vrijdag 31 oktober 2008

Episodes (2)

Wat wil ik nu weer verder/opnieuw en in de goeie volgorde bekijken?
  • Buffy: achter de rug (YAY ME!)
  • Firefly/Serenity: achter de rug
  • Battlestar Galactica: wachten op het (einde van het) vierde seizoen. En op Caprica.
  • The Soprano's: zit met W. ergens in het tweede seizoen. Toen de beginafleveringen op tv kwamen waren de kids nog heel klein. Nu samen opnieuw kijken, met ons gezin in min of meer dezelfde leefdtijdsconfiguratie als het eerste seizoen, maakt het allemaal een stuk hilarischer.
  • The L-word: W. inhalen, er staan hier twee boxen.
  • Lost: véél gemist, moet starten met seizoen 2.
  • Grey's Anatomy
  • Nip/Tuck
  • The West Wing
  • Heroes
  • Prison Break
  • Jericho
  • The X-files: helemaal, als ik eens veel moed heb. Probleem is dat ik de eerste seizoenen al te vaak zag.

dinsdag 28 oktober 2008

Better to burn out than to fade away

Het is vast het seizoen voor burn-outs, te zien aan de artikels die ik de voorbije dagen las in de Metro jobbijlage en in Goed Gevoel. Als ik de zelftest mag geloven, heb ik een burn-out van jewelste.

Ok, ondertussen weet ik dat het dat niet is, maar van in de jaren 90 tot recent voelde ik de tijd tussen mijn opgebrande momenten steeds korter worden. Juist omdat ik er geen andere verklaring voor wist, hield ik vast aan het idee dat het misschien over zou gaan als ik genoeg rust vond. En eerlijk gezegd heeft het heel wat opgeleverd, de relaxatie oefeningen, de yoga, het sporten. Maar overgaan, dat doet het niet. En doe mij maar de fade away.

zaterdag 25 oktober 2008

The Flamethrower Method

Overzicht, orde en rust scheppen: het zijn zowat de belangrijkste taken in mijn leven. Net daarom heb ik er weer een opleiding op zitten.

In het vooruitzicht van een week verlof borrelden de lijstjes weer op: er is werk aan de winkel, in huis.

Maar zo hard als ik orde nodig heb, zo hard wordt die mij ontzegd. Soms zou ik niks liever doen dan er eens goed een lap op geven.

Zou het helpen?

maandag 20 oktober 2008

In Dorset alone

Britse humor, ik hou ervan, maar niet genoeg om er veel werk van te maken. Smack the Pony, Little Britain, French & Saunders en zo meer: wat ik zie, gebeurt al zappend. Monthy Python en Fawlty Towers heb ik nooit herbekeken - shame on me. En vorige week nam ik me nog maar eens voor om aan de Blackadder DVD box te beginnen, maar eigenlijk heb ik een hekel aan Rowan Atkinson en dus komt het er nooit van. Ik kreeg ook zin in A Bit of Fry and Laurie, gewoon om Laurie met een Engels accent bezig te horen. En kijk, op het innernet botste ik op de "Tricky Linguistics" sketch die voor mij - en vermoedelijk alle germanisten die English en veel linguistics kozen - het summum van leute is. Gewoon omdat we ooit in het echt naar zulke praat luisterden. Zij het dat onze proffen net niet zo gedreven waren.



To put it simply, language is the breath of God.

Gedempt

Alles viel uit mijn pollen. Op de fiets raakte ik niet vooruit. Ik kon maar moeizaam lezen, typen en spellen en begreep ook maar de helft van wat er mij verteld werd (sorry daarvoor). Maar kijk, op zo'n dagen klaart de mist altijd 's avonds op. En juist dat maakt het onbegrijpelijk.

Kijk nu, ze zit te bloggen!
Terwijl ze de hele dag als verlamd ronddoolde.
Tja.

Riley Sucks (still)

Een schok van herkenning gisteren in House:  hey, die Marine,  da's de Riley
Yikes. Allé, kan die vent nu niks anders dan beefy soldaten spelen? 

donderdag 16 oktober 2008

Can't put my finger on it

Neen ik ben niet depressief. Alleen ontmoedigd. Ik ben aan de sukkel. De return on investment blijkt nihil. Cognitieve uitval sluipt mijn leven binnen.

Rekening houdend met mijn stressgevoeligheid waren de voorbije weken "zwaar". Maar alles leek vrij goed te gaan. Ondanks de chronische angst kon ik véél (ver)dragen.

Maar ik raak weer van alles kwijt: de weg, mijn toilettas, mijn bril, mijn sleutels. Ik leg iets neer en één seconde later is het onvindbaar.

Panikeren heeft geen zin, maar de frustratie van dit alles bouwt wel op. 't Is moeilijk te aanvaarden dat ik zo immens stom kan zijn dat ik het meest voor de hand liggende op slag vergeet.

