Het kind moet heen en terug van de Ossenstraat naar de Koningstraat of van de Ossenstraat naar de Kammerstraat (hij zet daar zijn fiets in het rek) en dan naar de Baaisteeg. Ik fiets mee en rij door naar het werk, via Sint-Baafsplein, over Sint-Pietersplein, richting De Pintelaan.
Er was een super eenvoudige, rustige & veilige fietsroute voor het hele traject; nu is er van het eerste deel, wat hij dus meefietst, geen 50 m meer heel. En zelfs het daarop volgende stuk, dat ik alleen afleg, is rampzalig.
Deze week is ie op dinsdagochtend voor mijn neus bijna twee keer opgeschept. Door chauffeurs die er in achterafstraatjes alsnog wat vaart achter willen zetten. Want er zijn momenteel wegenwerken aan de gang in Gent. Véél wegenwerken. En ook nog wat gevel- en dakreparaties die volledige straten blokkeren.
Waar ligt de boel open? Waar zijn er werven die voor fietsers levensbedreigend zijn? Aan de Zilverenberg, de Oude Beestenmarkt en het kruispunt met de Keizer Karelstraat naar de Bisdomkaai. De Barrestraat is weer open maar tussen tussen Koningstraat en Belfortstraat zijn de Kammerstraat en nu ook de Onderstraat volledig onderbroken. De Gouvernementstraat zit al maanden toe. En deze week kon je in de Kortedagsteeg - Walpoortstraat makkelijk een slag van een graafmachientje krijgen, op het trottoir waar je met je fiets aan de hand mocht passeren.
En dan zwijg ik nog over al de tijd dat ik in Ledeberg een ommetje maak omdat de Bisschopstraat aan het eind van de Fransevaart open ligt. En over die kerel in overall die met zijn plastiek lint het trottoir en het fietspad van de Gaston Crommenlaan stond af te spannen zodat ik met het verkeer mee de tunnel in mocht. Toeteren dat ze deden. Alsof ik degene was die zottigheden uithaalde.
En net voorbij het UZ, waar ze voor orthopedie Matton aan het bouwen zijn is het ook reuze gevaarlijk. Al maanden.
En de Heuvelpoort, die stond deze week keer op keer in een gridlock. Waar ik als fietser door kon laveren, ergens wel content dat ik niet in een auto zat.
"Samenvallende wegenwerken op de invalswegen en in de binnenstad veroorzaken grote verkeersproblemen in de stad." Jaja. Dat het verkeer in en rond Gent stilstaat, dat heb ik begrepen.
Dat we - alle 4 eigenlijk - als fietser dagelijks ons leven wagen, dat is er over. Ik zag nog geen foto's op Fietsbult. Maar ik hoop dat die er komen. For what it's worth.
Posts tonen met het label bike. Alle posts tonen
Posts tonen met het label bike. Alle posts tonen
vrijdag 29 april 2011
zondag 27 juni 2010
Knooppunten (1)
Ik heb het gedaan! Eindelijk! Mijn koersfiets gepakt en een nieuwe knooppunten lus uitgeprobeerd. Goed voor 50 km. Alleen deze keer - oef. Eindelijk zelf het tempo bepalen. En dat ging aardig: 25 km/u gemiddeld, dacht ik vooraf, zonder rekening te houden met stops (kaartkijken, drinken, wegenwerken en oponthoud door wielerkoers). En dat werd het ook ongeveer, 'k heb het niet echt gemeten maar grofweg op de duur van de hele rit geschat. Want het was verkennend bedoeld; om te zien of deze route een optie is voor vaker. 't Is een manier om de mindere stukken te leren kennen (De Pinte dorp en onmiddellijke omgeving bijvoorbeeld: yikes!). En als ik de route ken, moet ik de volgende keer niet de hele tijd hard opletten om de knoopunten bordjes te zien.
50 km dus, in dit "bloedhete" weer. Of ik zot ben? Neen. Ik heb het geen moment te warm gehad. Was niet bezweet. Heb me ook niet zwaar ingespannen. Enkel op de absoluut rechte stukken - langs de spoorweg en het water - ging ik naar de 30 per uur toe. Met een licht verzet, kwestie van schoon rond te blijven draaien. En het was heerlijk! Toen, en nu achteraf nog. Geen last, geen zadelpijn, alleen een beetje moe.
OK, mijn linkerschouder zit vast, maar da's alweer weken zo. Ik zit weer op het punt dat er zo goed als dagelijks pijnstillers bij komen kijken, en moet dus dringend die foto/echo laten maken.
Wat de route betreft zijn er tegenwoordig massa's sites waar je kan plannen en andermans routes overnemen. Ik vermoed dat je met wat zoeken ook wel besprekingen vind, maar ik zoek het liever zelf uit.
Van heel vroeger kende ik de Leiestreekroute (55 km) en de Kastelenroute (48 km) en alles langs de Scheldearmen, richting Merelbeke en richting Wetteren. Met de Ladies Fun Ride deden we voornamelijk Destelbergen, Oostakker, Heusden, Laarne en Wetteren aan. In de voorbije maanden verkende ik - met kinderen - de richting Mariakerke, Vinderhoute, Lovendegem om via Drongen, Latem, Afsnee, de Drie-Leien, de Assels en de Blaarmeersen naar huis te keren. Vandaag deed ik voor het eerst een lus in een nog andere richting: Zwijnaarde, De Pinte, Eke, Nazareth. Van knooppunt 6 (ongeveer bij ons thuis) tot knooppunt 2 in Zwijnaarde, rij je langs de Schelde. Onverhard en stoffig. Grind en honden zonder leiband: oppassen dus. En aan het sluizencomplex voorbij het Liedermeerspark wordt het echt complex. Gelukkig is de bewegwijzering duidelijk, maar het is daar echt gevaarlijk en ik zag geen verlichting op het "raarste" stuk. Het traject Zwijnaarde-De Pinte-Nazareth-Eke slingerde heen en weer over de E17, de N60 en de spoorweg. Veel bruggen en zeer lelijke suburbs, niet fraai. Er zat maar een schoon stukske bos tussen (de Langedreef). Van Eke terug naar Zwijnaarde was wel super: grotendeels op een verhard jaagpad. Waar er een echte ( jonge!) wielertoerist voor mij kwam rijden. En ik kon hem een hele tijd goed bijhouden (tot hij stopte om rechtsomkeer te maken en geambeteerd keek).
Ik ben heel blij dat ik vandaag op de fiets ben gesprongen: de 10 "fietsweken" (april en mei) waren geen onverdeeld succes en hoewel dochter en ik de op 30 mei Ladies Fun Ride uitreden, hield ik aan de poging tot samen wielrennen vooral een gevoel van frustratie over. Over het sportieve aspect. Maar nog veel meer over mijn onkunde om daar net geen punt van te maken.
50 km dus, in dit "bloedhete" weer. Of ik zot ben? Neen. Ik heb het geen moment te warm gehad. Was niet bezweet. Heb me ook niet zwaar ingespannen. Enkel op de absoluut rechte stukken - langs de spoorweg en het water - ging ik naar de 30 per uur toe. Met een licht verzet, kwestie van schoon rond te blijven draaien. En het was heerlijk! Toen, en nu achteraf nog. Geen last, geen zadelpijn, alleen een beetje moe.
OK, mijn linkerschouder zit vast, maar da's alweer weken zo. Ik zit weer op het punt dat er zo goed als dagelijks pijnstillers bij komen kijken, en moet dus dringend die foto/echo laten maken.
Wat de route betreft zijn er tegenwoordig massa's sites waar je kan plannen en andermans routes overnemen. Ik vermoed dat je met wat zoeken ook wel besprekingen vind, maar ik zoek het liever zelf uit.
Van heel vroeger kende ik de Leiestreekroute (55 km) en de Kastelenroute (48 km) en alles langs de Scheldearmen, richting Merelbeke en richting Wetteren. Met de Ladies Fun Ride deden we voornamelijk Destelbergen, Oostakker, Heusden, Laarne en Wetteren aan. In de voorbije maanden verkende ik - met kinderen - de richting Mariakerke, Vinderhoute, Lovendegem om via Drongen, Latem, Afsnee, de Drie-Leien, de Assels en de Blaarmeersen naar huis te keren. Vandaag deed ik voor het eerst een lus in een nog andere richting: Zwijnaarde, De Pinte, Eke, Nazareth. Van knooppunt 6 (ongeveer bij ons thuis) tot knooppunt 2 in Zwijnaarde, rij je langs de Schelde. Onverhard en stoffig. Grind en honden zonder leiband: oppassen dus. En aan het sluizencomplex voorbij het Liedermeerspark wordt het echt complex. Gelukkig is de bewegwijzering duidelijk, maar het is daar echt gevaarlijk en ik zag geen verlichting op het "raarste" stuk. Het traject Zwijnaarde-De Pinte-Nazareth-Eke slingerde heen en weer over de E17, de N60 en de spoorweg. Veel bruggen en zeer lelijke suburbs, niet fraai. Er zat maar een schoon stukske bos tussen (de Langedreef). Van Eke terug naar Zwijnaarde was wel super: grotendeels op een verhard jaagpad. Waar er een echte ( jonge!) wielertoerist voor mij kwam rijden. En ik kon hem een hele tijd goed bijhouden (tot hij stopte om rechtsomkeer te maken en geambeteerd keek).
Ik ben heel blij dat ik vandaag op de fiets ben gesprongen: de 10 "fietsweken" (april en mei) waren geen onverdeeld succes en hoewel dochter en ik de op 30 mei Ladies Fun Ride uitreden, hield ik aan de poging tot samen wielrennen vooral een gevoel van frustratie over. Over het sportieve aspect. Maar nog veel meer over mijn onkunde om daar net geen punt van te maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)