dinsdag 30 september 2008

zondag 28 september 2008

Droog

Ben rond een uur of drie - als Chinese vrijwilliger - met dochter naar Flikkendag getogen. W., wiens leger allergie op zulke dagen ernstig opspeelt, ging fietsen met zoon.

En ja hoor, zoals gewoonlijk hadden alle instituten in wijde omgeving hun inmates naar Gent city gestuurd, alwaar de sfeer er goed in zat. Duwen en stampen en ruzie maken om vooraan te staan voor de parade. Met een pet op de kop en een plan in de hand de weg zoeken naar de Kouter. Op een duur terras gaan zitten en dan stomverbaasd zijn dat een pateeke 4 euro kost: ik heb het allemaal van op de eerste rij meegemaakt vandaag.

Gelukkig was dochter vrij snel verzadigd. Een beetje Sandrine, wat Cliniclowns en hulphonden en een poster met een paard, dat was genoeg.

Thuis heb ik nadien meer dan een uur staan strijken. En nu ben ik zowaar geheel inspiratieloos.

Boeken wachten, de tv lonkt, de weekend krant is nog niet uit en tinternet raakt met de seconde voller. Maar kijk, ik heb nergens zin in. Misschien ga ik wel slapen.

Wie weet.

zaterdag 27 september 2008

Memory Fail

Moet dringend wat meer slapen want mijn geheugen werkt niet zo best meer.

vrijdag 26 september 2008

We can ill afford another Klendathu.

De hoeveelste keer? Euhm, de vijfde of zesde. Raar hé, op DVD zou ik hem nooit kopen. Maar als ie op TV is, zit ik er elke keer weer.

Starship Troopers. Best wel mijn favoriete Verhoeven film.

woensdag 24 september 2008

Rugby Sideline

Na een hele namiddag van hot naar her om boodschappen trok ik uiteindelijk met zoon, sporttas en picknick naar de Blaarmeersen. Waar ik - na het gewillig aansleuren van tackle bags, drive shields en ander zweterig stinkend spul - op de tribune neerplofte. Het weer zat mee. Zoon trainde flink. Ik las een beetje en geraakte aan de praat.

Al bijeen een vrij rustig intermezzo.

En weet u: eigenlijk vind ik het best schattig dat www.rugby.com door Ralph Lauren ingepikt is. Fake stylishness heeft iets. Toch vergeleken met de realiteit: Engelse spelers in het echt bijvoorbeeld ... neen, u wilt het niet weten ...

dinsdag 23 september 2008

Shoes always fit

September is the cruellest month. Het is hier stress, stress en nog eens stress. De vaste weekplanning zit er min of meer in en die is haalbaar. Draaglijk. Maar 't zijn de extra's die 't ons lappen. Vergaderingen, info-momenten, kickoffs, een opleidingetje links en rechts: september is er hét moment bij uitstek voor. En gelijk met de school ging ook het nieuwe cultuurseizoen van start. Onze Google Calendar - één of meer kleurtjes per persoon - is bijgevolg een echte puzzel. Iedereen is overbevraagd. Er is geen lol meer aan. Soms lijkt het alsof de 1212 lijn naar W.'s gsm gepatcht is. En dan valt een fiets in panne en dan willen die van Telenet eens komen checken en op den duur heb ik het beestig lastig om mijn hoofd boven water te houden. Neen, dit is geen goed moment om nieuwe strategieën uit te proberen. Ik verzuip.

Te veel.
Gedoe.
Opdrachten.
Verplaatsingen.
Klussen.
Indrukken.

Maar kom, deze middag ben ik even naar de Post Plaza gevlucht. Doelloos. En zie: ze hadden een nieuwe lading binnen. Sergio Rossi. Marc Jacobs. En nog meer. Et voila.


I get something out of them! When I feel bad I like to treat myself. Clothes never look any good... food just makes me fatter... shoes always fit.

vrijdag 19 september 2008

Tell me something new please

Het klopt dat ik hier wel es mekker over het een en het ander waar ik me aan erger. Maar tegen The Angriest Man in Holloway en Hank Moody's Hell-A Magazine blog kan ik geenszins op. Want ik hou me in. Meestal toch. Ik bewonder i's ergert-u-zo-niet. Vrees alleen dat ik niet half zo grappig ben.

Maar kom, ik erger me wel degelijk. Over wat men in legalees afbeeldingsrecht noemt. Want het zit zo: ik sta niet graag op foto's. Hier thuis ben ik de fotograaf. En hier weten ze, dat ik gevoelig ben voor de gevoelige plaat. De lens word dus zelden op mij gericht.

De laatste weken zie ik echter online overal foto's opduiken. Waar ik op sta. Want juist, iedereen heeft tegenwoordige een gsm met in de hand of een blafte van een snelschietende camera rond de nek. En met sommige van die prullen kan je gelijk naar het web posten. Zonder meer. Gatver. Ik heb er zwaar de klotepest in.

Wat in België de gangbare regel inzake het nemen/plaatsen van foto's van personen zonder hun toelating gevraagd te hebben is vind je bij Sofam.

Kijk, soms zou ik zéér graag de frase "I'll see you in court" in de mond nemen.

Huh huh. Zeiken over frustraties kan echt opluchten.

Plone Gebruikersdag - Amsterdam

Toch een ultra kort verslagje. De heenreis was een disaster, van Gent Dampoort tot Amsterdam centraal zou moeten onder de 3 uur lukken, voor ons waren het er bijna 5. De collega's hadden (technisch) leesvoer mee. Ik niet. Het zal me leren. Nog nooit zo geboeid in een ouwe reisgids gekeken. Grrr. En ja, we waren te laat om nog efkes te shoppen. Maar kom, na een wandelingetje, stopten we In De Waag binnen voor ons avondmaal en nadien namen we vrij snel de tram naar de Stayokay want we waren moe. De Stayokay was voor mij meer dan okay: nieuw en clean en het ontbijt moest niet onderdoen voor de Holiday Inn Express en andere motelachtige toestanden waar ik als werknemer ooit van een overnachting mocht genieten. En de aanwezige Duitse Tokio Hotel jeugd hield mij niet wakker.

De volgende ochtend wandelden we naar Pakhuis De Zwijger waar de Plone Gebruikersdag plaatshad. Mooie plek. Fijne dag. 't Was ook leuk om een paar bekenden terug te zien. Er werden nauwelijks foto's genomen maar als die er zijn duiken ze vast hier op.

De terugweg bleek een fluitje van een cent: leesvoer - het nieuwe Plone book en de Cosmo - was voorradig en alles verliep geheel zoals het online spoorboekje het beloofde: om 17:59 weg uit Amsterdan, circa 20u in Antwerpen - waar we de eerste naar Gent lieten gaan - en een paar minuten na negenen "thuis" aan de Dampoort.

Moe maar tevreden keerden we naar onze bedstede - in mijn geval na het bekijken van twee opgenomen House MD afleveringen. ;-)

vrijdag 12 september 2008

Kudos to Lien

Voor haar "Soms gaat het mis" stukje.

donderdag 11 september 2008

Jean-Marc

Celebrity Shock: drie van de deelnemers had ik nog nooit ofte nievers gezien. En dat zijn dan zogenaamde celebrities...

Wel vreemd dat mijn opmerking over Pascale als boeddhistische non plots waarheid bleek. En ja, ik voelde met hen mee toen ze aan het mediteren werden gezet. Ontspannen rechtop zitten en blijven zitten is zowat issue nummer één, als je eraan begint. Geloof mij, een lotuszit is niet voor iedereen weggelegd. En zelfs op een kussentje of een bankje kan je nog afzien als je een half uur of langer stil moet zitten. Pijn of slapende benen: zelfs de mindfulnessleraar had er zijn verhalen over. Een beetje ongemak moet je kunnen opzij duwen, maar als ge kapot zijt van de pijn komt er van mediteren toch niks in huis. En die camera erop zal ook wel niet helpen. Maar kom. De Gert lijkt me een echte kerel, die vermoedelijk ontspanning vindt bij zijn lief en een sigaret achteraf en voor wie al dat spiritueel gedoe niet hoeft. Vinden waar hij was, was gelijk een te zware opdracht. Ge zou toch peizen dat die theaterschool of zo achter de rug heeft waar ze van die dingen doen, neen?

Later werd het wel leuker. Ik lachte mij bekans een breuk met Pascale's gezicht toen Gert naar haar koosnaampjes vroeg. Prozaïscher dan "Jean-Marc" kan niet, daar ben ik vrij zeker van.

BTW: Wat is nu de uitdaging aan een back to basics verblijf een boeddhistisch klooster? De reispartner? 't Zou kunnen. Ergens gedropt worden met Gert Winkelmans heeft een vrij hoog Temptation Island gehalte. Maar kom, hoe dat het verder loopt, zien we nog wel. (Of laten we ons vertellen, denk ik, want time wasters van dit soort vermijd ik met graagte.)

Nam myoho renge kyo

In de zetel, ongevraagd meegenietend van X-factor en Celebrity Shock. Als het meezit ga ik eens op tijd slapen. Want dat mislukt al heel de week.

Ben niet naar de spinning combo. Zal dus zelf het mantra moeten zingen.

Concentrate, concentrate, concentrate, concentrate
Concentrate, concentrate, concentrate, concentrate

Allé, vanavond zal het niet meer nodig zijn. Maar morgen zou het toch helpen.

Has the large hadron collider destroyed the world yet?

Die Large Hadron Collider, dat lijkt me super boeiend. Maar om het met Bernard Dewulf te zeggen: "ik ben zo'n typisch deerniswekkende alfa die gefascineerd is door bèta, maar er niet het verstand voor heeft."

Parallel Worlds, Parallel Lives staat nog op de hard schijf omdat ik het verhelderend vond. Maar wat quantum mechanics betreft blijft het bij mij toch bij heel vage noties. Neem nu het geval van Schrödinger's cat: ik kan de paradox navertellen, maar of ik er echt iets van snap ...

Are U stoopid? It's a HOAX

Twee keer op een kwartier kreeg ik hem:

*Subject:* Fw: Doorst.: FW: Tr : KANKER!! lees dit aub !

Lap, een kettingmail.

Lees dit tot het einde.!!!!! Goeiedag, ik ben een jonge papa van 29 jaar. Mijn vrouw en mezelf hebben samen een schitterend leven gehad. We hebben een kind. Haar naam is Rachel en ze is 10 jaar. Onlangs heeft de dokter een hersenkanker in haar kleine lichaam gedetecteerd.

Mensen, het is een hoax die al jaren oud is. NEP dus! Niks van waar!

Misschien moet ik eens een lijst publiceren van alle e-mailadressen die hieraan meedoen.

Spam ze gedomme! Ze zullen het nooit leren. Bende naïevelingen.

woensdag 10 september 2008

The return of Amélie O.

Toen ik E. - snoezig versgebaard kind voor zich uitduwend - een maand geleden in ons park tegenkwam, had ik geen flauw vermoeden dat haar alter ego Amélie O. nog tekenen van leven vertoonde. Maar kijk, Goedele's kutblad kwam in huis, en tijdens mijn geblader botste ik op de "Cul de sac", de undercover column voor september.

Ik snap het hoor, dat gevreesde voor journalisten het epitheton ornans bij uitstek is. Ik vind ook dat E. goed schrijft. Grappig en direct en zo.

Ervaring leert me echter ook dat virtuele identiteiten onvermijdelijk feiten uit het niet-zo-virtuele leven ontsluiten. En dan denk ik subiet: dit is way too much information.

Mijns inziens dienen - al dan niet gevreesde - sekscolumnistes anoniem te blijven. 't is toch minder gênant zo.

Beast of Burden

Gisteren: kids afgehaald aan de schoolpoort, samen in 't stad om sportschoenen en spul en een rugzak, naar huis, hap hap en dan 2 uur spinning - hoe kan dat nu, dat mijn conditie twee keer zo goed is als vorige week? - terug thuis veel te laat al lezend tv gekeken.

Vandaag: treintraject en overnachting geregeld, meeting over site vooruitgang gehad, daarna kleine brainstorm met collega's over de trainingsessie die ik volgende week geef, links en rechts links en updates gemaild naar wie er om vroeg, gebeld naar tante-met-PC-vraag, blog becommentarieerd, broodjes met soep gegeten, getankt (!), de wekelijkse boodschappen gedaan, thuis alles uitgepakt, nog maar een was in de machine gestoken, rugbytas en -hap voorzien en nu effe op een stoel gezegen.

Use your time well, zette ik vooraan in mijn werkdocument. Maar tegelijk was ik de meeting van vanochtend compleet vergeten. Wegens niet in de agenda genoteerd. Nochtans niet mijn gewoonte. Dom. Dom. Dom.

Zal ik wel zitten lezen over de inhibitietheorie van Barkley, de optimale-stimulatietheorie en delay aversion. Zal ik wel netjes de opdrachten invullen van het cliëntenwerkboek. Zal ik wel ...

Tja, gewoon proberen om erbij te blijven nu. En tijd maken om het energieoverschot van me af te sporten. Want ik ben kinda luidruchtig en onderbrekerig. En het ergste is dat ik weet hoe dat overkomt. Zo'n gedrag bij andere mensen hartsgrondelijk verafschuw. Get a grip, denk ik dan.

Nu ja, 't is momenteel niet eens erg hieperdepiep. Gelukkig maar.

I need a dustbin

Beste oproep van de dag. Op de DICT helpdesk.

dinsdag 9 september 2008

Channel your rage

Life imitates art, met Duchovny in rehab. Desalniettemin: aflevering 2 was weer dik OK. Moody is blijkbaar tegen wil en dank een vrouwenmagneet. Met een hart voor vrouwen.

Kinda like de teneur van zijn Hell-A Magazine blog - in de context van de aflevering hé.

"But I guess the larger question is why is the city of angels so hell bent on destroying it's female population."

Tja. The nip/tuck nation is at our front door.

maandag 8 september 2008

Able to leap tall buildings in a single bound

Bang! En 't is daar. Luck comes my way, now.

The up has started. Vorige vrijdag, om correct te zijn. En lap, mijn Beste Dag mailt "zorg dat je je lichamelijke bezigheden plant in de komende drie dagen". Jaja. Zal eens extra hard spinnen, vooraleer ik - geheel dankzij mijn ‘remmingsstoornis' - de neiging krijg om stompen uit te delen ;-))

Dutch Plone User Day

Ja ik ben weer aan de Plone. Ondanks mijn frustraties over wat ik op skinning gebied wou realiseren en wat er uiteindelijk van gekomen is, is plone sites bouwen nog altijd iets wat ik erg graag doe.
Ik was dus verheugd toen ik onderstaande las:
Op woensdag 17 september 2008 organiseert de Stichting Zope Plone een informatieve dag voor Nederlandse Plone gebruikers en geïnteresseerden.
In Amsterdam! Hoe leuk! Dat zie ik wel zitten. Met een beetje shopping erbij misschien?

Heb me dus alvast geregistreerd. Vraag me wel af hoe ik in godsnaam die dag om 8u30 in Amsterdam ga raken. Niet aan het stuur, da's al heel zeker. ;-)

zondag 7 september 2008

De Lilse Bergen

Wat Fans betreft, ben ik het eens met Michel. Ik vond het grappig. Vooral Stany dan, als Westvlaams plastisch chirurg. Toen hij onder het bord "operatiekwartier" doorging en zei:"operatiekwartier, maar soms duurt het langer hoor" toen werd ik ook lichtjes silly. De die-dat fout! En dat argyle truitje - D&G kloon? - van zijn Beatrijs - hé preute - die zat zoooo juist.

Elvis en Ringo waren meer cliché. "Da's een beetje sinksenfoor hé mama" vond ik wel goed toen ze haar rolstoel omkiepten. De steuntrekkers deden me nogal aan van Kooten en de Bie denken. Maar 'k moet ook toegeven dat ik in hun Antwerpse dialecten waarschijnlijk de nuances mis. (of praten ze altijd hetzelfde Antwerps??? )

Waar ik echt naar uitkijk, is het vervolg op deze keer. Want er staat ons blijkbaar toch wat te wachten in de komende weken.

De tagline zegt het zowaar: Het leven zoals het net zo goed had kunnen zijn, en ontsporen.

zaterdag 6 september 2008

This could be the start of something new

Tijd om er een lap op te geven. Om alles wat weer slabakt opnieuw in gang te zetten. Om een nieuwe deadline te zetten - 15 oktober lijkt me wel wat. De vaste weekindeling met ieders school, werk en hobby tijd is gekend. Er zullen nog dingen bijkomen, verwachte en onverwachte. Maar het belangrijkste is dat de structuur er staat. Dat ik - toch tot aan de volgende schoolvakantie - weet waar ik aan toe ben. Zodat ik werk kan maken van een afspraak bij de tandarts (hate them coffee stains), de dermatologe en de coiffeur. Zodat ik wat harder kan werken aan de conditie, weer kan mediteren, mijn eetgewoontes en rookneigingen onder controle krijg en de recent verzamelde kilo's kwijtraak. Het is tijd.



Dochter heeft nogal Gabriella looks - ook de kuiltjes. En ja ik word lichtjes onnozel van High School Musical 1 & 2.

Chiro bucht, vliegt in de lucht

Vandaag, 6 september, volgens Gentblogt de-dag-waarop-u-uzelf-wou-klonen. Maar kijk, na 5 weekends Astrid Park heb ik effe genoeg van rondhangen met een glas prosecco/flesje pils en en sigaret in de hand. Neen, vandaag gaat het rustig blijven, ik zeg het u.

Ik kreeg al de creeps toen ik op de terugweg van de spinning op 't Zuid hordes Chiro's zag lopen en hier thuis kan ik ze tot in de keuken horen - ze hebben blijkbaar tenten opgezet in het Rommelwaterpark.

OK, ik heb wel zin om die bossaball op het Braunplein te zien. En mischien fietsen we wel naar Meulestee Koerse. Maar nu effe niet. Zoon is net vertrokken naar een feestje, dochter zingt onder de douche en ik maak snel gebruik van de computer voor er weer iemand in mijn nek staat te blazen. Vanavond arriveert ons logeetje en dan gaan we met z'n allen naar de dia-voorstelling van de Scouts. En voor morgen is er niks gepland. Wow! Zeg wel. Wow!

Wacht maar tot volgend weekend....

vrijdag 5 september 2008

Rust, rekken en reflectie

Hoera, ze komen allemaal naar onze "kant" van 't stad!
  • Dolly opent op 15 september haar yoga Studio aan de Kuiperskaai.
  • Eva komt op dinsdagavond lesgeven in de Zuidstationstraat.
  • En mijn favoriete Boeddhisten verhuizen naar de Oudescheldestraat
Yoga en meditatie op een steenworp van huis - zelfs dichterbij dan den escape! Nu moet ik wel er heen, right?

Rust, rekken en reflectie: de 3 r's. Even belangrijk als de 3 s'en.

Lotgenotencontact

Helemaal met de auto naar Willebroek gesjeesd voor de eerste ‘To do’ en hoe sessie. Flink op tijd vertrokken en ja hoor, ik vond het subiet en was zelfs iets te vroeg! Ter plekke hield ik me dan ook meteen bezig met het invullen van de ellenlange vragenlijst - deed ik deze niet al 5 keer? - die ze me hadden gestuurd.
Mijn eerst kennismaking met ZitStil viel mee. Hoe weinig volk er ook werkt, dit is zowat de enige honk met professionele ADHD hulpverleners in heel Vlaanderen en dat voelde ik. Hier moet je niet uitleggen dat schijn bedriegt. Dat je "gewone" leven energie vreet en je op een goede dag toch maar de helft rondkrijgt van wat je initieel gepland had. En ja, ik realiseer me dat ik ondanks het huiswerk met 4 sessies geen grootse veranderingen mag verwachten. Maar het is juist het kleine wat telt. Zoals het nieuwe schooljaar inzetten met het hernieuwen van de intentie om pijnpunten aan te pakken. En voor mij is de groep - het lotgenotencontact - echt van belang. Merken dat je niet alleen bent. En dat er ook dingen zijn die echt wel goed lukken.

Dan kom ik buiten en lijkt het even alsof ik het evenwicht al lang - fluitend - onder de knie heb. Alsof ik al ooit iets geleerd heb uit ervaringen en dat ook aan andere mensen kan verkopen. Tja.

Op de terugweg in de regen was de file immens. Had dan ook geen uur moeten blijven napraten. Maar kom, juist dat was fun. En ik kwam heelhuids thuis.

donderdag 4 september 2008

Beefcake en bontjes

Had kunnen lezen, maar ben gisteren toch weer voor de tv blijven plakken. Voor de Ring of the Nibelungs, of all things.

De tijd dat ik mythen en sagen las, ligt alweer enkele decennia in het verleden. In de jaren late jaren 70 was ik verzot op de stripversies van Skandinavische mythes in het Disney magazine. Maar kom, op dit moment ga je mij niet veel zinnigs meer horen verkondigen over Nibelungen en dies meer.

Mijn "sword en sorcery" filmkennis is - op de LOTR na - grotendeels op toeval gebaseerd. Ok, Conan The Barbarian, vond ik verrassend goed. Maar van de meeste ridderromances herinner ik me bijster weinig. In het genre passeerden Robin Hood: Prince of Thieves, A Knight's Tale, The Princess Bride, Excalibur en zelfs Willow de revue.

Van fantasy met draken - het soort met een hoog Rode Riddergehalte - heb ik al helemaal geen verstand. Reign of Fire heb ik gemist en Dragonheart, dat was voor Dennis Quaid zeker?

Ring of the Nibelungs hoort in dat drakengenre thuis. Of er ook maar iets van het verhaal klopt, doet er volgens mij niet toe. Feit is dat de combinatie hunk, vrouw-die-vecht en draak genoeg vurigheid genereert om de kijker 3 uur bezig te houden.




Beefcake en bontjes. Who needs more?

dinsdag 2 september 2008

Moody

Het is bijna 3 jaar geleden dat ik me voornam om eens alle X-files (opnieuw) te bekijken en er is nog niks van in huis gekomen. Jaja, Scully and Mulder are the epitome of unresolved sexual tension, ik weet het. Maar IMHO is David Duchovny altijd een beetje een melkmuil gebleven. John Doggett daarentegen, die was véél meer grrrr....

Maar kijk, ik heb daarnet de eerste aflevering van Californication bekeken en heb voor het eerst sinds lang luidop zitten lachen. Heerlijk sarcasme! Duchovny ziet er ook zo ongewassen uit dat je hem bijna ruikt. Een komische serie indeed.

The Sarah Connor Chronicles op VT4 heb ik gemist. Maar ik ben een 7-tal boeken - gelijktijdig - aan het lezen. Heb de LOTR audiobooks on hold (wegens iPod panne) en hervatte recent BSG Season 1. De Terminator zal dus moeten wachten...