woensdag 24 november 2010

Welkom in de wildernis © Ilja Van Peel 2010

Kijk zie: ik ben niet alleen. Zo herkenbaar, dat ik het integraal aanhaal. De schrijver - Ilja Van Peel - geeft  ook vorming en advies, zie http://www.lochness.be.
Welkom in de Wildernis. 
Bedankt dat je mee wil gaan. Dat je verdraagt dat ik weer stop halverwege. Of weer een verdovend elixir neem tegen de pijn. Bedankt dat je mij al die tijd wou volgen, weg in, weg uit. De kronkels neem je erbij, de regen in mijn ogen als ik weer iets vergeten ben, de mist in mijn kop als je tegen mij praat. De wind van mijn felle, botte woorden, de storm als het niet naar mijn zin is. Je pakt het. Je vergeeft me dat ik verveeld raak bij het minste. Dat ik duizend ideeën heb en er drie uitvoer, meestal nog drie die jij niet leuk vindt. Je blijft bij mij ook al duw ik je af. Jij houdt van mij en ik van mijn passies. Je zegt dat het niet zo erg was als ik je weer beledigd heb. Je komt voor me op als ik het weer verprutst heb.
Misschien doe je het voor de tonnen energie die ik aanvoer. Voor de inspiratie die je zelf niet zo hebt. Voor de kracht waarmee ik je van je zetel naar de wereld breng. Voor het andere, het anders zijn, mijn ontwapenend zeggen wat ik denk en voel, je weet soms te veel. Ik ben een onweer maar nooit langdurig. Ik ben een steekvlam die je doet blozen. Je benijdt misschien de risico’s die ik neem, het leven dat ik neem als een geliefde, tweehonderd procent, met de snelheid van licht en de verblinde ogen die je krijgt. Ik groei me te pletter, zo leergierig als ik ben. Wanneer rem ik? Als tijd en ruimte me daartoe verplichten. Ergens niet zijn is de beste manier om geen ruzie te krijgen. Je aanvaardt mijn nonchalance nu en mijn perfectionisme straks. Want o wee als mijn passie in het gedrang komt.
Ik pieker en ik twijfel altijd. Ik kan dus ook traag zijn, en geremd. Maar soms helpt het toeval mij. De verbinding viel weg toen ik per ongeluk onze naaktfoto’s online heb gezet. En de week daarvoor was ik het huisnummer van mijn minnares kwijt dus dan ben ik heel de avond bij jou gebleven, gezellig. Met kaarsen enzo. Jij masseert mij dan urenlang en ik daarna jou minutenlang. Ik staar in het niets als je romantisch bent op restaurant en jij staart in het restaurant als ik te romantisch doe. Jij weet dus ook hoe poeslief en galant en gul kan ik zijn, en doodeerlijk, maar ook vernietigend en pijnlijk irritant. Je kent mijn kwalen en gebreken want ik laat ze zien. Ik heb geen filter voor sociale praatjes. Niets van mij is half of onecht. Ik ben oprecht gemeen en gemeend oprecht. Ik leef in het kwadraat, dus geniet ervan. Ik ben je stofzuiger tegen het saaie, het luie en het trage in je leven. Ik ben de olie op het vuur voor heerlijk eten en de brandwonden neem je erbij. Ik ben zo creatief als de nacht, ik maak met gemak duizend nieuwe ideeën en dingen. Ik schep en schep en ik schep daar graag over op.
Ik beloof je vanalles maar maak het zelden waar. Ik moet vooruit, waarheen weet ik niet, dieper de wildernis in want alleen die ken ik en kan ik verdragen. Je kunt mee of achterblijven. Geen langdurige orde voor mij, geen keurigheid en doorsnee. Ik ben onhebbelijk als jij vijf minuten te laat bent maar jij kunt mijn hindernissenparcours toch aan. Ik zal wel weer te laat komen op mijn eigen begrafenis. Als ze mijn kist komen groeten zullen ze nòg zeggen dat ik niet stil genoeg lig. En na de crematie gaat de urne open boven de weide en zeggen ze: ‘kijk eens hoe verstrooid hij blijft.’ Maar ik zal geleefd hebben en jij zult het weten. Ik heb dan een leven lang mezelf regelmatig buitenspel gezet en altijd gesmeekt om te mogen blijven: op school en thuis en op mijn werk. Bij jou mag mijn wildernis blijven, hoe verstikkend en verschroeiend die ook is. Je kiest voor de pracht, voor het boeiende en spannende, voor de kracht die ervan uitgaat, voor het hyperauthentieke, het aandachtige voor het nieuwe, het impulsieve leven dat uit mij stroomt als lava. Ik ben mezelf maar jij laat het me zijn. Een ADHD full-option wagen, een all-in pakket van stomende drang die meer en meer wil. Ik weet, je blijft misschien bij mij voor mijn echtheid, voor mijn oorspronkelijkheid, voor de fondant, de pur sang in mijn bloed. Wat een krachttoer van je, daarvoor teken ik met liefde. Ik moet vooruit en ik stop niet. Maar als je mij vasthoudt, gaan we samen. En ook dat is een vorm van blijven.
© Ilja Van Peel 2010

There's how many hours in a day?

Soms lijkt het alsof mijn dag ongeveer 72 uur duurt. Alsof ik halverwege de dag - ergens in de vooravond - een décalage horaire meemaak. De dag moet nog beginnen, zo lijkt het dan. En ik ben niet zo snel moe.

Vijf weekdagen van 18 uur, da's 90 uur wakker. En ook al werd het recent nat, koud en donker: ik doe voort. Ik spring bij. Beantwoord. Ondersteun. Hou gezelschap. Maak mijn kop leeg. Werk aan mijn lijf.

Ik doe mijn best.

Rust is er niet - no rest for the wicked - lach ik dan. Maar soms vraag ik me af hoe ik het blijf doen? Roofbouw? Ik weet het niet. Want alles in acht genomen functioneer ik nog best. Het gaat wel goed hoor. 't Is alleen raar, dat ik nog niet helemaal mijn mijn poten omhoog lig.

Vijf weekdagen van 18 uur, da's 30 uur slaap. In het weekend durf ik wel es uit te slapen, jaja.

zaterdag 13 november 2010

Hyperventilation central (again)

Pfft. Het is in de voorbije weken al ietwat te veel "prijs" geweest, wat hartkloppingen en hyperventileren betreft. Het blijft zo vermoeiend en ik zie het nog altijd niet echt aankomen. Het gaat ook weg als ik genoeg loop. Wat dus blijkbaar niet het geval is, de laatste tijd. Maar kom, ik kan er al wel om lachen.

Ondertussen heb ik een playlist voor die momenten waarop normaal ademen niet gemakkelijk is ...

Het helpt een klein beetje, me door een muziekske laten afleiden. 

Landmarks (1)

Hoera, de nieuwe Springsteen koekendoos - da's hier het codewoord voor mooi uitgegeven CD/DVD boxen - is binnen! Daarnet zag ik al een opname van in - hou u vast - 1978. En even later hoorde ik "Prove It All Night". En nu ben ik een beetje shaky.


Het verhaal dat aan Springsteen vasthangt, startte toen en er zijn enorm veel momenten in mijn leven waar een Springsteen song aan plakt. Kwa landmark kan onderstaande tellen.  Ik kan me nog levendig herinneren hoe ik me voelde, op mijn vijftiende.


"Prove It All Night"

I've been working real hard, trying to get my hands clean,
Tonight we'll drive that dusty road from Monroe to Angeline,
To buy you a gold ring and pretty dress of blue,
Baby just one kiss will get these things for you,
A kiss to seal our fate tonight,
A kiss to prove it all night.

Prove it all night,
Girl there's nothing else that we can do,
So prove it all night, prove it all night,
And girl I'll prove it all night for you.

Everybody's got a hunger, a hunger they can't resist,
There's so much that you want, you deserve much more than this,
But if dreams came true, oh, wouldn't that be nice,
But this ain't no dream we're living through tonight,
Girl, you want it, you take it, you pay the price.

Prove it all night,
Girl there's nothing else that we can do,
So prove it all night, prove it all night,
And girl I'll prove it all night for you.
Prove it all night, prove it all night girl and call the bluff,
Prove it all night, prove it all night and girl,
I prove it all night for your love.

Baby, tie your hair back in a long white bow,
Meet me in the fields out behind the dynamo,
You hear the voices telling you not to go,
They made their choices and they'll never know,
What it means to steal, to cheat, to lie,
What it's like to live and die.

Prove it all night,
Girl there's nothing else that we can do,
So prove it all night, prove it all night,
And girl I'll prove it all night for you.
To prove it all night...

woensdag 10 november 2010

Dinsdagavond

  1. Fietste naar den Escape. 
  2. Miste het eerste kwartier van de eerste spinningles, maar rekent een kwartier "in het donker door de stortregen fietsen, met anorak plus regencape-over-rugzak", aan als sportactiviteit. 
  3. Keek naar de juf en dacht "doelstellingen". 'k Heb het met haar keer op keer over triathlonnen ... en ik zwem nog altijd niet.(Ouch, mijn haar is net schouderlang ... Nog meer douchen bij koud weer is hatelijk; drogen en smeren kan ik in de zomer overslaan, nu is het een verplichte klus waar ik niet zit op te wachten.)
  4. Deed ook mee aan de tweede spinningles, tussen een bende studentes met - euhm - BMI issues.
  5. Stak een extra tandje bij want het was een zéér rustige les.Die jongelingen hebben ook echt GEEN conditie, I tell you. 
  6. Besloot met M. dat wij "anciens", dubbel zo oud als veel van de aanwezigen, er in alle opzichten beter voorstonden. Fitter. Strakker.
    Yay!
Nu nog die P90X starten. Ik heb alvast het materiaal geleend. ;-)

woensdag 3 november 2010

Lady Gaga anyone?

Neen, het is niet slim, om aan tafel te zeggen: "wie de meeste van haar songs kent mag mee naar Lady Gaga".  Want wie in huis is hier de kenner van al wat upbeat en stimulerend bij het lopen is? Een hele zomer heb ik van anderhalf naar twee uur lopen gewerkt, met een Lady Gaga soundtrack, in onderstaande volgorde. Uiteindelijk wist ik gewoon waar ik zou zijn bij welk nummer ... en ja, ik kan de hele handel ondertussen ook meezingen. Dus ...

1. "Just Dance"
2. "LoveGame"
3. "Paparazzi"
4. "Poker Face"
5. "I Like It Rough"
6. "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)"
7. "Starstruck" (featuring Space Cowboy and Flo Rida)
8. "Beautiful, Dirty, Rich"  (aan het boerderijtje vlak voor de E17 brug)
9. "The Fame"
10. "Money Honey"  
11. "Boys Boys Boys"  
12. "Paper Gangsta"  (aan de Thai
13. "Brown Eyes"  
14. "Summerboy"
15. "Disco Heaven"
1 "Bad Romance"
2. "Alejandro"  
3. "Monster"  
4. "Speechless"
5. "Dance in the Dark"  
6. "Telephone" (Keizerspark, vlak voor de Visserij, terugkerend van anderhalf uur)
7. "So Happy I Could Die"  
8. "Teeth"

Nu ja, ik heb altijd al gedaan, lopen met Madonna, Pink of (héél lang) Britney Spears in mijn oren; gewoon omdat het werkt. Naar de voorgelezen versie van LOTR luisteren lukt ook wel, maar het is niet echt oppeppend, zoiets. En hoewel fitpod magische dingen heeft, waardoor je hele mooie loopkes produceert, toch hou ik die boenke-boenke-boenke podcasts toch enkel om intervallen te oefenen.
fitpod loopke met wisselende bpm
Neen, geef mij maar super silly stampers om te lopen. En iets echt motiverends als NikePlus Powersong.
Gelijk  "It's Raining Men" en  "Holding Out For a Hero". 


Als ge daar niet van vooruit geraakt, dan weet ik het ook niet meer :-)

dinsdag 2 november 2010

Tell me how I'm supposed to breathe with no air?

Herfstvakantie: ik heb efkes niks te doen. En ik heb niks gepland. Of toch bijna niks. In ieder geval: niks dringends. Dus slaag ik er in om een hele dag - gisteren dus - ongeveer niks uit te steken. Wat rondhangen, tv kijken, gazet lezen, beetje prullen online...

Om dan in paniek te slaan, omdat ik nog niks heb gedaan. Omdat het huis een bouwwerf is en er nog zoveel moet worden geregeld en afgesproken. Omdat ik mezelf oplegde om "iets" met zoonlief te gaan doen. Omdat ik begot niet weet wat er van mij verwacht wordt en ik er achteraf niet mee geconfronteerd wil worden.


Je had van alles kunnen doen en je stak geen poot uit. 

Hartkloppingen. Hyperventileren. 't Is altijd hetzelfde met mij. Vakantie, dat is véél erger dan werken.