zondag 29 november 2015

This Bell Jar Life

Angstig en overprikkeld, het is geen goeie combinatie. Je kan alleen nog schuilen. Je afsluiten voor mensen, geluid en gedoe. Zorgen dat het niet erger wordt.

Het gaat weer over. Er komt een moment waarop ik niet meer onder een steen wil kruipen, uit ellende omdat ik met mensen moet omgaan.

Het is niet omdat ik ze niet graag heb. Helemaal niet.

Momenteel is mijn angst over wat ze van mij vinden (raar en stomvervelend!) te groot om naast me neer te leggen.

Momenteel sla ik in paniek bij het idee dat ik een gesprek moet voeren (WAAROVER? ik kan niks bedenken dat ik wil delen en ze hebben me vast niks waar ik mijn aandacht kan bijhouden te vertellen).

Momenteel kan ik alleen nog schuilen.


Geen opmerkingen: