De definitie van de hel

Het "familieweekend" is een concept dat zijn oorsprong kent in Nederland en er gecommercialiseerd werd in zogenaamde vakantieparken waar men zaken als "sfeervolle groepsaccommodatie", "reüniebungalows" en (in België) "luxueuze cottages" in de aanbieding heeft.

Op het hele internet krijsen Nederlanders het uit dat ze traditioneel jaarlijks met de familie samenkomen, wat me doet vermoeden dat ze het (met die familie) voor de rest van het jaar echt wel voor bekeken houden. Maar soit, ze doen maar. Ieder zijn meug, denk ik zo. Wat zouden we zijn zonder cultuurverschillen?

Tot mijn horreur heb ik in de voorbije jaren vastgesteld dat het familieweekend naar Vlaanderen is overgewaaid. En tot nog toe hoorde ik andere reacties dan "hiep-hoi-gezellig". Echt: zij die het al meemaakten, vertelden ons achteraf welke tenenkrullende situaties ze doorstonden. Hoe ze mensen tegen elkaar moesten beschermen. Hoe ze nieuwe dimensies van "da's schaamtelijk" leerden kennen. En hoe ze de organisator van het gebeuren met graagte een pak slaag wilden verkopen, omwille van zijn/haar briljante inval.

En dan had ik het nog niet over de brainstorm omtrent "de definitie van de hel" die een bevriend - Woestijnvisgerelateerd - echtpaar hield. Want raad eens? Onafhankelijk van elkaar kwamen zij en anderen uit op "een weekend met de familie". Lachen, gieren, brullen, mensen!

U ziet mij - al lang - komen. Niet eens op kousenvoeten meer. Want volgend weekend is het onze beurt. Vergis u niet: ik ben een groot fan van van Loudon Wainwright, van Six Feet Under en van psychodrama waarin mensen elkaar verbaal aan stukken scheuren tijdens een familiebijeenkomst. Maar moet dat nu echt? Is uitlokking niet strafbaar? Zet het gezin samen en binnen de kortste keren heb je je plaats in de roedel terug ingenomen. Zeg en doe je precies die dingen waar je op voorhand hebt over nagedacht, enne , tja, niet zou zeggen of doen ... Er is geen ontkomen aan. Ik troost mezelf: een familieopstelling is een vorm van psychotherapie en er zijn - no kidding - twee ervaren therapeuten mee, die er achteraf vast een A-publicatie mee kunnen scoren.

Er blijft maar één vraag over: welke ervaringen geven we door aan de volgende generatie die tot nog toe - dronken ruzies en scheidingen niet meegerekend - geen gezinsoverschrijdende familietrauma's heeft opgelopen?

Zucht.