Long hair, don't care

Kappers, ik ga er in een wijde boog omheen.

Zeker sinds juni 2013. Toen was ik zo slim om met henna te stoppen (want dat is en blijft een vuile bedoening) en bij de bio kapper langs te gaan. Omdat ik domweg dacht dat die er de henna uit zou krijgen. Yep. Ik was namelijk bang voor groen haar; iets wat wel es voorvalt als je henna en chemisch mengt. 

 "biologisch balayage blond"

Achteraf bleek de "biologisch balayage" zo chemisch als wat. Mijn haar was om zeep geholpen. Kapot. Zo erg dat ik er in december 2013 serieus de schaar liet in zetten eindigde met een Anna Wintour bob. 

Mijn ambitie om van de henna te blijven hield ik vol. Af een toe uit een pakske bijkleuren ging gewoon makkelijk. Rossekoppen - gelijk ik - worden niet grijs maar vervagen, over zandkleurig blond naar wit. En rosse haarverf vervaagt ook snel. Bijgevolg had ik al die tijd geen last van "uitgroei".

Maar de chemische brol begon me tegen te steken. Na een hele tijd eSalon (waar ze je een kleur op maat mixen, bij mij  was dat "Dark Blonde - Copper Ash 7.41-l") stapte ik af van den ammoniak en bracht ik "Warm Koperblond" mee uit de Kruidvat. De kleur was best goed. Maar ik miste de glans en de "dikte" van henna haar. 

Dus ben ik herbegonnen. Met de henna. En ging ik laagskes leggen. Voor "build-up" zorgen, zoals dat heet. Want henna op licht haar, dat geeft knaloranje. En die fase ben ik voorbij. 

In oktober legde ik een eerste laag met Sante Haarverf. In november gooide ik er Henna Kastanje Bruin op (met een hele week erg donker haar tot gevolg) en ondertussen is er - eindelijk - weer rood op gezet. Mission accomplished dus. Al blijft die henna een smerige bedoening.

Na het kastanjebruin

Next on: er mag een stukje af. Ja, ik ga er wat aan laten knippen. Niet bij de kapper. Mijn angst voor de kortpittige kapsel brigade - een soort samenzwering omtrent kapsels voor vrouwen boven de 50 - is al te groot. Maar de kapotte punten recht laten afknippen, zal een proper effect geven. En dat mag wel. Voor de Kerst en zo.

Is 't een rostje?

Volgens wat ik uit haar vertelsels begrepen heb, was dit het eerste wat mijn moeder bij onze geboortes vroeg. Mijn vader was namelijk roodharig. En ze was gelijk ongerust dat de kids dat ook zouden zijn. Want mooi vond ze het blijkbaar niet.

Als kind was ik rossig. Iets wat mijn moeder toch wel problematisch vond, gezien ze het gedurig ter sprake bracht. Zeker wanneer het de kleur van mijn kleding betrof: ik mocht niet zomaar alle kleuren aan. Dat kon niet, met mijn haar. De bordeaux scoutstrui bijvoorbeeld, was een doorn in het oog. En dan was ik met mijn "Venetiaans blond" geeneens zo peentjesrood als de helft van mijn twintig West-Vlaamse nichten en neven.

Soit. Ik heb het lang gezien als een soort van aangeboren tekortkoming, rost haar hebben. En ook al ging ik het in mijn puberteit benadrukken met véél henna, het zat me goed ingeprent: ros is een synoniem voor lelijk.


Rossig blonde bleke mensen bezorgen me nog steeds een dubbel gevoel. Ik val niet op ros. Zeg ik. Maar als puntje bij paaltje komt, val ik door de mand. Ongeveer 20 jaar geleden ben ik met een rossige man getrouwd (en dat zijn we nog steeds). Mijn kotbaas dacht dat mijn broer gedurig langskwam. Op huwelijksreis vroeg men: "Are you guys brother & sister?".

Ja, ik weet dat de Spanjaarden niet ver doordrongen in onze West-Vlaamse contreien, en dat er daarom in die streek meer ros overbleef. Er is een hele genetische uitleg voor.

Ondertussen weet ik ook lang genoeg dat ros niet "erg" is. Kijk ik met graagte naar Six Feet Under, juist omdat ze - fysiek - op ons lijken.


Net als mijn vader en broer ben ik in de loop der jaren blonder geworden. Tegenwoordig heb ik er veel voor over om het goudkoperblond te recrëeren. Roodtinten zijn moeilijk, omdat ze zo snel vervagen en het resultaat van henna is niet geheel voorspelbaar. Maar ik blijf ros. Bewust nu.

Blondes have more ...

Van nature ben ik rosblond (als kind véél rosser) met groene ogen. In de loop der tijd doorliep ik afwisselend rossere en blondere fases. In 2002 liet ik alles 'uitgroeien', kwestie van eens te zien wat er onder stak. De volgende jaren heb ik een zware henna build-up gecultiveerd, tot dochterlief vroeg of ik alsjeblieft weer blond wou worden, want dat vond ze mooier.
Op henna verven lukt echter niet. Het was dus wachten geblazen. Lang wachten. Met wat highlights tussendoor, tot het rood laag genoeg zat. Een paar weken geleden was ik de uitgroeiende kleurenmix grondig beu en koos ik voor een "deftig" middenblond. En lap, daar had je de commentaren. "Vorige week was je haar zo leuk, wat heb je gedaan?" "Een beetje duf." "Nogal saai kleur".

Alloo-oo! Mercikes, hé!

Goed, het past dus niet bij mijn imago (whatever that may be). Heb dus een doos goudblond met mechkes gekocht en er gisteren opgezet. Ha! En gij nu!

Naturel, 2002
Veel henna, 2004
Uitgroei allerhande, november 2005