On my wishlist: everything in the Brussels Nike Store

Ik was er me maar halvelings van bewust, dat er in Brussel een Nike Store is, in de Nieuwstraat. Misschien omdat ik een eind geleden tot in Londen toe op zoek ging naar een kwalitatieve en mooie loopoutfit die NIET zwart of (fuchsia)roze was en toen ongelooflijk gefrustreerd opgaf. In die tijd bleek dat alle grote sportmerken - inclusief Nike - maar een fractie van hun collecties in Europa verdeelden en dat de "fancier" items die je op hun site of webwinkel in de USA kon zien, niet buiten de USA konden worden geleverd. Of je moest op eBay gaan zoeken, en bereid zijn woekerprijzen te betalen.

Ondertussen slaagde ik erin om in Atlantic City een paar interessante Nike outlet koopjes te doen. En is loopkledij ook hier van saai naar helemaal kleurrijk geëvolueerd. Problem solved. Naast een board vol pins heb ik ook een kast vol sport outfits en geen reden tot klagen.

Tot ik vandaag dus de Nike Store binnenwandelde en onmiddellijk in de zevende hemel was. Wat een keuze! Wat een kleuren!  Turkoois en teal en fluo geel en oranje en OMG die Nike Free TR 5 Flyknits! I want them all!


 
Maar toen keek ik eens goed naar de prijskaartjes en slikte ik.
OK. Nike is duur. Maar soms is het er ECHT wel over.

Het toeval wou dat ik een half uur eerder 2 "basic" seamfree hemdjes had gekocht - in de Primark. En die kostten zowaar minder dan een tiende van hun Nike dri-fit knit tegenhangers.

Ik hoor het u al zeggen. De Primark is verwerpelijk. En de kwaliteit, dat zal ook niet hetzelfde zijn.

Maar of die goedkopere echt "brol" zijn? Dat durf ik te betwijfelen. Want ik loop al jaren in "goedkoop" seamless sportondergoed van bij Lidl. Sommige van mijn "onderlaag" spullen zijn meer dan 5 jaar oud. En die zijn dus al heel heel vaak gewassen. Maar nog altijd absoluut functioneel.

De Primark heeft turkoois en anthracietgrijs. Lidl heeft ook bessenroze. En soms zwart met groen of zwart met paars. Nike is mooier. Een beetje toch. Nike betovert. Nike maakt me hebberig. Maar Nike is immense promobudgetten. Die ik meebetaal om ook met hun swoosh te koop te kunnen lopen.

Het soms bevreemdend, maar niet verwonderlijk dat zowel de H&M, als de Lidl, als de Primark schaamteloos zwart-witte Nike designs imiteren. Want zie, mijn nieuwe pet is geen Nike. Just looks the part.

Taper Week

Na twee jaar van gesukkel en gepruts, van deelnames plannen en dan toch niet te lopen - omdat ik me niet fit genoeg of niet afdoende voorbereid voelde - besloot ik deze zomer om er ECHT voor te gaan. Voor een HELE marathon.

1. Bij myasics.nl maakte ik een trainingsschema op, met als doel om er op 15 december 4 uur 33 minuten en 37 seconden over te doen. Geen al te zot plan, want ik koos voor de minimum belasting. Over een periode van twintig weken zou ik 88 loopsessies met een totaal van 772 km afwerken. Yay!
2. Vervolgens schakelde ik Nike+ in voor de registratie. Ik ergerde me al vaak aan de pannes van de iPod synchronisatie en de buggy Nike+ website, maar besloot dat het voor mij toch precies doet wat ik nodig heb: info geven terwijl ik loop, en tijden en afstanden opslaan. Meer moet dat niet zijn.
3. Voor de verwerking en ter documentatie, had ik al een eind geleden voor Dailymile gekozen, en daar hield ik zorgvuldig alle info bij. Kwestie van gemotiveerd te blijven.

En het ging goed. OK, ik heb al die tijd weinig gespind, en van de krachttraining die wel op de planning stond, kwam er weinig in huis. Maar ik heb grenzen verlegd. Geleerd om harder en véél langer te lopen. En mens, ben ik daar content over. Want lopen helpt. Meer dan gelijk wat.

Een dikke 18 weken lang heb ik mijn marathon schema religieus gevolgd. Tot het voorbije weekend.
Het wordt een halve, zondag.

The outdoor type

Ja, ik heb begin juli eindelijk een redelijk prijzig technische regenjasje gekocht, zo’n Sprayway Hydrolite in helder turkoois.’t Is een fantastisch ding en het kwam ook ongelooflijk goed van pas tijdens de zomermaanden. Weken later volgden een set "Nilit® polyamide elastaan" winterondergoed en een microfleece jasje; spul wat ze tegenwoordig “base layer” en “second layer” plegen te noemen. Plus knieverwarmers voor op de fiets. Maar wat me het meest bezighield in de voorbije maanden zijn de dingen die ik niet kocht: minimalistische loopschoenen, een Camelbak rugzak en wandel- of "trail" schoenen.

Want ja, ik ben al maanden op die drie aan het studeren. Weet ondertussen dat de Vibram Bikila in maat 38 me precies past. Ken de specificaties van talloze voor Camelbaks “voor dames” uit het hoofd. Heb ook een pak gesprekjes en ongelooflijk veel “reviews” over fancy schoenen achter de rug.

Vanwaar mijn plotse aandrang tot “barefoot” & “trail”? Beïnvloeding van loopsites enerzijds. Maar ook: zin om eens iets anders te doen. Ik hou al altijd meer van aardewegen en Finse pistes dan van beton. Neem me al lang voor om eens ECHT aan wandelen en kamperen te gaan doen. En rond de Oxfam Trailwalker tijd kriebelt het de laatste jaren heel erg.

Ik wil de vrije natuur in!

Dat ik tijdens het lopen naar “Born to Run: A Hidden Tribe, Superathletes, and the Greatest Race the World Has Never Seen” luisterde ik, zal er ook iets aan hebben bijgedragen. Verhalen over ultrarunners op net-geen-blote voeten zijn aanlokkelijk voor stadsmensen, vrees ik zo.

Ik realiseer me echter goed dat mijn ambitie om stevige trektochten te doen enigszins in hetzelfde vaarwater zit als “geregeld eropuit met de koersfiets”. Ik slaag daar maar zelden in. En wat het noodzakelijke “aansluiten bij andere mensen” betreft, tja, da’s nu ook niet subiet mijn specialiteit.

Dus beperk ik me voorlopig weer tot kwijlen over ASadventure brochures. En het maken van extensieve vergelijkende materiaalstudies. Goed spul kost geld. En moet daarom gebruikt worden.

Bovendien ben ik momenteel een klein beetje gehandicapt. Niet echt hard aan het sporten. Tot ik weet wat er precies mis is met mijn arm en nek. Tot ik weet wat ik kan doen om het weer beter te maken. Want te weinig sporten doet mij geen deugd. Het maakt mij ambetant. Ik eet te veel. En slaap nog nauwelijks.

Run like a girl

Komt dat tegen: met een paar dagen verschil gingen de ritsen van allebei mijn loopjasjes stuk. Die van het lichtblauwe regenjasje waar de mouwen van af kunnen en die van mijn dunne grijs-zwarte "reverse Kara Thrace" fleece.


Nu ja, ze hebben het ongeveer 6 jaar uitgezongen en zijn in die tijd intensief gebruikt. Wat niet slecht is voor stukken van 15 euro max. Uit den Aldi, ja.

Het komt me niet echt slecht uit, want ik had deze winter al eens naar een "funkier" regenjasje uitgekeken en was op slag verliefd toen Nike Women op Facebook het nieuwe "Ripstop Women's Running Jacket" showde. OK, 't is geen goedkoop spul, maar wel precies wat ik wou! Leuke kleuren. Niet alleen zwart - zoals de serieuze functionele sportswear - en niet alleen in typisch "vrouwelijk" roze (of erger nog: geel of wit) gelijk bij Asics Ayami. Neen: in groen en in 2 soorten blauw!

Maar raad eens wat? Het Ripstop jasje is niet te koop buiten de USA. Hier in België moeten we het (online) stellen met het "Cyclone Vapor Women’s Running Jacket" (een saaier model) of het "Women's Windrunner Jacket" (in eighties ofte "marginale Ledeberg" kleuren).

Kijk, ze mogen me bestoken met motiverende slogans en reclame, die van Nike, ik vind het best. Maar dan wil ik hun spul ook hier kunnen kopen.

Doelloos is zinloos (2)

Een nieuw jaar, een nieuw sportschema, schreef ik vorig jaar. Mét een doel. En voor het jaar 2010 is dat héél goed gelukt.

Vorig jaar heb ik meer dan 1000 km gelopen; een dikke 955 daarvan zijn geregistreerd op mijn NikePlus account, die me gelijk het bewijs levert dat regelmatig lopen en vooruitgang boeken zonder dat héél je leven op zijn kop staat, tot de mogelijkheden behoort. De geplande loopevenementen heb ik niet meegedaan, maar aan de afstanden op de planning heb ik me wel gehouden. Zo ben ik van geregeld 5 à 10 km lopen, tegen eind april opgeschoven naar 10 miles. En toen naar de 20 km. Om op 26 september hier in Gent een halve marathon te lopen, op 2:01:01. Op één jaar tijd heb ik dus de afstand die ik aankon verdubbeld. Zonder zot veel lopen eigenlijk: in januari, augustus en september kwam ik respectievelijk aan 14, 13 en 14 runs, de andere maanden waren veel kalmer. Waarom? Omdat ik afgewisseld heb. Creatief was met mijn tijdsgebruik. Momenten gezocht en gevonden heb. Voor allerhande cardio activiteiten. Als spinning- en stridinglessen, 10 weken training op de koersfiets met de "Ladies Fun Ride Starters", uurtjes op de loopband, de crosstrainer, de fiets, het roei- en steptoestel in de gymzaal en zelfs ook op schaatsen. Verder heb ik - vooral in het najaar - terug Pilates en yoga lessen gevolgd. Alleen van zwemmen en krachttraining is er niet veel in huis gekomen. Maar soit.

Hoe het wordt in 2011? Euhm. Ik ben ermee bezig. Een hele marathon - iets wat ik me voorgehouden had om nooit te doen - kwam in me op. Serieus. Omdat ik in het voorbije jaar af en toe het gevoel had dat ik kon blijven lopen. Maar dan denk ik weer: wacht, ik word 45 dit jaar. Ga ik echt meedoen met de echte lopers? Met die van het pure - rondcrossen met bloedende tepels - masochisme? Hmm. I don't think so. Dus speel ik voor de miljardste keer met het idee om een sprint triathlon te doen. Ik kan lopen. Ik kan fietsen. Heb voor beiden alle materiaal in huis. Ik heb ook een badpak en een badmuts en van die handpeddels. Nu nog goed leren zwemmen zie! 

Op de site van de Irongirls zie ik dat hun zwemtraining uren (op maandag van 21u00 tot 22u00 in zwembad ‘Strop’) me bevallen. En dat ze bij Mr T. zowel lopen (op donderdagavond: 19.45 - +/-21.00 u) als fietsen (op zondagvoormiddag bij zomertijd: 09.00 - +/-12.30 u, bij wintertijd: 09.30 - +/-12.30 u) op een moment en locatie (Topsporthal) die mij goed uitkomen. En wie weet kan ik het allemaal ook inplannen zonder al te veel lidgeld te besteden...

Tja. 't Is hangende. De tentatieve planning ziet er zo uit:

• zondag 15 mei - Stadsloop Gent
• zaterdag 18 juni - Midzomernachtloop, nachtelijke stadsloop in Gent stad
• zondag 21 augustus - Mr. T Sporta Triathlon Gent
• zondag 25 september - (Halve) Marathon Gent

Verandering van spijs (1)

"Loop je nog?" kreeg ik te horen na de 26ste. Euhm, ja zeker. Maar iets minder.

Ik had echt zin in wat anders. En ben er subiet aan begonnen: twee dagen na de run stond ik in een Pilates les mijn best te doen, aangemoedigd door een hele ashram met enkelbellen, vingercymbalen en tamboerijnen - op cd, dat wel. En het uur nadien stond ik op de striding band waar een nieuw level - zonder handen, met gewichtjes - werd aangebroken. Ondertussen heb ik ook weer aan spinning gedaan en de pikte ik twee yoga lessen mee bij Dolly. En deze ochtend ging ik schaatsen. In Kristallijn, ja. Waar ze de hele tijd door van die eighties muziek draaien waar ik gelijk wel vrolijk van wordt. Tina Turner's Private Dancer, The Final Countdown, en meer van die handel. Fun!

Het bevalt me wel, iets anders doen. Cardio alleen heb ik altijd te weinig gevonden, maar sinds er nog nauwelijks spinning combo wordt gegeven en ik in geen bodypump of yoga lessen raakte, trooste ik me met mijn gewicht dat meeviel. Terwijl ik vroeger zwaarder, maar leniger en sterker was. Maar kijk, ik werk er weer aan. Vooral de yoga vind ik leuk, ook al is het altijd puzzelen om er te raken.

En ja, ik loop nog. Eén à twee keer in de week. Ondertussen is het te donker geworden om 's avonds alleen langs de Schelde te lopen. Dus wijk ik - op woensdag en in het weekend - uit naar de Watersportbaan of de Blaarmeersen. Altijd licht en altijd volk daar. De fluohesjes en de lampjes komen in beeld. En ik heb weer een droge dikke trui en een winddicht vest mee, voor achteraf, omdat opdrogen aan de lucht echt geen optie meer is. Straks haal ik de wintertights boven. Dikkere loopsokken, handschoenen en een fleece hoofdband. De vrieskou van begin dit jaar is nog veraf. Maar ik hou best van lopen in de kou.

I was built to last long

Toen ik begin dit jaar een loopplanning opstelde, had ik eigenlijk geen idee waar het zou eindigen. Het enige wat ik toen wist, was dat ik niet goed bezig was. En weer véél dikker werd. Maar zie: een dikke zeven maand verder en ik kan het haast niet geloven: ik loop een halve marathon uit. En dat op anderhalve maand voor de "echte" loop, op 26 september.

Toen ik vorig jaar juli met 10 km loopkes begon, had ik geen plan. En de 10 miles tegen 25 april van dit jaar, dat was éénmalig, voornamelijk omdat ik het hier opgeschreven had en er niet flauw wou over doen. Maar de 10 "fietsweken" (in april en mei) brachten veel meer stress dan verwacht en de "nieuwe" spinningcoach, die roept niet en geeft geen bodypump les en tja, ik ging dan maar lopen. Om mijn kop leeg te maken, dat vooral.

Toen hoorde ik dat er in Gent een halve marathon kwam, zodat ik in oktober niet naar Brussel hoef. Handig! En begon ik weer loopspullen te kopen. Eind juni schreef ik me in om met de Long Life Marathon Gent trainingsgroep mee te lopen. En ging ik weer noteren, hoe het liep en zo.


En toen begon het hoofdstuk DORST ("moet toch eens uitzien naar een drinksysteem want meer dan 10 km zonder water is in deze hitte zeer lastig") en de intensieve zoektocht naar een goed systeem. Van CamelBak over "fistbottle" (I know how it sounds), heuptas met 2 fietsbidons tot flesjesgordel. Ik las en praatte en probeerde. Werd overtuigd (merci Tom!) en mailde uiteindelijk de importeur om uit te vinden dat Running Gent Perfekta flesjesriemen verkoopt.

Ondertussen verkende ik het mooie parcours (trail i.p.v. road) met de trainingsgroep, aan een laag tempo en met een pauze onderweg. En liep ik af en toe met hen mee. Als het lukte.

Ondertussen gaan ook heel wat van de dagelijkse gesprekken over lopen. En ja, ik ben er bij tijden heel huiverig over. Omdat ik nu meer echte lopers leer kennen. Mannen die het serieus menen. Die zes, zeven keren per week lopen. Liefst zo lang mogelijk. Mannen - meestal ouder dan ik - die marathons (willen) doen. En ondertussen de tijd vullen met verhalen over hun shin splints, kapotte knieën, revalidaties en sportvoeding. Ik krijg er de kriebels van. Kijk: ik ben het lang niet, de epicurist die ik zou willen zijn, maar dat pure masochisme, als in "uren rondcrossen met bloedende tepels"? Neen, bedankt! Ik kan er over zagen, ja. En ik heb het niet zelf verzonnen, dat "Running a marathon overtakes the flashy car or motorbike as a tell-tale sign of a mid-life crisis".

Of ik zelf dan niks mankeer? Hmm. Wel, ik moet opletten dat ik niet te veel op harde ondergrond loop, voor mijn knieën. Want anders is het prijs met de "tracking" van mijn knieschijf ( het 'sporen' van de knieschijf in de groeve van het bovenbeen), als ik ga fietsen of spinnen. 't Is daarom dat ik recent weer aan yoga begonnen ben. En wat powerplate probeer te doen. Want ik ben wel in vorm, maar lang niet zo lenig en sterk als de vorige bodypump & yoga jaren. En ook al gaat er niemand dood aan een slappe biceps/triceps, ik ben er niet fier op, dat er voor mijn soort wekelijks 3 bladzijden camouflagetips in de Flair staan. :-)

Waar ik ook op wacht, is nieuwe sportzolen, die waarschijnlijk heel wat beter schokken zullen vangen. Want de huidige zijn echt op en ik heb veel te lang gewacht om er iets aan te doen. Op 26 augustus is het eindelijk zo ver en kan ik naar 't UZ. Het duurt toch wel héél lang eer ge daar binnenraakt voor een afspraak.

Last but not least zit ik momenteel op "zware" drugs: 3 Ibuprofen per dag, en dat voor 2 weken, allemaal omdat de opstoot van "Tietze" en de (daarbij horende?) gezwollen lymfeklieren niet vanzelf verdwijnen en me dat na maanden toch wel stoort.

Maar kom, 't is niet alsof ik me enigszins belemmerd voel. Stamina is still my favourite word.

Vlindershort en tank top

Twee weken geleden nog een lange tight en zo meer. Nu bloedheet. Lopen in die warmte? OK, maar toch effe de outfit checken. Geen bril om te beginnen, zolang het niet halfduister is zie ik best goed. De nieuwe tank top met ruguitsnijding? Check. En waarom niet eens dat vlindershortje van héél lang geleden bovenhalen? Yup. Da's een goed idee!

Nu ja, het was het proberen waard. Fris was het zeker. En bloot. Aan de billen. Niet dat dat me stoorde. Gène is niet echt mijn ding. Maar buiten het feit dat het voelde alsof ik in een onderbroekje rondkoerste - en het er eigenlijk vast zo uitzag, was het ook niet heel praktisch. Toch niet voor mij en vast niet voor iedereen die niet hyper skinny is en dus geen zogenaamde Bermuda-driehoek heeft (dat is de ruimte tussen je dijen als rechtopstaat met je benen gesloten naast elkaar).

Voila, da's ook weer uitgeklaard.

Knooppunten (1)

Ik heb het gedaan! Eindelijk! Mijn koersfiets gepakt en een nieuwe knooppunten lus uitgeprobeerd. Goed voor 50 km. Alleen deze keer - oef. Eindelijk zelf het tempo bepalen. En dat ging aardig: 25 km/u gemiddeld, dacht ik vooraf, zonder rekening te houden met stops (kaartkijken, drinken, wegenwerken en oponthoud door wielerkoers). En dat werd het ook ongeveer, 'k heb het niet echt gemeten maar grofweg op de duur van de hele rit geschat. Want het was verkennend bedoeld; om te zien of deze route een optie is voor vaker. 't Is een manier om de mindere stukken te leren kennen (De Pinte dorp en onmiddellijke omgeving bijvoorbeeld: yikes!). En als ik de route ken, moet ik de volgende keer niet de hele tijd hard opletten om de knoopunten bordjes te zien.

50 km dus, in dit "bloedhete" weer. Of ik zot ben? Neen. Ik heb het geen moment te warm gehad. Was niet bezweet. Heb me ook niet zwaar ingespannen. Enkel op de absoluut rechte stukken - langs de spoorweg en het water - ging ik naar de 30 per uur toe. Met een licht verzet, kwestie van schoon rond te blijven draaien. En het was heerlijk! Toen, en nu achteraf nog. Geen last, geen zadelpijn, alleen een beetje moe.

OK, mijn linkerschouder zit vast, maar da's alweer weken zo. Ik zit weer op het punt dat er zo goed als dagelijks pijnstillers bij komen kijken, en moet dus dringend die foto/echo laten maken.

Wat de route betreft zijn er tegenwoordig massa's sites waar je kan plannen en andermans routes overnemen. Ik vermoed dat je met wat zoeken ook wel besprekingen vind, maar ik zoek het liever zelf uit.

Van heel vroeger kende ik de Leiestreekroute (55 km) en de Kastelenroute (48 km) en alles langs de Scheldearmen, richting Merelbeke en richting Wetteren. Met de Ladies Fun Ride deden we voornamelijk Destelbergen, Oostakker, Heusden, Laarne en Wetteren aan. In de voorbije maanden verkende ik - met kinderen - de richting Mariakerke, Vinderhoute, Lovendegem om via Drongen, Latem, Afsnee, de Drie-Leien, de Assels en de Blaarmeersen naar huis te keren. Vandaag deed ik voor het eerst een lus in een nog andere richting: Zwijnaarde, De Pinte, Eke, Nazareth. Van knooppunt 6 (ongeveer bij ons thuis) tot knooppunt 2 in Zwijnaarde, rij je langs de Schelde. Onverhard en stoffig. Grind en honden zonder leiband: oppassen dus. En aan het sluizencomplex voorbij het Liedermeerspark wordt het echt complex. Gelukkig is de bewegwijzering duidelijk, maar het is daar echt gevaarlijk en ik zag geen verlichting op het "raarste" stuk. Het traject Zwijnaarde-De Pinte-Nazareth-Eke slingerde heen en weer over de E17, de N60 en de spoorweg. Veel bruggen en zeer lelijke suburbs, niet fraai. Er zat maar een schoon stukske bos tussen (de Langedreef). Van Eke terug naar Zwijnaarde was wel super: grotendeels op een verhard jaagpad. Waar er een echte ( jonge!) wielertoerist voor mij kwam rijden. En ik kon hem een hele tijd goed bijhouden (tot hij stopte om rechtsomkeer te maken en geambeteerd keek).

Ik ben heel blij dat ik vandaag op de fiets ben gesprongen: de 10 "fietsweken" (april en mei) waren geen onverdeeld succes en hoewel dochter en ik de op 30 mei Ladies Fun Ride uitreden, hield ik aan de poging tot samen wielrennen vooral een gevoel van frustratie over. Over het sportieve aspect. Maar nog veel meer over mijn onkunde om daar net geen punt van te maken.

90 minutes (and more)

De laatste weken doe ik anderhalfuur loopkes. Op tijd, niet op afstand. Deels omdat ze er thuis moeten aan wennen dat ik zo lang weg ben. Nu ja, als ik ga spinnen ben ik voor langer weg. Maar dat is meestal 's avonds. En dat zijn ze wel gewend. Twee uur lopen echter, dat moet ik nog proberen. Want 2 spinninglessen na elkaar, da's wel 2 uur, maar ook 2 keer een warm-up en een cool-down.

Vorig zondag was het koud; ik liep met een met lange tight, een compressiehemdje, een buff en een UGent sweater. Dat laatste was een experiment. Ik ben niet snel geneigd om katoen aan te trekken, maar het was zo koud dat ik dacht dat ik niet eens zou zweten. Toch kwam ik terug met een natte mouw, aan de kant van mijn iPod armband.

Wat er mij doet aan denken dat ik eens een echt loopjasje moet aanschaffen. Want mijn dunne fleece vest is OK zolang het droog is, maar als het regent staat er subiet water in mijn mouwen. Ik kan het er gewoon uit gieten. Echt. En het ouwe Aldi loopjasje met de afritsbare mouwen is nog bruikbaar, maar een beetje losjes zo en dat lichtblauw, dat vind ik niet zo mooi meer. Het is ook niet meer waterdicht. Wat me op volgende vraag brengt: hoe doe je dat eigenlijk, met loopjasjes, om ze waterdicht te houden? Want ik was die keer op keer omdat ze kleddernat zijn. Ze gewoon laten opdrogen, da's vies.

Ik liep zondag ook met andere schoenen. 't Was nodig: mijn laatste paar is echt compleet op. Goed dat ik die heel ouwe Saucony's nog staan had. Ze hebben absoluut hun beste tijd gehad, maar de demping is er nog niet helemaal uit. Ik moet er werk van maken, van loopschoenen kopen. Net als van het laten maken van nieuwe loopzolen. Het komt er niet van om die afspraak bij de sportgeneeskunde op het UZ te maken.

Voor mijn verjaardag, denk ik aan een goeie sportbril, om mee te lopen en te fietsen. 'k Heb al eens gekeken en die van Rudy Project staan me wel aan. Zo een model met wisselbare glazen en een clip-on op sterkte.

't Wordt dus tijd dat het solden wordt. Ha!

Sometimes I feel like I live in Grand Central Staaayshun

't Was de laatste dagen stressen, met dochter's examens en zo. Ik word er helemaal kierewiet van. Maar ik doe mijn best om het van me af te zetten : volgens Nikeplus moest ik deze week 33,77 km bijeenlopen en ik kwam aan 21,20 km. De resterende kilometers compenseerde ik met anderhalf uur spinning.

De laatste weken heb ik wat nieuws op de iPod laten zetten, specifiek om te lopen. Het kan niet altijd Britney blijven, toch? The Black Eyed Peas waren goed voor één keer fun, de tweede keer had ik al het gevoel dat het toch dat niet was. Maar Lady Gaga, da's motiverend zeg! Ik weet niet precies welke versie van The Fame ik kreeg, maar op een zeker moment vroeg ik me toch af of er tegenwoordig meer dan 74 minuten op een CD passen. Soit. Het loopt erg lekker weg. En tegen het einde - want daar staat Telephone - heb ik gewoon zin in een dansje als cooldown.

Sometimes I feel like I live in Grand Central Station
Tonight I'm not takin' no calls 'cause I'll be dancing
Stop calling, stop calling. I don't wanna think anymore.

I left my head and my heart on the dance floor ...

What's with the pink shirts?

Roze, het is mijn ding niet. Babyroze, oudroze, fuchsia of zalmroze: ik zie er subiet ziek uit. Het is een kleur die ik absoluut niet kan dragen. Maar soit, da's nog het minste. Belangrijker is dat ik roze meestal héél lelijk vind.

Roze is voor kleine meisjes. Voor snobs in Lacoste polo's die denken dat ze er niet gay uitzien. Voor bimbo's die ook Snoopy trainingvesten dragen. Een donkere vrouw in een fuchsia jurk: OK. Maar als de rest: bah. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om zelf ooit roze kledij aan te trekken.

Toch is het nog altijd zo dat activiteiten voor vrouwen subiet van een roze saus worden voorzien. Google "girls only" (of "women only") en kijk naar "afbeeldingen": u ziet wat ik bedoel.

Flair, Yunomi, Vitaya magazine, tot de Girl Geeks toe: roze. Als er "lifestyle" of "she" bijstaat, heb je ook snel prijs. En als het om vrouwensport gaat, evenzeer. Als is het soms maar een bloemetje: roze is the way.

Voor recreatieve sportevenementen - waar er wel eens outfits ter versterking van het groepsgevoel worden voorzien - is het huilen met de pet op. Roze zal het zijn. Van de Marikenloop tot de Ladies Runs van Amsterdam tot Groningen: roze hoort erbij.

Soms lijken het wel biggen.

En als er T-shirts over zijn, dan sturen ze die gewoon naar Afrika. Van een "Goede bestemming" gesproken!

Ja ja, voor dochterlief heb ik een Ladies Fun Ride fietsoutfit besteld. In 't roze. Zo een als op de foto hieronder. En zo zag die van vorig jaar eruit.

(foto http://www.nieuwsblad.be/)

Chapeau voor Knack Weekend trouwens: daar is het wit/zwart/blauw geworden.

The loneliness of the long distance runner

Ondertussen overweeg ik nieuwe doelstellingen, schreef ik vorige keer, en 't wordt tijd dat ik die wat concreter maak. Wat wil ik precies? Langer lopen? Verder lopen? Harder lopen? Meer fietsen?

Langer lopen staat het eerst op mijn lijst. Verder lopen is daar een rechtstreeks gevolg van.

Als ik twee uur kan spinnen, dan kan ik ook 2 uur lopen, me dunkt. Langer dan dat hoeft niet.

Aan mijn reguliere tempo, staat 2 uur gelijk aan 20 km. Met een kleine inspanning - iets harder lopen dus - kan ik in 2 uur vast wel 21,0975 km halen. Een halve marathon dus. Tot nog toe niks nieuws.

Wat me rest is een loopprogramma kiezen en ik ben geneigd om weer voor Nikeplus te gaan. Niet omdat de coaching zo goed uitgebalanceerd is. Of ik die zo goed heb gevolgd. Veeleer omdat het gemakkelijk is, met de registratie en zo.

Mijn extensieve Blaarmeersen/Watersportbaan periode ligt bijna achter de rug, na deze week is er nog enkel de wekelijkse rugbytraining aldaar. Het was super om er te lopen toen het héél donker was maar dat is nu niet meer nodig. In de vooravond kan ik al dichterbij huis op pad en binnenkort is het helemaal laat klaar en zal er weer meer volk rondlopen op plekken die in de winter nogal eenzaam zijn.

Als ik onderstaande schema's bekijk, denk ik dat ik weer voor een mengvorm met verschillende cardioactiviteiten zal kiezen. De kortere loopkes, onder de 8-9 km, zeggen me niet veel meer. Aan de langste, van 15 tot 23 km, zal ik moeten wennen. Ik hoop dat ik wat vaker langer zal kunnen lopen maar ik weet dat zulks van zoveel factoren afhangt, dat ik weinig durf voorspellen. Ik weet ook, dat de schema's op het eerste zicht niet snelheidsbevorderend lijken, maar er zitten wel degelijk instructies bij voor interval trainingen. Buiten doe ik die nooit, ik loop te veel om het plezier van te lopen, maar op de band moet ik er eens werk van maken, ander kom ik nooit aan een gemiddelde van 11 km per uur.

Meer fietsen? Best wel. Meer spinnen per week kan, da's een kwestie van plannen. Meer buiten fietsen, da's nog altijd iets anders. De koersfietshouding went - gelukkig maar - en ik kan al schakelen (hoewel ik nog serieus moet nadenken omdat ik geen cijfertjes aan het stuur zie) maar het is toch zwaar aanpassen, om meerdere redenen ...

Ik was bang om in groep te rijden, en dat zal waarschijnlijk nooit veranderen. Het extra opletten is benauwend voor iemand die sport om het hoofd leeg te maken.

Het gaat soms ook hard. Ik moet me sterk houden want eigenlijk ben ik niet zo'n held. Dus hou ik het stuur vast bij de remmen en voel ik mijn polsen en ellebogen. Geen "echte" pijn, maar ik verkramp toch te veel. Gelukkig durf ik buiten de groep wel een andere positie aan.

En gelukkig is er ook een wekelijkse "tweede" training, die ik doe met dochter. Met twee fietsen gaat alvast beter, ware het niet dat we de hele zaak aan een slakkegang afwerken. Want ons conditiepeil is niet hetzelfde en ons idee omtrent een "inspanning leveren" blijkbaar ook. Voor mij zou het interessanter zijn om op sleeptouw te worden genomen door iemand die harder fietst, maar het is precies de bedoeling dat ik haar aanmoedig. En dat lukt wel. Oef.

Op technisch gebied is het ook allemaal nieuw. Over fietsonderhoud en -reparatie heb ik een en ander gelezen maar in de praktijk heb ik er nougatbollen verstand van en dat jaagt me schrik aan. Elk vertrek wordt dan ook voorafgegaan door stressen. Ja, ik wou dat ik een behulpzame wielertoerist kende. Maar da's precies het soort van kerels waar ik tot nog toe met een wijde bocht omheen liep. Eigen schuld, dikke bult ;-)

Iets anders dan lopen en fietsen heb ik de voorbije maanden niet gedaan. Krachttraining, yoga en Pilates verdwenen op het achterplan. Ik mis ze. Moet er iets aan doen.

En de hartslagmeting, hoe zit het daarmee? Tussen alle sportspul dat ik de vorige maanden in huis haalde zat ook een eenvoudige, goedkope hartslagmeter, die ik nog nauwelijks heb gebruikt. Too much hassle. Op de band geeft ie snel interferentie met de cardio toestellen en voor de spinning vergat ik hem keer op keer. En buiten was het bijna 3 maanden berekoud. Singlets, T-shirts, een wintertight met soms een trainingsbroek boven, dunne fleecekes, dikke fleeces, een loopjasje, winterloopsokken, handschoenen, een Buff en fleece hoofdband en de Nikeplus spullen: het was genoeg zo. Achteraf bezweet aan de auto kleddernat spul uittrekken om snel weer een nog dikkere fleece of skivest aan te trekken: de Blaarmeersen niet bibberend verlaten was een klus op zich.

En, wat hebben we (vandaag) geleerd?

1. In se ben ik een solitair sporter. Als ik les volg, is dat om de regelmaat en niet om de groep - tijdens de spinning doe ik gewoon mijn ogen toe. Alles wat niet alleen is, valt me vaak zwaar.
2. Voor het fietsonderhoud heb ik "hands on" hulp nodig. En het adres van een betrouwbare racefietsenzaak in Gent.
3. Als ik krachttraining of yoga wil doen zal ik mijn weekschema moeten aanpassen. Anders komt het er niet van.

Time's up

Week 10

Volgens Nikeplus moest ik in 4 keer een totaal van 43,03 km bijeenlopen. Ik kwam aan 32, 14 km, liep in totaal 2u en 8 minuten. Vermoedelijk deed ik nog wel iets anders dan lopen maar dat weet ik gelijk niet meer.
Week 11
Volgens Nikeplus moest ik in 4 keer een totaal van 35,38 km bijeenlopen. Ik kwam aan 15,2 km, niet eens de helft. Het was plots warm: 15 graden, las ik op de lichtkrant aan de topsporthal. Ik liep dus met veel minder kleren: maar 2 laagjes meer! Het was ook de eerste week met ShockAbsorber, een compressiehemdje en nieuwe sokken. Wat goed meeviel, hoewel ik nog wel last had van (bestaande) schaafwonden. Week 10 en 11 waren niet memorabel, ik noteerde niks en moet hard mijn best doen om te reconstrueren. Ik spendeerde heel wat uren bij de Blaarmeersen tijdens de BMX en rugby trainingen, van de rest - spinning zeker? - is me niet veel bijgebleven.
Week 12
Volgens Nikeplus moest ik in 5 keer een totaal van 34,08 km bijeenlopen. Ik kwam aan 29,28 km wat behoorlijk in de buurt ligt en liep 3u en 6 minuten. Het was een productieve week: op zondag een fietstocht met dochter, maandag had ik vrijaf en ging ik voor 10 miles, op 't gemak met toch af en toe zon en mét gelukwensen van Lance Armstrong achteraf, omdat ik (met het totaal van mijn Nikeplus runs) de 250 km marker had bereikt. Later las ik dit op Nikeplus: "400 kilometers. That’s a whole lotta running. You’ve proven you’re no flash in the pan. Now show us what else you’ve got." Maandagavond was het tijd voor de eerste "Ladies Fun Ride Starters": 20 km op de koersfiets aan 22km/u plus 13 km heen en terug van huis naar de startplaats. Met dochter. En de volgende dag in de gazet. Op woensdag liep ik een toerke rond de Watersportbaan en vrijdagavond deed ik er eentje in de buurt, zoals gewoonlijk gelijk een metronoom aan 10 km per uur. Wel de hele tijd met oordopjesproblemen (bah) en de vaststelling dat geregeld van schoenen wisselen steeds minder goed werkt; die van Saucony dempen gewoon beter dan de Nikes. Wat me opviel is dat "los" lopen steeds meer tijd inneemt; de eerste 25 minuten moet ik echt in gang geraken; pas dan "loop" ik.

En toen was het gedaan met de 12 weken Nike+ coaching naar de 10 miles. Ik heb lang niet zoveel kilometers gelopen als de "coach" me opdroeg, maar het resultaat is er: ik kan zonder enig probleem 10 mijl lopen en dat lukt me binnen 1u40 minuten. Het MyAsics programma, over 15 weken, loopt nog tot 25 april. Ondertussen overweeg ik nieuwe doelstellingen.

Week 6-7-8-9

Week 6
Volgens Nikeplus moest ik in 4 keer een totaal van 38,59 km bijeenlopen. Ik kwam aan 19,66 km, goed de helft van de afstand. Ter verduidelijking: ik ben niet gek en weet dat mijn knieën een risicogebied vormen, daarom wissel ik het lopen af met intensieve spinning sessies & such.

MyAsics geeft op dit punt geen pure tijdsindicaties meer. Het wekelijks minimum ligt in ieder geval op op 3u 35 minuten. En deze week kwam ik een een totaal van 5u 25 minuten cardio. Hoe?

Zondag een goeie 14 km gelopen gelopen, dinsdag een toerke rond de Watersportbaan bij -2; met klutsende rommel aan mijn lijf en stress omdat ik te lang naar het BMXen had staan kijken en riskeerde om daardoor op het nippertje terug bij zoon te zijn (ik was uiteindelijk precies op tijd om de stretching op het einde te zien) , donderdag bijna 2 uur stevig gespind - mijn vereiste hogere hartslagwaarden indachtig - en zaterdag anderhalf uur spinning combo.

Voor de rest: teen(nagel) kapot, los met een blaar eronder. Pijn. Was ik niet van plan om GEEN loperskwaaltjes te krijgen?

Week 7

Volgens Nikeplus moest ik in 4 keer een totaal van 38,59 km bijeenlopen. Ik kwam aan 15,15 km. Maaaar ... tijdsgewijs was deze week een super week: ik kwam aan 6u en 33 minuten! Hoe?

Maandag liep ik de 15, 15 km op de loopband, woensdag heb ik een heel uur op de crosstrainer getraind en onderwijl naar de nieuwe grote tv's gekeken, donderdag bijna 2 uur stevig gespind - opnieuw mijn vereiste hogere hartslagwaarden indachtig - en zaterdag een spinning combo gevolgd door nog een een dik half uur "toestellen" voor de tv.

Week 8

Volgens Nikeplus moest ik in 5 keer een totaal van 46,64 km bijeenlopen. Ik kwam aan 25,35 km, iets meer dan de helft. Maar de week was goed: ik kwam aan 4u en 29 minuten! Hoe?

Zondag liep ik een dikke 10 km, ik reed ook efkes (voor het eerst!) op de koersfiets naar de scouts en vond uit dat het langs het water héél erg hard waait - 't was ook berekoud om te lopen dus. Dinsdag was het voor de eerste keer niet steenkoud langs de Watersportbaan maar het regende wel een beetje. Ik liep 1 toerke. Donderdag heb ik bijna 2 uur gespind. Vrijdag overwoog ik om deel te nemen aan het "exploot", maar toen keek ik naar de looptijden en zag ik dat het toch eerder een loopkoers dan een fijn jogmoment was. Zaterdag deed ik twee (en geen drie, zoals gepland) toerkes mee met marathonman omdat er geen water of drankjes voorzien waren - normaal zijn die er altijd. Stad Gent stond met een promo tent maar aan water hadden ze niet gedacht ...

Week 9

Volgens Nikeplus moest ik in 5 keer een totaal van 45,03 km bijeenlopen. Ik kwam aan 28,39 km. Maar niet getreurd: ik haalde 4u en 35 minuten cardio! Hoe?

De zondagloop heb ik deze week geskipt. Op dinsdag tijdens het BMXen liep ik 9,31 km, op woensdag tijdens de rugby training 12 km. Ik was nogal op speed achteraf - a runner's high no doubt - en eindigde met een grote blaar. Op donderdag was er spinning van 8 tot 10: da's bijna 2 uur interval training, eveneens een duurtraining en alternatieve cardio naast de reguliere loopkes. Het is ook wetenschappelijk bewezen dat lopers die ook fietstrainingen doen daardoor rapper gaan lopen. Jaja. Zaterdag had ik weer een platte iPod mee; 3,19 km werden geregistreerd maar ik liep meer dan dubbel zoveel, met afgeplakte blaar. Ik noteer (naar beneden afgerond) 7 km. Al bijeen niet slecht voor een week waar stress & vermoeidheid genadeloos toesloegen.

Zo, dat was het tot en met vorige week.

My head is jammed. I need a wide open space and fresh air.

Maak me serieus zorgen over de looptrainingen voor deze week: de gebruikelijke lange loop op zondag (gisteren) is niet gebeurd, want ik had het weekend echt nodig om - mentaal - te recupereren. En mijn schouder - ouch - zat compleet vast, zoals altijd een gevolg van te veel stress ...

Deze week heb ik maar 4 dagen, daarna zit ik vast. Op mijn Nike+ schema staat dit : 4.82 + 11.26 + 11.26 + 16.09 = 43.43 km in totaal. Een dag recup tussen de trainingen laten zit er al niet in, dus wordt het afwisselen met spinning of andere cardio.

Morgen zit al propvol. Woensdag is - gelukkig - een andere rugbymom van corvee. Op de Blaarmeersen, tijdens de BMX les, heb ik nipt tijd voor een km of 10, als ik zoon tenminste niet de hele tijd aan zijn lot wil overlaten.

Dus moet het wel dit worden: vandaag een kort loopje (de 4.82 km), dinsdag 11.26 km of 2 u spinning, woensdag 16.09 km en donderdag 11.26 km of 2 u spinning.

Vanochtend legde ik de wollen broek van mijn "nette" broekpak aan de kant en ik heb ondervonden dat dat stom was. Op de fiets was het steenkoud. Veel te koud naar mijn goesting. Bleh. Maar anderzijds: binnenblijven helpt ook niet. Ik vreet mezelf op.

En mocht u zich afvragen waarom Nike+ zo'n rare afstanden oplegt, wel, dat is omdat ik voor de "10 miles" train. Al die afstanden zijn dus "ronde" getallen in miles. Terwijl mijn meeteenheid voor het gemak ingesteld blijft op km. Vandaar dus.

"Joggers die too"

Week 4

Volgens Nikeplus moest ik in 5 keer een totaal van 38,59 km bijeenlopen.
Volgens MyAsics moest ik in 5 keer 3u en 35 minuten lopen.

Ik heb 31,25 km gelopen, deels buiten, deels op de band. Heb ook gespind en voor het eerst in maanden weer een stuk krachttraining gedaan. Dat laatste was confronterend: ik kan geen minuut meer bridgen iets wat vroeger geheel vanzelf ging.

In totaal zat ik 7,34 km achter op schema en was ik 1u 12 minuten langer bezig: 4u 47 minuten geregistreerde sport deze week! Wat mij betreft is dit meer dan ok; ik ben als de dood voor knie problemen en vervang het lopen graag door een andere - zelfs stevigere - cardio activiteit.

Voor de FitClass berekening (in de mate dat de hartslagmeter het deed) ben ik deze week strikt geweest met de "zone": ik kom aan een weektotaal van 26,75 punten. Véél te weinig. Maar ik heb door dat ik een tandje bij moet steken: de laatste tijd kwam ik blijkbaar zelden uit de recuperatiezone.

Week 5
Volgens Nikeplus moest ik in 5 keer een totaal van 38,75 km bijeenlopen.
Volgens MyAsics moest ik in 5 keer ongeveer 3u en 55 minuten lopen.

Ik heb in 3 keer 27,69 km gelopen; op zondag deed ik een lange toer van 13 km en net toen viel de NikePlus registratie uit (het helpt als je je iPod na het opladen niet aanzet voor je hem opbergt dan gaat ie de volgende dag niet snel plat). Dinsdag was gepruts met een pijnlijke nek, niet genoeg tijd, te veel kleren aan en een gsm en sleutelbos op zak: onaangenaam lopen, met natte voeten toe. Woensdag bracht ik een uur door met Fabrice, gevolgd door wat stevige cardio-met-hartslagmeter (crosstrainer en fiets) in de fitnesszaal. Donderdag liep ik twee toerkes rond de Watersportbaan mee met marathonman & co. En zaterdag (gisteren) was er een lange spinning + combo sessie. Ik kom deze week 11 km te kort, maar met de geregistreerde 6u 43 minuten zit ik aan een maximum tot nog toe. Omdat ik deze week maar 1 keer met hartslagmeter trainde, heb ik geen FitClass berekening gemaakt. Ik heb er wel op gelet om wat harder te werken dan voorheen. Maar zie, zolang ik niet goed kan meten, laat ik het tellen achterwege.

Bijna ...

De fiets staat klaar. De pedalen kwamen vandaag met de post. Een fietsoutfit - schoenen inclusief - heb ik al jaren: ik spin al sinds 1998. De helm - in 1 of 2 kleuren, het kan me niet schelen - wordt hopelijk volgende week geleverd.

En dan mag het op slag mooi weer worden. Droog en zo. Want het kriebelt.

In a Heartbeat

Een programma op afstand (NikePlus) en een programma op tijd (MyAsics). Had ik ze nu allemaal? Euh. Neen. Niks op hartslag, mensen!

Het zat zo: als je een concrete doelstelling wilt, is het best een goed idee om eens naar de huidige situatie te kijken. En daarmee bedoel ik niet enkel mijn gewicht - een eeuwig probleem - want conditie en gewicht zijn bij mij niet echt gerelateerd, vrees ik. Nee, een fittest, dat had ik in geen jaren meer gehad. Niet meer sinds ze er bij de Escape mee stopten, lang voor ik deze blog startte dus. Dus ik schreef ik me in voor het "Startmoment" van Factor 100, in de topsporthal, op zaterdag 16 januari. Onderging ik een Futrex Body Composition analysis en deed ik een echte fietstest. Waarbij ze onder andere mijn "IAND" (individuele omslagpunt) berekenden.

En waardoor ik een hele week op allerlei papierkes zat te rekenen eer ik precies snapte waarom de waarden die ik terugkreeg zo "raar" lagen. Want ik snapte het niet. Hoewel mijn Polar al héél lang kapot is, was dat mijn referentiekader. Begreep ik het gedoe met de "zones" compleet. Tot ik de resultaten van de 23 minuten durende test bezag...

Op de 3 ongelooflijk mottig afgedrukte pagina's die ik meekreeg, zag ik onder de IAND-waarden een tabel met percenten, trainingsdoelen, HR en Watt. En ik snapte het niet: die HR waarden lagen toch compleet fout?


Om een lang verhaal - met veel hoofdrekenwerk - kort te maken: ik was zo gewend om percenten te berekenen op de maximale hartslag dat ik het niet tot me doordrong dat het om percenten van de IAND ging. Toen mijn frank eindelijk viel, zag ik ook dat mijn eerdere berekeningen aan de hand van de zeer onnauwkeurige "220 - leeftijd" formule eigenlijk best konden dienen. Want 220 - 43 = 177 en op de test scoorde ik een MAX-HF van 175.

Ondertussen heb ik dus weer héél veel gelezen over trainen in zones (dit hier is handig). En kreeg ik de fittestresultaten ook als pdf toegestuurd. Bovendien ben ik aan de slag gegaan met het bijhorende 12 weken schema dat me naar een hoger fitness niveau moet leiden.

Voorlopig zonder eigen hartslagmeter: die uit den aldi deed het jaren goed maar nu is de batterij plat (help?) en de uitleenexemplaren zijn nogal onbetrouwbaar wegens niet gecodeerd, maar niet getreurd. Ik heb alvast mijn Polar account heropend. Nieuws volgt!

Irongirl?

Vorige maandag ik was van plan om naar de Irongirls zwemtraining te gaan en toen ben ik gewoon thuis blijven zitten omdat mijn nek pijn deed en ik geen zin had om in die kou naar het Strop te fietsen en met ijspegels in mijn haar terug te keren ...

Vandaag bedacht ik me: hoe lang is het nu al dat ik van een sprinttriathlon droom? En wat is nu precies de reden waarom er niks van in huis kwam? Jaja, mijn schoolslag is nog niet veel zaaks en ik moet de stap naar "vuil" water zetten. Maar er is méér. Verzuipen is zowat de allergrootste angst in mijn leven (en ze hebben er me toch een paar aangepraat, vrees ik). Ik heb inderdaad erge twijfels over crawl leren. Mijn schoolslag trekt op niks - met nekpijn tot gevolg - omdat ik mijn hoofd niet in het water durf leggen. Zie dat van hier dat ik vrijwillig het risico ga lopen om af en toe een gulp in mijn longen te snuiven, omdat mijn ademhalingstechniek niet op punt staat ... Jaja, neusknijpers bestaan, ik weet het. Maar is het nodig om mezelf te dwingen om iets te doen waar ik de pest in hebt? In mijn vrije tijd?

En zwemmen? Da's iets voor in de zomer niet?

Tot nader order zijn zondag en maandag avond de tv avonden. Ik herstel. Profiteren van het effect van de supercompensatie, dat doe ik morgen wel.