Is this as good as it gets?

woensdag 15 oktober 2008

Nathan in "Nailing Your Wife" (PG)

Kijk nu, juist Morena gezien en daar is Nathan met nieuw werk. Zijn acteerstijl is onovertroffen, I tell you.



Amber? Amy? Andrea?

maandag 13 oktober 2008

"Zes op tien artiesten hebben ADHD"

Dat maken ze ervan bij HLN. Terwijl er staat: "Musici en dansers zijn vaak hyperactief. Uit onderzoek blijkt dat zes op de tien kunstenaars in deze categorie klachten hebben die op ADHD wijzen."

Neuropsycholoog Gert-Jan de Haas zal zijn conclusies wel ergens vandaan halen. Maar wat zijn we met dit nieuws? Geen idee. Wereldprimeur? Duh...

zaterdag 11 oktober 2008

Morena Baccarin op FACTS

Morena heeft kort haar! Ja, ik moest effe slikken want ik had iets meer van "Inara" verwacht. Maar ze echt héél knap.

vrijdag 10 oktober 2008

Sold Out!

Diesel Dirty Thirty


Geen bruine botten!!!

Staat er bovenaan de lijst der gewenste aanschaffen. En dus heb ik ook niet naar zulks uitgekeken. Maar ondertussen draag ik toch meestal een paar bruine, net geen platte laarzen. Omdat dat nu eenmaal het meest praktische is als je 90% van alle verplaatsingen - door weer en wind - met de fiets doet.

Ongelukkigerwijs zijn nu zowel mijn Alberto Fermani botjes als mijn hoge laarzen behoorlijk aan het slijten. Een extra paar nuttige schoenen zou dus welkom zijn.

Tijdens mijn "veldwerk" vind ik het echter zwaar  problematisch om te focussen op sensible shoes. Maar ik deed mijn best. En maakte een shortlist met draagbare dingen die geen bruine botten zijn.

Omdat héél plat volgens mij héél lelijk is - en ook omdat ik er te klein voor ben- vallen ballerina's uit de boot. Platte loafers of moccasins vind ik yikes.  Pumps met een niet te hoge, brede hak zijn "bomma".  En kloshakjes zijn niet kassei resistent.

Hmm... Het zullen dus Mary Janes worden met een niet te breed bandje en misschien een sleehak. Of enkellaarsjes. 

Hmm... Is altijd de juiste kleur sokken dragen - want die zie je bij Mary Janes - haalbaar? 

De favorieten voor 't moment zijn er van Strelli Sport, DNKY en Footnotes. De Nicky Vankets pumps  hieronder, vind ik ook mooi. Ze zitten gemakkelijk. Maar 't is toch een klein hakje hé.Checken, vergelijken, overwegen: wat schoenen betreft valt er altijd wel wat veldwerk te doen.

donderdag 9 oktober 2008

Ey gij onnozelaar, 't is tegen u hé!

Eigenlijk ben ik niet van het soort dat vaak dingen doet of zegt of schrijft en dan de klok wil terugdraaien. Goh ja, ik heb problemen met impulscontrole, maar ik weet ook dat ik daardoor extra oppas. En spijt, dat heb ik geschrapt. Ik kan alleen mijn best doen.

Maar voor hen die zich geregeld te buiten gaan aan dronken mails en meer van dat fraais, is er nu bij Gmail een oplossing voorzien, en die heet Mail Goggles

Het komt erop neer dat u wat rekenwerk voorgeschoteld krijgt, eer u op de send knop kunt duwen. En ja, tegen die tijd hebt u misschien al afgehaakt. Of heeft u uw compositie wijselijk nog even als draft opgeslagen.

Getuigt het van overmoed als ik zeg dat ik kan leven met de gevolgen van mijn daden? Vast wel.

Note to self: er staan nog 20 drafts te wachten. 

Grrrlgeekdinner

Gatver, ik ben geheel niet uitgenodigd voor de BGGD#8. Maar pas op, ik zou na de spinning wel eens in de Vooruit kunnen passeren.

De crème van de vrouwelijke Vlaamse blogwereld weze bij deze gewaarschuwd!

woensdag 8 oktober 2008

Everything is cut and dry

Daarjuist op de radio, en eigenlijk al jaaaren mijn favoriete song: Runaway Train van Soul Asylum.

Hier de clip, wegens "Embedding disabled by request". En ja, de lyrics zijn niet vrolijk. Maar wel goed.

