zaterdag 22 september 2007

Ready, steady, ... go!

Een hyperdrukke week vol geregel en gedoe. En elke dag een goeie daad ;-)
  • maandag Mindfulness
  • dinsdag Vinyasa Yoga
  • woensdag Bodypump
  • donderdag Bodysculpting
  • vrijdag Yoga
  • zaterdag Spinning Combo
Het ruikt hier naar bruin zonder zon, moppert the great white whale. Ik kijk tevreden naar mijn billen en bovenarmen. Dik :'-( maar strak! =)

Laat het komen. Zwembad. Palmboom. Boek. Drankje. Bijna ...

"U bent de derde"

Stel u voor: het is vrijdag in de vooravond en u heeft zin in een frisse pint, op een terrasje. Op de Vrijdagmarkt vlijt u zich neer op het teakhouten terras van een fancy etablissement. U drinkt een pintje en geniet van het avondzonnetje. En op het moment dat u even achteruitleunt om uw portefeuille uit uw achterzak te nemen, begeeft uw stoel het, waardoor u op zeer pijnlijke wijze op de grond terechtkomt. De stoel blijkt niet "gewoon" gebroken te zijn: nee, hij is uiteengevallen in zeker twintig stukken vermolmde (!) teak met lijmsporen. De kelner is er als de kippen bij om alle sporen van het incident te verwijderen. Geen woord van excuses, hij grinnikt mee met andere toeschouwers.

Aan de toog weet de eigenaar "dat het terras aan vervanging toe is". En op de vraag of dit al eerder gebeurde, flapt hij er het volgende (!) uit: "u bent de derde".

Het overkwam ons echt. En ik heb geen goesting om er nog weer te keren. Eden, my ass.

woensdag 19 september 2007

What goes up ...

Moodswings. Gelukkig herken ik ze ondertussen. De energievretende "high" ligt weer een eindje achter mij en ik doe dapper door. 's Ochtends doodmoe. Dan weer beter. Actief. Crashen tegen 19u. En na 21u wordt ik weer wakker. Tijdens mijn "actieve" uren doe ik veel. Klusjes, papieren, boodschappen, rondsjezen met de kids: alles passeert de revue. Ik prop de uren vol. Het lukt me nog niet goed om de mindfulness dagelijks te integreren. Vaak ben ik gewoon te moe: mediteren is niet ontspannen maar concentreren. Maar kom, ik ben weer aan het breien - wat een alternatieve meditatievorm is. Voor tv, dat wel. De twee samen bieden net genoeg prikkels om mijn hoofd vrij van eigen spinsels te houden. En voilà, mijn eerste vingerloze want (zoiets)- geheel op het gevoel gebreid - is af.

zondag 16 september 2007

Course of action

September: het terug naar school gevoel heeft me altijd héél erg aangesproken. De vrolijke nieuwigheid. A clean slate.
September: hét moment om cursussen te starten, plannen in gang te zetten. Alleen: heb ik op dit moment nog plannen die verder dan twee weken reiken? Niet echt. OK, de mindfulness loopt tot eind oktober. Maar voor de rest is alles extreem korte termijn geworden. Het dagdagelijkse vlot terug. Gaat zelfs goed. Maar er moet echt niet veel bijkomen om me in no time uitgeput te krijgen. Toch moet ik iets doen. Problemen benoemen. Heb ik problemen???? Doelen opstellen. Huh? Plannen. Hier ben ik echt goed in! Uitvoeren. OK! En opvolgen. Panic attack.

ADHD voor Dummies blijkt een goede leidraad te bieden. Ik ben er nog niet doorheen, maar begin eindelijk te zien dat een gestructureerde aanpak mogelijk is en dat ik mezelf niks te verwijten heb. Tenslotte heb ik het tot mijn 40ste - met vallen en opstaan - gered zonder diagnose en zonder aangepaste medicatie. Blijkbaar ben ik erg laat op de "muur" gebotst. Maar wel erg hard. Nu ik over de symptomen lees komen er weer massa's flashbacks van al die momenten waarop ik het op één of andere manier bestierf - over de jaren heen zijn de pijn en schuldgevoelens allerminst weggesleten. The horror! The horror! Ook al komt die minder vaak langs dan vroeger, toch slaat ie nog geregeld hard toe.

vrijdag 7 september 2007

Oh boy!


Voor wie graag eens iets onnozel doet op vrijdagavond ...

Lost in the supermarket

Hele grote supermarkten: daar blijf ik best uit weg. Ze werken als een magneet als ik snak naar véél afleiding. Ik kan er uren in dwalen en maar met een fractie van de boodschappen buiten te komen. Vandaag de Carrefour en de Lidl aangedaan. Uitgebreid.

I'm all lost in the supermarket
I can no longer shop happily
I came in here for that special offer
A guaranteed personality

I wasn't born so much as I fell out
Nobody seemed to notice me
We had a hedge back home in the suburbs
Over which I never could see

Episodes (1)

Films en series en soms een documentaire. Da's wat ik bekijk. Talkshows, kwissen en reality daar zap ik van WEG. Yuck.

Wat maakt dat ik een serie goed vind? Dat vraag ik me soms af. Effe proberen of er eigenlijk duidelijke criteria zijn. Want ik hou van véél series. Maar toch wat meer van de ene dan van de andere...

Op één: the willing suspension of disbelief.
Hoe gek het ook wordt, ik wil het kunnen geloven. Consistentie helpt. Whedon ook :-)

Op twee: de emo factor
Als ik kan meevoelen, begrijpen waarom iemand iets zegt of doet, gaat het de goede kant uit. Empathie en herkenning. 'Ik wou dat ik het was' en 'Dit kon ik zijn'.

Op drie: hunks & babes
Naar mooie mensen kijken heeft iets. Mooie mensen maken mijn leven in ieder geval aanmerkelijk mooier. ;-))

donderdag 6 september 2007

The mind of a Pentium 4 with the memory of a 286

Those who have ADHD tend to be low on “working memory”: the ability to hold information in memory that must be used to make decisions and to guide behavior. Working memory and executive functioning are closely tied. Executive functioning includes the abilities to plan, prioritize, organize, persist, multi-task, move toward a goal, delay gratification, and self-monitor. Executive functioning often involves inhibition and waiting.

Voila, ik heb een for Dummies gekocht. In het Nederlands zelfs. Omdat ik ambetant loop. Omdat ik nog altijd niet weet hoe het nu verder moet. Omdat ik vorig jaar in september met heel wat ondersteuning begonnen ben en ik die beetje bij beetje kwijtgespeeld ben tot ik weer patatboem op mijn gezicht eindigde. En de volgende maanden kon gebruiken om weer recht te raken... Daarom zit ik nu in dat boek te grasduinen. Hoofdstuk 7: De behandelingsmogelijkheden die het beste bij je passen. Ha! Kan ik er ook niet cynisch over zijn? Ik betwijfel het.

OK, goed, gisteren ging ik mediteren en volgende maandag start de Mindfulness (Björn Prins !! in de Shambho !!), maar voor de rest is het stillekes. Moet wennen aan de nieuwe coach - een vrouw - die het goed meent maar nog niet echt door heeft waar ze voor staat. Moet weer uitleggen dat ik jarenlang met kunst en vliegwerk de boel gaande kon houden en dat ik het nu ook nog kan maar ik er verschrikkelijk uitgeput van raak en binnen de kortste keren gewoon opbrand. En dat ik daar geen zin meer in heb. Het is genoeg geweest! Ik wil niet meer. Mag mijn leven draaglijk zijn? Is het al bijeen toegestaan? Of moet ik me al spartelend met het water aan de lippen blijven afvragen "is this as good as it gets?" Op dit moment lukt het. Het is niet druk druk druk. Ik zit heus niet de hele tijd te niksen.

woensdag 5 september 2007

Fitness kleuren

3 verschillende clubs in Gent. Rara, welke zijn het?


dinsdag 4 september 2007

You taste like strawberries...


Lost. Tja, van het tweede seizoen heb ik behoorlijk wat gemist. En van het inhalen op DVD is nog niks terechtgekomen. Maar dat doe ik nog wel eens. Feit is dat ik net weer urenlang voor VT4 gekluisterd zat. Lost is niet altijd even sterk. Maar The Glass Ballerina mocht er zijn. Jaja. Hierom.

Het moet niet altijd Meet Joe Black zijn :-):-):-)

zondag 2 september 2007

Het Astridpark ging loos


Voila, de vijfde keer is achter de rug. En nog waren er mensen die het nog maar net vernomen hadden dat er op zondag iets in het Astridpark ("Asterix park" volgens onze jongste) te doen was.

Vijf weken behoorlijk tot goed weer. Eén wolkbreuk vlak voor sluitingstijd. Veel volk. (W. telde 395 aanwezigen de derde week.) Veel ambiance. Om te herhalen!
Hoe kon Gentblogt dit nu missen?

Foto's hier en hier.

zaterdag 1 september 2007

Plankgas met de handrem op

Het blijft duren en ik word moe. Erg moe. Doodmoe van er de rem op te zetten. Want zo hard als de ontremming toeslaat, zo hard doe ik al heel mijn leven mijn best om ze binnen de perken te houden. Ik ben een redelijk mens. Realistisch. Ook wel pragmatisch. Helemaal geen kip zonder kop, maar een "bedachtzame pimpelmees"(da's mijn mijn super idiote totem).


De meter staat in het rood.
Out of gas.
Of toch bijna.