zondag 3 april 2011

Wasting another afternoon, punching a hole in my life

Le château de Halloy, daar was het te doen. Met 17 kinderen - de kleinste een prille baby, de grootste onze 13-jarige dochter - 14 ouders en 3 full-time cateraars, in een ECHT kasteel. Met period style meubilair en zo. Parket, schilderijen en een monumentale open haard, 14 slaapkamers en 14 (!) badkamers - sommige in marmer - een bar, biljart en tennisveld. Twee keukens binnen en een "barbecueruimte" met buitenkeuken. En nog meer van dat alles. Luxe dus. Zware luxe. En we moesten geen slag doen. Want er werd gekookt. En we werden bediend. De hele tijd door.

En chance dat we hadden vrijdagavond: zomaar zonder enige file raakten we om twintig na 7 ter plekke. En schoon weer: zaterdag om 10 uur 's ochtend zat ik op mijn yogamatje op het grasveld. In de zon. Super idyllisch, ware het niet dat halt houden niet gelijk is aan rust vinden. Ik weet het ondertussen: het duurt eer wat onderdrukt werd in de drukte stilvalt. En voor het stilvalt, wordt het eerst erger. De spanning die onder de oppervlakte zat, kwam - zoals verwacht - eerst naar boven en rolde in golven aan en af. Niet eens grote golven. Niet eens welomschreven spanning. Gewoon genoeg angstaanvallen om behoorlijk ongemakkelijk te zijn. Om niet te veel gezelschap te zoeken. 

Maar kom, uiteindelijk ben ik bij de mensen gaan zitten. Heb ik zonnecrème gesmeerd. Krant gelezen. Taart gegeten. Koffie gedronken. En ben ik toch een uurtje gaan lopen, richting Bois des Aunes. Een stuk langs de bordjes met de "losanges jaunes" van de "Ciney, capitale du Condroz" promenade. Een stuk plat maar ook wat bergop en bergaf. 't Was warm en erg zonnig waar ik geen bomen ter beschutting had. Het liep goed. En 's avonds was er BBQ. 

Vandaag, zondag, leek het ergste achter de rug. Zen-momenten zaten er niet in, maar het lukte allemaal best, ondanks de regen en de bende volk binnen. Zoals iedereen daar, zal ik dit weekend (veel) te veel gegeten hebben. Maar ik heb niet gerookt - yay! - en enkel gin-tonic gedronken. Ik ben content van mezelf. Ben er in één stuk uitgekomen. Raakte toch ietwat uitgerust. En ook de terugweg verliep vlekkeloos. 

Geen opmerkingen: