maandag 9 april 2012

The cruellest month

Veel te vroeg wakker gemaakt omdat er eieren te rapen vielen. Later toch terug gaan liggen, tegen beter weten in. Met mijn ogen dicht, maar wakker, met een hartslag van minstens 130 - ik herken het gevoel.

De lijsten blijven komen.

Van things to do, people to see, places to go. Werk dat op me wacht, ontelbare klussen in en om het huis, tandarts-, oogarts- en doktersafspraken, leeslijsten, schrijftaken, sportplannen en voorbereidingen voor uitstappen. Babyvisites en rugbymatchen en nog te koken maaltijden. Vermoedelijke verwachtingen ook: moet  ik niet eens langs bij die en die, kwestie van vriendelijk en beleefd te zijn?  Ik maak me zorgen over van alles en nog wat. Doe ik wel genoeg???

Ik ben op en versleten en alles is onoverkomelijk. Geen rust. Geen energie. Geen vingernagels. Geen lucht.

Maar zie, het is een jaarlijks wederkerend iets, neen? En het gaat over.

Alleen: ik ben dat hyperventileren kotsbeu, wegens te vermoeiend. 


Geen opmerkingen: