donderdag 30 augustus 2007

Bracing for Crash-Landings

Onderstaande wil ik onthouden. Dat is het. Precies.

Traffic is heavy and I ache to break the rules. I fantasize about passing everyone in the breakdown lane. We’re stalled on the bridge when suddenly it caves beneath us; all is eerily serene inside that moment of plummeting toward the river.

My life with A.D.D. is that breathless moment, bracing for crash-landings and wishing I never would have waited in lines.

Blog entry van Love A.D.D.erall

Denderend!!!

Al dagen spartelend in de chaos. Moe van mezelf. Volle maan op weg naar huis van de spinning. Zou het dat zijn? ;-)

Elk klusje is een hele klus. Eraan beginnen. Het afmaken. Ik selecteer wat echt noodzakelijk is. De rest wijkt voor verstrooiing. Surfen en rondlopen. Beiden doelloos.

Ik ben geheel verstrooid. Overal een beetje.

Het werk komt in zicht en ik panikeer. Sinds juli gaat het allemaal meer dan redelijk goed - hoera. Maar zelfs als ik "niks" te doen hebt, gaat het bij tijden nauwelijks. Ik ben bang. Met reden. Het is niet alsof ik het allemaal niet al eens meegemaakt heb. Crash and burn toestanden. Ervaring en zo.

Links-rechts

Spinning is er om je hoofd leeg te maken. Harde beats, flitsende lichtjes. Enkel tellen: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8. Ik ben er effe niet. En dan plots staat Paul naast me en fluistert "links-rechts" in mijn oor. En ik ben héél erg in de war. Watte? Links-rechts? Waar slaat dat op? Het duurt wel 30 seconden eer ik door heb dat het om een individuele opdracht gaat. Great! Daarom heb ik dus de pest aan Double Dutch!

dinsdag 28 augustus 2007

Hoi piepeloi en zo meer

Wowie! Het gaat al een paar dagen goed. Erg goed. Een beetje hypomaan, zou ik zo zeggen. Veel lawijt in mijn kop. De "radio" blijft spelen. Ik ben spraakzaam en sociaal en bezorgd en - brrrr - een beetje in overdrive. Vooral aan de binnenkant. Gisteren héél lang naar Ikea geweest - een keukenbestelling bijgewoond - en ongewoon fris huiswaarts gekeerd. Zelf gereden! Vandaag zou ik de hele wereld in mijn armen sluiten. En kletsen tot ik erbij neerval. Er spookt wat rond in mijn hoofd. Jaja.

Die fietser aan de Visserij heb ik nog niet verteerd. Ik weet niet wie het is, maar omdat ik er al jaren rond dat uur passeer, ben ik ervan overtuigd dat ik die mens op zijn minst ken "van zien". Mag er niet aan denken - zomaar van de weg gemaaid worden terwijl je op het fietspad rijdt.

En verder zie ik in de Humo steeds meer (vage) bekenden uitweiden over hun angstremmers en depressie-medicatie. Ik vraag me af welke reactie ze nu krijgen. Want het is geen evidentie om zulks voor het grote publiek te grabbel te gooien, vrees ik. Damn.

zondag 26 augustus 2007

IKEA

Awel, het is gene vetten, de nieuwe IKEA boek. Conceptueel is hij veel zwakker dan de vorige jaren. OK, ik ga tegenwoordig af en toe naar de IKEA site. Zou het daarom zijn dat ik het gevoel krijg dat er niks nieuws in staat? Ik bedoel maar: de toffe (opberg) suggesties lijken opgebruikt. Het is weer een prentenboek. En de sfeer is zwak. Niet uitnodigend voor mij.

Second honeymoon

September nam al vaste vorm aan: de wie-wat-waar-wanneer is grotendeels gekend - een serieus pak van mijn hart. En de kogel is door de kerk. We hebben geboekt! Een weekske weg voor onze 15de huwelijksverjaardag. Zonder kids. Naar een Club Med! In een hutje onder de palmen. YES!!!

Today Is the First Day of the Rest of My Life

Eigenlijk ben ik een optimist. Ge kunt u niet voorstellen hoeveel keer ik al een dag begon met verstandig ( = niet te veel, geen geraffineerde suikers, etc.) eten. Met gericht sporten. Met het afzweren van koffie, nagelbijten, alcohol en sigaretten. Met het voornemen om in het vervolg steeds "netjes" voor de dag te komen - als mijn schoonmoeder dat kan, moet mij dat toch ook lukken? Dus: niet meer het huis uit met nat haar, in sportkledij en sletsen (flipflops of Crocs of sneakers), zonder horloge, juwelen of make up.

Jaja. Maar dan ben ik gelijk cynisch tegen de mijnen omdat ze "het" niet zien, dat ik het van nu af aan eens ECHT goed ga doen. En halverwege de middag krijg ik dan een vreetbui, terwijl het cijfer op de weegschaal (na de spinning) ook de verkeerde kant op ging.

Het was een stressy week. Of neen. Het viel allemaal best mee. Dat rondrijden van en naar de sportkampen. De lunchpakketten 's morgens en het warme eten 's avonds. Er kwamen kennissen horen over hoe dat nu gaat adopteren. Fannie kwam langs met haar kids en de Mindfulness cd's. De yoga - dinsdag - was deugddoend, en nu heb ik ook eens de "andere" lesgever ontmoet. Bij een van de asana's maakte hij - voor een zaal vol vrouwen - een grapje over hoe die blonde uit Sex and the City "het" met haar yogaleraar deed - wat mij nogal bevreemdend overkwam, maar kom, dat zal ik wel zijn. Woensdag was opruim en wasserettedag - de ene machine was na de andere proper en droog. Er is weer een hoop rommel opgekuist. De paardrijspullen stonden nauwelijks één dag op kapaza. De poetsvrouw kwam en ik ging naar mijn coach (die een nieuwe job heeft) voor de "overdracht" met de nieuwe. In de bank wachtte ik bijna een half uur op de uittreksels en mijn nieuwe visa kaart. Ik bracht alle boeken terug naar de bib (maar vergat de DVD) en betaalde boetes. Deed links en rechts wat boodschappen. Poetste mijn verzameling schoenen en handtassen voor de herfst. Ging langs bij mijn tante maar die was er niet. Nam Jericho op en keek er later naar. Las kranten en tijdschriften en verder in mijn boek. Surfte het halve internet af ter verstrooiing. Probeerde de radio in mijn hoofd - te negeren, wat lastig was, want ik ben al de hele week aan het zingen.

Eigenlijk heb ik weer héél veel gedaan. En me ook véél zorgen gemaakt.

Over hoe het nu verder moet met het werk en zo.

Over het schooljaar en de nieuwe routines die nog moeten inslijten.

Over hoe ongelooflijk rot ik het vind dat mijn coach vervangen wordt. Je werkt een jaar met iemand waarmee het klikt en dan mag je verdomme weer herbeginnen, met uitleggen wat er niet gaat. Alsof ik daar zat op te wachten.

donderdag 23 augustus 2007

De klad zit erin

Uitstellen, afbellen, vergeten, haasten, haasten en te laat zijn. Afdwalen, into the woods, of eerder: de winkels. Retail therapy - the ultimate salvation from the stresses of modern living. ;-) Spullen - en véél vaker de weg verliezen. Verdwalen. Eten om de loomheid achteraf. Te veel suiker. Nagelbijten. Roken. Geen conditie. Weinig energie.

Get a grip. Plan. Organiseer. Beslis.

Ook al is de planning voor het nieuwe schooljaar nu al overweldigend...

dinsdag 14 augustus 2007

Raar beest

Onze Zazou is al altijd een raar beest. Vooral wat eten betreft: naast kattebrokjes en water, valt hij voor melk, yoghurt, boter, minarine, vlees, vis en eveneens voor alle bereidingen met tomaten(saus), ook al zijn deze geheel vegetarisch. En vanavond zat hij vergenoegd de overschot van de gekookte broccoli op te eten. Lekker!!!
En daarna speelt hij "tapijtje". Zoals hier. Maar net zo vaak in een deurgat, kwestie van onoplettende huisgenoten te laten struikelen.

maandag 13 augustus 2007

Put your hands in the air

Het was een mooi weekend, met Snoop Dogg op de Lokerse feesten. OK, ik raakte niet verder dan de deur van zijn kleedkamer. Maar de sfeer onder de meisjes die uit het publiek gekozen werden om mee backstage te gaan was er een van absolute tril op je benen spanning.

En vandaag had ik prijs. Drinken op medicatie is als dansen op een erg slappe koord. Meestal pas ik dus héél erg op. Maar soms ben ik stom. En nu ben ik klaarwakker. Damn.

vrijdag 10 augustus 2007

"Al doende" start in september!

Omdat ik alweer 3 maanden thuis zit (ziekteverlof) en er geen sprake meer is van enige zorgcontinuïteit, zou ik graag weer de DGT oppikken. Daarom: is er plaats in de komende modules?

Je hoofd niet laten hangen hé!!

Momenteel valt het mee hoor, maar met wat aandacht en ondersteuning gaat het zoveel beter - en buiten de therapeutische context vind ik die niet echt, met alle gevolgen van dien... Ik wil wel, maar er is weinig begrip voor mijn "conditie". Tot voor kort was ik degene die altijd aan de kar trok en nu rijd ik me - tot verwondering van alle "omstaanders" - steeds sneller en vaker vast. Het is ook niet aan mij te zien hé. En ik heb toch wat te snel geloofd dat het met medicatie en opleidingen allemaal best "handelbaar" zou worden. Terwijl ik eigenlijk wel besef dat de ADHD al van mijn kindertijd aansleept en dat het vat nu echt leeg is. Vrij confronterend allemaal. 'k Stond deze week voor een analoge klok en was niet in staat om het uur te lezen. En als ik werk en (veel) meer stress ondervind vallen mijn leervermogen en kortetermijn geheugen gewoon uit.
Maar kom - ik zie uit naar de DGT omdat ik daar het gevoel had dat het bij mij nog allemaal niet zo erg was ;-) En dat ik niet alleen ben, met mijn "psychische aandoening".

donderdag 9 augustus 2007

Leaf on the wind

Augustus. Alweer meer structuur in de dagen. Minder dobberen van dag tot dag. Planningen dringen zich op. Beslissingen en zo.

Drie weken gezinsvakantie - thuis - achter de rug, en we zijn nauwelijks in onze tuin geweest! De hele tijd op de hort, in het Gentse. Kids in, kids uit, kids weg, kids extra. Naar de Gentse Feesten. Uit eten. Naar de film. Samen shoppen. Zwemmen in Neptunus. Parkkaffee. Naar de bib. Naar de Blaarmeersen. Met de boot naar Brugge. Een terrasje. Verjaardagsfeestjes thuis en elders. Het was leuk. Het weer was niet eens slecht. Met al dat buiten zwemmen zijn de kids behoorlijk gebruind.

En ik? Oh ja, ik heb gefietst, gespind, lengtes gezwommen, yoga gedaan en zelfs wat gelopen. Maar van gericht trainen kwam er niet veel in huis. En na één startersmeeting, die ik min of meer als toeschouwer volgde, had ik door dat ik er net als vorig jaar niet zal geraken, aan die achtste triathlon. Toegegeven, ik sta er qua voorbereiding beter voor dan toen. Maar de oorzaken van mijn afhaken zijn precies dezelfde: zonder materiaal (een koersfiets plus helm) is er geen beginnen aan. En meedoen "op conditie", lijkt me ook geen optie, nadat ik de andere gegadigden (serieuze recreanten) opnam. Hier is stevig trainen voor nodig. En dat lukt me niet. Veel te lastig, veel te complex. Geen karakter voor zulke dingen.

Probeer ik weer om "iets" te bereiken? Tja, het valt niet mee om resultaatloos te leven. Zo zen ben ik jammer genoeg niet.