Shoe Hunt

Oef! Na de Twunch had ik zo'n kleine twee uur de tijd om er eens aan te beginnen, aan de sandalenjacht. Want sandalen moeten het worden. Platte sandalen. Die vast aan de voet zitten. Om veel mee rond te lopen. Voor de Gentse Feesten en zo. Jaja.

Maar platte schoenen - sensible shoes - daar heb ik gelijk issues mee. Niet dat ik er geen heb hoor. Genoeg platte schoenen in huis.

Rubberlaarzen
Havaianas en andere flipflops
Crocs
Yogasletsen
Loopschoenen (3 paar: heel ouwe Saucony's, recentere Nike's en nieuwe Saucony's)
een paar loafers
een paar van dochter geërfde - goedkope - ballerina's
en voor als 't kouder is nog 1 paar bottienen en 2 paar laarzen met zo goed als geen hak.

Platte sandalen? Neen. De niet zo frisse Birkenstocks van toen ik nog buggy's voortduwde terzijde. Maar in ieder geval niks draagbaars, so to say. Mijn vorige paar, leuke Fornarina's, heb ik aan stukken gelopen en weggegooid. Lang geleden.

Het werd dus tijd. Want vorig jaar ben ik er niet in geslaagd. Wel, toch niet in platte sandalen. Maar niet getreurd: ik wou er best tegenaan gaan. Sandalen scoren! En het voordeel van vandaag was, dat ik een concreet gedacht had van welke ik wou. Zelfs wist waar ik ze kon verkrijgen. Maar dat was - door omstandigheden - niet mijn eerste halte.

Neen, eerst liep ik de Post Plaza binnen, hop maar mijn favoriete outlet. En zie nu: er was een lichting Stephane Kélians binnen. Sandaaltjes. Met hak. In de goeie maat. Cute!


En die rode slingbacks vond ik ook niet slecht.





En wacht eens: de Guess by Marciano studded stiletto ankle boot, stond er nog. Enkelbrekend Onverantwoord Hoog. In bruin en zwart. Wel twee bruine rechterschoenen in één doos. (huh?)



En mijn favoriete Sartores ook nog! OK, heel erg plat (!) en enkel voor onder een broek en géén sandaal, maar hey: I just love schoenen waarvan dat ge voelt dat ALLES juist zit ... (en ik kwijl gewoon van merken met laarzen die 850 euro en meer geprijsd staan, shoot me)


En oh, er waren ook nog leuke DNKY flats. Ponyhaar met luipaardprint. En toen moest ik zonodig een Cavalli panterbroek aan. Die goed paste. (Note to self: ik ben echt niet bimbo genoeg for such. Tanning cabines en extensions dringen zich op.)


Om impulsaankopen te vermijden, besloot ik verder te gaan. Efkes - nu ja - de Avance binnen. Er de helft van van het soldenrek gepast maar niet overtuigd. En toen naar mijn ultieme bestemming: de Bocage shop op de hoek van de Lange munt. Want ik zou onderstaande aanschaffen. Zou.


Nu moet ik toegeven, dat mijn keuze geheel visueel was gebeurd. Ik keek en keek en vond ze passen binnen het concept. Vast aan de hiel en zo. Iets waar je zo nodig een spurtje kan mee inzetten. En toch nog fancy.


Maar ze hadden ze niet meer. Ik was te laat.

Dus probeerde ik zowat alles wat er overschoot. En er was helemaal niets wat goed pastte. Want madam is halve maten gewend. De ene waren dus te klein en de andere te groot. En ik vond de leest ook maar niks. En het lakleer had gelijk lijmsporen. En die hakken van plastic: neen hé.

Zonder sandalen ben ik naar huis gekeerd. Een beetje triest. Nee, ik wacht met Birkenstock, Mephisto en Teva. Eerst nog de rest van de Lange Munt. En de Koestraat. En ....

Dit in het kader van mijn lopende "you can never have too many shoes & bags" project.