donderdag 29 december 2016

The case of the Crappy Chrome Bookmarks

Al jaren gebruik ik Chrome Bookmarks, op een georganiseerde manier, met mappen. 
Maaar …
  • Het synchroniseren over verschillende toestellen (Windows PC, Chromebook & Android phone) draait geregeld in de soep.
  • Ik heb blijkbaar te veel bookmarks verzameld, waardoor het spul traag wordt en crasht wanneer ik in de Bookmark Manager wat herorganiseer.
  • De bookmarks zijn al “aangetast”. In een poging om een foutgelopen sync (met immens veel dubbels tot gevolg) recht te zetten, vertrouwde ik op de “Bookmark Checker” en raakte ik een hoop bookmarks kwijt. Die “Bookmark Checker” extensie gebruikte ik al een paar jaar om dubbels en dooie links te detecteren en dat werkte perfect. Tot die ene keer, in juni 2016. Na de “Total duplicates bookmarks found - 63742” message slaagde ik er nog wel in om de lijst van ineens verwijderde bookmarks op te slaan. Maar dat bestand valt niet zomaar terug te importeren. En zelf mocht dat lukken, dan moet ik alsnog opnieuw op jacht naar dubbels. Zucht. 
Het is dus tijd om de zaak te overdenken, want zo kan het niet meer. 

(chrome://bookmarks/)

Dat Google naast de Chrome Bookmarks een hele reeks andere “save for later” tools levert, weet ik. Maar ik heb geen idee wat ik nu het best doe.
  1. Is er een truuk om die Chrome Bookmarks proper en vlot bruikbaar te maken? 
  2. Of ga ik voor een andere optie binnen het Google gamma? 
  • Google Bookmarks is een dead end. 
  • Google Keep heb ik ooit bij wijze van test - samen met Evernote en OneNote - geïnstalleerd en gelijk achtergelaten. Als het enigszins op OneNote lijkt loop ik gillend weg.
  • Google Save, is de grote onbekende. Maar eerlijk gezegd ben ik niet op zoek naar een Pinterest kloon.
Dit voelt als RSS na Google Reader. Dammit. 



Terminologisch consistent

Omdat ik van (terminologische) consistentie hou, gebruik ik overal online zoveel mogelijk dezelfde indeling, met dezelfde benamingen.

Bij mijn Chrome Bookmarks, op mijn Google Drive, Google Photos en Pinterest zitten bijgevolg mappen, albums en boards met dezelfde namen. In Gmail, waar ik van mappen naar labels overstapte, wordt ook alles - met filters - netjes op die manier ingedeeld.

Ook op de gedeelde schijven op het werk, de SharePoint aldaar en de vers in gebruik genomen OneDrive for Business hanteer ik een vergelijkbare indeling. Sinds ik vanuit mijn job meewerk aan het verspreiden van goede gewoontes op het gebied van digitale hygiëne, heb ik daar ook extra mijn best gedaan om (historische) benamingen en indelingen aan de vereisten aan te passen.

Structuur, dat werkt voor mij. Maar het is geen dwang. Met Google ben ik al jaren verzekerd van een goede indexering en een uitstekende zoekfunctie.

Nu zijn er in die context twee dingen die me dwars zitten:
  1. Wat ik moet aanvangen met mijn Chrome Bookmarks?
  2. Moet ik ingaan op de vraag om helemaal van mappen (folders) af te stappen in het voordeel van tags?

woensdag 21 december 2016

Long hair, don't care

Kappers, ik ga er in een wijde boog omheen.

Zeker sinds juni 2013. Toen was ik zo slim om met henna te stoppen (want dat is en blijft een vuile bedoening) en bij de bio kapper langs te gaan. Omdat ik domweg dacht dat die er de henna uit zou krijgen. Yep. Ik was namelijk bang voor groen haar; iets wat wel es voorvalt als je henna en chemisch mengt. 

 "biologisch balayage blond"

Achteraf bleek de "biologisch balayage" zo chemisch als wat. Mijn haar was om zeep geholpen. Kapot. Zo erg dat ik er in december 2013 serieus de schaar liet in zetten eindigde met een Anna Wintour bob. 

Mijn ambitie om van de henna te blijven hield ik vol. Af een toe uit een pakske bijkleuren ging gewoon makkelijk. Rossekoppen - gelijk ik - worden niet grijs maar vervagen, over zandkleurig blond naar wit. En rosse haarverf vervaagt ook snel. Bijgevolg had ik al die tijd geen last van "uitgroei".

Maar de chemische brol begon me tegen te steken. Na een hele tijd eSalon (waar ze je een kleur op maat mixen, bij mij  was dat "Dark Blonde - Copper Ash 7.41-l") stapte ik af van den ammoniak en bracht ik "Warm Koperblond" mee uit de Kruidvat. De kleur was best goed. Maar ik miste de glans en de "dikte" van henna haar. 

Dus ben ik herbegonnen. Met de henna. En ging ik laagskes leggen. Voor "build-up" zorgen, zoals dat heet. Want henna op licht haar, dat geeft knaloranje. En die fase ben ik voorbij. 

In oktober legde ik een eerste laag met Sante Haarverf. In november gooide ik er Henna Kastanje Bruin op (met een hele week erg donker haar tot gevolg) en ondertussen is er - eindelijk - weer rood op gezet. Mission accomplished dus. Al blijft die henna een smerige bedoening.


Na het kastanjebruin
Next on: er mag een stukje af. Ja, ik ga er wat aan laten knippen. Niet bij de kapper. Mijn angst voor de kortpittige kapsel brigade - een soort samenzwering omtrent kapsels voor vrouwen boven de 50 - is al te groot. Maar de kapotte punten recht laten afknippen, zal een proper effect geven. En dat mag wel. Voor de Kerst en zo.

zondag 6 november 2016

Vakantie is gezonder









Zie nu: een hele week meer dan 10 000 stappen per dag, terwijl ik voorheen - op werkdagen - vaak onder de helft strandde.









En al die nachten dat ik  in de voorbije week (veel) meer dan 8 uur sliep.
Vakantie is duidelijk gezonder.

Misschien moet ik die FitBit nog wat beter afstellen en ook mijn (fiets, yoga en zwem) activiteiten loggen. Dat motiveert.

woensdag 2 november 2016

Chronotopic displacement (2)

En toen ging ik de deur uit in de regen, te voet, om boodschappen te doen. Met een koptelefoon op. Om naar een boek te luisteren. Niet weer hetzelfde, dacht ik: ik heb tijd (en memspace!) voor iets nieuws. The Time Traveler's Wife bijvoorbeeld. Die staat al lang te wachten. Dus zette ik de audio in gang. En had ik een deja vu van jewelste.

Heb ik de film gezien? Ik weet het niet. Maar ik herken ze, Clare & Henry. En de "chrono-impairment" afwijking die hem door de tijd stuurt. Heb ik het boek gelezen? Geen idee. Ik kan me niet voor de geest halen hoe Henry terugkeert naar het heden. Ik twijfel dus.

Strange all this.

Zekere al omdat je al jaren hier terechtkomt als je "chronotopic displacement" googelt.


woensdag 19 oktober 2016

Always Dream Huge Dreams


October is ADHD Awareness Month. Tijd om eens iets te schrijven dus, ware het niet dat ik al weken volcontinu verzuip en ik nauwelijks tot schrijven in staat ben.

Want ik ben in de periode van half augustus tot eind september HARD doorgegaan. Veel werk verzet. Massa's! Me van alles aangetrokken. Oplossingen uitgedacht. Vooruitgang geboekt op allerlei vlakken. 

En ook: niet te veel bewogen. Meer yoga/lopen/zwemmen geskipt dan gedaan. Zodat het kopke te vol raakte en ik nu - ondanks een paar vrije dagen - met een hoofd vol watte kamp.

Vandaag zit ik alweer uren over te werken. Gewoon omdat ik de dingen die ik binnen mijn werktijd moet doen niet rond krijg. Alles is angstwekkend onoverzichtelijk of ingewikkeld. Ik snap het niet, of kom er niet toe. Met als gevolg dat ik (weer) geen vier vijfden maar 100 procent (of meer) werk en niet genoeg werk maak van die activiteiten (yoga/lopen/zwemmen) die mijn hoofd leeg kunnen maken. Ik voel de afgrond naderen. Ik loop er al 2 weken langs te slenteren - die regen maakt het extra gevaarlijk - en tel af naar de herfstvakantie. 

Daarnet opende ik een mail die er al 2 weken stond - ik vermeed hem bewust  - en die eigenlijk zeer toepasselijk is. Het is de jaarkalender van gespreksavonden rond AD(H)D bij Aandacht vzw.

De gespreksavonden staan ondertussen in mijn agenda. Ik heb ze er 1 voor 1 in geplakt en hartsgrondig gevloekt op de ontbrekende "Voeg toe aan uw agenda" links. 

De eerste is vanavond al, merkte ik op. Niet dat ik er heen ga. Als ik IETS doe buiten lessen voorbereiden zal het veeleer wat "beweging" zijn. Me nog een paar uur op een stoel houden, maakt me potentieel moorddadig. 

Hier zijn ze dus: het lezen waard.

Woensdag 19 oktober 2016 (Brugge)
EMOTIES en ADHD
Mensen met AD(H)D leven intensief. We willen meer weten. Wij haten meer. We rouwen meer. Maar we hebben ook meer lief. Niet alleen allerlei zintuiglijke indrukken worden vrij dwingend en afleidend ervaren, maar ook emoties komen zeer intens binnen. Het is lastig om in die draaikolk van indrukken en emoties de kalmte te bewaren. Dat brengt ons soms in moeilijkheden. We praten deze avond over het herkennen en benoemen van de verschillende soorten emoties. Ook over te heftige, gemengde, tegenstrijdige en andere moeilijke emoties.

Woensdag 23 november 2016 (Gent)
SLAAP en ADHD
Over hoe slaap en AD(H)D elkaar beïnvloeden ... meer bepaald: over het doorbreken van de vicieuze cirkel: slecht slapen geeft meer ADHD-symptomen --> daardoor slapen we slechter --> daardoor meer last van ADHD --> enz. Deze avond gaat over hoe we AD(H)D tactisch kunnen bekampen door onze slaap te verbeteren.

Woensdag 18 januari 2017 (Brugge)
Hoe Zet Ik Mezelf In Gang bij ADHD
Over de begindrempel geraken. In gang blijven. Dit is een steeds terugkerende problematiek bij AD(H)D-ers.
Deze avond bouwen we in Brugge verder op deze boeiende maar te korte avond van vorig jaar in Gent.
Dit thema "in gang zetten" wordt de maand erna vervolgd in: "Tot afwerking komen" wat behandeld wordt in groep Gent op 15 februari 2017.

Woensdag 15 februari 2017 (Gent)
AFWERKEN van dingen en ADHD
Eén van de redenen waarom alle AD(H)D-ers lange TODO-lijsten hebben, is omdat ze sneller nieuwe projecten bedenken, dan dat ze de lopende projecten afwerken. We gaan het er over hebben hoe we daar iets kunnen aan verbeteren...
Deze avond is een logisch vervolg op de avond "Hoe Zet Ik Mezelf In Gang bij ADHD" op woensdag 18 januari 2017 in Brugge.

Woensdag 19 april 2017 (Brugge)
THERAPEUTISCHE GAMES en ADHD
Een avond over welke mogelijkheden "Therapeutische Games" bieden om de obstakels van AD(H)D te overwinnen en een meer bevredigend leven uit te bouwen? We kijken bijvoorbeeld naar games zoals Superbetter en wat we er kunnen mee bekomen.

Woensdag 17 mei 2017 (Gent)
PERFECTIONISME en ADHD
Soms verliezen AD(H)D-ers zich in details en afwerking, en wordt het perspectief van wat er NOG allemaal moet gebeuren uit het oog verloren. Dat is een gevolg van hun gevoeligheid voor indrukken uit het NU: die overstemmen op dat moment alle herinneringen uit het verleden alsook alle plannen voor de toekomst. Tenzij we er iets aan proberen doen. Wat is daarbij zo al mogelijk ?

Woensdag 21 juni 2017 (Brugge)
WETEN en toch niet DOEN door AD(H)D
In tegenstelling van wat sommige (beginnende) therapeuten denken, weten ADHD-ers meestal héél goed wat er nodig is om de AD(H)D effecten tegen te gaan. Wij zijn niet dom. Alleen... het blijkt voor AD(H)D-ers onbegrijpelijk veel moeilijker dan voor neuro-typicals om consistent naar die wetenschap te handelen. Als we ook dat weten ... kunnen we daar dan ons functioneren mee verbeteren?

woensdag 14 september 2016

Vastigheid

Soms is het helder.

Een man (1989)
Een kind (1997)
Nog een kind (2000)
En huis met hypotheek (2001)

Jaarabonnement Mindfulness (2016)
Extra therapie (2016)
Doorgaan met die grote verbouwing met extra hypotheek (2016)

donderdag 1 september 2016

Why People with ADHD Act The Way They Do

Vandaag zwierde iemand de link naar The ADHD Mind - Demystified for Neurotypicals! op de facebookgroep van ADDitude Magazine, en ik dacht: DIE moet ik eigenlijk eens door een paar mensen laten lezen. 

De link leidt naar een presentatie die je enkel slide per slide - met doorklikken - kan bekijken. Nu ziet dat er wel OK uit op een smartphonescherm, maar op mijn scherm hier geeft dat - aaaaarrrgghh - een hele drukke pagina vol ads en kleurkes.

Gelukkig vond ik snel een alternatieve versie op 1 pagina -  bedoeld om af te drukken maar even handig zo. Lees ze maar eens. Doen!  

Those of us with attention deficit have always known we're different — now here's an explanation, finally, of why we act the way we do.
by William Dodson, M.D.


woensdag 24 augustus 2016

Question: what is it you want to do most?

Oh. I want to engage. To dive in. To grasp whatever there is to learn.

Right...

Let me Google that for you ...
Ok, it seems you may need a purified mind.

According to this guy Sivananda anyway.




zaterdag 20 augustus 2016

Stand up for yourself or die trying

Zoals bij vele grote werkgevers organiseren ze bij ons ook opleidingen voor personeel onder de hoofdingen "gedrag" en "loopbaan". Nu ben ik wel pro vaardigheden, maar tegelijkertijd vind ik het een beetje perfide dat personeelsleden geïndoctrineerd worden om interpersoonlijke toestanden op een uniforme, gescripte manier aan te pakken. Gaan ze ervan uit dat het hun hoogopgeleiden aan gezond verstand ontbreekt? Of zijn ze gewoon bang voor brokken en rechtzaken?

Toen ik een tijd geleden zag dat in het vormingsaanbod ook mindfulness was opgenomen, was voor mij de kous af. Hoeveel yada yada er ook over welbevinden wordt gespuid, uiteindelijk gaat het over productiviteit. You see, I don’t trust people much.

Sociale of interpersoonlijke vaardigheden aanleren via opleidingen-met-stappenplannen, bij mij werkt dat niet. Misschien heb ik baat bij een “Omgaan met moeilijke mensen”, moet ik nodig mijn EQ bijspijkeren of serieus wat meer voor mezelf opkomen. Maar of ik dat in een cursus met collega’s wil aanleren is iets anders.

Het werkt ook niet voor mij.

Om te beginnen onthou ik aan geen kanten wat ik verondersteld word op het cruciale moment toe te passen. Ik heb ADHD mensen. En verder valt het me moeilijk om de dingen die van mij verwacht worden uit te voeren. Het is niet toevallig dat ik in deze test in het kot "REBEL" eindig.

Ik heb ook geen problemen met autoriteit. Het is enkel zo dat ik andere belangen heb dan de autoriteit. Zoals "peace of mind".

Wanneer het moment aanbreekt dat ik voor mezelf moet opkomen, als het er dus op aankomt, dan heb ik daar geen training voor gevolgd.

Learn about yourself

How come I am NOT surprised?










dinsdag 16 augustus 2016

Right-ho




maandag 15 augustus 2016

Shame on you


vrijdag 22 juli 2016

Vasten én (Gentse) feesten.

Een schouderklopje voor mezelf: ik hou vol en het gaat vooruit! Vandaag is het de derde vastendag sinds het begin van de Gentse Feesten en zelfs dat lukt. Op de andere dagen deed ik mijn goesting, mét friet en cocktails en bier. Het verwondert me dat het niet misloopt, want ik had op zijn minst een kilo (of twee) terugval verwacht.

Maar zie: ik stress er niet over. Ik vind het ook fijn om de groep te volgen op Facebook (zoek naar "Het 5:2 dieet. Vasten én feesten"). Let wel: de groep is een "gesloten groep", waar je lid van moet worden. 

Ondertussen heb ik mijn grafiek terug "publiek" gezet en die ziet er schitterend uit, al zeg ik het zelf. Ik gebruik de Valtaf site al héél lang en hou nu in het dieetdagboek bij wat ik op vastendagen eet. Op die manier tel ik dus calorieën. Valtaf.nl is geen app en de interface kan echt beter, maar soit, als ik ingelogd ben en hun server mee wil, lukt het allemaal wel.





Voor de nieuwsgierigen: katirl.valtaf.nl bekijken lukt niet goed op een telefoontoestel, waar ze je blijkbaar verplicht willen doen inloggen, maar wel op een laptop of op een vaste computer.

Update: daarnet zag ik dat er naast de gesloten groep ook een "Het 5:2 dieet. Vasten én feesten" Facebook pagina bestaat. Allen daarheen dus! 

maandag 4 juli 2016

Fourth of July - Fifty in a Fortnight

Blijkbaar moet ik er wat mee ...

As if

dinsdag 28 juni 2016

De eerste weken














OK, het werkt. Zelfs al eet ik op de dagen tussenin als voorheen - te veel dus - mijn gewicht gaat omlaag.

Inzicht

Met ouder worden apprecieer ik ze meer, momenten van inzicht.

Wanneer de rammelende legoblokjes in mijn kop elkaar vinden en er met een klik iets *nieuws* ontstaat. Iets wat me blij maakt.

Spijts mijn solitaire neigingen, weet ik ondertussen dat inzichten er eerder komen door - yikes - praten dan door lezen.

Goed dus dat er af en toe nog mensen zijn waar ik een gesprek mee kan hebben.

Goed dat er Mindfulness lessen zijn. En Boeddhisten. En therapeuten. Yep.

zaterdag 25 juni 2016

Fat

Met een werkgeheugen als het mijne is het noodzakelijk om zaken neer te schrijven. Ik hou dan ook veel bij. Al lang. En als ik iets bijhou, gebeurt dat meestal op een georganiseerde/gestructureerde manier. Zo heb ik sinds 2007 geregeld mijn gewicht ingegeven op valtaf.nl en dat resulteert in deze grafiek.



In 2007, in de nasleep van een zware burnout-met-opname kwam de 75 kilo in zicht. Ik sportte wel heel geregeld in die tijd, maar kon ook elk beetje troost gebruiken. En dat is eten absoluut.

Eten maakt mij rustig. Het is altijd mijn "drug of choice" geweest. Voornamelijk omdat ik een schijtlaars/controlefreak ben en "verstandig" omga met roken, drinken, medicijnen & minder legale stuff. Er zijn ook genoeg statistieken over ADHD en verslaving die me schrik aanjagen.

Nu ja, indertijd was ik dus vrij actief maar moddervet. Toen ik begin 2008 besloot om het roer om te gooien, deed ik dat gelijk grondig, met een combinatie van een streng (poederkes & ketose) dieet en veel lopen. En voor ik het wist zat ik aan de magische grens van 60 kilo. 

De volgende vijfenenhalf jaar schommelde mijn gewicht. Bijtijds poogde ik om terug naar 62 kilo te zakken (dan kan ik in AL mijn kleren), wat niet vaak lukte, maar zwaar ontsporen deed ik ook niet. Tegen het einde van 2013 had ik voor een volle marathon getraind en in het voorjaar van 2014 liep ik de stadsloop en een paar andere evenementen. 

En toen - in de zomer van 2014 - viel ik stil. Mijn linker voet deed pijn en dat bleef maar duren. Het bleek "plantaire fasciitis” te zijn. Ik voelde me ook niet echt goed, wat achteraf een complete giller bleek. Door mijn absolute onwetendheid over de (peri)menopauze, had ik alle ongemakken die ik ervoer aan mijn extensieve loopschema toegeschreven. Tot iemand me een boek uitleende en ik plots doorhad dat het wel es hormonaal kon zijn. Ik had geen flauw idee. 

Bijna een jaar later, in juni 2015, toen de linkervoet net genoeg hersteld was na een aantal kine sessies, knalde ik van mijn fiets. In loopoutfit. The irony. De zomer, dat was 8 weken rolstoel en dan krukken en een driewieler.  Achter mijn enkelgewricht zit nu een groot litteken: daar hebben ze van huid tot bot, spieren en ligamenten - gewoon alle lagen - aan elkaar vastgenaaid. Samen met het stuk titanium dat er blijft zitten, vormt dat toch een belemmering. Revalideren doe ik nog steeds. Zelfs vandaag had ik een icepack nodig.

Soit, sinds augustus 2014 zijn de kilo's er gestadig bijgekomen, zodat ik recent - 1 jaar na de valpartij - een whopping 73 kilo op de weegschaal aflas. Tijd om er iets aan te doen, nam ik me voor. Tijd om de draad op te pakken en weer actiever, sportiever en dunner te worden.

Dat ik *echt* in geen enkel kledingstuk meer raakte (thuis werd dit op ongeloof onthaald) en genoodzaakt was om opnieuw "dikke kleren" te kopen, was doorslaggevend. Acht jaar eerder had ik de grote maten rucksigtlos naar de kringloop gebracht. Want ik zou niet meer dik worden. Ik zou altijd spul uit de Zara aan kunnen. Pfft.

Een beetje visualisatie helpt. Want ik snap het nog altijd niet helemaal. Ik grijp nog steeds een 38 uit het rek om dan te moeten concluderen dat ik er mijn kont niet ingewurmd krijg. Ik kijk naar broeken in maat 42 en vraag me af of die van mij zijn. Dat kan gelijk niet. In mijn kop klopt het niet. Op onderstaand prentje wel.

Zo dik als die linkse ben ik nu - op net geen 70 kilo. Zo normaal als die rechtse ben ik als ik 60 kilo weeg. Op 60 kilo is mijn BMI nog 22.9 - verre van graatmager dus.


Enter de 5:2 methode. Als ik 2 keer per week 500 kcal eet in plaats van onbeperkt alles waar ik zin in heb - wat vermoedelijk rond de 2300 kcal per dag was - dan zou het als volgt kunnen gaan.

Stel dat ik op weekbasis 2940 kcal (dus 420 kcal per dag) minder binnen krijg, dan ben ik na een jaar 7 kilo lichter. 
Met de vijs erop (550 kcal per dag, dus 3850 kcal minder per week) zou dat me binnen het jaar zeer dicht bij de 60 kilo brengen.

Een jaar is lang. Vasten is niet echt mijn ding. Ik haat honger. Word er reuze kribbig van. Maar toch ga ik het proberen. 

woensdag 3 februari 2016

dinsdag 2 februari 2016

State of mind don't look behind

carries wall

Hands on the Wheel, Eyes on the Road

Mooi zo. Ik blijf erin geloven dat ik stilval voor ik van de weg afraak.

maandag 1 februari 2016

I love Carrie

IS GREEN ELUSIVE?

Overwhelm

Voornemens voor het nieuwe jaar? Daar doe ik niet aan. Bah neen. Ik kies voor actie!
Dus schreef ik me gelijk in voor
  • een jaar vol Mindfulness bij Breathworks (zo blijf ik op zaterdag tenminste niet in bed liggen)
  • 3 super boeiende online cursussen bij FutureLearn (want wat is dat nu, 2-3 uur werk per week/per cursus?) 
    • INTRODUCTION TO CYBER SECURITY - THE OPEN UNIVERSITY (8 weken)
    • LEARNING ONLINE: LEARNING AND COLLABORATING - UNIVERSITY OF LEEDS (2 weken)
    • GET STARTED WITH ONLINE LEARNING - THE OPEN UNIVERSITY (2 weken)
  • en het online event "ADHD Women's Palooza", een hele week vol video sessies over ADHD bij vrouwen (want hey, ik kan gerust 's avonds de opnames bekijken en achteraf al fietsend/wandelend de audio herbeluisteren)
Het effect? Euhm, dat ik in overdrive ga. Heel hard ga werken ook. Elke vraag probeer te beantwoorden. Me alles persoonlijk aantrek. Iedereen van extensief advies voorzie. Elk probleem wil oplossen en liefst ook alle komende obstakels probeer in te calculeren.

Dat ik daarbij chronisch kortademig was en mijn bloeddruk de foute kant opging. Tja. Dat was niet verwonderlijk. Die ongemakken gingen ook over naarmate ik meer focus kreeg. Want - zonder verstikken - werd ik zo immens helder dat ik bergen kon verzetten. Van websites heel goed opkuisen tot uren aan een stuk brol opruimen, ik deed het in de voorbije weken. En ik schreef ook. Alleen mijn (kranten) lezen vlotte niet als anders. Maar soit, dat is ook niet productief. En output zal er zijn dezer dagen.

Goh ja. Ik zit nog in de hyper. Maar het wordt lastig. 's Ochtends word ik wakker met duidelijke herinneringen aan allerhande heftige dromen. De onrust is niet meer te dempen. Ik begin humeurig te worden. Van stil te zitten - op het werk. En stil te zitten thuis. Films kijken in plaats van naar buiten te gaan is dom, maar compleet logisch. Wanneer ik mijn dagelijkse meditatie oefening doe, kan ik alleen vaststellen dat de maalstroom niet te stoppen is. Ik begin ambetant te worden. Minder vriendelijk, om het eufemistisch te stellen. Hoewel dat ook iets heeft, zo eens mijn mond opentrekken op een vergadering. 

Maar het zal niet blijven duren en ik kijk niet uit naar wat komt. Waar is de voorbije maand heen? Hoe hard ga ik crashen? En: is er eigenlijk wel iemand die dit ziet gebeuren?

"Het wordt tijd dat het Krokusvakantie is", hoor ik thuis. Wat me toch doet vermoeden dat ze iets doorhebben.

Jaja, ik had het beter bij wat simpele voornemens gehouden, zoals treffelijk eten en genoeg slapen, en opnieuw een sportroutine opbouwen. (Waar is de tijd dat ik 3 keer in de week een spinning les deed? Of wekelijks meer dan 30 km liep? Nu moet ik mezelf al forceren om genoeg van die door de kine voorgetoonde oefeningen te doen.)

"Op mijn gezond letten" ware een schoon en simpel doel geweest.

But I don't roll that way

Aw heck. In 2016 heb ik al IMMENS veel geleerd.

dinsdag 26 januari 2016

Incidentally

En toen lag ik wakker
een incident op het werk en ik lig trillend in bed
de "train of thoughts" die ik deze week mindful dien te te observeren, dendert door mijn hoofd

oh neen, ik spring er niet op
ik laat de wagons passeren
of niet?

in plaats van een body scan wordt het een fsck

ik volg een File System Check Course course in Milton Keynes
aan tafel zit een man die Costelloe heet
hij heeft een vet accent
hij vraagt me waar ik die glottisslag vandaan heb

mail sturen op een mainframe sucks

ik geef Unix Sysadmin lessen
soms zitten er burgies in de klas
ik ben taalkundige gedomme

ik installeer systemen voor "Unix Starter Plans"
ik zit in de gang tussen de cubicles naast een nieuw uitgepakt systeem
ik partitioneer, maak en mount file systems
zet er System V en Oracle op
check de Read Me's en hoop dat ik alle versies en updates juist heb

vrijdagavond na vijven
ik zit naast een verse machine
vergis me, tik 1 device name verkeerd in en het OS is weg
dom dom dom
helemaal herbeginnen dus
het zal laat worden

ik ken het root wachtwoord van een hoop systemen
en die zijn niet allemaal voor training

ik zit naast de Sequent in het aquarium
ik worstel me door een knoert van een Volume Manager handleiding
de manuals zitten in zwarte A5 ringmappen - stapels ervan - als bakstenen

RAID - ik denk blauwe zwaailichten
striping en mirroring
device names van het /dev/ikweetnietmeerwat/c2t7d9s2 soort

ik lees en herlees en maak aantekeningen - het gaat traag
ik snap het
maar of ik het beheers?
ik hoop maar dat ik dit begot niet te snel moet gaan doceren
of gaan doen

stel je voor dat ik live moet switchen
dat durf ik niet

ik spendeer heel veel tijd aan mijn job
aan bijleren
het is niet makkelijk, zonder IT achtergrond
ik heb geen context
er is nog geen google

de wagons blijven komen
angst-angst-angst-angst-angst

nu is het anders, denk ik
ik begreep al die dingen maar was er zo onzeker over

is het nu anders?

zaterdag 9 januari 2016

Share your calendars! Invite me with an .ics!

Oh man, wat ben ik keer op keer blij met mensen die een bruikbare, importeerbare agenda delen.

Niks zo tenenkrullend als afspraken en uitnodigingen overtypen van mails en sites. Geloof me: dat doe ik op het werk al vaak genoeg.

Calendar exports! Dáárom hield ik van Gent Rugby Football Club. En van Breathworks nu. Al was het effe lachen vorige week toen ik een abonnement nam op hun Google Calendars. Want dit stond erin:


Tja. Alsof ik nu ook stress op afspraak wil.

Maar zie, met een beetje knip en plakwerk heb ik er dit van gemaakt. Het staat in de agenda. Met reminders en al. Strak plan!


maandag 4 januari 2016

Ge moogt het officieel ook ondersteboven hangen

Het werkte een beetje op mij, dat behangpapier in restaurant Lof. Enerzijds omdat ik het - wegens een lichte Chinoiserie en behangpapier obsessie - herkende, maar niet op de naam kwam. Anderzijds omdat behangpapier mét rapport naar mijn gevoel bij voorkeur met aansluiting wordt geplakt, wat hier duidelijk niet het geval is.



Ergens vreesde ik dat er nog meer fout zat, nadat ik volgende foto's zag.


© www.etoffe.com


© Designers Guild

Gelijk dacht ik aan het verhaal van mijn tafelgenoot over ondersteboven gehangen bamboe behang, tot ik op deze laatste site volgende verduidelijking vond:

"This superb digitally printed panel design can be used either way up. Exquisite flowers and foliage cascade down or reach for the turquoise sky, which gradients subtly from dark to light."

Tja:  des goûts et des couleurs on ne discute pas.