Call you up in the middle of the night
Like a firefly without a light
You were there like a slow torch burning
I was a key that could use a little turning

So tired that I couldn't even sleep
So many secrets I couldn't keep
Promised myself I wouldn't weep
One more promise I couldn't keep

It seems no one can help me now
I'm in too deep
There's no way out
This time I have really led myself astray

CHORUS
Runaway train never going back
Wrong way on a one way track
Seems like I should be getting somewhere
Somehow I'm neither here no there

Can you help me remember how to smile
Make it somehow all seem worthwhile
How on earth did I get so jaded
Life's mystery seems so faded

I can go where no one else can go
I know what no one else knows
Here I am just drownin' in the rain
With a ticket for a runaway train

Everything is cut and dry
Day and night, earth and sky
Somehow I just don't believe it

CHORUS

Bought a ticket for a runaway train
Like a madman laughin' at the rain
Little out of touch, little insane
Just easier than dealing with the pain

Runaway train never comin' back
Runaway train tearin' up the track
Runaway train burnin' in my veins
Runaway but it always seems the same

Als die maar goed blijven


dinsdag 7 oktober 2008

Want to be coached by me right now, kat?


Could It Be Possible That In The Next 7 Days, All Your Frustrations About Never Being Able To Stick To A Diet And Exercise Program, About Always Gaining Back Weight That You've Lost, And About Craving Your Favorite Foods Could Finally Come To An End, Once And For All?


Soms zijn ze toch goed hé, die verkopers. ;-))

zondag 5 oktober 2008

Meetbaar leefbaarder

Ik heb het al vaker gezegd: ik geloof er nog altijd in dat ik met enige coaching een aantal zaken leefbaarder kan maken. 't Is voornamelijk daarom dat ik aan de sessies bij ZitStil deelneem.

Wat persoonlijke ontwikkeling betreft, blijf ik een optimist. Maar in de praktijk blijkt dat ik er toch weer alleen voor sta. En dan is dat "zelfrapportageformulier over actuele symptomen" een bron van immense boosheid.

"Kruis naast elke uitspraak het vakje aan dat het best jouw gedrag van de afgelopen week beschrijft."

Véél te confronterend, zoiets.

En dan mag ik gaan gaan rekenen. En zien of het toepassen van de "nieuwe gewoontes" het totaalcijfer enigszins naar beneden haalt. Week na week...

Over het tweede luik "laat het formulier ook voor jou invullen door een huisgenoot" wil ik het zelfs niet hebben.

AS IF!

Note to self: moet me dringend leren neerleggen bij de gedachte dat mensen ofwel niks merken, ofwel vinden dat ik "lastig" ben.

vrijdag 3 oktober 2008

donderdag 2 oktober 2008

One thousand entries

April 2005: mijn online presence tot dan toe was Engelstalig en less fact than fiction. Geheel undercover had ik - sinds december 2003 in blogvorm - plekken gecreëerd om mij uit te leven en af en toe goed loos te gaan.

Tot ik besefte dat ik meer kwijt wou dan rants & fluff. En dat die meer - die meestal mijn echte leven betrof - daar niet thuis hoorde.

Dus begon ik aan deze blog, voor het eerst online in het Nederlands. En niet erg anoniem, want ik hield me voor om deze blog "echt" te houden. Over het leven zoals het is dus.

In de voorbije drie en en half jaar is er in dat leven veel veranderd. Laten we het daarbij houden.

woensdag 1 oktober 2008

Tikkun olam

En ik die dacht dat alle woensdagfilms op WijfTV romantische comedies of tearjerkers waren. Bee Season was dat niet, en ik ben blij dat ik dochter op tijd naar bed stuurde. Want het was verrassend en mooi maar ook behoorlijk disturbing.

Het geloof dat je met woorden dichter bij God komt, heeft iets. Het is van Foucault's Pendulum geleden dat ik er mee bezig was, maar ik herinner me goed hoe aanlokkelijk het lijkt. Ja, ik begrijp de filosoof die via - ten koste van?- zijn dochter shefa wil bereiken. Het idee overtreft de dagelijkse realiteit. En het is aangenaam om die dagelijkse realiteit niet onder ogen te moeten zien.

Niet te (moeten) zien hoe zijn vrouw de "gather these shards to make the vessel whole again" wel heel letterlijk interpreteert.

Kijk, ik vond het allemaal nogal shockant. Misschien omdat mijn liefde voor woorden (en Engelse spelling) zo groot is. Maar evenzeer omdat het de credulity - de wil om in het twijfelachtige te geloven - blootlegt

Zal ik wel lachen met die silly Mulder, met zijn "I want to believe" posterke. Tja.

Op de ring, in de auto

Hmmm. Smooth Criminal van Michael Jackson steekt goed in mekaar.

In de auto zit ik voortdurend aan de radio, tot ik iets tegenkom wat ik wil horen. Cd's uitluisteren da's véél te moeilijk voor mij. Dus switch ik van zender tot zender tot er iets upbeat passeert.

Altijd goed zijn:
  • disco stampers
  • zwaar vuilbekkende rap
  • pretpunk à la Green Day
Nostalgie is me vreemd. Ik hoef niet terug in de tijd. Laat maar, echt. Maar het valt me wel op dat eighties songs - genre Hall & Oates en zo - me nog steeds vrolijk maken. Misschien omdat ik toen nog - al doende - aan het leren was dat de meeste grote verlangens op een teleurstelling uitdraaien.