een PC kiezen en kopen. Nieuwe afspraken maken over wie-wat-doet-op-welk-moment. Nog wat teksten aanpassen op de site. Knippen en plakken om zoon van nieuwe structuurkaarten te voorzien. Powerpoints bricoleren. Schoolboeken kaften.

En dan had ik het nog niet over de jumping met BBQ, het rugbyfeest, de brunch en het etentje van vorig weekend en het buurtfeest, de tweedehandsfietsmarkt, het rock concours, "Sportief Gent" en nog meer van dat het komende weekend.

Momenteel heb ik het gevoel dat mijn kop vol zit en ik er niks meer bij krijg. En er ook niets uit, wat het enigzins onrustwekkender maakt.

Mem full. Unable flush the cache.

Hoe ik ook mijn vrije tijd vul, met nonsens op tv of héél hard sporten, ik ben er nog niet in geslaagd om ruimte te creëeren voor nieuwe info. Terwijl ik die ruime echt hard nodig heb om verder te kunnen.

Flagadas! Nu!

Het is een beetje mijn favoriet zaag-onderwerp, ik weet het. Maar blijkbaar ben ik niet de enige die er een mening over heeft. Op Facebook blijven de commentaren komen.

Wherever I lay my head

't Zit erop, het schoolkamperen. Dochter is ingeschreven, we kunnen gerust zijn.

De hele toestand - op het sanitair na - leek wel een festivalcamping. We hadden pizza's, slaatjes, BBQ, wijn, fris, verse koffie en koeken van de bakker. En het was ook een beetje een reünie, met ouwe studiegenoten, buurtbewoners en kennissen die we vanaf volgend schooljaar misschien iets vaker zullen zien of horen.

Neen, mij ga je niet horen klagen over het "vreselijke" feit dat je bijna 22u voor een schoolpoort moet aanschuiven. Dat laat ik liever aan anderen over. Want dat kamperen op zich, dat doe ik best graag. Ik maal niet om comfort - slaap om zeggens net zo lief op het trottoir.

Wat voor mij wel benauwend was, was de hoop volk op een kluit en de stress die deze hoop - door een niet aflatende stroom van ongenoegens en innuendo - wist op te bouwen.

Maar kijk, ik hield het hoofd redelijk koel door goed deel van de tijd te lezen, dronk geen sloten, sliep behoorlijk vast en was om 5u50 vanochtend niet eens mottig toen ik voor de deur plaatsvatte. Buiten de zonnebrand op mijn armen, heb ik dus niks te klagen.


Waar ik niet op gerekend had, was dat er na de inschrijving en het rugbytornooi - zonder tussenstop thuis - nog eens een dik aantal uren op de diergeneeskunde zouden worden doorgebracht. Want ik had op een douche gerekend en mocht dus 6 uur langer wachten. En dat vond ik niet leuk. Maar kom: de 979 pagina's Tommyknockers zijn uit. Ha!

Chiro bucht, vliegt in de lucht

Vandaag, 6 september, volgens Gentblogt de-dag-waarop-u-uzelf-wou-klonen. Maar kijk, na 5 weekends Astrid Park heb ik effe genoeg van rondhangen met een glas prosecco/flesje pils en en sigaret in de hand. Neen, vandaag gaat het rustig blijven, ik zeg het u.

Ik kreeg al de creeps toen ik op de terugweg van de spinning op 't Zuid hordes Chiro's zag lopen en hier thuis kan ik ze tot in de keuken horen - ze hebben blijkbaar tenten opgezet in het Rommelwaterpark.

OK, ik heb wel zin om die bossaball op het Braunplein te zien. En mischien fietsen we wel naar Meulestee Koerse. Maar nu effe niet. Zoon is net vertrokken naar een feestje, dochter zingt onder de douche en ik maak snel gebruik van de computer voor er weer iemand in mijn nek staat te blazen. Vanavond arriveert ons logeetje en dan gaan we met z'n allen naar de dia-voorstelling van de Scouts. En voor morgen is er niks gepland. Wow! Zeg wel. Wow!

Wacht maar tot volgend weekend....