Ik wil hier niet zijn. Ik ben niet "depressief": dysthymie is geen depressie. Ik heb ook geen "burnout", want ik kan nog één ding en dat is werken. Ik weet dat ik dringend naar mijn medicatie moet laten kijken, want daarmee gaat het fout. Al veel te lang.
Op het prikbord in de gang zie ik de "4 voor 12" campagneposter. The irony.
De bekleding van de lift naar de afdeling is beschadigd. Er zitten (bloed?)vlekken op de muur van mijn kamer. De ramen zijn op slot. In de kleerkast zit er geen kledingroede. Zolang ik geen groene kaart krijg mag ik de afdeling niet af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten