vrijdag 30 oktober 2009

Puffy

zondag 25 oktober 2009

I like it hot

Do I need to explain what Hot Yoga is? Well, I'd better. Cause the online info is usually quite biased, all because of Bikram's antics.
  1. So, there's a 90 minute sequence of yoga postures - starting out with Pranayama breathing, followed by a standing series, a floor series and finishing with Kapalbathi breathing - which is identical in each class. [Easy peasy, it may seem. Or: boring, if you like variation. Neither is true, as you are the changing factor: your attentiveness - or mindfulness - will vary from day to day, and so will your body.]


  2. Each time, the teacher talks you through the class. [He or she's never quiet: the very detailed instructions come incessantly and if it weren't for the interjected appreciative words ("you are doing well", "nice pose"), well, a cd player could do the job. Or not?]
  3. The glitch is, that it all takes place in a heated, highly humid room. [Think sauna, 'cause that's how it feels once you start moving. ]
  4. You start out, in a mirrored room, standing on a towel on a mat and then it gets all sweaty. And by sweaty I mean: more than spinning-sweaty. So not just drops crashing on the wooden floor but actual puddles at the end of the mat. First there's breathing exercises ("to warm up"), next a series of asanas. [Seemingly doable, if it weren't for the pace combined with the heat and the slippery limbs you have by then. And yes, it is hard, balancing on one leg, holding a wet foot against an dripping wet leg. And no, I don't like slippery.]
  5. To compensate for the loss of fluids, you get to drink in between - some - poses. Little sips though, as most of the drinking should be done before and after.
Now why would I go through all this 4 times in 5 days? Because I read what's on their site and understood what it was about. It's a unique way to combine cardio, strength & flexibility in one session. And it was kinda fun, once I got over my fears. Karl and Mareike are professional teachers who pay just enough attention too each individual participant. Karl's analysis of my yoga level - after the third lesson - was rather accurate. And oh, like the site, the classes are in English - so it helps to know your body parts in that language. Moreover, the Hot Yoga Gent studio is close enough to my home - getting there in time was manageable - and I liked the place. It's in an old warehouse, nothing fancy, but nice enough. And most of all: even now, after 4 classes, I see & feel the difference. I am way more flexible than a week ago and my skin looks fine! (it never does)

Now what about the fears? Well, the first time my heartrate went up high - over 180 bpm - and though I am accustomed to calm down and cool down, the heat did not exactly permit a speedy recovery. Even lying down I had no control: my heart fluttered and I felt dizzy. Which made me panic, later that night. Having seen too many House MD episodes I imagined clots of blood moving through my veins, bringing me close to a final heart attack. And well, I'd also been stupid enough to Google all possible Hot Yoga risks ... like that you may stretch too far, as the heat permits you to go further without pain. But I soon realised that I was in control, and the next lessons I took care not to try too hard just to please the teacher. And ok, I felt my knees and hips this week, but not in a bad or scary way. Not worse than after a strenuous body pump session or after running 10 km.

So I'm convinced that Hot Yoga could be a nice addition to my weekly programme - if only it weren't that expensive. Maybe it's something to combine with "regular" yoga. I'm sure it would do me good to work on the asanas in a non heated class too.

Who's testing?
I'm a 43 yr old female who's in reasonably good shape. On average I spend 3 to 4 hours on spinning/striding/running (usu. a 5 km lap) /bodypump/Pilates a week. I'm used to monitored workouts (both heartrate and Nike+) as a result of which I am able to tell my heart rate and running pace accurately without monitoring. My blood pressure is just fine and my cholesterol's great. My spinal flexibility usually surprises people: I can easily put my hands on the floor, knees locked, without any warm up. As to core stability, I'm doing quite well: there's muscles under the lard. I've got no medically identified injuries but there's the wear and tear age brings. To run, I wear orthopedic soles. I've got a varicose vein on my left calf (it's been there forever) and my left shoulder is my weak spot. Too much stress and the muscles there freeze & hurt like hell. My hip flexibility is limited, especially on the right side - I am a sucker for sitting cross legged. I'd never realized there was a link between the former until the osteopath suggested it and I'm sure he's right. No (left) shoulder pain equals limited (right) hip movement, I see now. My knees are my age. Not bad, but one has to be careful. The bad: I'm on a few meds and I'm a casual smoker (less than 15 cigs a month, but I smoke). And this very moment I am overweight (BMI 25,20) - I let the "food rules" slip and added some 10 pounds since last July. I need them gone. Quickly. Soon.

Yoga in GENT

Na de vorige BGGD hadden we in de auto een uitgebreide conversatie over yoga in Gent. Want er zijn nogal wat mogelijkheden, en wat de een leuk vindt, is niet noodzakelijk leuk voor de ander. Bij Vooruit waren ze erg te spreken over Eva Kamala Rodenburg. Een bevriende rugby-mom volgt er ook les en is zeer content. Shambho bleek evenzeer te bevallen. En mijn goesting stak weer op om de "markt" in Gent wat verder te verkennen.

Maar eerst iets over mijn "visie" op yoga.

Persoonlijk heb ik niet de neiging om yoga lessen in te delen volgens de traditie (Hatha, Iyengar, Vinyasa, Ashtanga, Prana, Kundalini, Raja etc.) maar eerder op hun invalshoek. En die invalshoek stel ik voor als een continuum van spiritueel over sportschool tot hard cash.

Yoga met een guru, daar heb ik geen ervaring mee. Precies omdat ik zulks als de pest schuw. Maar yoga-met-veel-uitleg, over spirituele kant van de zaak en/of de traditie, dat wel. Het voordeel aan dit soort - in mijn ervaring - is dat het kleinschalig en niet duur is. Meestal rustig en traag, zonder spiegels. Je probeert de asana's volgens eigen kunnen en je wordt een beetje bijgestuurd. De lesgevers geloven in hun "heilzaam" doel en leggen alles goed uit. Soms wordt het iets te zweverig. Maar er zijn ook mensen die het precies daarvoor doen...

Sportschool yoga is vaak "dynamisch". Je leert er series van asana's uitvoeren, meestal aan een bepaald tempo, in een bespiegeld lokaal. Gezien de nadruk toch op meekunnen ligt, zitten er risico's aan vast. Hoe harder het vooruit moet, hoe groter de kans dat je maar wat aanklooit en de asana's vrijelijk interpreteert. Kortom: alles staat of valt met de lesgever. Maar kom, het is in dit soort lessen dat ik al het meest heb opgestoken.

"Hard cash" of "California style" yoga, gaat nog een stapje verder. Hier is gezondheid een commodity die je - tegen een aardige vergoeding - kan aanschaffen. De lesgevers zijn verbonden aan een commerciële organisatie. Ze worden continu bijgeschoold. Het zijn professionals die een kwaliteitsstandaard hanteren. Mensen die na 3-4 jaar yoga ervaring een eigen studio durven opzetten. En hun kunde duur verkopen.

----

Zelf heb ik in de voorbije decennia af en toe aan yoga gedaan. Ik volgde een paar lessenreeksen bij Rob Mostert en de CM en had periodes waarin ik op het juiste uur in den Escape arriveerde om een (power) yoga of Pilates les mee te pikken. Heel soms pikte ik een workshop (Boustany bij Soma) of een losse les mee en een paar keer ging ik op verkenning, om te zien of iets me goed genoeg beviel om het in mijn weekschema op te nemen.

Een ervan was Shambho, waar ik ooit mijn tweede reeks mindfulness volgde. Shambho bevalt me erg: het is er mooi, ze kiezen voor goede lesgevers en de lessen die ik er volgde waren ok. Maar ik raakte er nauwelijks want de uren lagen slecht en het was net iets te ver om vlot heen te fietsen en vooral: Shambho is heel DUUR. Geen optie voor af en toe dus. En al zeker niet interessant in combinatie met een ander sportschool abonnement.

Nu wist ik al een hele tijd dat er in Gent "nieuwe" spelers (Hot Yoga Gent, Studio Groene Vallei en Iyengar Yoga Centrum) opgedoken zijn, maar verder dan plannen om er eens heen te gaan was ik nog niet geraakt.

Tot vorige week! Jaja, ik heb er ondertussen 6 uur hot yoga op zitten. Een verslag volgt ...

maandag 19 oktober 2009

My heroes

Born 2 weeks apart from each other Joss Whedon & Ronald D. Moore.


photo by beastandbean

Someone to watch over me

Hihi: op FACTS heb ik een "action figure" gekocht. Mijn eerste. Ik wil namelijk zo geen brol in huis.

Maar op kantoor mag het wel hé. Een beetje sfeer brengen. Een beetje de boel opvrolijken. De werkplek een beetje personaliseren met foto's, tekeningen, stickers, postkaarten en rommel.

Dus staat ze nu op de kabelgoot. A women warrior, gelijk Starbuck, Dernhelm, Zoe en Buffy.

Mijn persoonlijke Cylon infiltrator, Caprica Six.



zaterdag 17 oktober 2009

Energy levels

Soms loop ik vast. Val ik stil. Kost alles me ongelooflijk veel moeite. Moet ik mezelf door de dag sleuren. Ben ik toe aan neerliggen. Liefst met de afstandsbediening en een laptop en een iPod binnen grijpbereik. En verder niks. Het lijkt alsof ik lui en onwillig ben. Maar dat is het niet. Het is moeilijk uit te leggen.

Uit ervaring weet ik: als ik nu doordoe, wordt het niet beter. Integendeel. De verlamming verergert. Binnen de kortste keren ben ik depressief. Catatonisch. Of iets in dat genre.

Maar niet doordoen, is gewoon geen optie. Het huis ligt overhoop en er moet gekookt worden en yada yada yada ... En ik kan gewoon voorspellen dat dit mis gaat lopen. Maar dat doet er niet toe.

vrijdag 16 oktober 2009

Signs

Kijk, ik heb in de voorbije weken heel hard doorgewerkt. Heel hard mijn best gedaan. Maar nu is het op. Ik ben duf, kaduuk, zombie. Hit rock bottom.
  • Ben niet meer in staat om ook maar iets vooruit te plannen, zelfs niet binnen de loop van de dag.
  • Ervaar iets als "ik kan niet meer denken", er zit watte tussen mijn oren.
  • Moet alles wat ik schrijf 5 keer checken want ik WEET dat ik domme fouten maak.
  • Tyopen zonder splelingscorrectie loopt helamaal foiut.
  • Ben niet meer in staat om me de weg van x naar y voor de geest te halen.
  • Ik zoek me 's ochtends steevast onnozel naar mijn bril/sleutels/iPod.
  • Op de fiets vallen mijn oortjes constant uit.
  • Mijn fietszadel zakt de hele tijd naar beneden en ik slaag er niet in om het vast te zetten.
  • Ik loop tegen dingen & mensen aan.
  • Heb in geen weken gestreken en vind dus niks om aan te doen.
  • Heb ook maar 1 broek - een ouwe jeans - meer waar ik in kan, wegens minstens 5 extra kilo's.
Eerlijk gezegd vind ik dat ik recht heb op een beetje recup. Want gelijk nu gaat het niet lukken om de 2 weken die me scheiden van het herfstverlof te overbruggen.

Is er iemand die dit leest? Eigenlijk?

donderdag 15 oktober 2009

300 words

Engels leren: het is anders geworden. Héél lang voor ik aan Germaanse filologie dacht, zong ik al Engelse songteksten. Maar toen ik omtrent 1980 mijn eerste Engelse les kreeg was dat "beginnen van nul". Woordjes. Zinnen. Dwaze tekstjes. Traagjes.

Tegenwoordig hebben ze na 1 maand Engels al twee echte verhalen gelezen. Kunnen ze de vragen achterin de Penguin en andere readers moeiteloos oplossen. Ze zelfs zonder noemenswaardige spellingvragen op papier zetten. Het verbaast me een beetje. Ik wist het natuurlijk wel, maar toch. Een elfjarige zonder één dag les is dus - dank zij de tv - op zijn minst 300 woorden rijk. In de praktijk zijn dat er meer, weet ik. Ik weet ook dat er zijn, van dochters leeftijd, die Twilight in het Engels lezen. En neen, die zijn thuis niet tweetalig. "Het komt gewoon vanzelf" claimt ze. "Ik kijk naar iCarly en eigenlijk let ik niet zo hard meer op de ondertitels". Yeah right.

zondag 4 oktober 2009

Fris!

Thuis kopen we zelden frisdranken. Bruis en plat water en magere melk: meer vind je hier niet. Heel soms een paar brikken sinaasappelsap. En al de rest is strikt gereserveerd voor feestjes.

Buitenshuis ben ik een cola drinker. Doe mij maar Cola light (zelfs lemon) of Cola Zero. Of Pepsi Max, als er niets anders is. Red Bull (light) lust ik ook. In de Foodmaker drink ik wel eens Tao met gember. En deze zomer dronk ik soms eens Bionade.

Van de rest blijf ik af. Ben me te accuut bewust van het suikergehalte van frisdranken.

Sportdranken als Aquarius vind ik verwerpelijk: dat is voor marathonlopers en topsporters. Niet voor sukkels als ik die met één fleske een nuloperatie maken van het uur dat ze hebben gezweet.

Water zonder kleur maar met smaakskes (genre Vitalinea) vind ik meestal vies. Uiteindelijk komt het erop neer dat je leert om nog maar enkel (ge)zoet spul te drinken. En dat is niet slim hé. De Glaceau drankjes - gevitaminiseerd water - zitten in deze categorie. De smaken zijn ok. De presentatie zeker. Ik vind het moedig dat het erop staat, bij de voedingswaarde, maar het deed me toch effe slikken toen ik zag dat 1 flesje (500 ml) goed is voor (gemiddeld) 25% van je dagelijkse suikerverbruik. Nu ja, ik hoop dat het aanslaat, met alle campagnes en zo, maar ik ga het niet in huis halen. Denk de voorbije dagen ook iets te vaak aan Fruitopia & Limón&Nada. Whatever happened to those two?

zaterdag 3 oktober 2009

BGGD17: Yoga at the Glaceau Popup Store

Deze namiddag met 4 girls uit Gent naar Brussel gesjeesd. Waar er in de Antoine Dansaertstraat ene popup store verrezen was om de lancering van Glaceau Vitaminwater kracht bij te zetten. (Ze hebben ook een Facebook page.) We werden getrakteerd op 3 yoga sessies, geleid door ene Indische meneer Manoj. Prima yogaleraar! Hij zou ook in de Shambho lesgeven, hoorde ik. We mochten ook van het vitamin water drinken. En kregen één fleske van elke smaak mee in een goodie bag.

Er is gefilmd en gefotografeerd dat het niet schoon meer was.
Onderstaande komen van mijn gsm. Enjoy!





vrijdag 2 oktober 2009

Could use some yoga now

Het was dikke fun vanavond rond 17u30 in station Gent Dampoort, waar er geen internationaal loket is. Want er stonden vele mensen met een spaarkaart in de 2 rijen tussen alle gewone reizigers. Ge weet wel, die die een rap een ticket willen kopen. Of hun abonnement moesten verlengen. En die er gelijk niet mee ingenomen waren dat elke spaarder toch 5 à 10 minuten afhandeling vergde. Maar volgens één iemand was het in Gent St Pieters "nog erger".

Neen, achter het loket hadden ze niet het verstand om de bonnenplakkers naar één rij te dirigeren. En ik denk dat die achter mij kwaad waren toen ik 2 mensen voor liet steken. Wat ook vervelend was, was dat meer dan de helft van de plakkers voor mij onverrichter zake naar huis keerden. Omdat ze in een weekend heen en terug wilden. Of op een andere dag dat het promo tarief niet meer beschikbaar was. De loketbediende stelde niet voor om een ander tarief te overwegen. Dus werd er na 10 minuten gepalaver niks geboekt.

Toen ik aan de beurt kwam schoof ik een enveloppe met een gekribbeld set potentiële heen en terug data naar de man. En twee zoekacties later, had ik prijs. Twee tickets voor 98 euro, vier dagen weg. Vertrek om 9u30 en terug met de laatste trein. Het kon niet beter. En dat zei ik ook. De man antwoordde content: "Het is goed als ge een beetje flexibel zijt". Jaja. Da's waar, maar voor hetzelfde geld was ik net zo teleurgesteld afgedropen als de rest.

Eigenlijk was de "Met je krant en Eurostar naar Londen heen en terug voor 49 euro per persoon" actie van Het Nieuwsblad een aanfluiting. Zeg nu zelf: mensen verplicht naar het loket sturen in deze tijden. Wat een idee! Ik bedoel maar: de lezers kunnen toch niet allemaal pépé's zijn die geen promo code op een site kunnen intikken? Het was compleet te voorspellen dat er op het laatste moment een toeloop zou zijn. En 't is niet alsof dat je, eens in het station aangekomen, plots beslist om een impulsaankoop te doen (tenzij je Boudewijn De Groot heet, natuurlijk.)

Oh my. De yoga zal deugd doen morgen.

donderdag 1 oktober 2009

Shake well before use

weinig slapenX____________veel slapen
weinig sporten____X________veel sporten
weinig eten____________Xveel eten
geen alcohol_________X___soms alcohol

No rest for the wicked

Heb er anderhalf uur spinning en een half uur bodypump opzitten en eigenlijk zou ik nu naar bed moeten. Maar ik ben niet moe. Of beter: ik kan niet slapen. Want ik ben helder. Wakker. Niet eens gespannen of zo, neen. Maar ik weet dat niet vanzelf in slaap zal vallen.

En dat is nu al weken zo.

En slaaptekort, dat compenseer ik met eten. Niet erg origineel, maar zo is het. Ik zie er bijgevolg uit als een opgeblazen zombie, en doe eigenlijk gewoon voort. Heb wel het gevoel dat ik deze keer niet zal crashen (gelukkig maar) maar zal uitdoven.

Allé, weer eens iets anders.

House zegt het zo mooi in "Epic Fail" (S06E03) : Bed is for sissies