Vrijdagavond een etentje in de klas van dochter, zaterdag een hele dag rugbytornooi en zondag schoolfeest: laat ik stellen dat dit het soort weekend is waar ik niet happig op ben. Want al de small talk, het aanhoudende gebabbel over het gebroed: het kost me vooral veel (emotionele) energie. Energie die ik niet te over heb.
Recupereren is op dit moment de boodschap. Beetje bij beetje de hyperventilatie en schouder- en nekpijn achter mij laten. Met de zomer in zicht wil ik me graag een beetje mens voelen.
Dus hou ik afstand. Zet ik na de begroeting geen gesprekje in maar drentel ik wat rond. Richt ik mijn aandacht op mijn kinderen en hun spullen - de kids kennen me genoeg om op zulke momenten niet onaangenaam te gaan doen en in een tas wegduiken werkt gewoon altijd. Aan tafel ga ik tussen de mijnen zitten. Elders ga ik wandelen: effe naar de bar, naar het veld of de zaal of de koer of naar de wc ...
Het maakt me niet sympathieker, dat weet ik. Maar dat hoeft ook niet. Punt is, dat ik uit het schootsveld blijf. Voor een keer mezelf geen geweld aan doe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten