Uitlachen? Daar heb ik nu geen schrik voor. Maar 'k ben wel extreem gevoelig voor kritiek op mijn werk. Voor kritiek op alles wat ik doe, eigenlijk.
Omdat ik héél goed weet waar mijn valkuilen liggen.
- Ik plan en organiseer me te pletter. Zet dingen in de agenda. Splits een grote taak op in deeltaken. Maak lijsten.Veel lijsten. ALLES is een klus. En raak vervolgens verlamd door de hoeveelheid werk.
- Dingen gaan niet hard genoeg vooruit (of toch niet zo hard als ik het zou willen), want ik dwaal af . Meestal verdwaal ik héél diep in details. Ik wil iets COMPLEET snappen vooraleer ik er over schrijf/praat. Ik wil dat wat ik produceer JUIST geformuleerd is. Dat de vertaling CORRECT is. De lat ligt altijd hoog. Bijgevolg doe ik uren over wat een ander snel snel oplost.
- Ik ben als de dood voor slordigheidsfouten, die ik hoe dan ook maak. Een half jaar opleidingen met apart te reserveren lokalen en verschillende lesgevers plannen en in het systeem stoppen is daarom een helse procedure. Check, check, double check. En dan krijg ik geheid achteraf toch een mailtje om te vragen "of ik overal het aanvangsuur correct heb ingevoerd". It kills me.
- Ik begin aan massaal veel en maak niets af. Mijn opvolging sucks."Out of sight is out of mind" mag je bij mij heel letterlijk nemen. Ik laat lange termijn klussen doodbloeden. Ondanks mijn hele arsenaal aan "to do"en checklists, verlies ik dingen uit het oog. Daarom voel ik permanent stress als er iemand op me afkomt met een vraag. "Wat ben ik nu weer vergeten?" en "Die weet nog goed dat ik die grote klus nooit afgewerkt heb." Ik word er helemaal onderkruiperig van. Want ik ben bang. En als ze niks zeggen, word ik paranoïde. Altijd fun dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten