vrijdag 27 juni 2008

Crash!

Laatste schooldag.

Medicijnen zijn op. Had het zien aankomen maar was weer niet in staat om er vooraf iets aan te doen. Doktersafspraak was afgebeld wegens drukte. Had geen voorschrift meer. Bel naar groepspraktijk "of ze een voorschrift kunnen klaarleggen". Krijg Dr. Cunt aan de lijn die me het voorschrift weigert, want de policy legt haar op om geen voorschriften op de dag zelf te leveren en op zaterdag zijn ze gesloten. Ik leg nog effe uit dat mocht ik niks mankeren ik geen medicijnen nodig zou hebben en niet zou moeten bellen en geef dan op. Word niet al te boos: ik moet er mij bij neerleggen. Zij heeft gelijk. Ze volgt de procedure...

Op het werk. De PC wil gelijk niet booten - toch niet rap genoeg naar mijn goesting. Ik stoot ik mijn koffie om. Het kantoor is volgewaaid met iets wat op graszaad lijkt. Alles ligt vol. Begin dus met opkuisen. En werp me dan op mijn unix schrijfsels. Het fijne daaraan is dat ik ook moet uitproberen wat ik als uitleg schrijf.

Van 1 tot 5 op school: vrij podium en drink. Ook dat zit erop. Oef.

De voorbije week was ik socialer en spraakzamer. Heb dat zo positief mogelijk aangewend. Heb veel geschreven, hier en elders. Een paar ernstige mails beantwoord. Met veel mensen een klapke gedaan. Was ook onderbrekerig - ja, ik merk dat van mezelf hoor - en heb me zo veel mogelijk ingetoomd. Heb niemand echt lastiggevallen, niemand in het wilde weg gebeld, op niemand geroepen en geen klappen uitgedeeld.

Heb de weekboodschappen gedaan, maar niet gekookt. Niet gemord over voortdurend buitenshuis eten. Liet bij de bakker belegde broodjes kopen in plaats van een lunchpakket te prepareren. Heb zelf niet de hele tijd gezond en geregeld gegeten maar ben ook niet loos gegaan. Ondanks het zowat constante hongergevoel.

Heb de kids met rust gelaten. Ze waren al moe genoeg. Liet ze thuis gewoon rustig hun goesting doen. Heb met zoon een terrasje gedaan, wat ie bijzonder leuk vindt. Heb samen met dochter de slotafleveringen van Sara bekeken. Zooo romantisch hé.

Heb elke dag minstens 30 minuten gesport. Op dinsdag en donderdag 2 spinninglessen na elkaar gedaan, goed voor viereneenhalf uur in totaal. Overwoog om te gaan (kick)boksen (maar weet uit ervaring dat explosieve kracht niet mijn ding is)

Heb tussen het rondkoersen van werk naar school en elders genoeg rustmomenten ingebouwd. Ook die heb ik volgepropt, maar kom: er was ruimte voor rust.

Ben daarnet gaan liggen en heb - denk ik - een uur geslapen.

De eindmeet is bereikt. Mission accomplished.

Mag een een schouderklopje nu?

Gedachtenvlucht (2)

Mijn gedachten zwermen uit als termieten. Een vernietigende horde van associaties berooft me van heldere momenten. Ik begin moe te worden. De onrust is nog groot, maar draaglijk. Heb het de voorbije dagen goed aangepakt. Gelukkig maar. Er schiet niet veel meer van mij over. Maar ook dat komt weer goed.

donderdag 26 juni 2008

You say it best when you say nothing at all

Mijn favoriete slijmerd als cooldown van spinningles 1.
Hop hop naar de volgende ...

’cause I got too much life, running through my veins

Op de radio in de auto naar het werk: Robbie Williams - Feel

Ge kunt ze niet vertrouwen ...

... en we gaan dood aan kanker veroorzaakt door gsm straling en asbest.

Elke werkdag is dat hier hetzelfde. Ik wil niet luisteren, maar dat is moeilijk. Word eerlijk gezegd keiboos & ziek van de paranoia en het negativisme.

Ik doe niet mee aan verzuring, OK?

woensdag 25 juni 2008

Jack into the matrix: iGoogle. And you?

Enige tijd geleden werd ik gecontacteerd door een vriendelijke student van een concurrerende instelling die een groepswerkstuk moest maken over bloggen en anonimiteit. Een "diepteinterview" - met taperecordertje - van wel 2 uur volgde. En het resulterende werkstuk met als titel "De weblog: Hoe anoniem springt de blogger om met zijn persoonlijke gevoelens, gedachten en emoties binnen zijn online sociaal netwerk?" kreeg ik onlangs gemaild.

Ja, ik had het er al over. En mijn standpunten zijn niks veranderd. Het valt me alleen op dat rondom mij (bij i. en bij Pietel) terug drempels geëxpliciteerd worden. Af en toe komen mensen die minder online zijn dan ik me vragen hoe het nu zit met die Facebook en zo. Voorzichtig zijn, raad ik hen aan. Want het wordt een reflex: het verslag waarin een nieuwe collega aangekondigd wordt, is nog niet goed binnen of de mens wordt op LinkedIn en Facebook gecheckt.

Nu weet ik met zekerheid, dat ik die mens nooit zou zijn gaan googlen. Want dat is ziften en zoeken, door sportclubs, ouderverenigingen en genealogie sites en zo nieuwsgierig ben ik nu ook niet. Maar als ie zelf info op een social networking site zet daarentegen ...

In de tekst van bovenvermeld werkstuk word ik een paar keer letterlijk aangehaald. Volmondig bevestig ik mijn obsessieve trekjes ...

“Sorry, ik ‘google’ mensen hé, en ik vind vanalles over iedereen. Het is misschien een dwaze reflex van mij, maar als ik iemand leer kennen, dan …”


Achteraf besef ik dat ik, met mijn duidelijke standpunten over wat kan online en wat niet, er vrolijk van uitga dat anderen niet zorgvuldig zijn.

Daarom deze tips:

Now clean up your online reputation!

A bout of hyperconcentration

Maar lo and behold! De rilatine kicked in tegen dat ik aan mijn bureau kwam. Met vier uur hyperconcentratie als gevolg. Heerlijk helder hoofd. Tot ik wegging.

Ondertussen zou ik alweer gillend de gordijnen in kunnen. Tsssk.
Ook dit gaat over. Ik weet het.

Are you getting on a bit?

Op de fiets op weg naar het werk was het gillen geblazen. My my, met zo'n lawijt in mijn kop kan ik zelfs niet op een stoel gaan zitten, laat staan iets zinvols produceren. Daar kan zelfs Robbie Williams op de iPod kan niks aan helpen. (I feel for him though.)

Twee nachten flink na middernacht in bed. Niet moe! Enkel een beetje uitgewrongen 's morgens. Bijna schoolvakantie. Ik tel af.

Blogcloud (1)


april-mei-juni 2008

dinsdag 24 juni 2008

Gedachtenvlucht

Twee uur stevig gespind vanavond. Niet voor de conditie. Niet voor de lijn. Wel om de tsunami van associaties die sinds gisteren door mijn kop raast stil te krijgen.

Spinnen - net als lopen - brengt verlichting. Dingen vallen op hun plaats. Of vloeien weg, alsof de plug uit de badkuip wordt getrokken. De gedachtenstroom - kolkend en bruisend en bijna fysiek pijnlijk - verandert zachtjesaan in een druppende kraan. Het stopt nooit helemaal. Maar de muziek staat luid en en ik raak buiten adem en veel meer dan een zwoegend zwetend lijf is er uiteindelijk niet meer. Hoe harder het lijf beweegt, hoe minder de kop maalt.

Thuisgekomen ben ik in staat om effe tv te kijken. En zie, de stroom houdt zich rustig, tot nog toe.

Geen zin meer om the innernet te doorkruisen. Feeds, blogs, Facebook en andere hapklare brokken op te zoeken. Geen Battlestar transcripts tonite. (heb 4X09 "The Hub" en 4X10 "Revelations" nog niet gezien). Geen cruising through the imdb. Geen funny filmkes op YouTube.

Ik ben fysiek moe. Zo zie: ik ga slapen.

't Maakt niet uit of ik morgen weer in hyperdrive ga: dat zijn zorgen voor morgen.

Incentive

Ha, een tas van den escape gekregen. Omdat ik geregeld langskom. Ik hou wel van incentives. Jaja. Echt wel.

Ik ben de Hybrid van dienst

De Cylon datastream passeert door mijn kop.

Ain't nothin but a fruitcake

Oorwurm, vastgebeiteld in mijn kop sinds gisterenavond. Grrr. Weird Al again.

maandag 23 juni 2008

Grinding uphill

McSurly vroeg me vriendelijk of ik deze week wou langskomen, omdat het blijkbaar stressy tijden zijn. Dat zal niet gaan, want ik heb het te druk, antwoordde ik. Ik denk dat ie de ironie wel beet had.

What the heck: ik overleef het heus wel. Life is a rollercoaster, ain't it?

Kapot (2)

Bril kapot, dus effe behelpen. Met de zonnebril op sterkte dan maar. En lap, vandaag viel één van de glazen er uit. Gelukkig is het van plastic en kon ik het terugplaatsen. Maar toch: ik ben vermoedelijk ietwat te heftig bezig, als alles rondom mij in stukken valt. :)))

Misread

Op een omslag aan het onthaal lees ik: "onbezorgde vrijwillige medewerkers". Yeah right. Die zou ik nu wel es willen leren kennen.

zondag 22 juni 2008

De Two Towers fietsroute

Meer dan 2 cd's verder geraakt deze middag, tot aan het eind van "Flotsam and Jetsam". Op de fiets, langs de Schelde van thuis tot Wetteren en terug.

Hoog verzet. Veel wind. Goed boek.

"Miss populair"

De bijnaam kreeg ze van me in de kleuterklas. En die blijft van toepassing.

Dit weekend hadden we 2 vriendinnen die kwamen spelen en logeren; één van vrijdagavond tot zaterdagmiddag en één van zaterdagmiddag tot zondagmiddag. Wat later op de middag vertrok ze met een vriendin naar zee. En ondertussen wezen we 2 andere vragen om haar gezelschap af.

Dochterlief is tien en een half. Is groot (meer dan 1,52 m), knap (volwassen mannen wijzen me erop, aaaargh) en intelligent. Voorzien van een mediterraan temperament en zéér luidruchtig. Maar ook behoorlijk rijp, pragmatisch en praktisch van aanleg.

Graag gezien op de hele school, waar iedereen haar kent. Ongeveer de enige die nog jongens uitnodigt en met hen voetbalt. Al dat "verliefd" gedoe vindt ze redelijk onnozel.

Nu toch nog...

zaterdag 21 juni 2008

Iedereen een beetje Turk

In onze straat was het toch effe feest gisteren. En vandaag hadden we buurt BBQ, nadat we op Sint Baafsplein effe naar Gert Winckelmans (was me dat een gegil), Olivier en Sylvia(!) op het balkon zwaaiden.

Terug thuis - nu - zitten ze allemaal voor tv. Zoonlief's voetbalwoordenschat verbaast me. Dochter en vriendin stellen allerlei vragen en geven volop commentaar.

Nooit geweten dat er ook maar één bij was die om voetbal geeft. Maar kijk, blijkbaar is het EK echt voor iedereen.

King Arthur hebben ze alvast opgenomen. Voor morgenochtend ...

Kapot

Pak mijn bril op en het oor valt eraf. Grrmph. Zal nu echt werk moeten maken van een nieuwe.

woensdag 18 juni 2008

One month to go

Vanaf vandaag: 1 maand voor the big party. 'k Heb een zeer opzichtig beparelde feestjurk met bijpassend tasje gekocht. Als ik er niet al te worsterig wil bijlopen is er nog véél werk aan de winkel.

Gepland:
- genoeg water drinken
- opnieuw héél erg oppassen met eten
- geregeld sauna, scrubben en smeren
- spinning: zeker 2x per week
- bodycoach ("trillen met de billen"): zeker 2x per week
- opnieuw gaan lopen, liefst 2x per week

Gewenst:
- aandacht en begrip van mijn medemensen
- hulp van Wendy
- een zak geld voor een spoedkuur voor luie wijven of iets in dat genre

De Gezond.Mail nieuwsbrief die net in de virtuele bus viel, raadt me ook aan om wat meer te slapen want: Mensen die minstens 7 uur per nacht slapen zijn gemiddeld slanker dan degenen met te weinig nachtrust. Vermoedelijk verstoort weinig slaap het evenwicht tussen de hormonen die mee de eetlust regelen.

dinsdag 17 juni 2008

Telefoonterreur

Horror: in de voorbije dagen ben ik wel 10 keer op mijn gsm opgebeld. Door W., maar nog meer door instanties die me ergens mijn nummer lieten noteren "als contactpersoon". En me nu gestadig bellen om administratieve prullen te regelen. Voornamelijk op het werk, wat ik intens haat want mijn belmuziekske staat keiluid, omdat het ding meestal onderin een tas buiten grijpbereik zit.

Het moet gedaan zijn! Ik wil het niet. Stop met mij te bellen! Nu!

Als dit voortduurt kies ik een nieuw nummer. Want mijn gsm, dat is mijn speelgoed. Om af en toe een smske te sturen. Google calendar reminders te ontvangen. Te kijken hoe laat het is. Een fotootje te maken. Mijn agenda te synchroniseren.

Bellen, dat doe ik weinig. Enkel als het echt nodig is, quoi. Ik verfoei bellen. Stel telefoontjes liefst tot in de eeuwigheid uit. Als dat gebabbel maakt me ambetant. En ik sta al stijf van de stress de laatste dagen.

I don't need this shit. Leave me alone. Thankyouverymuch.

Knetter kat

Zazou zit op de plank van het rek boven de bureau waar ik nu zit. Kijk twijfelend naar mij. Zal hij op de laptop springen? Neen.

Daarnet kreeg hij al een uitbrander. Wegens voor mijn voeten lopen op de trap. Elke keer dat ik naar boven of beneden ging, sloop hij tussen mijn benen.

Vroeg of laat doet dat beest mij vallen. Grrr.

Eindspurt

Einde schooljaar en we zullen het geweten hebben. Sinds 1 mei loopt de agenda over. Uitstappen, logeerpartijtjes, tornooien, lentefeesten, drinks, picknicks, BBQs, oudercontacten, concerten en festivals. Van piano-examen to pyjamazwemmen: het is nu te doen.

Nog 9 dagen en dan begint de grote vakantie echt. En ja, ook die is al zorgvuldig gepland.

Er is dan in ieder geval genoeg tijd voor leuke dingen. Zoals bodyboarden. Of surfen... want ze kregen vorig weekend de smaak te pakken. Jaja, aan zee regende het helemaal niet.

donderdag 12 juni 2008

How to build a social network in 2 weeks

Funny hoe Facebook en Plaxo in het dagelijkse leven binnensijpelen. Ik vind het alvast een verrijking. En u?

Het artikel op Wikipedia is zelfs al verwijderd

Of hij ook met Iggy gezwaffeld had, vroeg iemand aan W.
Eeeeeew!
What's wrong with you guys?

Cradle to my pod

Halfdood naar den escape vertrokken en met volle batterijen terug. Een spinning combo doet soms wonderen. Zeker na weken van ontstentenis.

Period style and lingering crushes

De voorbije weken heb ik nauwelijks tv gekeken. Ofwel was ik aan het opruimen, wassen of poetsen (het concept "spring cleaning" is dit jaar absoluut van toepassing) ofwel lag ik uitgeteld in bed van al het rondcrossen overdag. Maar kom, gisteren zeeg ik rond 22u neer in de zetel en botste ik op Portrait of a Lady. Sh*t. Had ik die niet aangekruist in de tv bijlage? Want Henry James lezen, dat lukt me maar matig. Ik weet dat er in de grote boekenkast een paar met een papierke tussen staan, en die van Henry James zijn erbij. Maar kom, voor zover ik zag, zat de film ongeveer halverwege. En die period drama's gaan meestal niet zo hard vooruit dat je niet meer snapt wat er gebeurt. Plus: ik wist nog wel van heel vroeger toen ik nog veel las waar het over ging.

Oh oh, wie zie ik daar? Is dat niet Viggo? Als Caspar Goodwood, how fitting. Hoe anders hij er elke keer ook uitziet, mijn eerste reactie is altijd een wow - insert many twinkling stars.

Not just a pretty face, de Viggo. Gasten die dit en dit doen, they have my full attention. ;-)

Toen ik na de film zapte, kwam ik op Pride and Prejudice terecht. Hey, die was ook aangekruist! Want de Keira Knightly versie had ik nog niet gezien. Ik moet toegeven dat ik zwijmel voor Jane Austen. Ja, ik heb ze allemaal gelezen. En véél van de verfilmingen gezien. Die interieurs, zie je. Ik ben er zot van. Maar kom, de film was al te lang bezig om gewoon verder te kijken, dus zette ik een Battlestar aflevering op (die wachtte al weken) en keek precies 4 minuten, tot W. thuiskwam en me liet weten dat het veel te laat was ...

Ben toen vrij knorrig naar bed getrokken. Nu ja, dochter heeft wel "What Women Want" opgenomen. Want die vindt ze heel erg grappig.

dinsdag 10 juni 2008

Stick to the stuff you know

No, no, no, nooooooooooo
No, no, no
Stick to the stuff you know
If you wanna be cool
Follow one simple rule
Don't mess with the flow, no no
Stick to the status quo

zondag 8 juni 2008

Backstage Tourism (1)

Op weg naar Werchter regent het bijna de hele tijd. Aan de parkeerweide staan traktoren: men is op het ergste voorbereid. Wij ook, dus draaien we onmiddellijk naar een droge strook aan de rand, wat ons een erg boze parkeerhulp oplevert. Maar kom, het regent niet en we zijn dik op tijd en relaxed. Dertigers en veertigers slenteren richting weide. Fleece vesten, K-ways en regenlaarzen.

Look the part: we belong here. Het is werk.;-) Ondertussen weet ik goed genoeg dat W. geroutineerd is in dit gedoe. We schuiven aan; ik krijg een zilveren VIP en een Marquee bandje met gouden blinkertjes, W. heeft ook een groen exemplaar voor de Media Village. Na het verbazend professioneel behandelen van een paniekerig telefoontje - de fotografe vreest dat ze op de foute parking staat en niet op tijd binnen zal zijn, neemt W. me mee richting werkplek.

Tijd om eens rond te kijken op de weide: waar valt er brol (hoedjes, tasjes etc) te scoren voor de kids? De festivalgangers installeren zich. Maken het gezellig. Overal zeiltjes en fluo opblaasstoelen. Ik zie zelfs bag in box wijn. Ben verbaasd dat dat mag. Onderweg blijkt dat de plastic tegels regelrechte boobytraps zijn: één stap erop kan genoeg zijn om een gulp water in je schoenen te krijgen. Mijn linkervoet is nat. Beikes.

W. haalt de setlists; ik wacht braaf bij de Media Village security. "Voila, ik weet genoeg voor vandaag", komt hij buiten. Met een 2 bekers espresso. Nice. Who the fuck is Juanes? vraag ik "Spaanse shit, eij et e hit ghad", luidt het antwoord.

Milow gaat beginnen, op naar de VIP pit. De mensen hier, links vooraan, hebben véél betaald om vooraan te staan of zijn door hun firma getrakteerd. Er zijn er nog maar heel weinig. Dertigers, veertigers en vijftigers, veel gekleurde en gebrushte kapsels. Eén kerel met een groot fototoestel. MAG NIET hé!

In de andere "pit" aan de rechterkant van het podium staan de "rappen" die een pitbandje scoorden door gewoon op tijd te zijn.

Hans Otten presenteert. Hij is gelijk minder vet dan ik dacht dat ie was. Niet minder ergerlijk. Jammer.

Milow. Pas op, die mens heeft mij niks misdaan. Zijn muziek is best ok. Zijn ballads slimy, but they fall in place. Maar die teksten. Volledig geplukt uit de eerste 600 woorden Engels op school. Baffling! "do you know that Billy Joel song? it says only the good die young" Tenenkrullend! Oh my. My low indeed ...

Vlak nadien kom ik Dominique tegen die voor Radio 1 de Weide opgaat. Ze is er blijkbaar behoorlijk zenuwachtig over. Tijdens Juanes blijf ik in de Marquee. Kerstomaten, soepstengels met dip, blokjes kaas en salami en een gazet (allé, het Nieuwsblad) om te lezen, meer moet dat niet zijn.

Voor de volgende groep ploeteren we samen weer naar de VIP pit. Aan het Radio 1 kot - kom ik mijn afdelingshoofd tegen. Note to self: hem toch vragen of hij prijs had met Win met de Exit Mix!

Hans Otten is sooo wrong. Is er dan niemand die hem dat zegt?

The Scabs. Met als toegevoegd schurft van dienst Hautekiet en Riguelle (op krukken - tiens, heeft er hem eindelijk iemand een schup onder zijn gat gegeven?) Swinnen heb ik altijd een aangenaam mens gevonden.

Om mij heen kijkend in onze pit ervaar ik verbazing. Waarom staan die mensen te smssen? Iets als: kijk/hoor nu, ik sta voor The Scabs. Of kijken ze gewoon hoe laat het is? Zie één van ons buren, blijkbaar een die hard Scabs fan. Het duurt een heel eind eer hij ons opmerkt.

Al bij al vallen de Scabs mee. Niet dat ik er ooit naar luister, maar ze mogen er op gebied van ambiance best zijn. Zo van die "Hard Times" zever, vind ik wel plezant. "Maybe it's nature having its way..." 'k Ben de eerste omdat te verstaan jongen... " Wie was er bij 25 jaar geleden? " roept Swinnen. Yup, W. naast mij springt dol in het rond (en ik tel gelijk na hoe oud hij toen was).

In de Marquee geven ze ondertussen uitleg bij het eten. Genre: "dit is een potje pasta en dat zijn scampi's". Stylish!

En dan is er Iggy, the iguano. We staan op de tweede rij. Omdat W. plannen heeft. En ik ken hem, hij moet gewoon iets zots doen op een festival. Dit had hij had hij al een jaar voorzien. Het moest dus lukken. De bassen bij The Scabs deden pijn. En Iggy zou nog luider zijn, zegt W. Ik ben er niet gerust in. Maar ik sta klaar. Om W. over het hek te duwen (de security duwde aan de andere kant). Om foto's te trekken en een filmke te maken. En voilà! Het is volbracht. Hij stond met Iggy Pop op het podium van Werchter. Met zijn buik bloot.

Iggy zelf is een karikatuur. It's sad really.

Op de terugweg botsen we op Kristof Ysabie, onze plaatselijke Sting lookalike.

Ik sta nog in de rij voor de wc's in de Marquee (en die rij was lang) en plots hoor ik Sting. No! Een kwartier te vroeg! Walking on the moon, van de Marquee naar de pit, door enkeldiepe modder. Gelukkig is 't een lang nummer, hoor ik W. zeggen. De mensen met propere schoenen hebben plots hun weg naar de VIP pit gevonden. Damn. We raken maar halverwege, niet dichter. Sting is knap met baard. Niet icky maar sexy. Zijn T-shirt zit lekker krap. Hij laat tenminste wat aan de verbeelding over.

Some kind of magic it is. The Police! 60 minuten juist, en dan de "bissen". Zelfs met de setlist erbij is het genieten.

Bij het sluiten van de Marquee worden we naar de VIP ruimte genodigd. Om nog effe na te praten en de files te vermijden. Uiteindelijk worden we onder begeleiding naar de uitgang gebracht - die was al dicht. Op de bijna lege parking wordt nog met traktoren gesleept. We zetten aan en raken in één beweging weg uit de modder. Oef.

Ik heb mijn krant, boek en iPod, mee tegen opstoten van verveling, niet uitgehaald.

Beeldverslag hier !

vrijdag 6 juni 2008

OP NAAR EEN MOOIE ZATERDAG

Jaja, die van LiveNation zien de zon al schijnen.

't Is maar om te zeggen dat ik morgen hubby met persaccreditatie ga vergezellen naar TW Classic.

Waar is de tijd dat we met onze rode Ford Taunus op de weide achter het podium in Torhout geparkeerd stonden ...

Tegenwoordig is dochterlief al af en toe backstage toerist. Maar kom, deze keer ga ik nog eens mee. Het is héél erg lang geleden.

Ga vanavond toch eens kijken of ik in haar rubberlaarzen pas.

Routineloos leven

is niks voor mij. De voorbije week (en die ervoor) was rampzalig. Heel het breng en haal schema in de war. Alles anders. Zelfs mijn vrije tijd leed eronder: nadat ik 2 spinning lessen miste, deed ik er deze week 2 op een ander uur. Met een andere lesgever (allé, lesgeefster).

Aan de spinning groupie die het bord blijft aanpassen:

u was mis!

donderdag 5 juni 2008

Montuur vertrappeld

Ik ben een ietsiepietsie bijziend. Daarom heb ik een bril, die ik opzet om met de auto te rijden (altijd), te fietsen, op straat te wandelen en tv te kijken. Zoveel als ik de bril opzet, zoveel zet ik hem ook af. Leg ik hem neer. En zie ik hem nergens meer liggen. Wat deels te wijten is aan mijn voorkeur voor lichtgekleurde monturen.

Maar kom, wat mij het meest ergert is, dat mijn monturen steeds in de vernieling raken. Kind in de nek die er een duw aan geeft waardoor de bril 150 cm lager crasht. Of met de laatste 2: ik leg mijn bril op de telefoontafel of vensterbank, iemand (Zazou?) veegt hem eraf en vervolgens trapt iemand erop, zonder dit te melden. Zo vond ik zondagochtend mijn bril vertrappeld terug, op de keukenvloer. De glazen zijn intact, maar het montuur is aan alle kanten geplooid en valt niet meer recht op mijn smoel te krijgen.

Hatelijk vind ik dat.

De vorige ligt hier ook nog. Daar is het oor af, verder niks. Vind maar eens een nieuw oor voor een niet geheel recent montuur.

Your Brain

Niet dat ik al meer dan één boek op mijn leeslijst heb weggewerkt. Want ondertussen ben ik naar de bib geweest, alwaar ik een stapel serieuze boeken - onder andere dat van Sienaert - oppikte. En momenteel ben ik aan het audiobook luisteren en raak ik niet voorbij de dagelijkse stroom kranten, tijdschriften en ongeadresseerd reclamedrukwerk. ;-)

Maar dit lijkt me wel iets voor op mijn wishlist.


That is: voor als ik die uit de bib uit heb EN erin slaag om ze tijdig terug te brengen.

Soms kots ik van self-help books. De herkenbaarheid is meestal groot, maar het advies - op dat van Kathleen Nadeau na - is vaak verre van uitvoerbaar. Maar dat zal dan wel aan mij liggen zeker?

Nessie surfaces

Another suburban family morning. Zware angstaanval in de auto op weg naar het werk. Door de medicatie heen: nooit een goed teken. Ben gisteren nochtans om 21u gaan slapen, stikkapot. Damn.

woensdag 4 juni 2008

Star struck

Yessss. Ik heb ze gekocht. De Clarks 'Star Struck' wedge sandals. Zonder ze trouwens online terug te vinden. Nu lukt het wel natuurlijk, omdat ik de naam heb. De kleur op de foto is te donker, in het echt zit die tussen zilver en koper.

maandag 2 juni 2008

De frigo leegeten...

Zondig genot voor de komende dagen, want ja, ik had RUIM geshopt. We hebben bij het serveren de regel "eerst vers, dan verpakt" vrij goed gerespecteerd. Maar de komkommer- en de tomatensla zijn niet uit de koelkast geraakt. En aan smoothies maken ben ik niet toegekomen. Ik heb nog voor een tijdje genoeg minder bederfbare broodsmeersels in huis. Plus nog soepstengels en rijstwafeltjes. Feta onder vacuum. Sardientjes en ansjovis. Zure bommen. Droge worst. Kleine uitjes. Tapas in olie. Noten en pitten.

Allé, deze week kan ik een lunchpakket mee naar het werk.


Héhé, da's ook es fijn.

48 volwassenen, 49 kids

Misschien heb ik niet iedereen geteld, maar op basis van de uitnodigingen, bevestigingen en begroetingen, kom ik aan dit cijfer.

Het was me een tuinfeestje wel, vorige zaterdag! En dank u allemaal: door u werd het echt leuk!




Sex and the City: yikes!

Het komt een beetje mijn oren uit, al dat Sex and the City gedoe de laatste dagen. Zowel online als in de kranten en tijdschrijften houdt men er niet over op.

Het zegt me niks. Heb eigenlijk nooit een aflevering uitgekeken. Wat wil je: vrouwen - vriendinnen nog wel - die ondereen moeilijk doen over mannen en relaties. Puh! Precies dat soort van wijvendinges waar ik bij voorkeur zo ver mogelijk van wegblijf.

Naar The L-word durf ik wel kijken. Does that make me very gay? ;-)

Maaisel

The smell of freshly mown grass is the nicest turn on. Ever.