Bones (of contention)

Na wekenlang genieten van Prison Break, besloot ik om Bones het voordeel van de twijfel te geven. Want euh: ik heb het niet voor David Boreanaz. Te veel kleerkast, plus een droevig hondesmoel. Snap niet wat Buffy ooit in hem zag. Yuk. Angel bones Buffy and goes demon. Daar was het beter bij gebleven. Maar neen, hij moest terugkomen en kreeg er nog een spinoff bovenop.

Maar terzake: zondag zag ik dus de piloot en de volgende aflevering van Bones. En dat was het niet hé mensen! Jongens, jongens: ik snap dat er wat uitgelegd moet worden aan het begin van een reeks. Maar dit was gewoon een slecht exposé waar het verhaal rondhing. Eikes. Alsof collega's er zijn om je leven toe te lichten.

Voilà: Dr. Brennan is haar ouders op mysterieuze wijze kwijtgeraakt toen ze 15 was. Ze is er nog steeds niet goed van. Verbaal is ze weinig subtiel en aan de agressieve kant. Ze schiet en vecht in haar vrije tijd. Ze heeft ook geen sjans met mannen. Maar dat zal duidelijk veranderen nu Booth haar "partner" wordt.

Oh neen. Onderzoekspartners. Sedes & Belli? Gil Grissom en Sara Sidle? Thomas Lynley en Barbara Havers? Bah: voor mij zijn Mulder en Scully het referentiekoppel. Maar kijk: de subtiliteit is in Bones van meet af aan zoek.

Pfft. En zeggen dat ik de tweede aflevering bekeek in de hoop dat die beter zou zijn. Volgende week stop ik met tv kijken na de Willy's en Marjetten. Die hadden trouwens een héél grappige Prison Break joke.