300 words

Engels leren: het is anders geworden. Héél lang voor ik aan Germaanse filologie dacht, zong ik al Engelse songteksten. Maar toen ik omtrent 1980 mijn eerste Engelse les kreeg was dat "beginnen van nul". Woordjes. Zinnen. Dwaze tekstjes. Traagjes.

Tegenwoordig hebben ze na 1 maand Engels al twee echte verhalen gelezen. Kunnen ze de vragen achterin de Penguin en andere readers moeiteloos oplossen. Ze zelfs zonder noemenswaardige spellingvragen op papier zetten. Het verbaast me een beetje. Ik wist het natuurlijk wel, maar toch. Een elfjarige zonder één dag les is dus - dank zij de tv - op zijn minst 300 woorden rijk. In de praktijk zijn dat er meer, weet ik. Ik weet ook dat er zijn, van dochters leeftijd, die Twilight in het Engels lezen. En neen, die zijn thuis niet tweetalig. "Het komt gewoon vanzelf" claimt ze. "Ik kijk naar iCarly en eigenlijk let ik niet zo hard meer op de ondertitels". Yeah right.